Çok muhabbet tez ayrılık getirir diye bakmamak lazım bence. Birine ilginizi, zamanınızı ayırmıyorsanız nasıl bir sağlam dostluk kurabilirsiniz ki ? Bence zaman ayırdıkça, iletişimi dinç tuttukça sağlamlaşıyor.Emin ol ki özellikle çıkar ilişkilerinin söz konusu olduğu günümüzde yakın arkadaşının olup olmaması çok önemli bir mevzuu değil. Olursa çok güzel ama yoksa da gerçekten üzerinde düşünülecek bişi değil. Zaten çok muhabbet tez ayrılık getirir. Herkese sınırlı olmak en güzeli. Aile önemli olan. Kimse annemiz babamız kadar sevmiyor düşünmüyor. Ailenize sıkıca sarılın. Gerisi boş.
Gerçekten çok yakın olduğum, evini kendi evimmis ,ailesi akrabammis gibi hissettigim ;yakın arkadaşınızı veya yakın arkadaş grubunuzu kaçlı yaşlarınızda buldunuz merak ediyorum.
onlar kendi aralarında görüşmüyorlar ama bu da sorunun bende olmadığı anlamına gelmez çünkü ben de insan biriktirip bağ kuramıyorum, arada sırada görüşebilmeniz bile çok güzel bence bu da insan biriktirebildiğiniz anlamına gelir benim hoşuma gidiyor böyle şeylerOnlar kendi aralarında görüşüyorlar mı yoksa hepiniz mi görüşmüyorsunuz? Eğer birincisiyse sorun muhtemelen sizdedir. İkincisiyse sizlik bir şey yok demektir. Lise bitiyor üniversite yılları başlıyor, hedefler konuşulacak konular farklılaşıyor. Üniversite çevresine odaklanmaya başlıyoruz. Üniversite bitiyor iş kaygısı, iş hayatı başlıyor yine çevremiz ve hedeflerimiz değişiyor bu çok normal. Bence çoğu kişi lise arkadaşlarıyla 7-24 oturmuyordur. Hem lisede hem üniversitede arkadaş grubum vardı ama çoğuyla eskisi gibi değiliz. Hepimizin farklı hayatları var, çoğumuz da başka şehirlere dağıldık. Canımız nostalji çekerse ayda yılda bir oturuyoruz ya da şehrine gidersem mesela buluşup bir kahve içiyoruz. Bir derdim olsa ve onların yapabileceği bir şey olsa hiç düşünmeden ararım. Bence arkadaş biriktirmek budur. Yoksa okul hayatındaki gibi sabah akşam görüşmeye ne vakit yeter ne eski enerjiyi bulabiliriz.
işte böyle şeyler yaşanınca bir daha o eski samimiyeti kuramıyorum ben hep diyorum o sana böyle yapmıştı diyeAlttan alıyorlardır yoksa sürmüyor inanın. Benim 10 senelik arkadaşım var bi ara bana şakayla karışık laf sokuyodu sürekli. Kilo aldığım bi dönemde sürekli şaka altında laf ediyodu. Bir iki kere güldüm geçtim. Sonra başkalarının yanında da yaptı. Çok kötü kavga ettim kalbini kırdım. Ağladı sızladı özür diledi konu kapandı bi daha yapmadı. Yani her uzun arkadaşlık kusursuz olmuyor illa kavgalar kalp kırmalar oluyor.
ailem bana arkadaşlarımdan daha çok zarar vermiştir ama ailemi affedebiliyorum aynı şeyi arkadaşlara yapamıyorum, bu bana nasıl bunu yaptı diyip elim ayağım titremeye başlıyor, bağışlayıcı olamıyorum aslaLisedeki arkadaşlarımla hala görüşüyoruz ve aramız iyi. Birisi şu an yurtdışında ama yanına gitsem eski günleri aratmayacağını biliyorum.
Arkadaşlığın en önemli özelliği karşıdaki insanı sevebilmek ve alttan alabilemek bence. Sevmediğin zaman hem sen bunalırsın hem karşıdaki bunu hisseder. O da aradaki bağı zedeliyor.
Alttan almayıp gurur yaparsan da saçma sapan olaylardan birbirinizi kaybedebilirsiniz. O da sizin için çabalıyor ve özünde iyi biri olduğunu biliyorsanız bu alttan almaları yapmalısınız.
Ailemizde annenize babamıza sinir oluyoruz bazen düşüncelerini eleştirini sevmiyoruz. Bağırıyoruz kavga ediyoruz ama günün sonunda bunu unutabiliyoruz ve yine birbirimizi seviyoruz. Bunun aynısını arkadaşlarla yakalayınca onlarda ailen biri haline bürünüyor bence
AynenKaç yaşındasınız bilmiyorum ama yaş ilerledikçe yakın arkadaş olarak bildiğiniz insanlar da masadan ayrılıyor birer birer.Herkes evleniyim çocuk yapıyım toplum düzenine uyma derdinde oluyor.Ben en kötü en yalnız anlarında yanlarindaydim umut bagladiklarinda hayel kurduklarin da hayel kırıklıkları da.Herkes kendi hayatinda şuan ben bir düzen kuramadım tabiri caizse evlilik çocuk toplumsal duzen yani.Her anlarında yanlarında olduğum insanlar dipteyken yok yanımda.O yüzden önce kendiniz ile zaman gecirmeyi sevin ve hayatınıza kabul ettiginiz aldığınız insanların ağırladığıniz misafirler olduğunu benimseyin başka türlü olmuyor çünkü.
Eski arkadaşlıklarımı hayatımdan çıkarmışlığım çok .Başlar da bende üzülüyordum artık hiç üzülmüyorum cidden..Şunu anladım, ben insanlar hep aynı sanıyorum yani o tanıdığım arkadaş olduğum insan ama insanlar çok değişiyor..Karşındaki insanı tanıyamıyorsun..Belki bende değişiyorum onlara göre bilemedim..15 yıl dip dibe yaşadığım arkadaşım hamile kaldığında, benim çocuğum olmadığını bile bile insan içinde " tatlım sende yap hadi artık ne bekliyon dahaaaa" dedikten sonra anladım ki insanlar hayatınız da bazen belirli süreliğine misafir..Vakti dolduğunda gitmeleri gerek..Önünüze bakın derim, yeni arkadaşlıklar kurun..Dizilerde ki o arkadaş grupları da gerçek hayatta varsa helal olsun derim
insanlar hep beni kıskanır diye bir ifadem olmadı bazıları şöyle şöyleydi, bazıları da beni kıskanıyordu dedim bu genelleme olmuyor, bana hissettirdikleri buydu. Şu an yalnız olmamın ana sebebi de bu değil zaten bana denk gelen 2-3 kişi böyleydi sadece.Arkadaş konusunda nişanlımdan daha iyi birini görmedim. 25 senelik o kadar çok arkadaşı var ki. Bağları kopanlarda olmuş ama mükemmel bir arkadaş çevresi var. 6-7 senedir tanıyınca da artık benim de arkadaşım oldular hepsi. Grupça takılıyoruz. Bense arkadaş konusunda çok iyi değilim. Önceden epey başarısızdım. Ama sağlam dostluklarım var. Liseden sadece bir arkadaşım var ama neredeyse haftada bir buluşuruz. Benim 25 yaşından sonra edindiğim çok sağlam iki dostum ve görüşmeye çalıştığım iş arkadaşlarım var mesela. Önceden düşünüp üzülürdüm düğünüm olsa sevgilimin 50 tane arkadaşı gelecekken benim sadece 2-3 tane gelecek diye. Ama son birkaç senedir işler değişti.
Bende de dert şu ki başbaşa buluşamıyoruz. Ya biri arıyor görüşmek için ya da zaten planlamış oluyoruz. Hatta yazın bir gün başbaşa buluştuk ne yapsak bilemedik o kadar alışmışız birileriyle olmaya.
Dün yakın bir arkadaşımın evinin yakınında sevgilimin arkadaş grubuyla oturduk. Arkadaşıma denk geldik. Ciddi ciddi trip yedim. Burdasın neden aramadın diye. Bi anda kendimi açıklama yaparken buldumHalbuki başka bir arkadaş ortamındaydık. Dedim hadi sen de gel otur. O da geldi hep birlikte oturduk.
Bir yaştan sonra arkadaşlık dostluk kurmak zor gibi gözükebilir ama benim en sağlam olanları 25 yaşından sonra oldu. Bu enerji ile alakalı bir durum. Bir de bazı şeyler gerçekten emek istiyor. İnsan ilişkilerini yürütmek her zaman kolay değil. Kendinizi belki de doğru ifade edemiyor olabilirsiniz. Ben önceden çok burnu havada bir tip olarak algılanırmışım mesela. Halbuki alakam yok. Belki yürüyüşüm belki yüz ifadem bu konuda yanılttı insanları. Ama zamanla silindi bu da.
Bir de benim en sağlam dostluklarımdan biri arkadaşımın çok nadir görüştüğüm sevgilisiydi. Aralarının biraz bozuk olduğu bir gün kıza hadi oturalım dedim ve o gün bu gündür haftada bir gün mutlaka otururuz. Onlar ayrıldılar, bizim dostluğumuz başladı. Bazı şeyler için de sizin adım atmanız lazım.
Yapı olarak nasılsınız bilmiyorum ama biraz daha girişken olabilirsiniz.Çalışıyorsanız iş yerinizde birini akşam bi kahve içmeye davet edebilirsiniz. Maddi durum elveriyorsa bir kursa kaydolup sosyalleşebilirsiniz . İllaki çevrenizde kimyanızın uyduğu birileri vardır. Bir de insanlar sizi neden kıskansınlar ki ? Yani kıskanan eden elbette olabilir . Bazıları diyerek bir genelleme yaptığınız için biraz tuhaf geldi açıkçası.
Arkadaş edinme ve yaş arasında bir bağ kurdum ama bunu neden yaptım bilmiyorum sanki yaş ilerledikçe kimse senin yakın arkadaşın olamazmış gibi ama şimdi durup düşününce bunun bana da saçma geldiğini fark ettim, sanırım insan çevresini lisede ve ünide kuruyor olarak şartladığım için ve buralardan biriktirdiğim insanların şu an hayatımda olmadığını düşününce akşam gerçekten boşluğa düştüm ama bundan sonra insan ilişkilerinde emek vermek için çabalayacağım çünkü benim de eksikliklerim oldu. Her ne kadar yalnız olmayı sevsem bile insan insana iyi geliyor bunun geç de olsa farkına vardım.E madem kalabalık arkadaş çevresi istiyorsunuz insanları basitçe hayatınızdan çıkarmayın. Biraz toleranslı olmak size bir şey kaybettirmez. Eğer karşıdaki kişinin kötü niyeti yoksa hayatınızdan çıkarmayın,bir süre uzaklaşmayı deneyin.
Benim ortaokuldan kalma bir dostum var, geçen beni uyuz etti. Grubu sessize aldım, bir hafta kadar hiçbir yazılana bakmadım bile. Zamanla sinirim geçti, şimdi bir şey olmamış gibi yazmaya devam ediyorum:)
Hemen gemileri yakmaya gerek yok. Ama
tabii kötü niyet seziyorsaniz da yol vermek gerekir. mesela eski ev arkadaşım ben hastayken kaşıkla beslerdi beni, kardeşim gibiydi. Sonra hakkımda söylediği nahoş bir şeyi duydum. Duyduğum gibi engelledim ve sildim her yerden, açıklama bile yapmadim. 7 sene oldu ,pişman değilim:)
Ama kötü niyet yoksa, affedilmeyecek bir şey değilse bir süre tepki vermeden sinirinin geçmesini beklemek bence daha saglikli
Gerçekten çok yakın olduğum, evini kendi evimmis ,ailesi akrabammis gibi hissettigim ;
3 kişilik bir arkadaş grubum var, ilkokulda tanıştık,14 yaşındayken de kanka olduk.
eski ev arkadaşım var ,20 yaşındayken tanıştık.
kuzenim var, aramızda biraz yaş farkı var, birbirimizin kulvarında değildik. Sonra o benim şehrime gelince arkadaş olduk. 27 yaşındaydım arkadaşlığımiz başladığında. Onun dışında dost gibi değil de sevdiğim ve yakın hissedip her fırsatta görüştüğüm arkadaşlarim da var, yaş değişiyor.
23-24 yaşlarında çalıştığım yerden tanıştığımız, hala birkaç ayda bir sinemaya tiyatroya gidip geçen aylarda olanları paylaştığımız 4 kişilik bir arkadaş grubum var.
25 yaşında tanıştığım, düşünce yapısına hayran kaldığım bir çocuk var. Onla da her ay bir kere görüşürüz,ya evde kahvaltı yaparız ya müze gezeriz ya hobimizi iştirak ederiz
26-27-29 yaslarinda seyehatlerde tanıştığım 3 ayrı kişi var,uzak mesafe. Ama hepsiyle birkaç kere kere daha yolumuz kesişti,hatta kısa süreliğine şehrime taşındılar. Onlarla sık sık mektuplasiriz.
28 yaşında eski is yerimden hala sık sık görüştüğüm 3 kişi var.
Ve 30 yaşındayım,
Bu sene KK'dan tanıştığım bir kız birkaç kere şehrime geldi, havalanina gideceği gece evimde kalacak kadar yakın olduk:) şimdilerde buraya taşınma hazırlığı yapıyor:)
Yine bu senelerde KKdan tanıştığım,henüz görüşmediğim ama her fırsatta yazisip Cook yakın hissettiğim iki kişi var. Hatta biri bana doğum haritası bile hediye ettihenüz reelde görüşmedik ama bir şey paylaşmaya ihtiyacım olduğunda tereddütsüz yazacak kadar yakınlar,sanki bana tanışmışiz gibi geliyor:)
Ve yine bu sene şehiriçi gezide tanıştığım birkaç kişi var. Ortak hobimiz var diye grup kurduk. O günden beri 6 ay falan geçti, birbirimizin etkinlik buddysi olduk , kim ne görse grupta paylaşır, musait olan herkes için bilet alır, gittiğimiz yerde buluşuruz.
Yani yaş ve arkadaşlık arasında çok bir bağ yok bence. Ki son bahsettiğim grupta en yakın olduğum,ikili olarak da konuştuğum kişi 39 yaşında.
İnsan her yaşta yeni birileriyle tanışıp yakınlasabilir.
Sık sık yeni ortamlara girmeye çalışın, hoşunuza giden insanlara sıcakkanlı olun, Instagramdan ekleyin. Şöyle bir geriye dönük hafızanızı yoklayin, kimle arkadaş olsanız iyi olurdu. O kişiyi de arayıp tiyatroya falan davet edin. Eğer direkt davet edecek samimiyetiniz yoksa elinizde fazla bielt olduğunu,ekildiginizi falan söyleyin:) böyle böyle ilerler arkadaşlığıniz ... Küçük çaplı seyehatler falan yapın. Ama mümkünse günübirlik olsun:)
Bir şey anlattilarsa önemseyin,birkaç gün sonra sorun 'o şey ne oldu' diye... Arkadaşlık kurmak kolay ama devam ettirmek biraz emek istiyor
Arkadaşlarımın hepsi memleketimde kaldı son senelerde birkaç şehir değiştirdim, ben de böyle düşünüyordum. Olursa çocuklukta- ilk gençlikte olur, belli bir yaştan sonra kimseyle tam anlamıyla bağ kuramam gibi geliyordu.Arkadaş edinme ve yaş arasında bir bağ kurdum ama bunu neden yaptım bilmiyorum sanki yaş ilerledikçe kimse senin yakın arkadaşın olamazmış gibi ama şimdi durup düşününce bunun bana da saçma geldiğini fark ettim, sanırım insan çevresini lisede ve ünide kuruyor olarak şartladığım için ve buralardan biriktirdiğim insanların şu an hayatımda olmadığını düşününce akşam gerçekten boşluğa düştüm ama bundan sonra insan ilişkilerinde emek vermek için çabalayacağım çünkü benim de eksikliklerim oldu. Her ne kadar yalnız olmayı sevsem bile insan insana iyi geliyor bunun geç de olsa farkına vardım.
Evet yavaş yavaş, konu da açmıştım daha önce..Zaten bana triplenmişti hamileyken onunla ilgilenmemişim diye..15 yıldır tanırım asla bu triplere girebilecek bir insan değildi..Demek ki insanlar değişebilir diye düşünüyorum, üzülmüyorum artık..Onu diyeni cıkardın mı hayatından bu sözden sonra
3 ayrı gruptan 10 a yakın samimi oldugum arkadasım var.Kızlar sorun şu ki ben geçmişimden insan biriktiremiyorum, biri bir yanlış yapsın hemen soğuyorum ve uzaklaşıyorum. Lisedeyken bir kız grubumuz vardı ama üniversiteye geçince ortamlar değişti ve yeterince samimi değilmişiz demekki kimsenin bir iletişimi kalmadı birbiriyle, instadan ekliyiz, arada birbirimizin hikayelerine cevap veririz o kadar. Üniversiteyi şehir dışında okudum, bir sürü insanla tanışmıştım ama yakın olup bağ kurabildiklerimin hepsini bir sebepten çıkarttım hayatımdan bazıları içten içe beni kıskanıyordu yani bana hissettirdikleri oydu hsdjfjsfdf, bazıları yalnız kalma korkusu yaşıyordu ve yalnız kalmamak için herkese yanaşıyordu, bazıları ile de hayat görüşümüz ciddi anlamda çatışıyordu ama şimdi kendi yaşadığım şehirdeyim ve gerçekten çok yalnızım, hiç arkadaşım yok ve bu durum benim aşırı garibime gidiyor hep friends dizisindeki o kalabalık arkadaş gruplarının olduğu ortamlara özendim ama hep bir şekilde günün sonunda yalnız kaldım. Benim gibi olan var mı ve birileriyle tanışırken konu açılınca yakın arkadaşımın olmadığını söylüyorum ama sonra utanıyorum çünkü genelde o tarz insanlara tuhaf gözüyle bakılır ya da ben tuhafım bilmiyorum hhdfhsfjsfdfjffd ve yakın arkadaşınızı veya yakın arkadaş grubunuzu kaçlı yaşlarınızda buldunuz merak ediyorum.
Bende sizin gibiydim ama zamanla o huyumu aştım. Çünkü belki de bilmeden bende karşımdakinin kalbini kırmış veya sinirlendirmiş olabilirim bazen diye düşündüm. Tek kusur karşı tarafta olmayabilir bazen bizde de farketmediğimiz kusurlar olabilir. Gerçekten seviyorsam arkadaşımı kin tutmamaya çalışıyorum artık. Büyük bişey olmadıkça bozmuyorum arkadaşlığımı. Ama dediğim gibi yeni arkadaşlıklar olsaydı belki bende hemen silerdim ama hepsi eski dostluklar. 10 sene olmuş, 7 sene olmuş. Hepsi eski o yüzden kolay kolay silmek istemem.işte böyle şeyler yaşanınca bir daha o eski samimiyeti kuramıyorum ben hep diyorum o sana böyle yapmıştı diye
mesela parkta nasıl tanışıp bağ kurabiliyorsunuz? benim o şekilde tanışmalarım genelde havada kalıyor çünkü biriyle aynı enerjide olabilmem, yakın olabilmem için aynı hayat koşuşturmacası içinde olmam gerekiyor mesela o hayatın neresinde? atıyorum şöyle örnek vereyim benim gibi üniversiteyi bitirmiş iş arayan biri ise kendime daha yakın hissediyorum ama atıyorum o kişi üni öğrencisi veya evli barklı bir insan ise o benim arkadaş radarım içerisine girmiyor. Bu enerjiden de çıkmam gerekiyorArkadaşlarımın hepsi memleketimde kaldı son senelerde birkaç şehir değiştirdim, ben de böyle düşünüyordum. Olursa çocuklukta- ilk gençlikte olur, belli bir yaştan sonra kimseyle tam anlamıyla bağ kuramam gibi geliyordu.
1 senedir burada çok yakın bir arkadaşım oldu, baya baya içimi döktüğüm. Hem de çocukları parkta oynatırken tanıştık.
Sadece tavsiyem insanlara pozitif enerji veren biri olun. Hayat zaten özellikle son yıllarda herkes için zor. Sürekli olumsuz konuşmayın, mutlu görünün, insanlar bir sey danıştıklarında yüreklendirin, yaparsın deyin, duymak istediklerini yapmacıklığa girmeden söyleyin, dil cimrisi olmayın.
Zamanla çevrenizin genişlediğini görürsünüz.
hani çevresi kötüydü bohçacı nişanlının barzo bir arkadaşı vardı parasıyla hava atıyordu?Arkadaş konusunda nişanlımdan daha iyi birini görmedim. 25 senelik o kadar çok arkadaşı var ki. Bağları kopanlarda olmuş ama mükemmel bir arkadaş çevresi var. 6-7 senedir tanıyınca da artık benim de arkadaşım oldular hepsi. Grupça takılıyoruz. Bense arkadaş konusunda çok iyi değilim. Önceden epey başarısızdım. Ama sağlam dostluklarım var. Liseden sadece bir arkadaşım var ama neredeyse haftada bir buluşuruz. Benim 25 yaşından sonra edindiğim çok sağlam iki dostum ve görüşmeye çalıştığım iş arkadaşlarım var mesela. Önceden düşünüp üzülürdüm düğünüm olsa sevgilimin 50 tane arkadaşı gelecekken benim sadece 2-3 tane gelecek diye. Ama son birkaç senedir işler değişti.
Bende de dert şu ki başbaşa buluşamıyoruz. Ya biri arıyor görüşmek için ya da zaten planlamış oluyoruz. Hatta yazın bir gün başbaşa buluştuk ne yapsak bilemedik o kadar alışmışız birileriyle olmaya.
Dün yakın bir arkadaşımın evinin yakınında sevgilimin arkadaş grubuyla oturduk. Arkadaşıma denk geldik. Ciddi ciddi trip yedim. Burdasın neden aramadın diye. Bi anda kendimi açıklama yaparken buldumHalbuki başka bir arkadaş ortamındaydık. Dedim hadi sen de gel otur. O da geldi hep birlikte oturduk.
Bir yaştan sonra arkadaşlık dostluk kurmak zor gibi gözükebilir ama benim en sağlam olanları 25 yaşından sonra oldu. Bu enerji ile alakalı bir durum. Bir de bazı şeyler gerçekten emek istiyor. İnsan ilişkilerini yürütmek her zaman kolay değil. Kendinizi belki de doğru ifade edemiyor olabilirsiniz. Ben önceden çok burnu havada bir tip olarak algılanırmışım mesela. Halbuki alakam yok. Belki yürüyüşüm belki yüz ifadem bu konuda yanılttı insanları. Ama zamanla silindi bu da.
Bir de benim en sağlam dostluklarımdan biri arkadaşımın çok nadir görüştüğüm sevgilisiydi. Aralarının biraz bozuk olduğu bir gün kıza hadi oturalım dedim ve o gün bu gündür haftada bir gün mutlaka otururuz. Onlar ayrıldılar, bizim dostluğumuz başladı. Bazı şeyler için de sizin adım atmanız lazım.
Yapı olarak nasılsınız bilmiyorum ama biraz daha girişken olabilirsiniz.Çalışıyorsanız iş yerinizde birini akşam bi kahve içmeye davet edebilirsiniz. Maddi durum elveriyorsa bir kursa kaydolup sosyalleşebilirsiniz . İllaki çevrenizde kimyanızın uyduğu birileri vardır. Bir de insanlar sizi neden kıskansınlar ki ? Yani kıskanan eden elbette olabilir . Bazıları diyerek bir genelleme yaptığınız için biraz tuhaf geldi açıkçası.
İçlerinden birinin kötü olması hepsini kötü yapmıyor bohçacı sevgilimin. :) Sen beni çok sevdin Kibariye’nin annesi.hani çevresi kötüydü bohçacı nişanlının barzo bir arkadaşı vardı parasıyla hava atıyordu?
soru sahibi size gelince, çocukluk ve lise çağındaki o çıkarsız arkadaşlıklar üniversitede ve iş yerinde olmuyor. rekabetin olduğu ortamda arkadaşlık yok artık.
birisi daha demiş friends ve himym'de de arkadaşlar daha sonra dağılıyordu. çünkü hayatın akışı böyle. bence hayatımızın bir döneminde çok yakın arkadaş grubumuzun olduğu bir zaman oluyor ama işte o belli bir zaman aralığı oluyor. daha sonra herkes işte evleniyor çocuğunun peşinde koşuyor.
güven çok azaldı bir de artık kimse kimseye güvenmiyor. herkesin eşi artık en yakın arkadaşı.
yani soru sahibi moralinizi bozmayın herkes böyle. ama dediğim gibi bir ara ankara buluşması yapmak çok istiyorum toplaşalım kaynaşalım biz.
kullanıcı isminiz efso bu arada hahahshadjadjdkadhani çevresi kötüydü bohçacı nişanlının barzo bir arkadaşı vardı parasıyla hava atıyordu?
soru sahibi size gelince, çocukluk ve lise çağındaki o çıkarsız arkadaşlıklar üniversitede ve iş yerinde olmuyor. rekabetin olduğu ortamda arkadaşlık yok artık.
birisi daha demiş friends ve himym'de de arkadaşlar daha sonra dağılıyordu. çünkü hayatın akışı böyle. bence hayatımızın bir döneminde çok yakın arkadaş grubumuzun olduğu bir zaman oluyor ama işte o belli bir zaman aralığı oluyor. daha sonra herkes işte evleniyor çocuğunun peşinde koşuyor.
güven çok azaldı bir de artık kimse kimseye güvenmiyor. herkesin eşi artık en yakın arkadaşı.
yani soru sahibi moralinizi bozmayın herkes böyle. ama dediğim gibi bir ara ankara buluşması yapmak çok istiyorum toplaşalım kaynaşalım biz.
Onlarca merhabalaştığım, laklak ettiklerimin dışında, aynı frekansta olduğum bir kişiyi örnek verdim zaten. Ayaküstü bir sürü kişiyle sohbet edebilirsin ama içini dökebilecek kadar anlaştığın kişiyi bulmak için biraz zaman tanımalısın.mesela parkta nasıl tanışıp bağ kurabiliyorsunuz? benim o şekilde tanışmalarım genelde havada kalıyor çünkü biriyle aynı enerjide olabilmem, yakın olabilmem için aynı hayat koşuşturmacası içinde olmam gerekiyor mesela o hayatın neresinde? atıyorum şöyle örnek vereyim benim gibi üniversiteyi bitirmiş iş arayan biri ise kendime daha yakın hissediyorum ama atıyorum o kişi üni öğrencisi veya evli barklı bir insan ise o benim arkadaş radarım içerisine girmiyor. Bu enerjiden de çıkmam gerekiyor
ivitİçlerinden birinin kötü olması hepsini kötü yapmıyor bohçacı sevgilimin. :) Sen beni çok sevdin Kibariye’nin annesi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?