Basina gelmeyen bilmiyor. Sadece ilkokulda yaptigimiz tatbikatlarda deprem kelimesini duyuyordum. Bircok insanda benim gibi bir afet yasansa ne yapacagini bilemez en ufak bir hazirligimiz bile yok.99 depremini merkezinde yaşamış ve o depremde pek çok yakınını kaybetmiş, ardından haftalarca çadırlarda yatmış biri olarak yazıyorum.
O zamanlarda kalma alışkanlık olarak baş ucumda fener ve su bulunduruyorum, nerede yaşarsam yaşayayım en fazla 2. katta yaşıyorum, evimin içini dekore ederken feng shui'ye göre değil depreme göre dizayn ediyorum, herhangi bir mahalleden geçerken burada deprem olsa şuraya kaçılır diye otomatik planlar kafamdan kendiliğinden geçiyor depremle karşılaştığımda soğukkanlı kalabiliyorum.
Ve büyük İstanbul depremini sabırsızlıkla bekliyorum bir an önce gelsin geçsin diye.
Bi kaç esyanin yeri degistirdim yanima biskuvi ve su koyuyorum ama bunlar hicbir sekilde yeterli degil tabi. Binadan emin degilim gidip yonetime soracagim.Yani aslinda bir önlem alsaniz iciniz daha rahatlamaz mi?
Deprem oldugunda ne yapmaniz gerektigini arastirinBi kaç esyanin yeri degistirdim yanima biskuvi ve su koyuyorum ama bunlar hicbir sekilde yeterli degil tabi. Binadan emin degilim gidip yonetime soracagim.
Onlari arastirdim ama inanilmaz kalabalik bir sehirde yasiyoruz nasil bir kaos olur tahmin bile edemiyor insan. Devlette vatandasta hazirliksiz sanki hic olmayacak gibi yasiyoruz.Deprem oldugunda ne yapmaniz gerektigini arastirin
Evler kayanin uzerinde degil yan tarafta insaat var toprak tek kepce darbesiyle dagiliyor hatta benim oturdugum sitenin bahcesinde de ordaki calismadan dolayi kayma oldu biraz. Nasil bu kadar yüksek katli binalar yapiliyor orasida muamma.99 depreminde bende 7 yaşındaydım.Pek hatırladığım bişey yok,sonraki parkta bahçeed yatmalarda bana oyun gibi gelmişti.Çok şükür rabbime kimseyide kaybetmedik aileden.Ama tamda dün depremle ilgili konu açıldı ailecek sohbet ederken.Öğrendimki aslında binanın sağlam olması bişeyi değiştirmiyormuş pek fazla,önemli olan zeminin kaya olması doldurma olmaması filanmış.IStanbulda yaşamıyorum bu yüzden bu anlamda içim biraz rahat.Ama gerçekten çok korkunç.Düşünmek pek işime gelmiyor çünkü onun stresiyle yaşayamam.Nitekim kaybımız olmadıysada o dönem gölcükte yaşadıkları için deprem ardından çok uzun süre psikolojik tedavi gören akrabalarım kuzenlerim çok oldu.O yüzden,gereken tedbiri almak ama üzerinde çok düşünmemek en doğrusu sanırım.
Onlari arastirdim ama inanilmaz kalabalik bir sehirde yasiyoruz nasil bir kaos olur tahmin bile edemiyor insan. Devlette vatandasta hazirliksiz sanki hic olmayacak gibi yasiyoruz.
Oyle yapiyorum cevremdekilere soyluyorum ufacik bir onlem sayesinde buyuk kayiplardan kurtulabiliriz belki. Oyle birsey olsa herkes kendi derdine duser yardim gelsin diye beklerken kayiplarimiz olabilir. O nedenle bilinclenmek suan yapilacak en iyi sey.Cok cok cok haklisiniz. Ama siz önlemini alin ve bütün ailenize ve yakinlariniza bu önlemleri söyleyin...
Gün gelir belki bir can kurtulur siz önlem aldiginiz icin. Öyle düsünün...
Buyuk gecmis olsun. Insanlar o evlerde nasil oturabiliyor icleri rahat mi anlamak zor. Ulkemizin yarisi deprem bolgesi bu sorun sadece Istanbul icin gecerli degil aslinda. Herkes bir seyler yapmali.Ben de o zaman 7 yasindaydim ama depremin tam ortasinda oldugumiz icin an be an her seyi oyle iyi hatırlıyorum ki. Yanimizdaki binalar cokmustu. insanlar ölmüştü. Allahim o kadar kotuydu ki. Cadirlarda kaliyorduk. Cok sukur akrabalarimdan ailemden kimseyi kaybetmedik.
Ama o bizim oturdugumuz binalar hala duruyor ve sadece boyamislar. Deprem oldugunda ilk yikilacak yer maalesef ki orasi. . Insanlar keske terk etse oralari.
Allah bir daha o günleri yasatmasin diyorum. Benimde yanimda hep su yiyecek bi sey ve fener olur. Ama Rabbim korusun..
Gercekten cok kotu gunlerdi..
Buyuk gecmis olsun. Insanlar o evlerde nasil oturabiliyor icleri rahat mi anlamak zor. Ulkemizin yarisi deprem bolgesi bu sorun sadece Istanbul icin gecerli degil aslinda. Herkes bir seyler yapmali.
Hepimiz gömülüp o bilinmezlige uyanacagiz. Boyle bir felaket yaşasak cenazemiz bile olmayacak belki. Hayatta kalsak sevdiklerimiz ölse oda cok fena nasil hayatta oldugumuza sevinecegiz.Istanbul depremini ben de yaşadım. Depremde takılı kaldığımı sanmıyorum...tabii ki tedbir, bilinçlenmek önemli, ama vaadenin belli olduğunu da inanıyorum.
Sizi ne nerede yakalayacak bilemezsiniz. O yüzden hazırlıklı olmak da bir yere kadar. İzmitte bir tanıdık evinin camından atlayıp kurtuldu, şehir dışından gelen misafirleri öldü.
Enkaz altında acaba ölecekmiyim diye beklemek tabii ki çok zor bir imtihan olur, ama boğularak ölmenin en çok acı veren şey olduğunu da söylüyorlar mesela...ya da kanserden gün ve gün ölümü bekleyenleri de gördüm...hepsi farklı bir imtihan.
Netice ne şekilde öleceğimden çok öldükten sonrası beni asıl endişelendiren. Düşünsene bu dünya da saatin dolduktan sonra, nasıl bir gerçeğe uyanacağım...toprağın altına gömüp , beni yanlız bırakıp gidecek tüm sevenlerim.