İçinden çıkılmaz bir durum değil bu. Sizin yapmanız gereken tek şey var; ayrılmak. Sevdiğinizi sanıyorsanız bu kişiyi yanılıyorsunuz. Sadece hırs olabilir hissettiğiniz çünkü kimse kendine bu kadar kötü muamele eden birini seviyor olamaz. Yine aynı sebeplerden bu adamın sizi seviyor olma ihtimali de hiç yok. Bu adam siz onu terk ettiniz ve başka biriyle beraber oldunuz diye ortaya çıkıp ailenize 'yok biz imam nikahlıydık, yok biz cinsel ilişki içindeydik' falan diyeceğini hiç sanmıyorum. Sizin ağzınızı burnunuzu dağıtan, sizi hiç yerine koyan birinin sizi kaybettiği için üzüleceğini mi sanıyorsunuz? Empati ve vicdan yoksunu bir adam bu ve korktuğunuz şeyleri yapacak olursa bunun tek sebebi de hiçbir mutluluğa layık görmediği, hiç saygı ve sevgi duymadığı ancak bazı sapkın psikolojik ihtiyaçlarını karşıladığı oyuncağının elinden kaçmasına duyduğu öfkeyle, o oyuncağı kırmak, bir daha da oynanmaz hale getirmek istemesi olabilir. Bu ihtimal için siz de bir strateji belirleyin. Bunca zaman içinde onun da bazı zaaflarını, korkularını öğrenmişsinizdir. 'Yeni bir beraberlik nasıl kurarım, dürüst olup anlatırsam geçmişimi, bunu bana karşı kullanır mı?' gibi endişelere kapılmak için çok erken değil mi? Siz önce bu adamı defedin hayatınızdan sonra yaralarınızı sarmaya çalışın. Dinlenin, toparlanın. Herkes hata yapar ama hatayı, yanlışı doğru yapmak için bu kadar ısrarcı olmamak lazım. Sizi tanımıyoruz ama bir arkadaş, dost gibi sıkıntınızı anlayıp yorumlamaya çalışıyoruz. Belki yorumlarımız sert ama bilirsiniz insanı düşmanları sırtından, dostları kalbinden bıçaklar (dost acı söyler anlamında).