Hiç evlenmemeyi tercih eder miydiniz?

Bu şekilde kendinizi kapamayın. Belki de gerçekten mutlu olacağınız biri ile karşılaşacaksınız. Yaşınız daha küçük. Başkasının tecrübesi hayatındaki yaşanmışlıklar bu kararı alıp yola devam etmesine neden olmuştur. Sizin ki bambaşka bir hikayedir. Başkasının görüşü ile yola devam edilmez. Evlenip çoluk çocuğa karışıp çok mutlu olan var, ayrılıp çocuğu ile çok güzel hayat kuran belki daha sonra evlenip gerçek aşkı bulan da var, kendi ile mutlu olan yalnızlığı seçen de var. Herkesin kendi hayatı kendi yolu. Nasıl isterse.

Ben 30 ların sonundayım artık evlenmedim. İstesem olurdu. Çevremde pek mutlu evlilik görmedim. Belki onun korkusu bilemiyorum. 1-2 yıl önce çok çocuk isterdim. Ama şuan baktığımda ülkenin haline çocuk olayı da silindi zihnimden. Gerek yok dedim kendimce bir karar aldım. Ha geçen yaz sorsan nişanlanacaktım ama şimdi iyi ki diyorum. Yani herkesin hayata bakış açısı yaşantıları farklı. Ben bu yolu seçtim. Pişman olur muyum bilemem ilerde?
 
Bekarken yalnızlığı çok severdim. Evlendikten, özellikle çocuktan sonra, o sessiz bekar evimi çok aradığım oldu. Kalabalık yordu çünkü. Ama bekarlığı ailemle yaşamış olsam belki yalnızlığı yaşamayacak, tadını da alamayacaktım. Şimdi ayrıldım ama iyi ki çocuklarım var diyorum. Bu kez de kalabalığa alıştığım için yalnızlık korkutucu geliyor :) Akrabanız eminim çok mutludur. Hatta eve biri gelse çok garipseyecektir. Ama insan 30-35ten sonra yanında bir yoldaş istiyor. Sadece sevişmek, aşk değil. Dostluk kuracağı, her an ulaşacağı ve yanında olacağına inandığı birini istiyor. Ha bunu hiç istemeyen de var. Ay ne bileyim herkes nasıl isterse o şekilde mutlu olsun :)
 

Kesinlikle katılıyorum. Çocuk için yapılacaksa olabilir. Onun dışında olmasa da olur nedir yani
 
20 yaşında evlenmis biri olarak ve 18 yıllık evli biri olarak ve tabi anne biri de olarak cevabım çok net : EVLENMEZDİM ahahsfs . Şimdi bir şekilde devam ediyor ama hayat evlilik ve çocuk sorumluluğu almak için çok kisaymis
 
Kötü bir evlilik tecrübesi sonrası keşke hiç evlenmeseydim diyorum. Ehline denk gelmeyen herşey ziyan olur.
 
Evlenmeyi hiç ama hiç düşünmüyordum eşimle tanıştık 6 ay sonra evliydik :) eşimde hiç dusunmuyormus benden önce. Ben hiç pişman olmadım eşimle tanışıp evlendigime, iyiki var hep diyorum kendisinede ne yaptım da karşıma çıktı bilmiyorum neyin mükafatı 9 yıllık evliyiz 2 çocuğumuz var. Ben hiç pişman olmadım. Uniden mezun olup biraz çalışıp evlendim 22 yaşında.
 
Evlenebilecegime hic inanmiyordum. Belki bu cevrede dogmasam yine evlenmezdim. Ama 32 yasinda biriyle tanisip 6 ay icinde evlendim. Yasadigim yerdeki ortalama bir hayat nasilsa oyle yasamaliyim diye dusundum. Baska sartlarim olsa evlenmeyebilirdim.
 
Asla evlenemeyeceğim diye düşünürken şükürler olsun Allah'a karşıma birini çıkardı. Ben evlenmeyi istiyordum lakin çok istediğim halde düğüne birkaç ay kalmışken heyecanla endişeyi bir arada yaşıyorum. Hiç evlenmek istemeyenler de var bu istekleri gayet normal. Evlenmek kadar evlenmemek de bir tercihtir. Sırf evlenmek için evlenilmez, elalem evlendikten sonra bu sefer de çocuk diye tutturur. Ben iyice düşündüm, eyvah 30'a ramak kaldı demedim.
 
Ben 39 yasindayim ve bekarim. Hic evlenmemek benim tercihim degildi fakat hayatim bu yonde ilerledi. Iliskilerim oldu ama hic evlilik raddesine gelmedi. Belirli bir yastan sonra da bu islerin zorlastiginin farkina variyor insan. Evlenip bosanmis cocugu olanlar da cogunlukta ama ben bu tur bir durumu zaten kaldiramayacagimi bildigim icin hic baslamiyorum. Denedim bir sefer olmadi. Mantik iliskisi yuruteyim dedim o da olmadi. Yapamadim. En sonunda pes ettim, kismet degilmis dedim. Kapilarimi tamamen kapatmadim ama gercekci olmak gerekirse birak evlenmeyi, dogru insani bulma olasiligimi bile cok dusuk goruyorum. Cevremde boyle cok kadin var. Kendimle de mutlu olmayi ogrendim. Cikiyorum, geziyorum, kafama eseni yapiyorum. 30 yasima bastigimda oyle bir kriz zamani oldu evlenemedim gibisinden, simdi gecti
 
Aa siz ayrıldınız mı en son bi konuştuğumuzda evliydiniz sanki. Hayırlı olsun çok mutlu olun
 
Bir ömür geçirmeye değer birini bulursam evlenirim, hayal kırıklığına uğrarsam boşanırim, sonra aşık olursam yine evlenebilirim, kalbime değen birini bulamazsam hiç evlenmem...
Hiç bir şey için 'illaha ki olmali' diyemiyorum. Kader nasıl yol çizerse,o
 
Aa siz ayrıldınız mı en son bi konuştuğumuzda evliydiniz sanki. Hayırlı olsun çok mutlu olun
Çok teşekkür ederim canım benim :) Seninle konuştuğumuz dönem mahkemeye başvurmuştuk sanırım. O günlere denk gelmişti. Bu arada senin konunu açtım okumaya başladım ama kendi telaşımdan tekrar aklımdan çıktı. En yakın zamanda bakacağım mutlaka. Kusuruma bakma lütfen.
 
Hiç sorun yok. Şu an hem düşünsel hem duygusal olarak yoğun yorucu bir dönemden geçiyorsunuzdur. Ne zaman konuşmak isterseniz buradayım. Umarım çok mutlu olursunuz
 
Ay ben tam bir kocam köylüyüm
11 yıllık evliyim kendisiyle evli olduğum için hic pişman olmadım.
Evliliğimde sorun olan şeyleri düşündüğümde de işin sonu hep ailesine varıyor ki benim düşüncelerime çok önem verir kendisi ama ona rağmen yine canımı sikan sorunlar oluyor. O da olmasa ufak tefek şeyler haricinde hic sorun yaşamadık diyebilirim.

Evlilik için bir karar almak, almaya çalışmak gereksiz bence. 26 yaşındasınız yaşayın hayatınızı. Ucu evliliğine varır ya da varmaz onu zaman gösterir. Niye kendinizi bir noktaya sartlayasiniz?
 
34 yaşında evlendim. 38 yaşındayım.2 çocuk oldu 4 senede bence evlilik değil de çocuk hayatın miladı. hayatımı çocuktan önce ve çocuktan sonra diye ayırıyorum. evlilik değil ama çocuk yordu ve kısıtladı beni. özellikle o kadar özgür yaşamaya alışmış biri olarak. yine de iyi ki evlendim iyi ki çocuklarım var. kocamı da çocuklarımı da çok seviyorum. zorluklar da nimetin külfeti napalım
 
Bence insanın hayatında bir olgunluk yaşı var veya dönüm noktası. Orayı geçince kişi aynı bakış açısında olmuyor. Bu yaş herkeste değişebilir, ben 30’a yaklaştıkça daha aklı başında oldum. Hiç evlenmeyeceğim herhalde sanıyordum çünkü kimseyi beğenmiyordum tam olarak. Kayınvalide, elti, başka kültür, eğitim farkı gibi konular beni korkutuyordu. Çok şükür eşimle tanıştım, ilk görüşte çok etkilendim. Eşim benden daha batılı, tek çocuk, kalabalık ailesi yok vs gibi konuları öğrendikçe ben ondan hevesli oldum evlenmeye. Hayat eşimden önce de güzeldi ama onunla başka güzel. Bence bunu söyleyebildiğimiz kişi ile evlenmeliyiz, evleneceksek.Bunun için önce olgunlaşmak gerek, erken yaşlarda bence insan ne istediğini bilmiyor çünkü
 
Bu karar tamamiyle karşına çıkan insanla ilgili

Eski erkek arkadaşlarım için bununla evleneceğime ömür boyu yalnız kalırım daha iyi dedim hep içten içe hepsi ayrı birer vakaydı

Ama şimdi eşim için keşke 15 yaşında ilk seni tanısaydım hatta beşik kertmem olsaydı derim hep 38 yaşında evlendim niye bu kadar geç karşıma çıktın diye hayıflanırım hep
 
Karar vermek için değil fikirleri merak ediyorum karşıma düzgün biri çıksa değerlendririm ama çıkmazsa istemediğim bi evliliği yapamam
Bu kapı hiç evlenmemeyi tercih etmeye çıkmıyor yalnız.
Evlenmiş olmak için evlenilir mi diye sorun o zaman.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…