eğer her sevgiye saygı duyucaksak e tabi belkide eşi bi aralar o kadınıda sevmişti o kadında eşini tabii
bence bazı duygular bazı durumlarda sevgiyi bastırmalı yoksa insan iç huzuru yakalayamaz
bazı duygular sevgiden çok daha zor unutulur
artık siz kararınızı vermişsiniz konuşmak çok anlamsız
hakkınızda hayırlısı olsun inşallah
bu üzüntünün üzerine büyük bi mutluluğu hakketmişsiniz a.s.
Kendimi de çocuğumu da paşalar gibi yaşatacak bir işim var...
Kendi ayakları üzerinde duramayacak bir kadın değilim yani..
Bu evliliğe de mecbur veya muhtaç olduğum için devam etmiyorum...
Eşimi ne yapmış olursa olsun hala sevmeye devam ettiğim için, çocuğum için, herşeyin düzeleceğine dair umudum olduğu için devam ediyorum...
eşiniz şimdi nasıl??
yani hal ve hareketleri,size karşı olan tutumu,
eve geç gelmeler vs..vs...
ilgisi ve alakası ne durumda...?
Her gün dükkanı kapatır kapatmaz hemen eve geliyor...
Benimle de çocuğuyla da ilgileniyor...
Bebişi doyuruyor, gazını çıkarıyor, kucağında uyutuyor...
Bizi akşamları dışarı gezmeye, yemeğe falan çıkarıyor...
Gün içinde sık sık arıyor...
Aslında en olması gereken, en asgari babalık ve kocalık görevlerini şu an yerine getiriyor...
Ama daha önce de yazdığım gibi pişmanlık duygusu ve vicdan azabından dolayı geçici bir süre bu şekilde davranıp sonra yeniden eskiye döner mi şimdilik bilemiyorum...
Sadece eskiye dönmeyeceğine dair bir his var içimde...
Belki de umudumun sesidir bilemiyorum...
Her gün dükkanı kapatır kapatmaz hemen eve geliyor...
Benimle de çocuğuyla da ilgileniyor...
Bebişi doyuruyor, gazını çıkarıyor, kucağında uyutuyor...
Bizi akşamları dışarı gezmeye, yemeğe falan çıkarıyor...
Gün içinde sık sık arıyor...
Aslında en olması gereken, en asgari babalık ve kocalık görevlerini şu an yerine getiriyor...
Ama daha önce de yazdığım gibi pişmanlık duygusu ve vicdan azabından dolayı geçici bir süre bu şekilde davranıp sonra yeniden eskiye döner mi şimdilik bilemiyorum...
Sadece eskiye dönmeyeceğine dair bir his var içimde...
Belki de umudumun sesidir bilemiyorum...
KK daki en agir konulardan biri bu oldu galiba..
hayat yahu neler yasiyor insan demil.,
sizi de sevginizi de anliyorum.. ama benim anlamadigim o cocuk o evde saglikla yetisecek mi?
yani dusunsene ben annemin suratinin gic guldugunu hatirlamasam cocuklugum b**censored**ca veya babamla el ele diz dize oturduklarini gormesem benim aile hakkinda evlilik hakkinda nasil bir dusunce olusur kafamda?bu kismini biraz dusun sebebi arkadasim..
Tabiki haklısın.
Ama benim yüzümün güleceğine, çocuğumun babasıyla yine elele dizdize oturacağımıza dair inancım, umudum var...
Yoksa dediğin gibi bir hayat elbetteki çocuğuma yarardan çok zarar verir...
Henüz oğlum 2,5 aylık...
Oğlum bişeyleri anlamaya ve ilerleyen yaşlarında hatırlayabileceği çağa gelmeden zaten büyük olasılıkla evliliğimizin yürüyüp yürümediği anlaşılır...
O zaman da duruma göre nihai kararımı veririm diye düşünüyorum şu an...
Yani eşime ikinci şansı vermiş olmam geçmişi unuttuğum yada silip attığım anlamına gelmiyor elbette...
Bundan sonraki her hareketiyle geçmişi telafi etme, adam gibi adam, koca gibi koca, baba gibi baba olma çabasını ve ne kadar yapabildiğini görücem, izliycem...
Olmuyorsa da olmuyordur...