içimi dökmem lazım,yoksa delireceğim.

Arkadaşlar,ben gene sırf içimi dökmek için yazıyorum ama inanın okumak zorunda değilsiniz.31 yaşındayım 7 senelik evliyim,2 yaşında bir oğlum var,ben bir şirkette finans müdürü olarak çalışıyorum,eşim de bir şirkette satış sorumlusu,oğlumuz da çok büyük bakım sıkıntılarından sonra kreşe gidiyor.ben hiç iyi değilim,biz ne kadar çalışıp didinsek de maddi sıkıntımız hiç bitmiyor,para bize hiç yetmiyor.eşimin çok zor ve yorucu bir işi var,bu işe başlayalı 8-9 ay oldu ama o kadar çok şey değişti ki hayatımızda,akşam eve geç geliyor,oturup bir yemek yiyor ve sonra koltukta uyuyakalıyor,birlikte bir kahve bile içimiyoruz.şehirdışında çalıştığı için evin bütün yükü benim üzerimde,alışverişi,tamir bakımı,çocuğun ihtiyaçları,evişleri yemek,temizlik,bana tırnağının ucu kadar bile faydası yok,üstelik de ben en ufak birşey istedim mi bi sürü laf söylüyor.hayatından şikayet edip duruyor,çok yorulduğu için ona hak vermeye çalışıyorum ama yorgunluğu benim hayatımı çekilmez bir hale getirmek için sebep midir,bunu hala bilmiyorum.ben işten koştura koştura çıkıyorum,hemen çocuğumu karşılıyorum,onun yemeğini yediriyorum,bizim yemeğimizi hazırlıyorum,ki zaten genelde bu telaş içinde kendim yemeyi bile unutuyorum.bu arada biz ailemize 1 saatlik bir mesafede oturuyoruz ve benim işim olduğumda çocuğu bırakabilecek hiçkimsem yok,kuaföre gidip bir kaş bile aldıramaz durumdayım yani.kendime dair hiçbirşey yapmıyorum,eskiden kitap okurdum,resim yapardım,arkadaşlarla kahve içerdim,hayata dair bişeyler yapardım,şimdi nasıl uyuduğumu bile anlamıyorum,ve henüz 31 yaşındayım.çocuğumdan başka hiçbirşey yok hayata bağlayan beni,o olmasa çoktan alıp başımı giderdim.tabii bu arada eşim akşam son bombasını patlattı,2 senede 2.kez ona çocuk emanet ettim,şirkette işim uzadı,akşam 9.da çocuğu okuldan aldı,saat 10 da beni aramaya başladı,oğlum ağlıyormuş,kaka yapmış,şirkete getir dedim hava soğukmuş getirmedi,sonrası tam bir kabus,15 dk.da bir telefon,bağırıp çağırıyor,işime küfrediyor,neyse ki saat 11,58 da gittim eve,çocuk uyumuş kalmış,tabii ki büyük bir kavga,sinirden elim ayağım titriyordu,ama ona kalsa ben ona kızdığım için suçluyum,ben de bir sürü laf söyledim,ama en son dedim ki benim evlendiğim adamı nerede bıraktıysan git getir,eğer ben bir gidersem beni geri getiremezsin.hoş anlayana,çünkü o sırada o hala bana söyleniyordu.sonra da yattı zaten,tabii ben sinirimi çıkaramadığım için saatlerce ağladım.sabredip sonuna kadar okuyan varsa ne olur akıl versin,ben bu adama nasıl davranayım,bu hayata nasıl tutunayım,şu an sadece oğlum için varım,ama bir hayat böyle devam etmez,eşimle konuşsam üç gün sonra herşey aynı,konuşmak istemiyorum artık,aynı cümleleri kurmaktan çok yoruldum.ben bu hayattan yoruldum.bir süre görüşmeyelim desem ilişkimize saygımdan bunu da yapamıyorum,çünkü bizi biliyorum,biz bir kere bunu yaparsak çok yaralanırız.dayanamıyorum,dayanmak da istemiyorum.Böyle bir hayat değildi benim düşlediğim ve ben bu şekilde yaşamak istemiyorum.varsa fikriniz yardım edin lütfen.

canım ne diyim bilemedim ki şimdi..Peki hiç eşinle konusmaya çalıstın mı bu durumu?Gerçi konusmaya da gerek yok halini görüyor,ne kdr yorulduğunu görüyor ama görmemezlikten geliyor değil mi Bu erkekler ne kdr sorumsuz,ne kdr rahatlar ya..

çok zor bir durum gerçekten hayat arkadaşınız sizi anlamıyor
ya ne kadar mızmız bizim erkeklerimiz
kadın hem çalışıyor çocuğa bakıyor evin işi temizliği yemeği ona ait
ama yorulan ölen biten adamlar pes valla

Maddi sıkıntılar hiç bitmez ki. Çalışan her kadın gibi sizinde sıkıntılarınız var. Anneniz bir kaç gün sizde kalsın çocuğa baksın. Evide sürekl temizleyip durmayın bırakın biraz kendi haline. Bir surup var ecz. ondan için hem siz hem eşiniz içsin. Yada marketlerde satılan sarı kantaron otu bitkisel rahatlatma çayı çok iyi gelir.
Vakit kalmıyor demeyin gerekirse temizlik yemek yapmayın kendinize vakit ayırın. Bir kaç gün evde basit yemekler yapın. Eşiniz ve çocuğunuza zamn ayırın bence. Maddi geçim sıkıntısı sizden çok eşinizi üzüyordur. Erkekler bu konuda daha hassaslar bunu unutmayın. Ne siz ne de eşiniz kolay zamnlar geçirmiyorsunuz.
Siz ne kadar değiştiyseniz eşinizde değişti ...

Sizde ona destek olun.
Oda size destek olacak bunu unutmayın.

Aslında sizde de hata var neden eşiniz alıştırmadınız çocuk bakımına.

şimdi dikkat ettim. çocuk altı değiştirmeyi öğretmeniz lazımdı. herşeyi ben yaparım dediğimiz anda zaten başta hatayı yapmıyormuyuz her konuda.

ben evli değilim ama sadece burda okuyarak rahatlıkla sorunlarınızı anlayabiliyorum.

ailene yakına taşınma olanağın varsa önce onu düşün derim

ev işleri için kendini yorma bırak olan olduğu yerde kalsın senden daha kıymetli değil

yapabiliyorsan 2 haftada bir temizlikçi getir

suskun_sultan .!.:

Aslında sizde de hata var neden eşiniz alıştırmadınız çocuk bakımına.

şimdi dikkat ettim. çocuk altı değiştirmeyi öğretmeniz lazımdı. herşeyi ben yaparım dediğimiz anda zaten başta hatayı yapmıyormuyuz her konuda.ben evli değilim ama sadece burda okuyarak rahatlıkla sorunlarınızı anlayabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...

kırmızıyla yazılanlara katılıyorum
biz kadınlar herşeyi yaparız diye ömrümüzü törpülüyoruz

işte bir ben mükkemmel kadınım deyıp hayatı omuzlayan sırtında tum yukleri tasıyan ancakbır rabot degıl bır ınsan oldugunu unutan super kadın vakaası daha..
önce kendınızı sevın once sız varsınız sımdı ucak dusuyo once kendı maskenızı takın sonra cocugunuzun ve esınızın.yukunuzu hafıfıletın.sanrıım bebegın bakımı ıcın son care olarak kresı gormussunuz keske ıı bı ınsan denk gelseydıde yatılı kalsaydı hem yemeğinizi evın ısını yapardı sızde gelınce sadece cocugunuzla ilgilenır esınızle sohbet etmek ıcın sızınde dınlenık olmanız gerekır.çok zor bı durum.Allah yardımcınız olsun...
esınzıın yada sızın akrabalarınızdan dul kalmıs bı kadın varmı bı gozden gecırın evt evde yabancı zor ama sıozınde suankı durumunuz daha zor...
mutluluklar dılerım...

Eşin, 2 yaşındaki oğlunuzun altını değiştirmekten acizse, ayda yılda 1 defa mesaiye kalmak zorunda kaldığında telefon açıp işine küfretme boyutunda tepkiliyse, e o zaman çalışma.. Evi buyursun geçindirsin kendisi tek başına..

Sen de böylece ev düzenine, oğluna ve kendi kişisel hobilerine rahatça zaman ayırabilrisin ve bu kadar gergin bir kadın olmazsın.

Ha cesaret edemiyor mu buna, bu çark dönmez mi tek başına?

Hem genç olsun, hem güzel, hem de bu gece.. Yok öyle 3 kuruşa 5 köfte..

O zaman o da elini koyacak taşın altına.. Bunun başka yolu yok. Şehir dışında çalıştığını yazmışsın, hafta sonalrı da mı çalışıyor? Hiçbir günü yok mu evde geçen bu adamın? O günlerde yapın alışverişi.. Bir de o yaşta çocuk kaça kadar kalıyor okulda? Akşam 9'da eşim aldı okuldan demişsin. Nadiren bile olsa hoş değil ,doğru değil.

Çocuk bakımı konusunda eve en azından yarım günlük bir yardımcı tutabilirsin, eğer çocuk hergün bu kadar kalmak zorunda ise okulda. Ya da en azından ayda 1 bile olsa temizlikçi alabilrisin, senin yükün azalır. Onun dışında da bırak batsın ev yahu, ne olacak. Rahat ol biraz.

Kesinlikle katılıyorum kreş yerine aynı paraya danışmanlık şirketlerinden adam gibi bir bakıcı bulun,basit temizliği yemeği filan da yaptırırsınız.Benim eşim de görevi dolasıyla çok sık yurtdışına gider günlerce yalnız kalırım herşeyi ben hallederim.Eşim de bu yüzden bebek bakımı yemek v.s. anlamaz ama elişnden geleni de yapar.Zaten sizin de anlattığınız gibi haliyle çok yorgun oluyorlar.Herşeyi gerçekten kendiniz yapmaya çalışmayın hiçbirimiz mükemmmel değiliz aynı hatayı inan ben de çok yaptım.Tatlı dille yavaş yavaş eşinize de yükleyin ama kendimden biliyorum inanın bu konuda söylenmek kızmak tam ters etki yapıyor erkeklerde,her iki tarafta birbirini anlamadığını düşünüyor ilişkiler yıpranıyor.Herşeyden önce kendinize değer verin bebek de koca da inanın 2. planda ve kesinlikle bencillik değil.Çünkü ikisinin de sağlıklı,mutlu bir anne ve eşe ihtiyacı var.

Hata bizde aslında erkeklere herşeyi yaabilirmişiz gibi lanse ediyoruz kendimizi.
Biraz mızmızlansak, acizlensek eminim böyle olmaz.

Bence yorulduğunun farkına varacağı davranışlarda bulun eşine karşı.
Ve bu evin, bu çocuun tek sahibinin sen olmadığını anlat eşine.
Birazda anlayamaya çalış oda seni anlayacaktır umarım.

Alında biz bayanlar eşlerimizden biraz ilgi biraz şefkat görsek birtakım şeyleri göremeyiz diye düşünüyorum valla canım bende senın durumundayım ben 10 yıldır düzeltemedim adam şimdi evi otel gibi kullanıyor ne konuşuyoz nede yuzüne bakıyorum artık ben kendimce inceldiği yerden kopsun diyorum çünkü çoğu erkek sorumluluk almaktan korkuyor allah yardımcın olsun

konuyu sonuna kadar okudum.yapilan yorumlari okumadan direk yaziyorum.esiniz isini degistirsin.cünkü evet insanin isi cok yorucu ve stresli olunca gözü kimseyi görmüyo.ama önce kendine biraz vakit ayirabilirse kendinden memnun bi birey olur.buda onun cevresine karsi anlayisli yaklasabilmesini bencil olmamasini saglar.benim aklima baska cözüm yoluda gelmedi.
cünkü o cocuk da ev de ikinizin.herkesin sorumlulugu esit olmali.kusura bakmasin ama arada sirada degil siz kendinize vakit ayirmak istediginizde bile cocugunuzla ilgilenmeli.

arkadaşlar,hepinize teşekkürler,tüm yorumları tek tek okudum aklımda kalan önerilerin hepsini bir güzel çürüteyim dedim,onunla konuşmayı tekrar denemeyeceğim,çünkü bıktım artık aynı şeyleri konuşmaktan,oğlumun okula gitmesi ile ilgili de olarak,buna da şükür çünkü biz bu konu işle ilgili çok büyük sıkıntılar olaylar yaşadık,o kadar büyüktü ki 2 ayda 16 kilo verdim,bu nedenle mecburen kreşe devam edecek,temizlikçi tutmaya gelince,geçen aydan itibaren başladım,ama bu ay bıraktım,çünkü nedense ona verecek para yok,eşimin işini değiştirmesini ben de çok istiyorum ama bağlı olduğu şirkette uzun zamandır çalışıyor,sadece bu zor koşullar yeni,bu yüzden de iş değiştirmekten korkuyor,ikna edemiyorum.Annen gelip sende kalsın demiş bir arkadaş,keşke,ama benim hayatta bir tek ablam sağ,onun da kendi telaşı kendine yeter.zaten annem sağ olsaydı ne bu çocuk kreşe giderdi ne de bakımı sorun olurdu,kayınvalidem var onun da ev bu ortamdayken gelmesini istemiyorum.başka fikri olan var mı :))))))Bakmayın böyle gergin değilim her zaman ,sadece artık bezdim bu hayattan,ah şu oğlum olmasa.....

aaaaa şeyi unuttum,biriniz de o zaman seni çalıştırmayacak,sana bakmasını bilecek demiş,süper bir yorum teşekkür ederim,ben de aynı fikirdeyim,ama bu cümleyi kurarsam eğer,sonuçları çok ağır olur,bu olay çok büyür,dayanamadığı tek şey bu çünkü.ama bu şekilde devam ederse duyacağı ilk cümle bu olur.Hiç kurmadım ona karşı bu şekilde bir cümle,evlendiğimden beri aralıksız çalışıyorum,salı günü şirketten çıktım cuma günü oğlumu doğurdum,1,5 aylıkken bıraktım işe döndüm,ama hep beyefendi yorgun,her sabah o çocuğu uykusundan uyandırmanın bile beni nasıl yorduğunu tükettiğini anlamaktan aciz.keşke imkanım olsa da evde oturup çocuğumu büyütebilsem.

Ah bu erkekler.....

Ama erkekleri bu kadar sorumsuz yapan yine biz kadınlarız hem karısı olarak hem annesi olarak maalesef... Anne olduğumuz dönemlerde erkek evlatlarımızı bir prens edasıyla yetiştirerek üzerine titreyerek hiçbirşey yaptırmayız sorumluluk vermeyiz korur kollarız herkese karşı ama laf söz söyletmeyiz eş olduğumuz dönemde ise ilk zamanlarda evliliğin heyecanıyla herşeyi yapmaya çalışırız adamlara "nasılsa sorun olursa bu kadın hallediyor" imajını çizeriz ve neticesinde de böyle durumlarla karşılaşırız benim eşiminde bazı konularda maalesef çok sorumsuz ama yeri geldiği zaman da davranması gerektiği gibi davranır tamamen keyfi yani o yüzden anne olduğumuz zaman çocuklarımızı sorumlu birer erkek gibi yetiştirerek en azından ufak ufak alıştırarak küçük yaşlardan itibaren ileride bu tür şeyler yaşanmasını önlemiş oluruz diye düşünüyorum.

işi bırakmak hayatının hatası olur zaten ama tehdit edebilirsin tabii

sanki onunki canda seninki patlıcan, rolleri değişin bakalım bi haftalığına ne kadar dayancak

ama bende aranızdaki iletişim kopukluğunda aranızdaki soğumanın payı olduğunu düşündüm, biraz bi yakınlık yakalasanız herşey daha güzel olcak sanki

matmazelita .!.:

aaaaa şeyi unuttum,biriniz de o zaman seni çalıştırmayacak,sana bakmasını bilecek demiş,süper bir yorum teşekkür ederim,ben de aynı fikirdeyim,ama bu cümleyi kurarsam eğer,sonuçları çok ağır olur,bu olay çok büyür,dayanamadığı tek şey bu çünkü.ama bu şekilde devam ederse duyacağı ilk cümle bu olur.Hiç kurmadım ona karşı bu şekilde bir cümle,evlendiğimden beri aralıksız çalışıyorum,salı günü şirketten çıktım cuma günü oğlumu doğurdum,1,5 aylıkken bıraktım işe döndüm,ama hep beyefendi yorgun,her sabah o çocuğu uykusundan uyandırmanın bile beni nasıl yorduğunu tükettiğini anlamaktan aciz.keşke imkanım olsa da evde oturup çocuğumu büyütebilsem.

Genişletmek için tıkla...

Anlattığın şeyler inan o kadar tanıdık ki,ben de üniv bittiğinden beri hatta bitmeden son dönemimden itibaren çalışıyorum,mesleğim dolayısıyla şantiyelerde de bulunuyorum soğuk sıcak farketmiyor.9 aylık hamile halimle nasıl şartlarda çalıştım anlatsam sinirlerin oynar.SEnin gibi cuma günü işi bırakıp ptsi doğuma gittimve bebişim 2 aylıkken işe başladım.Eşimçok sık seyehat ediyor.annemlerde filan kalıyorum bazen kızıma da o bakıyor.Ama inan insan annesinin evine bile sığamıyor bazen her sözlerine alınıyorsun düzen filan yok acillik oldum bir kere babam araba süremez kendim sürdüm arabayla gittim hastaneye neler neler yaa....Niye bunları anlatıyorsun diyeceksin belki ama inan yalnız değilsin birçok şeyde.Arkadaşların dediği gibi en büyük hata herşeyi halletmek ve gözlerini öyle alıştırmak keşke diyorum biraz mıymıntı olsaydımAma tek tesellim eşim cidden çok yoruluyor (inan bana hiç kolay değil o seyehatler arada benim de oluyor ordan biliyorum) ama hiç kıyamıyor bana ve elinden geldğince yardım etmeye çalışıyor tabii ne kadar becerirse.Ama eşin bilinçli olarak sana yardım etmiyor ve bile bile üzüyorsa seni birçok konuda bazı şeyleri bir daha gözden geçir derim,hayat bir kere sunuluyor hepimize layıkıyla yaşamak herkesin hakkı di mi

evet,haklısınız hayat bir defa sunuluyor,sorun da belki burada,belki ben bunu bugünlerde tekrar farkettiğim için bu kadar düşüyorum bu konuların üzerine.Sonuçta senelerdir herşey aynı.Benim bu ara kabullenemediğim bir kere sunulmuş bu hayatın böyle geçip gidiyor olması,devamlı olarak aynı soruyu soruyorum kendime,ben nerde hata yaptım bu şekilde yaşamak zorunda kaldım.İşin kötüsü ilk defa evliliğimde hata yaptığımı düşünüyorum,bu da benim anlayış ve empati eşiğimi düşürüyor.Bu düşünce aklıma nereden girdi bilmiyorum,oysa ki çok çok severek evlendik biz,nelere göğüs gerdik,ne sıkıntılar atlattık ve ben hep derdim ki biz beraber oldukça herşey geçer,şimdi bunu demediğim için bu kadar sıkıntılar yaşanıyor olabilir.ya da ben bu sıkıntıları görmeye başlamış olabilirim.Bu şekilde olmasını istemediğim bir hayatı yaşamamın sebebini evliliğime bağladıkça,bu bunalımın beni çok daha kötü yerlere götürmesinden korkuyorum,oysa ki ben bu adamı çok seviyorum,ama sanırım artık sevilmeye layık olmasını gerektirecek tek bir davranış,yaklaşım görmediğim için sevgimi,evliliğimi sorguluyorum.Zaten hayat zor,koşullar zor,bir de üstüne evdeki ortam zor oldu mu iyice yükleniyor insanın sırtına ağırlık.Ve üstelik konuşmuyoruz,sadece oğlumuzun yanında konuşuyoruz,farketmesin diye,eve mi gidiyorum cenazeye mi belli değil,ben bunları haketmiyorum.benim hayallerim vardı,hedeflerim,ideallerim,ve bütün bunlardan mecburen vazgeçmek zorunda kalmak aciz hissettiriyor bana kendimi.Dedim ya herşeyin sebebini evliliğime bağlıyorum,bu da işleri içinden çıkılmaz bir hale getiriyor.Onunla mutlu olduğumuz günlere acilen dönmemiz lazım,yoksa ya ben bunalıma gireceğim ya da aramıza çok daha büyük duvarlar girecek.