Hoca böyle davranınca kendimi görmezden gelinmiş ve değersizim gibi hissettim

Burada önceden de birkaç konu açmıştım. Rehberlik öğretmeninle, psikolog ile konuş vs. demiştiniz. Lise son öğrencisiyim, aylardır kendimi depresif hissediyordum ama nedenini bilmiyorum. Bir de bu her sene tekrarlıyor özellikle sonbahar kış aylarında. İntiharı düşünüyordum ama böyle birşeyi gerçekleştirmeyeceğim, ailemi düşünüyorum, arkadaşlarım var. Düşünce olarak kalıyor yani. Son umudum zaten okuldaki rehberlik öğretmenimdi, psikoloji mezunu aynı zamanda. 2 rehberlik öğretmenimiz var biri kadındı, erkek olan da biz son sınıflara bakıyor. Bu kadar kötü olunca odasına gittim geçen haftalarda kaç kez ama bulamadım kendisini. Ondan sonraki günler sosyal medyadan ulaştım çünkü okulda değildim. Seviyeli bir şekilde hocam şu gün sizi bulamadım yarın müsait misiniz okulda olmadığım için buradan ulaştım dedim. Tamam okulda gelirsin dedi. Gittim ve yine odasında yoktu. Dün de sınıfa geldi bir iş için, arkasını dönmüştü ben yanına gidip birkaç kez hocam diye seslendim öyle baktı o an yüzüne de söyledim sizi bulamadım yarın müsait misiniz diye. O gün yoğundum, yarın konuşalım son ders sizin sınıfa gelicem dedi. Bugün de bekledim sınıfa gelir diye odasına gitmedim. Çıkışta istiklal marşında gördüm ve baktı izledi sadece bir süre beni. Hiçbir şey demedi çağırmadı bile. Adımı bile sormadı. Öğretmenle gülüp sohbet edip gitti. Öğrenciler tarafından çok sevilen, öğrencilerle konuşan bir öğretmendi hatta bir öğrencisini okul gezisinde evine kadar bırakmış ama ben ne zaman kötü hissetsem yardım almaya çalışsam böyle bir davranış sergileyince kendimi görmezden geliniyor, değersizim gibi hissettim. Tek umudum bu öğretmendi ondan bir yardım bekliyordum, olmadı. Artık gitmeyi ve konuşmayı düşünmüyorum. Hocalar da farkındaydı derslerde uyuduğumun, artık konuşmadığımın, derslere katılmadığımın ve hatta bir öğretmen kendimi kötü hissettiğimi biliyordu, söylemiştim. Ailemi üzmek istemediğim telaşlandırmak istemediğim için onlara nasıl hissettiğimi çok açmadım. Bir arkadaşım var okuldan o dinliyor hep onunla vakit geçiriyorum. Ama bugün böyle bir durumla karşılaşınca kendimi görmezden gelinmiş gibi hissettim sanki değeri olmayan biriymiş gibi. Hoca neden bu şekilde yaklaşmış olabilir diğer öğretmenden mi yardım almalıyım sizce, ve sizlerde bu hisleri yaşadıysanız bu dönemleri nasıl atlattınız

Bakın hoca adınızı bile bilmiyor, size özel bir durum değil. Şahsın işini yapmaması sizi değersiz kılmaz. Gidin diğer hoca ile görüşün. Gerekirse sınıf öğretmeninize durumu belirtin o ayarlasın görüşmeyi.

Hayatınızda her şeyinizle değişimin içindesiniz. Lise hayatının bitimi bir nevi yetişkinliğin en kesin adımı olur, öte yandan fiziksel değişiminiz devam eder. Bazılarımız doğal olarak ayak uyduramayız bunlara. Lütfen kendinizi sorgulamayı durdurun. En azından rehberlikci ile görüşene kadar. Sağlıcakla kalın..

Önce biyolojik bir sebebi var mı baktırın. Ben hep öğrencilerime bunu tavsiye ediyorum. Kansızlık, değişik vitamin eksiklikleri vb insanda depresif bir ruh hâli yaratabiliyor. Bunlar yoksa bir danışmanla görüşebilirsiniz. Rehber öğretmenler çok yoğun olabiliyor özellikle son sınıflarla çalışanlar. Bence önce sınıf öğretmeninizle konuşun. O iletişime geçsin. Sizi kendisi çağırır. Bu daha garanti olur. Sizi kasıtlı olarak görmezden gelmiş falan değildir. Yoğundur, kafası başka şeyle meşguldür. Çok evrak işleri, görüşmeleri falan oluyor mesela. Siz görüşmek için dediğimi yapın. Doktor kontrolünden geçmeyi de ihmal etmeyin. Bunalımda gibi hissetmeniz bir yere kadar normal tabii stresli zamanlar geçiriyorsunuz. Hemen öyle hayatım bitiyor, değersizim gibi bir yargıya kapılmayın.

bebeyem, o hocanın davranışının seninle hiçbir ilgisi yok. Hoca işini hakkını vererek yapmıyor o kadar. Çocuklarla, ergenlerle, gençlerle çalışan insanlar ekstra dikkatli olmalı, karşı tarafa dikkatini vermeli ve sorunlarını cidden dinlemeli. Benim dersanede bir hoca vardı, adam konuşurken her çocuğun gözlerine bakardı ve aktif olarak sohbete katılırdı, kendisine gelen herkesin adını bilirdi. Sen değersiz değilsin, karşı taraf işini yapmıyor o kadar.

Bu arada ben hatırladım seni okulu mu bırakmak istiyordun??? Gayet iz bırakan bir insansın bak

Kışın bunalmak normal, her yerde var güneş ışını azlığı herkesi negatif etkiliyor. benden birkaç öneri:

• vitamin değerlerine dikkat et, özellikle D vitamini eksikliği depresyona yol açıyor
• açık havada kısa da olsa yürüyüş yap (ben koşu yapıyorum)
• spora gitme olanağın varsa git
• akraba, arkadaş ilişkilerini sıkı tut kendini insanlardan soyutlama
• gerekirse bir danışmana başvur

son olarak intihar gerçekten malca bir fikir. Okulu bıraksam mı diye ölen ilk kişi olarak tarihe geçersin .. sevmiyorsan a sevmiyorsun sen de başka iş yaparsın, onu da istemiyorsan hiçbir iş yapmazsın hayat senin okuldan ibaret değil ya

MissCherryBlossom .!.:

Bu arada ben hatırladım seni okulu mu bırakmak istiyordun??? Gayet iz bırakan bir insansın bak

Kışın bunalmak normal, her yerde var güneş ışını azlığı herkesi negatif etkiliyor. benden birkaç öneri:

• vitamin değerlerine dikkat et, özellikle D vitamini eksikliği depresyona yol açıyor
• açık havada kısa da olsa yürüyüş yap (ben koşu yapıyorum)
• spora gitme olanağın varsa git
• akraba, arkadaş ilişkilerini sıkı tut kendini insanlardan soyutlama
• gerekirse bir danışmana başvur

son olarak intihar gerçekten malca bir fikir. Okulu bıraksam mı diye ölen ilk kişi olarak tarihe geçersin .. sevmiyorsan a sevmiyorsun sen de başka iş yaparsın, onu da istemiyorsan hiçbir iş yapmazsın hayat senin okuldan ibaret değil ya

Genişletmek için tıkla...

Bir gün senden flowchart da bekliyorum :d

Ailenle paylaş mutlaka. Sana dışarıdan uygun bir psikiyatri ve onun çalıştığı psikolog ayarlarlar. Düzenli görüşürsün gerçekten ihtiyacına göre sana ne iyi gelecekse terapi ile desteklerler. Demek ki rehber hocan çok ilgili biri değil. Yine okulda fazladan hiç sallamadan şansını denersin. Hiç bir şeyi kişisel algılama.

Gün içerisinde duygusal durumumuz bile dalgalanma şeklindedir. Bazen iyi bazen daha olumsuz düşünürüz. Endişe etme.

Depresyon destekle atlatacağın bir şey. Korkma. Kış sonbahar zamanları daha sık olmasının nedeni de D Vitamini. D vitamini yağda eriyenleden k2 ile beraber olandan düzenli kullan. İlk bir ay biraz yüksek alabilirsin 5 fıs gibi 5000 ünite gibi.
Magnezyum, çinko, probiyotik alsın ailen.
Karbonhidrat tüketimini biraz kısıp yeşil, meyve, protein ağırlıklı beslen. Egzersiz mutlaka her gün yemek gibi tuvalet gitmek gibi yapman lazım.

MissCherryBlossom .!.:

Bu arada ben hatırladım seni okulu mu bırakmak istiyordun??? Gayet iz bırakan bir insansın bak

Kışın bunalmak normal, her yerde var güneş ışını azlığı herkesi negatif etkiliyor. benden birkaç öneri:

• vitamin değerlerine dikkat et, özellikle D vitamini eksikliği depresyona yol açıyor
• açık havada kısa da olsa yürüyüş yap (ben koşu yapıyorum)
• spora gitme olanağın varsa git
• akraba, arkadaş ilişkilerini sıkı tut kendini insanlardan soyutlama
• gerekirse bir danışmana başvur

son olarak intihar gerçekten malca bir fikir. Okulu bıraksam mı diye ölen ilk kişi olarak tarihe geçersin .. sevmiyorsan a sevmiyorsun sen de başka iş yaparsın, onu da istemiyorsan hiçbir iş yapmazsın hayat senin okuldan ibaret değil ya

Genişletmek için tıkla...

Evet hatırlandım hemen okulu bırakmayı düşünmüyorum artık stajda da çok problem yok ama devam ediyordu bu hisler o nedenle yardim almak istemiştim işte haftalardır konuşmaya anlatmaya calisiyordum ama okulda olmasina ragmen odasinda olmuyordu, görse bile çağırmadı maalesef üstüne bu olay olunca kötü hissettim. Belki dediğiniz gibi vitamin eksikligi vs olabilir hastaneye giderim onun icin

Özel kurumlarda rehber öğretmenler çok yoğun oluyor çünkü alakalı alakasız her işi onlara yıkıyorlar. Kasıtlı değildir. Devletse bilemiyorum. Birkaç kere şansını dene bence. Durumun ciddiyetinin farkında olmayabilir. Terapi almak istiyorsan uygun ücrete terapi veren psikologlar var. Eğitim sonrası süpervizyonları için sembolik ücretlerle danışan alıyorlar. Onlarla görüşebilirsin.

Hepsini bir tutmamak lazım ama bu kafadaki rehber öğretmenlere kızıyorum.
Senin durumun rehber ogretmenle çözülecek bir şey değil, hemen psikiyatriste gitmen lazim. Hemen.
Rehber öğretmenle konuşmak, seni biraz rahatlatır, geçici bir çözüm olur. İntihar düşünen birinin, temelde hastalık belirtisi olduğu için, ilaçlı tedavi olması gerek. Belki depresyon belki başka bir hastalığın var. Ama çözülmeyecek bir şey değil. İlaçlı tedavi en az 6-9 ay sürer ve kuş gibi hafiflersin. Neden daha önce doktora gitmedim dersin, hatta aklına bile gelmez. Kendine eziyet etme fıstık. Ailene durumu anlat, ben hiç iyi değilim böyle bir durum var, hemen doktora gidelim, de. İntihar düşüncen olduğunu da soyle ki gözleri senin üstünde olsun. Bir atak ya da nöbet anında senin otokontrolun olmadığı anda onlar seni takip edebilsinler. Bu söylediklerimi yabana atma, bir öğretmen olarak söylüyorum

askitotomsu .!.:

Hepsini bir tutmamak lazım ama bu kafadaki rehber öğretmenlere kızıyorum.
Senin durumun rehber ogretmenle çözülecek bir şey değil, hemen psikiyatriste gitmen lazim. Hemen.
Rehber öğretmenle konuşmak, seni biraz rahatlatır, geçici bir çözüm olur. İntihar düşünen birinin, temelde hastalık belirtisi olduğu için, ilaçlı tedavi olması gerek. Belki depresyon belki başka bir hastalığın var. Ama çözülmeyecek bir şey değil. İlaçlı tedavi en az 6-9 ay sürer ve kuş gibi hafiflersin. Neden daha önce doktora gitmedim dersin, hatta aklına bile gelmez. Kendine eziyet etme fıstık. Ailene durumu anlat, ben hiç iyi değilim böyle bir durum var, hemen doktora gidelim, de. İntihar düşüncen olduğunu da soyle ki gözleri senin üstünde olsun. Bir atak ya da nöbet anında senin otokontrolun olmadığı anda onlar seni takip edebilsinler. Bu söylediklerimi yabana atma, bir öğretmen olarak söylüyorum

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim. Ben de yardım almak için, belki bu durum çözülür diye rehberliğe gitmeyi denemiştim bu yüzden. Aileme anlatmamamın nedeni ben 13 yaşımda gitmiştim ilk psikiyatriste. Psikolog yönlendirmişti hatta. akran zorbalığı vs. görmüştüm o yaşlarda. Doktor ilaç yazmıştı depresyon tanısı koyarak. ama beni daha da kötü etkilemişti antidepresanlar. Ciddi şekilde davranışlarım bozulmuştu, depresiflik daha da artmıştı aşırı sinirlilik, cesaret, geceleri uyuyamama vs. gibi şeyler başlamıştı. İlaçları 6. Ayda bıraktım ve ondan sonra kendiliğimden iyi olmuştum. Sonra 15 yaşımda tekrar gittim psikoloğa. Psikoterapi yaptı depresiflik vardı yine. Hiçbir zaman seansları aksatmadım. Sonra beni iyi gördü, bende biraz daha iyi olmuştum. Seansları onun kararıyla bitirdik. Yani ben iyi olunca beni iyi görünce seansları terapiyi onlar bitirdi hep ama işte iyi olduktan sonra ara ara özellikle bu aylarda daha kötü oluyorum ama nedenini bilmiyorum. Aileme söylesem onlar da diyor kızım neyin var bize anlatmadığın birşey mi var diye. Ya da bazenleri de sen kendi kendine kafana takıyorsun, öyle şeyler düşünme, senin birşeyin yok diyorlar. Gençlik problemleri falan diyorlar bende o yüzden anlamazlar diye düşünerek paylaşmak istemedim onlarla. Zaten anladıklarını düşünmüyorum. O yüzden tek çare olarak okuldaki o öğretmenimi gördüm. Bir de maddi olarak da sorun cikarmak istemiyorum onlara yani böyle sürekli psikoloğa gidersem onlara da yük oluyormuş gibi hissediyorum kendimi onları da üzüyormuş gibi

z3lis .!.:

Teşekkür ederim. Ben de yardım almak için, belki bu durum çözülür diye rehberliğe gitmeyi denemiştim bu yüzden. Aileme anlatmamamın nedeni ben 13 yaşımda gitmiştim ilk psikiyatriste. Psikolog yönlendirmişti hatta. akran zorbalığı vs. görmüştüm o yaşlarda. Doktor ilaç yazmıştı depresyon tanısı koyarak. ama beni daha da kötü etkilemişti antidepresanlar. Ciddi şekilde davranışlarım bozulmuştu, depresiflik daha da artmıştı aşırı sinirlilik, cesaret, geceleri uyuyamama vs. gibi şeyler başlamıştı. İlaçları 6. Ayda bıraktım ve ondan sonra kendiliğimden iyi olmuştum. Sonra 15 yaşımda tekrar gittim psikoloğa. Psikoterapi yaptı depresiflik vardı yine. Hiçbir zaman seansları aksatmadım. Sonra beni iyi gördü, bende biraz daha iyi olmuştum. Seansları onun kararıyla bitirdik. Yani ben iyi olunca beni iyi görünce seansları terapiyi onlar bitirdi hep ama işte iyi olduktan sonra ara ara özellikle bu aylarda daha kötü oluyorum ama nedenini bilmiyorum. Aileme söylesem onlar da diyor kızım neyin var bize anlatmadığın birşey mi var diye. Ya da bazenleri de sen kendi kendine kafana takıyorsun, öyle şeyler düşünme, senin birşeyin yok diyorlar. Gençlik problemleri falan diyorlar bende o yüzden anlamazlar diye düşünerek paylaşmak istemedim onlarla. Zaten anladıklarını düşünmüyorum. O yüzden tek çare olarak okuldaki o öğretmenimi gördüm. Bir de maddi olarak da sorun cikarmak istemiyorum onlara yani böyle sürekli psikoloğa gidersem onlara da yük oluyormuş gibi hissediyorum kendimi onları da üzüyormuş gibi

Genişletmek için tıkla...

Yük olmak? Onlar yaşlanınca sana yük olacaklar mi? Seni kendileri istediler ve onlara yük değilsin. Üzülüp yorulurlar muhtemelen ama seni kaybetmek istemezler. Kronik depresyon yaşıyorsundur belki, o nedenle tekrarlıyordur. özellikle kis mevsimi, kapalı havalar, stresli dönemlerde tekrar eder. Vücut vitaminsiz kalınca hasta olur değil mi? Ruh da pozitif enerji kalmayınca zayıf düşer. Bu yüzden güzel anılar biriktir, güzel zaman geçirmeye çalış ki ruhun zayıf kaldığı anda, depoladigin güzel şeyler, düşmene engel olsun. Zor da olsa etrafı seyredip güzel şeyleri görmeye çalış. Basit ama etkili. Araştırmalar gösteriyor ki küçük bir pozitif tetikleyici ya da küçük bir pozitif adım atmak, arzuyu artırıp insanı iyiye götürüyor. İlaçlar seni kötü yapıyorsa doktora söylersin degistirir