Doğum benim için bir kadının hayatında en fazla birkaç kez yaşayacağı ve bunu da tadını çıkarta çıkarta yaşaması gereken, bir duygu olduğuna inanıyorum. Eşinin yanında olduğu, elini tuttuğu, bebeğinin doğduğu ilk anını, ilk nefesini, sesini ve bakışlarını hissedebileceği mucizevî bir an ve bambaşka bir tat.
Benim hikâyemde herkes gibi.
21.08.2010. bu tarih benim için bir dönüm noktası bir milad. Doğumla ilgili korkularımdan dolayı uykularımın kaçtığı bir sabahtı. Doğum hakkında bildiklerim herkesin bildiği gibi korku ve acıydı.
Fakat bunun başka yollarıda olmalı diyerek araştırıp dururken netten doktorum Ayşe Hanım'ı buldum. Hemen heyecanla arayıp randevu aldım. Bu arada 36. haftamdaydım ve doğuma çok az bir zaman kalmıştı, randevu gününü sabırsızlıkla bekliyordum.
Ve sonunda dr. Ayşe Hanımla tanıştık… bundan sonrası mucize gibiydi. İnsanoğlunun her şeyin doğallığını bozduğu günümüzde, doktorumun doğal doğum taraftarı olması beni çok etkiledi.
Yaptığımız hipnoz seansı ile doğum olayına ait bütün korkularımdan bir anda kurtuldum, seans bittiğinde mutluluktan uçuyor gibiydim. Artık bebeğimin doğacağı günü sabırsızlıkla bekliyordum. Ayrıca doğumda eşimin yanımda olmasını çok istiyordum.doktorum bununda mümkün olabileceğini söyledi.
Her şey çok güzel gidiyor ve bütün isteklerim bir bir gerçekleşiyordu. Ve sonunda ömrümün sonuna kadar unutamayacağım o mucizevî gün geldi. 14 Eylül Salı günü kontrol için hastaneye gittiğimde doktorum doğumun başlayabileceğini söyledi.1 saat daha bahçede gez dolaş tekrar muayene edicem seni dedi benim ara ara kasılmalarım oluyordu ama çok şiddetli değildi okadarki kaşarlı tost bile yiyebildim bahçede gezindim,1 saat sonra doktorum tekrar muayene etti ve acılman arttıyo doğum başlıyor dedi. bir hipnoz seansı daha yaptık ve çok rahatladım biz mecidiyeköyden taksiye atladık ve doğru doğum yapacağım göztepe medicalparka gittik kız kardeşimle birlikte.
Saat 15.30 ‘da doğum yapacağım Göztepe medical park hastanesinde bizim için ayrılan özel odamıza gittik. sadece ben ve kız kardeşim vardı.eşimede haber vermiştik oda izmitten yola çıkmıştı eşim gelene kadar kızkardeşim yanımda duruyordu kendi kendime otohipnoz yapmam için yüreklendiriyordu beni kasılmalarım vardı ama çok şiddetli değildi yaptığım otohipnoz sayesinde rahat bi şekilde geçiiyordu kasılmalarım aralarda kardeşimle gülüp konuşabiliyordum hatta fotoğraflarımı çekiyordu poz veriyordum. saat 5 de eşim hastaneye vardı o yanıma geldiğinde çok rahatladım şaçlarımı okşuyor yüzümü terlerimi siliyordu.doğuma az br zaman kala doktorum geldi muayene etti ve açılman 7 -8 cm olmuş dedi beni doğum haneye götürdü ve keseyi patlattı daha sonra yanıma geldi sırtımı sıvazladı okşadı o anı hiç unutamıyorum
odama geri geldik artık kasılmalarını ayakta yatağın ayak ucuna tutunarak yada yere çömelerek geçiriyordum
Kasılmalarım iyice sıklaşmaya başlamıştı. Eşim başucumda elimi tutarak en büyük destekçimdi. O dua ettikçe ben rahatlıyordum. Doktorumun öğrettiği telkinleri uygulayarak ve rabbime sığınarak kasılmalarımı sakin ve huzurlu geçiriyordum.birden ıkınmaların başladı elimde olmadan ıkınıyordum hemen ebelere haber verdik...doğru doğumhaneye...tabi eşimde benimle birlikte...doğumun en kolay anı çatala çıktıktan sonrasıydı.kasılmalarım rahat geçtği için gücüm tükenmemişti bir çırpıda ıkındım ne bağırdım ne çağırdım bütün gücümü bebeğime harcadım onu kolayca doğurabilmek için elimden geleni yaptım ıkınırken canımın yandığını hiç hatırlamıyorum hatta bi kaç sıyrığım olmuş ıkınırken onların acıdığını bile hissetmedim hiç.
Ve işte o an geldi saat 19.34’te bebeğim kollarımdaydı. İl bakışları, ağlayışı, yumuk yumuk gözleri o kokusu hiç aklımdan çıkmıyor. Ömrüm boyunca kendimi bu kadar mutlu, huzurlu ve hafiflemiş hissettiğimi hatırlamıyorum. Doğumum bittiğinde söylediğim ilk sözlerim; ’’Bu kadar kolaymıydı, bu kadar mıydı, her anın tadını vardım çok güzeldi’’
gerçekten doğal bir doğum yaptım ne serum ne lavma ne suni sancı ne epizyotomi gereksiz hiç birşey yapılmadı,sadece bir iki sıyrığım oldu dikildi okadar
herkese benim doğumum kadar rahat doğumlar diliyorum...
neolur kendi rahatınız için gereksiz yere sezeryan olmayın. doğum harika bir olay, adeta bir mucize bu anın tadını yaşamaktan kendinizi mahrum bırakmayın
Benim hikâyemde herkes gibi.
21.08.2010. bu tarih benim için bir dönüm noktası bir milad. Doğumla ilgili korkularımdan dolayı uykularımın kaçtığı bir sabahtı. Doğum hakkında bildiklerim herkesin bildiği gibi korku ve acıydı.
Fakat bunun başka yollarıda olmalı diyerek araştırıp dururken netten doktorum Ayşe Hanım'ı buldum. Hemen heyecanla arayıp randevu aldım. Bu arada 36. haftamdaydım ve doğuma çok az bir zaman kalmıştı, randevu gününü sabırsızlıkla bekliyordum.
Ve sonunda dr. Ayşe Hanımla tanıştık… bundan sonrası mucize gibiydi. İnsanoğlunun her şeyin doğallığını bozduğu günümüzde, doktorumun doğal doğum taraftarı olması beni çok etkiledi.
Yaptığımız hipnoz seansı ile doğum olayına ait bütün korkularımdan bir anda kurtuldum, seans bittiğinde mutluluktan uçuyor gibiydim. Artık bebeğimin doğacağı günü sabırsızlıkla bekliyordum. Ayrıca doğumda eşimin yanımda olmasını çok istiyordum.doktorum bununda mümkün olabileceğini söyledi.
Her şey çok güzel gidiyor ve bütün isteklerim bir bir gerçekleşiyordu. Ve sonunda ömrümün sonuna kadar unutamayacağım o mucizevî gün geldi. 14 Eylül Salı günü kontrol için hastaneye gittiğimde doktorum doğumun başlayabileceğini söyledi.1 saat daha bahçede gez dolaş tekrar muayene edicem seni dedi benim ara ara kasılmalarım oluyordu ama çok şiddetli değildi okadarki kaşarlı tost bile yiyebildim bahçede gezindim,1 saat sonra doktorum tekrar muayene etti ve acılman arttıyo doğum başlıyor dedi. bir hipnoz seansı daha yaptık ve çok rahatladım biz mecidiyeköyden taksiye atladık ve doğru doğum yapacağım göztepe medicalparka gittik kız kardeşimle birlikte.
Saat 15.30 ‘da doğum yapacağım Göztepe medical park hastanesinde bizim için ayrılan özel odamıza gittik. sadece ben ve kız kardeşim vardı.eşimede haber vermiştik oda izmitten yola çıkmıştı eşim gelene kadar kızkardeşim yanımda duruyordu kendi kendime otohipnoz yapmam için yüreklendiriyordu beni kasılmalarım vardı ama çok şiddetli değildi yaptığım otohipnoz sayesinde rahat bi şekilde geçiiyordu kasılmalarım aralarda kardeşimle gülüp konuşabiliyordum hatta fotoğraflarımı çekiyordu poz veriyordum. saat 5 de eşim hastaneye vardı o yanıma geldiğinde çok rahatladım şaçlarımı okşuyor yüzümü terlerimi siliyordu.doğuma az br zaman kala doktorum geldi muayene etti ve açılman 7 -8 cm olmuş dedi beni doğum haneye götürdü ve keseyi patlattı daha sonra yanıma geldi sırtımı sıvazladı okşadı o anı hiç unutamıyorum
odama geri geldik artık kasılmalarını ayakta yatağın ayak ucuna tutunarak yada yere çömelerek geçiriyordum
Kasılmalarım iyice sıklaşmaya başlamıştı. Eşim başucumda elimi tutarak en büyük destekçimdi. O dua ettikçe ben rahatlıyordum. Doktorumun öğrettiği telkinleri uygulayarak ve rabbime sığınarak kasılmalarımı sakin ve huzurlu geçiriyordum.birden ıkınmaların başladı elimde olmadan ıkınıyordum hemen ebelere haber verdik...doğru doğumhaneye...tabi eşimde benimle birlikte...doğumun en kolay anı çatala çıktıktan sonrasıydı.kasılmalarım rahat geçtği için gücüm tükenmemişti bir çırpıda ıkındım ne bağırdım ne çağırdım bütün gücümü bebeğime harcadım onu kolayca doğurabilmek için elimden geleni yaptım ıkınırken canımın yandığını hiç hatırlamıyorum hatta bi kaç sıyrığım olmuş ıkınırken onların acıdığını bile hissetmedim hiç.
Ve işte o an geldi saat 19.34’te bebeğim kollarımdaydı. İl bakışları, ağlayışı, yumuk yumuk gözleri o kokusu hiç aklımdan çıkmıyor. Ömrüm boyunca kendimi bu kadar mutlu, huzurlu ve hafiflemiş hissettiğimi hatırlamıyorum. Doğumum bittiğinde söylediğim ilk sözlerim; ’’Bu kadar kolaymıydı, bu kadar mıydı, her anın tadını vardım çok güzeldi’’
gerçekten doğal bir doğum yaptım ne serum ne lavma ne suni sancı ne epizyotomi gereksiz hiç birşey yapılmadı,sadece bir iki sıyrığım oldu dikildi okadar
herkese benim doğumum kadar rahat doğumlar diliyorum...
neolur kendi rahatınız için gereksiz yere sezeryan olmayın. doğum harika bir olay, adeta bir mucize bu anın tadını yaşamaktan kendinizi mahrum bırakmayın
Son düzenleme: