evet çok acımasız yorumlar var ama kimse bilerek isteyerek yapmaz böyle şeyleri insan bi anlık gaflete düşebiliyor ve kimseye kınamaya gelmez bugün ben hayatta yapmam diyebileceğimiz şeyleri yarın yapabiliyoruz. ve kötü durumda olan bir insana kesinlikle dışlamamk gerektiğini düşünüyorum herkes dışlarsa o insanın hali ne olur ? daha kötü sonuçlara bile sebep olunur Allah korusun.
arkadaşınız iyi toparlanmış ve hayatına devam etmiş ne güzel keşke yanında olabilseymişiniz ama küçükmüşsünüz herşeyi düşünemiyorruz maalesef.
Şuan okadarzor bir durumdayım ki.. 4 yıllık bir ilişkim var. ailelerin ilk yıllardan bir şekilde öğrendiler ilişkimizi. benim ailem onu istememesine rağmen inat ve ısrarla -salak gibi- onu istedim. Kesin evlenecektik. ancak bazı şartlar yüzünden evlilik sürecimiz uzadı. bu 4yılın içerisinde diğer her genç gibi o da cinsellik istediğni, bir erkek olarak dayanamadığını, kötü yerlere gitmektense eşim olacak olan insandan olmasını söyledi. ilk 3yıl boyunca hiçbir şekilde kabul etmedim. 4üncü yıla girdiğmzde artık ısrarlarına dayanamayarak dini nikah kıyarsak belki olabileceğni söyledim ve nikahımızı kıydık..
ben babamın iki katlı mağazasını işletiyorum. En ufak bir sebepten dolayı babamın dükkanında beni tekme tokat dövdüğü çok oldu. Ki çoğu zaman beni elemanlarım kurtarırdı.. hatta bir keresinde okadar çok dövdü ki.. burnum ve ağzımdan kanlar aktı.. alt kat depo olarak kullanılıyor. çok büyük bir dükkan. alt katta adam öldürseler yukarıya ses çıkmaz.. ben o acılarla o kavga anlarımızda okadar bağırıyormuşum ki seslerim yukarıya kadar çıkıp elemanların can havliyle aşşağıya inmesini sağlıyormuş.. sonrasında ayrılırdım ama o hatasını anlayıp çiçekler çikolatalar ayıcıklar alarak kalbimi yapar ailemden gizli evli olduğum için de belki de kalp kırıklığmın yanı sıra mecburiyetten barışırdım..
Bu 4yıl içerisinde onun hayatına ben olduğum halde okadar çok kıız girip çıktı ki onun hayatına.. Onu çok sevdiğim ve aileme onun yüzünden rest çektiğim için geri adım atamadım.. herşeyine tahammül ettim.. evlenince asla yapmicam, şuan o kızlarla sadece hevesimi alıyorum(ilk çıktığı kız bendim) ilerde evlenince o hatayı yapmamak için şuan hevesimi gideriyorum ben sadece seni seviyorum der bende ağlamaktan çatlasamda patlasam da sadece sabrederdim.. belki derdim.. belki ilerde düzelir..
dini nikahla evlendikten sonra başlarda başka kızlar olmadı, onun yerini az önce anlattığım dayakları aldı.. (evlenmeden önce hiçbir şiddetini görmemiştim) beni çok sevdiğinden emindim. çok kıskanır herşeyimi yasaklar şiddetde hep bunlar yüzünden başlardı.. evlendikten 1yıl sonrasında ben iş seyahatine çıktım. derken benim iş seyahatimde o da benden habersiz -kendisi gazeteci- belediyenin yapmış olduğu bir şehir dışı programına katılmış. otobüs dolusu kızın içerisinde tek erkek olarak.. kızlardan buna çok kişi numarasını vermiş teklif fln etmiş. günde beni 15defa arayan kişiye 2gün boyunca ulaşamayınca hemen istanbula geri geldim. tabi bizim beyefendinin o kadar kızdan sonra burnu bir büyümüş anlatamam.. derken onlardan bir kızın teklifini kabul etmiş. bunu duyar duymaz ayrıldım. 10gün ayrı kaldık. çok acı çektim. sanki heryerde o vardı.. evliliğim iffetimde cabasıydı.. peki dedim ona.. kızı kabul ediyorum..
şuan 4ay oldu o kızla beraber.. onun bütün çevresi bizim ayrıldğmızı biliyor. sırf kıza haber uçmasın diye kendi semtimde elini dahi tutamıyorum belki bir tanıdığı görür gider kıza yetiştirir diye..
yanıma gelmediği 1gün bile olmazken şimdi 8gün görmediğim oluyor..
ailemse artık ayrılmamızdan korkuyor. çünkü etrafımızda bzm uzun yıllar çıkmadğmzı blmeyen kmse yok. adını karaladın diyorlar.. çağır istesinler artık yeter bu kadar diyorlar.. günah diyorlar bir erkekle bir kızın aynı ortamda bulunması..
oysa bilmiyorlarki günah değil yaptıklarımız tek problemimiz onda..
şimdi okadar zor durumdayım ki..
ne yapsam nereye gitsem..
yıllarımı nasıl geriye getirsem
yaptığım çıktığım hatta onu tanıdığım güne lanet ediyorum ancak bu bana hiçbirşeyi geri getirmiyor.. şimdi sizden tek istediğim ben yaptığım hatalarımı biliyorum bana o hatalarımı söylemeniz yerine bana bir yol bana bir çıkış kapısı söyleyin ne olur size yalvarıyorum..
arkadaşlarımdan hiçbirisi diğer kızı bilmiyor. beni dövdüğnü bilmiyor. evli olduğmu bilmiyor. hiçbir dert ortağım yok.. gidecek kapım çalacak kapım bana yardım et diyecek Rabbimden başka kimsem yok.. ne olur.. siz bari bir akıl verin..
o kızın bu durumu öğrenmesi halinde kötü şeyler olacağı konusunda bir tehdit var ortada.. ayrılmaktan korkmuyorum. sonraki hayatımdanda korkmuyorum. benim korktuğum ve beni düşündüren tek şey ailem.. her ayrıldğmzda benden çok onlar üzülüyor. sırf onlar üzülmesin diye bu oyuna devam ediyorum.. kaldı ki ailem ayrılmamıza bir zamana kadar üzülürler orasıda amenna! peki ya sonrası..? ya başkası ile evlendiğimde o evleneceğim kişi bu evlilik olayını aileme anlatırsa..? ya ben başka birisini bulurum olurda o beni kabul edip şuanki insan demeye şahit gerek olan arkadaş kıskançlığından kalkıp aileme söylerse..? aileme böyle birşeyi asla açıklayamam...
Şuan okadarzor bir durumdayım ki.. 4 yıllık bir ilişkim var. ailelerin ilk yıllardan bir şekilde öğrendiler ilişkimizi. benim ailem onu istememesine rağmen inat ve ısrarla -salak gibi- onu istedim. Kesin evlenecektik. ancak bazı şartlar yüzünden evlilik sürecimiz uzadı. bu 4yılın içerisinde diğer her genç gibi o da cinsellik istediğni, bir erkek olarak dayanamadığını, kötü yerlere gitmektense eşim olacak olan insandan olmasını söyledi. ilk 3yıl boyunca hiçbir şekilde kabul etmedim. 4üncü yıla girdiğmzde artık ısrarlarına dayanamayarak dini nikah kıyarsak belki olabileceğni söyledim ve nikahımızı kıydık..
ben babamın iki katlı mağazasını işletiyorum. En ufak bir sebepten dolayı babamın dükkanında beni tekme tokat dövdüğü çok oldu. Ki çoğu zaman beni elemanlarım kurtarırdı.. hatta bir keresinde okadar çok dövdü ki.. burnum ve ağzımdan kanlar aktı.. alt kat depo olarak kullanılıyor. çok büyük bir dükkan. alt katta adam öldürseler yukarıya ses çıkmaz.. ben o acılarla o kavga anlarımızda okadar bağırıyormuşum ki seslerim yukarıya kadar çıkıp elemanların can havliyle aşşağıya inmesini sağlıyormuş.. sonrasında ayrılırdım ama o hatasını anlayıp çiçekler çikolatalar ayıcıklar alarak kalbimi yapar ailemden gizli evli olduğum için de belki de kalp kırıklığmın yanı sıra mecburiyetten barışırdım..
Bu 4yıl içerisinde onun hayatına ben olduğum halde okadar çok kıız girip çıktı ki onun hayatına.. Onu çok sevdiğim ve aileme onun yüzünden rest çektiğim için geri adım atamadım.. herşeyine tahammül ettim.. evlenince asla yapmicam, şuan o kızlarla sadece hevesimi alıyorum(ilk çıktığı kız bendim) ilerde evlenince o hatayı yapmamak için şuan hevesimi gideriyorum ben sadece seni seviyorum der bende ağlamaktan çatlasamda patlasam da sadece sabrederdim.. belki derdim.. belki ilerde düzelir..
dini nikahla evlendikten sonra başlarda başka kızlar olmadı, onun yerini az önce anlattığım dayakları aldı.. (evlenmeden önce hiçbir şiddetini görmemiştim) beni çok sevdiğinden emindim. çok kıskanır herşeyimi yasaklar şiddetde hep bunlar yüzünden başlardı.. evlendikten 1yıl sonrasında ben iş seyahatine çıktım. derken benim iş seyahatimde o da benden habersiz -kendisi gazeteci- belediyenin yapmış olduğu bir şehir dışı programına katılmış. otobüs dolusu kızın içerisinde tek erkek olarak.. kızlardan buna çok kişi numarasını vermiş teklif fln etmiş. günde beni 15defa arayan kişiye 2gün boyunca ulaşamayınca hemen istanbula geri geldim. tabi bizim beyefendinin o kadar kızdan sonra burnu bir büyümüş anlatamam.. derken onlardan bir kızın teklifini kabul etmiş. bunu duyar duymaz ayrıldım. 10gün ayrı kaldık. çok acı çektim. sanki heryerde o vardı.. evliliğim iffetimde cabasıydı.. peki dedim ona.. kızı kabul ediyorum..
şuan 4ay oldu o kızla beraber.. onun bütün çevresi bizim ayrıldğmızı biliyor. sırf kıza haber uçmasın diye kendi semtimde elini dahi tutamıyorum belki bir tanıdığı görür gider kıza yetiştirir diye..
yanıma gelmediği 1gün bile olmazken şimdi 8gün görmediğim oluyor..
ailemse artık ayrılmamızdan korkuyor. çünkü etrafımızda bzm uzun yıllar çıkmadğmzı blmeyen kmse yok. adını karaladın diyorlar.. çağır istesinler artık yeter bu kadar diyorlar.. günah diyorlar bir erkekle bir kızın aynı ortamda bulunması..
oysa bilmiyorlarki günah değil yaptıklarımız tek problemimiz onda..
şimdi okadar zor durumdayım ki..
ne yapsam nereye gitsem..
yıllarımı nasıl geriye getirsem
yaptığım çıktığım hatta onu tanıdığım güne lanet ediyorum ancak bu bana hiçbirşeyi geri getirmiyor.. şimdi sizden tek istediğim ben yaptığım hatalarımı biliyorum bana o hatalarımı söylemeniz yerine bana bir yol bana bir çıkış kapısı söyleyin ne olur size yalvarıyorum..
arkadaşlarımdan hiçbirisi diğer kızı bilmiyor. beni dövdüğnü bilmiyor. evli olduğmu bilmiyor. hiçbir dert ortağım yok.. gidecek kapım çalacak kapım bana yardım et diyecek Rabbimden başka kimsem yok.. ne olur.. siz bari bir akıl verin..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?