Hiç kimseyle tanıştırmayan 2,5 yıllık sevgili

Patates_ .!.:

Eğitimli olup karaktersizin önde gidenini de gördüm, ilkokul mezunu olup adam gibi adam olanı da gördüm.
Benim kriterim karakterdir. Maalesef eğitim sadece cahilliği alıyor. Eşek yine eşek

Genişletmek için tıkla...

Gold .!.:

Tamam da konu ‘ben eğitimliyim o değil baya da iyiyiz ama kafaya takıyorum’ değil ki,

kadın ‘beni saklıyorsun’ diye ikide bi belirttiği halde hâlâ saklayan erkek konusu.

Yani ortada bi karakterde mevcut değil

Genişletmek için tıkla...

Patates_ .!.:

Eğitimli olup karaktersizin önde gidenini de gördüm, ilkokul mezunu olup adam gibi adam olanı da gördüm.
Benim kriterim karakterdir. Maalesef eğitim sadece cahilliği alıyor. Eşek yine eşek

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

E ilkokul mezunu karaktersiz de var. Her eğitimli öyle değil ya. Karakter kadar bilgi birikimi, eğitim seviyesi de önemli. Ben üniversite eğitimini hep aynı argümanla küçümsenmesine karşıyım. Sanki her üniversite mezunu kötü, üniversitede kötülük dersi veriyorlar. Oranlara bakarsak eğitim düştükçe şiddet ve suç oranı artıyor mesela. Sizin dediğimi durum genellersek tam tersi eğitimin suç oranını düşürdüğünü gösteriyor.
Eğitimsizlik övülmemeli. Eğitim çok önemlidir. Şu zamanda eğitimsizliği güzellemeyelim.
Eski devirde yaşamıyoruz. Eğitim daha ulaşılabilirken tercih etmeyen insana ben saygı duymam kusura bakmayın

Genişletmek için tıkla...

idilbilgeasya .!.:

Bazı konular tam anlaşılmadı. Eksik yazdım belki. Çünkü uzun uzun yazıları okumaktan çok sıkılıyorum, sizi sıkmak istemedim.


"Tirizm rihbiri" veya mevsimlik işçi değil eski erkek arkadaşım, otelde bir dükkanı var.

Lise mezunu, açıktan okuduğu bir iki bölüm var ama acikogretimi pek saymıyorum, örgün bir üniversite egitimi almamış sonuçta.

Kültür bakımından bana eksik hissettirmedi hiç,okur, öğrenir. Öyle bir derdim olsaydı onu yazardım.

Bunları dert etmedim, bence ikinci planda olan şeyler. Benim derdim daha manevi şeyler. Para, pul, eğitim, bunlar bende var, karşı taraftan birincil beklentim değil. Zaten eksik de görmedim.


Tanistirilmama haricinde başka sorunum olmadı. Aile evinin üst katında yaşıyor olması da günümüz şartlarında beni çok rahatsız etmedi. Ha olsaydı olur muydu? Daha iyi olurdu.

Hediyelerle hoş etme, ilgi, alaka, sevgi, hepsi var gibiydi. Bu puruzden dolayı iliskime son verdim.

Genişletmek için tıkla...

Patates_ .!.:

Ben eğitimsizliği güzellemiyorum sadece ilk kriter eğitim değildir diyorum.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Yazdıklarımı okuyunca seni haklı buldum be Patates, 0 numaralı kriteri bile tutturamayan, insan olamayan o kadar çok erkek var ki valla haklısın.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Etraflıca konuştun mu bu konuyu konu sahibesi, adama bu yüzden ayrıldığınızı söyledin mi? Ayrılıyoruz diyince ne dedi mesela?Adamın günahını mı alıyoruz yoksa herkes haklı mı anlamaya çalışıyorum

Genişletmek için tıkla...

idilbilgeasya .!.:

Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.

Genişletmek için tıkla...

-EarthLing- .!.:

Gorusmeye basladiginizda sizinle ilgili seviyesiz konusmus, simdi tanistirmak istemiyor diye dusundum. Bir de seviyesiz erkek arkadas ne demek? Seviyesizlerse kendi de gorusmesin. Kocaman adam dogru durust arkadas edinemiyor mu? Dedigim gibi zamaninda sizin seviyesiz muhabbetinizi yapmis, ondan gorusturmuyor gibi geldi bana.

Genişletmek için tıkla...

idilbilgeasya .!.:

Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.

Genişletmek için tıkla...

Ebehanim99 .!.:

Abla diyim çünkü sizden yaşça küçüğüm. Şu hayatta bildiğim tek bir şey var eğer hayatınızdaki erkek belli bir zaman geçmesine rağmen sizi etrafıyla tanistirmiyirsa saklamak istediği bir şeyler vardır. 5 yıl ilişkim vardi nisanlandim bu 5 yıl içinde beni hiçbir arkadasi ve ailesiyle tanıştırmadı istediğim halde ben de sizin gibi herkesle tanıştırdım ki ailem muhafazakar olmasına rağmen bir şekilde ikna etmiştim. Bu onemsenmeyen ama önemli bir sorun bence. Nisanlandiktan sonra ne mi oldu ailesi tam bir facia çıktı arkadaşlık yaptığı insanlar eşlerine siddet uygulayan ve hep problemli insanlar çıktı. Hepimiz etrafımızdaki 5 kişinin ortalamasiyiz. Sizi eğer güzel ve eğitimli görüyorsa çevresine uygun görmüyorsa tanistirmaz benim için çok nettir. Sizi tanistirmadan evlilik yoluna sokar sonra yüzük takıldı esyalar alındı vazgecmeyim dersiniz böylece wi,iyikim manipule etmeye çalışır boyle insanlar ben kandım siz kanmayın çok seven insan güven verir etrafındakilerle tanistirir ve kartları açıktır bu konuda çok net düşünüyorum. Eğer beni çevresi ve ailesiyle tanistirsaydi kesinlikle evime bile sokmazdim ailesinin aynisiymjs o da cunku

Genişletmek için tıkla...

idilbilgeasya .!.:

Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.

Genişletmek için tıkla...

idilbilgeasya .!.:

Merhaba. Gerekli detayları vererek fikirlerinizi almak istiyorum.

2,5 senedir birisiyle beraberim. Ben boşanmış tek çocuklu 35 yaşında, o bekar 37 yaşında. Ben daha eğitimli ve kariyerli, o daha sade yaşayan biri. Seviyorum, çok iyi anlaşıyoruz. Sevdiğine de eminim.


Bir tek derdim var. Basit ama aşılamayan bir dert. Sevgilim ne arkadaşları ile beni tanıştırdı ne sosyal medyada benim varlığımla ilgili bir paylaşımda bulundu ne de ailesine bizden bahsetti. Aileye bahsetmesin zaten hiç istemedim çünkü işler ciddileşecekti bizim yaşam tarzımıza göre. Bense evlilik ve çocuk için hiç hazır değilim. Buna rağmen zaman zaman evlensek nasıl olur, nasıl yaşarız diye kafa yormuşluğumuz vardır.

Ailesine bahsetmesini geçtim ama 2,5 senede bir arkadaşıyla tanıştırmaz mi insan? Ben tanıştırdım, iş yerime çağırdım vs. Bununla ilgili birçok kez konuştum ama aldığım cevap "Seni seninle aynı düzeyde olmayan basit erkek arkadaşlarimla mi tanıştırayım?" oldu. Önemli değil ki ben seviye-seviyesizlik olayında değilim ki. Zaten çift bir arkadaşı da vardı geçen seneye kadar çok samimi olduğu. Onlarla da mi tanistirmaz insan? Sosyal medyada zaten yokum ama dediğim gibi ilk takıldığım arkadaşlarıyla tanıştırılmamam. "Tüm hayatım sensin, senden başka görüştüğüm mü var?" diyor. Kısmen doğru. Bunun da sıkıntılı olduğunu, bir sure sonra insanin birbirinden sıkılabilecegini, sosyal ortamlarin ilişkiye keyif kattığını defalarca izah ettim. Ama ciddiye mi alınmıyorum, gizleniyor muyum, gerekçe nedir bilmiyorum ve bu iki kisilik yaşantı gerekçesi olarak tatmin edici bir cevap alamadım hiç.


Birkaç kez kavgasını verdikten sonra 5 gün evvel görüşmeyi kestiğimi bildirdim. Her seferinde haklı bulunup aynı yerde olmaktan ve bu kadar basit bir talebimin karsilanmamasindan dolayı yorgun ve kırgınım. Ne yorum yaparsanız benim bu durumuma? Bu şartlarda görüşmeyi sürdürmeyi düşünmüyorum. Varlığıma saygısızlık gibi hissediyorum. Yok sayılmak değil midir bu günün sonunda? Siz olsaydınız devam eder miydiniz?


Not: Evli vs değil, evlerine ailesi yokken çok kez girdim çıktım. Bildiğiniz aile evinde tek odada yaşayan biri.

Genişletmek için tıkla...

idilbilgeasya .!.:

Tabii, zaten geçen sene bundan dolayı ayrılık yaşamıştık. Yani öylece sinip beklemedim hiç. "Haklısın, hiç ciddi ilişki yaşamadım. Sen benim ilk ciddi iliskimsin. Ne yapacağımı bilemiyorum, yalpaliyorum." dedi. Allem etti kallem etti, beni ikna etti.


Bunun üzerine 1 yıl geçti neredeyse. Bu arada çift arkadaşıyla arası bozuldu, çevresinde sadece erkek arkadaşları kaldı. Sezon da bitti, bizimki sadece erkek arkadaslarinin, benim ve sporun oldugu bir düzene girdi.


Arkadaşlarının tamamı beni biliyor. Yanımda çok kez konusmuslugu var. Herkes adımla, yaşımla, meslegimle beni bilir. Son zamanlarda "Ya, sen bu kizla evleneceksin galiba." dediklerini, "Evet, oyle görünüyor." diye cevapladigini söylüyordu.


Buraya kadar eh, tamam diyelim. Biz oturduğumuz ilçede hiç dışarıya çıkmıyoruz, sayilidir yani. Genelde ile gidiyoruz. Buralarda çok dolastirmaz. Falso... Bu arada kendisi de hic mekancı biri değil. Ayda bir cikar veya çıkmaz bir mekana erkek arkadaşlarıyla.


Geçen sene yaşadığımız ayrılıktan sonra bir şeyleri değiştirmesini beklerdim. Süre tanıdım bence. Bana odaklı sadece benimle yalnız başımıza olmak istiyor. Ben kimseyle kimseyi tanistirmadim, kimse ile bir yerlerde oturmadım, kimseyle fotoğrafım olmadı, alışkanlığım bu... Açıklama bu...


Ha telefonu hep ortada, arayanı açar, mesajları açar, gittiğini söylediği yerde bulurum, asla meşgule atmaz vs vs vs... Ama bu durum içime sinmiyor. Ağlamaklı bir sekilde böyle bir savunma yaptı yani özetle. Sonrasında engelledim ve bitti.

Genişletmek için tıkla...