- 8 Mayıs 2015
- 4.919
- 6.177
Yasadiginiz 30 saniyelik bir sarsinti ne buyuk problemler getiriyor hayatta. Umarim korkularinizi yenerseniz sag salim bebeginizi kucaginiza alirsiniz.
Yasadiginiz 30 saniyelik bir sarsinti ne buyuk problemler getiriyor hayatta. Umarim korkularinizi yenerseniz sag salim bebeginizi kucaginiza alirsiniz.2011 van depremi zincirlerinin zedesiyim uzun sure konteynerde kaldım sonuç klostrofobim anksiyetem ve panikatağım var...kapalı alanlarda çok duramıyorum ambulans sesinden siren sesinden aşırı fena oluyorum psikoterapi alıyorum hamileyim ve hastaneler plaza tarzı camları açılmıyor ben o kapalı alanda nasıl doğum yapıcam nasıl hastanede yatıcam diye kara kara düşünüyorum..alt katlarda duramıyorum aşırı çok katlı binalardan korkuyorum maksimum beş kat ..ve en üstte olmak şartıyla.şimdiki iş yerim çok kapalı bir alanda iki uç günde bir tıkanıyorum astım hastaları gibi...daha anlatsam roman olur...Allah kimseye yaşatmasın.ve her an deprem olacakmış korkusu vucudumu hiç terketmedi.banyoda kapıyı kapatamam yabancı yerde de banyo yapmam.gibi gibi gibi
Kopruler yikilsa bir yakadan oburune bile gecemeyiz. Ben hicbir seyin saglam yapildigina inanamiyorum. Enkazda olen insan kadar buyuk yanginlardan, aclik sefalet, hastaliklardan hayatini kaybeden insanlarda olur.Beklenen büyük İstanbul depremiyle ilgili en can sıkıcı şeylerden biri de İstanbul'un her şeyin merkezi olması. Yani şimdi başka bir şehirde olsa o deprem, İstanbul'dan oraya bir sürü yardım vs. gidebilir, ekipler falan hemen harekete geçer ama deprem İstanbul'da olunca oraya kim nasıl yardım edecek, zor yani. Allah göstermesin diyelim yine de ama olacak, orası belli. Herkes önlemini olabildiğince almalı.
Yardim alacak bir durumum yok yasadigim psikolojik bir problem degil sadece bilincli bir sekilde bunu dusubdum. Eskiden sanki hic basima gelmez gibi dusunuyordum ama yasananlar zaten kimsenin aklina gelmiyor bir anda oluyor hersey.Yardım almalısınız.
Normal değil tavrınız.
Ben de 97 depremini yaşamış biriyim.
Tir tir titrediğim, aşırı korktuğum zamanlardı.
Ama bir yerden sonra hayatı akışına bırakmayı öğrendim.
Öğrenemiyorsanız sıkıntı.
Takıntı olmuş artık. Ya o olursa, ya şu olursa şeklinde yaşamak sağlıklı bir ruh haline sahip birinin tavrı değil.
Istanbul'un oyle olmasi mumkun girunmuyor gittikce daha yuksek katli binalar yapiliyor. Almanya'nin yarisi kadar dahi olamayiz henuz.Aynen oyle..Ama kendi elimizle yapiyoruz.Ne gerek var bu kadar cok katli binalara.Benim Almanyada teyzem var mesela sey demisti.Orada evler genelde mustakilmis ve ayda 1000 tl kredi odeme gibi bir sey yokmus.Ciftler evlenirken 30 50yillik kredi veriliyormus onu yavas yavas oduyorlar.Bu yuzdende zaten diger sosyal aktivitelere,saglikli beslenmeye daha cok firsatlari oluyor ve dogal afetlere karsida daha guvendeler.Binalari saglam.
Simdi cocuklariniz oldugu icin daha tedirginsiniz. Oyle bir an olsa cocuklariniz arasinda tercih yapmak zorunda mi kalacaksiniz ne aci bi durum.1999 depreminde ben 16 yaşındaydım çok korkmuştum ilk kez deprem yaşamışdım ve uzun yıllar düzelemedim
Şimdilerde iki çocuğum var yakın geçmişde bi deprem oldu ikisinide kucama aldığım gibi nasıl dışarı çıkdım bilmiyorumAbi'm dışardaydı öle baka kaldı adam ikisini bir almam mümkün değil
Yok canım nerde bizde o devlet allasen bi arsa aldık annemle istanbulda bi Köyde gidip oraya bi ev yapıcam inş gerisi Allah'a kalmışSimdi cocuklariniz oldugu icin daha tedirginsiniz. Oyle bir an olsa cocuklariniz arasinda tercih yapmak zorunda mi kalacaksiniz ne aci bi durum.
Zamanla insallah herkes bilinclenir devlet ona gore onlemler alir planlamalar yapar. Binalar iyi denetlenir de bizimde azda olsa rahatlariz.
Son depremde anladımki anneysen eğer soğukkanlı olmak zorundasın. Depremlerde zangır zangır titreyip donakalan ben iki küçük çocuğumu alıp güvenli bir yere sığınabildim. Yavrularıma oyun gibi geldi ama benim aklım gitti. Çok acı günler yaşadık geçmişte, Rabbim bir daha yaşatmasın. Çok korkuyorum depremden.1999 depreminde ben 16 yaşındaydım çok korkmuştum ilk kez deprem yaşamışdım ve uzun yıllar düzelemedim
Şimdilerde iki çocuğum var yakın geçmişde bi deprem oldu ikisinide kucama aldığım gibi nasıl dışarı çıkdım bilmiyorumAbi'm dışardaydı öle baka kaldı adam ikisini bir almam mümkün değil
Evet soğuk kanlı olmak şart bende ancak sokağa atabildim kendimizi tesadüf Abi'm çıkdı karşıma ayakları çıplak çocukların Abi'm diyor yok kızım deprem falan sonra dinledi tabi tv denSon depremde anladımki anneysen eğer soğukkanlı olmak zorundasın. Depremlerde zangır zangır titreyip donakalan ben iki küçük çocuğumu alıp güvenli bir yere sığınabildim. Yavrularıma oyun gibi geldi ama benim aklım gitti. Çok acı günler yaşadık geçmişte, Rabbim bir daha yaşatmasın. Çok korkuyorum depremden.
Bir ara ben de sizin gibiydim, bu konuya çok takmıştım. 99 depremine ait görüntüleri izleyip izleyip kendimi daha da kötü yapıyordum. Gözümün önüne öyle aile bireylerimin enkaz altından çıkarılan cesetleri falan geliyordu, çok kötü oluyordum. Çok takmıştım, en küçük sarsıntıyı deprem sanıyordum, ödüm kopuyordu. Üstelik büyük bir deprem yaşayıp kayıp vermiş biri de değilim çok şükür. Yine de insan kafasına takınca çok kötü oluyor, öyle böyle değil. Ben kafamda neler neler kuruyordum ki aslında kuruntulu bir insan değilimdir. Sonra bıraktım onu düşünmeyi, onunla ilgili şeyler araştırmayı. Ufak tefek önlemler alıyoruz da ne oluyor, yaşanacaksa yaşanır sonuç olarak. Deprem olmaz da araba çarpar mesela, ya da yangın çıkar, sel olur. Olacaksa her şey olur yani, bu kadar çok düşünmeyin böyle şeyleri.Yardim alacak bir durumum yok yasadigim psikolojik bir problem degil sadece bilincli bir sekilde bunu dusubdum. Eskiden sanki hic basima gelmez gibi dusunuyordum ama yasananlar zaten kimsenin aklina gelmiyor bir anda oluyor hersey.
Benimki takinti degil insanlarimizin cogu bende dahil bu konuyu cok öteliyoruz.
Toplamda 11 saat civarında sallandığımız dünyanın en eşsiz depremlerinden birini yaşayınca tepkilerimiz bu denli buyuk oluyor maalesef ama azı çoğu yok buişin 98 ceyhan depremzedesiyim aynı zamanda ama vanın yerini tutamaz...10atom bombası enerjisinin salındığı bir depremi yaşadık...o kadar sağlammış ki evler kayıplar azdı..o deprem istanbulda olsaydı taş kalmazdı...Allah kimseye gostermesin diyeceğim ama deprem ulkesindeyiz bilinçlenmek çok onemliYasadiginiz 30 saniyelik bir sarsinti ne buyuk problemler getiriyor hayatta. Umarim korkularinizi yenerseniz sag salim bebeginizi kucaginiza alirsiniz.
Evet bir annenin soğuk kanlı olması gerekir ya da benim bir komşum gibi uç çocuğunu da bi anlık bilinç kaybıyla ezer çıkarsın evden.çok ciddiyim bunu yapanda çok insan var..dedemle nenem sakat halleriyle fırlayıp gitmişlerdi yaşadığım kuçuk depremlerin birinde arkalarından ağzım açık bakakalmıştım. Banada kal geliyor kitleniyorum çıkamıyorum bir yere çocuğum olunca o içgüdüyle naparım bilmiyorum.Son depremde anladımki anneysen eğer soğukkanlı olmak zorundasın. Depremlerde zangır zangır titreyip donakalan ben iki küçük çocuğumu alıp güvenli bir yere sığınabildim. Yavrularıma oyun gibi geldi ama benim aklım gitti. Çok acı günler yaşadık geçmişte, Rabbim bir daha yaşatmasın. Çok korkuyorum depremden.
Zaman zaman hepimizin aklina geliyor kotu dusunceler. Ben gece uyuyabiliyorum buyuk bir korkum yok aslinda sadece ulkemizde gecmiste yasanan felakete cok uzuldum.Bir ara ben de sizin gibiydim, bu konuya çok takmıştım. 99 depremine ait görüntüleri izleyip izleyip kendimi daha da kötü yapıyordum. Gözümün önüne öyle aile bireylerimin enkaz altından çıkarılan cesetleri falan geliyordu, çok kötü oluyordum. Çok takmıştım, en küçük sarsıntıyı deprem sanıyordum, ödüm kopuyordu. Üstelik büyük bir deprem yaşayıp kayıp vermiş biri de değilim çok şükür. Yine de insan kafasına takınca çok kötü oluyor, öyle böyle değil. Ben kafamda neler neler kuruyordum ki aslında kuruntulu bir insan değilimdir. Sonra bıraktım onu düşünmeyi, onunla ilgili şeyler araştırmayı. Ufak tefek önlemler alıyoruz da ne oluyor, yaşanacaksa yaşanır sonuç olarak. Deprem olmaz da araba çarpar mesela, ya da yangın çıkar, sel olur. Olacaksa her şey olur yani, bu kadar çok düşünmeyin böyle şeyleri.
Benimde soylemek istedigim bu nasil olsa bi gün olecegiz diye hicbir seyin pesine dusmuyoruz arastirmiyoruz. Bizim canimiz bu kadar mi degersiz. Kaderimizi yetersiz denetimler, hirsiz muteahhitler mi belirleyecek?Deprem, yer kabuğunun içerisindeki enerjinin, yer sallantısı ile dışa vurum şeklidir. Gayet doğal bir olay. Doğanın bir işleyişi, bir kanunu. Depremden kaçamayız.
Ama şu var biz insanlar hayatlarımızı zora sokuyoruz. Hiç olunmadık yerlere birileri rant için, para için, imara açıyor.. Çürük çarık evler yapılıyor.. Misal İstanbul da, toki bir yere ev yapıyor.. Zemini o kadar kötü ki. Yığma toprak. Ve zemin suya doygun. Belediye 3 kata izin vermiş. Onlar 25 katlı yapıyorlar. Dere kenarlarının, göl kenarlarının imara açılması.. Çok çok yanlış. Suçu doğada aramak yerine, kendimizde aramalıyız.
Misal en son yaşanan Van depremin de, 99 depreminden sonra yapılmış. Yeni ve planlı projeli evler yıkılmadı. Bunun nedeni gayet açık.. Bir üniversite Van depremin de yıkılan binalarda araştırma yapılıyor. Kullanılan betonun kalitesinin ortalamanın çok altında olduğu ve karma beton ( yani betonunu kendileri yapmış ) kullanıldığını tespit ediyorlar..
Son olarak da şunu söylemek istiyorum. Bence 99 depremi ve Van depreminin doğal yollarla gerçekleşmiş bir deprem olmadığını düşünüyorum..
Insanlari urkutmek amacli konu acmiyorum. Bu konuya bu kadar uzak olmayalim deprem ülkesinde yasiyoruz diyorum.Insanlari urkutecek konular acmayin arkadaslar ne olacak..
Depremde yapılacaklar vs. olsa iyi de felaket senaryosu hakkaten ya..
Belki de okuyan kac kisiyi gunlerce aylarca sikintiya sokacaksiniz