Hiç evlenemeyecekmis hissi?

Khomyuk .!.:

Anneme göre ev sürekli düzenli olmalı. Her yer showroom gibi olacak. Bunun için doğmuş bunun için yaşamalılar gibi bir kafaları var. Ömür gidiyor ama yok illaki böyle

Genişletmek için tıkla...

patiledim .!.:

Evli olanların evlilik çok matah bir şey değil lafına aşırı ayar oluyorum. İstemişsin ki evlenmişsin, bekar olup özellikle evlenmek isteyen birine söylenecek laf değil. Bazı evlilikler zindan gibidir, kiminde fiziksel şiddet vardır, kiminde maddi, kiminde de kombo. Ama eşlerin ayrı da birlikte de tatil yapabildiği, kişisel alana saygı duyulan evlilikler de var. Gezip tozmak için karşılıklı anlaşılıp çocuk yapılmayan evlilikler de var. Kocası çalışıp karısına prenses hayatı sürdüren de var. Sırf evlenmiş olmak için evlilik yapmaktansa ya da kötü bir evliliği sürdürmektense bekar olmak iyi. Ben de bunu ikinci evliliğini yapmış biri olarak "içeriden" yazıyorum.

İnşallah gönlünüze göre birini, doğru zamanda bulursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Anksiyetelihanim .!.:

Yaşınızda ne varmış anlayamadım. Ben 35 de eşimle tanıştım 36 da evlendim. 38 yaşında ilk çocuğum oldu
Bence siz ilk olarak o arkadaş!!! dediğiniz kişilerden uzaklaşın. Odağınızda birini bulmak olmasın. O zaten hazır olduğunuzda sizi bulur.

Genişletmek için tıkla...

Umay Ben .!.:

Kanım donarak okudum her şeyi.
Öncelikle o arkadaş dediğin şeytan kişilerle bir daha sakın ama sakın görüşme. Bak sana çok net söylüyorum, konuşma bir daha tek kelime.
Kimse evlenmek zorunda değil. Evlenmenin yaşı yok. Belki 40 yaşında hayatının aşkını bulacaksın? Yerini yurdunu bilmek, düzenini kurmak için evlenmek zorunda mısın? Biriktir paranı çık ayrı eve kur düzenini.

Yemin mi ettik her kadın belli bir yaşa gelince evlenecek diye de benim mi haberim yok yahu??

İnsan evlenmek için birini sevmez. Birini çok sevdiği ve hayatını o kişiyle devam ettirmek istediği için evlenir. Sırf toplum baskısından, aile baskısından dolayı evlenirsen başına yeni dertler alırsın. Sonra bu çevrende ki insanlar, annende dahil yarın bir gün evliliğin kötü gittiğinde “beceriksiz kocanı elinde tutamadın” der. Kimse sana kapısını açmaz haberin olsun. Kulağını tıka insanlara hayatına, kariyerine odaklan. O kişi bir yerdeyse çıkıp bulacak zaten seni.

Ayrıca hiçbir evlilik öyle dışarıdan gördüğün gibi mükemmel değil. İnsanlar sosyal medyada kocasıyla yaşadığı kavgaları paylaşmıyor. Tabi ki herkes en güzel anlarını gözüne gözüne sokacak. Senin yoldan el ele mutlu şekilde geçerek özendiğin çift belki bir saat önce korkunç bir kavga yaşadı. Ne biliyorsun? Allahtan sadece kendin için hayırlısını iste. Daha genceciksin. Hiçbir şey için geç kalmadın. Hayat bir erkekten ve evlilikten ibaret değil. Kişisel gelişimine odaklan, sustur insanların çenesini. Hadsizler.

Genişletmek için tıkla...

Kelebekhayati .!.:

Ben 30 yaşındayım. Elimde mesleğim kendimi geliştirmeye çalışan biriyim. Bircok kişi benim bu yazdıklarımı kınayacak ama artık her kesin bisey söylemesi, baskı vs. Derken boğazıma kadar geldi. Beni yakından tanıyan kimse anlamadı. Başına gelenler varsa belki yalnız olmadığımı hissederim diye ayiplanmak uğruna bunları yazıyorum.
Çevremdeki herkesten artık evlen baskısı var. Baskılardan ziyade artık yurdumu bulmak yuvamı kurmak için bende bunu istiyorum. Aslında hala istiyorum. En yakın arkadaşım zannettiğim ama aslinda öyle olmadığını, arkamdan türlü türlü sallayan insanın kanka sana birini bulalim evlen demesiyle başladı olay. Bir arkadaşıyla tanıştırdi beni. Çocuk tam istediğim gibi boyu boyuma, Allah korkusu olan, merhametli biriydi. Kendisi aşıri düşünmekten iki ayın sonunda bana karşı bisey hissetmediğini ve geçmiş kötü ilişkilerinden ötürü güven sorunu yaşadığını söyledi. Arkadaş kalalım dedi klasik olarak. Tamam deyip helallik istedik bir daha görüşmemek üzere ayrıldık. Arkadaşıma bak bununla olmadı başka birini bul dediğimde elindekine sahip çıkamıyorsun, sana kimi bulsak onu mahvedeceksin dedi. Haliyle biraz kırıldim ama bunu iyiliğim için söylediğini sandım. Sonra bir arkadaşımız ile birlikte bir WhatsApp grubunda üç kişi onların sevgili, seks ve evlilik hazırlıkları muhabbetlerinin ortasında buldum kendimi. Arkadaşlarim için elbette mutluyum ama kendileri ne yazık ki aynı hassasiyeti bana karşı göstermeden zorla buldukları heriflerini gözüme sokmaya devam ettiler. Kimsenin huzuru kaçmasın ve mental olarak iyi hissetmek adına uzaklaşınca arkamdan salladiklari, beceriksiz bir herifi elinde tutamadı ve kıskançlık etiketlerine maruz kaldım. Haliyle arkadaşlığımı kesmeye karar verdim. İki hafta sonra bir kısmet çıktı, dediler seninle yaşıt tanıştıralım. Tamam dedim. Sosyal medya hesaplarından eklesme yapıldı ama maalesef bir hafta bile dolmadan ne mesaj atıldı ne de tepki verilerek takipten çıkarıldım. Bu sırada annemin birini bul baskısı başladı. Sabah gidip akşam geliyorum nasıl olacak, sen bil çok istiyorsan değerlendireyim dedim. Sen bulacaksın dedi. Sosyalleşmek için kursa yazıldım, belki karşıma düzgün biri çıkar diye ama ne yazık ki derdi yatağa atmak ya da tek gecelik ilişkiler olduğu için bundan da uzak durdum. Nasibin zamanı vardır dedim, bu defa sosyal medyada sanki tüm evrenin sana karşı gelmesi gibi herkesin evlenip dogurmasina denk gelince haliyle ben de heves edince kendime yüklenmeye ve kusur aramaya başladım. Kendimi yıprattım. Bu defa da annem başladı, o kadar beceriksizsin ki seni aldıkları gün getirir kapıya koyarlar, kim seni ne yapsın, daha yemek bile yapamıyorsun herife mi yemek yapacaksın vs. Evet çok yetenekli değilim ama tüm bu yaşananlarin bıraktığı hasar iyice kendimi kötü hissetmeme sebep oldu. Hayır ben çirkin ya da kötü huylu biri de değilim. Artık her şey o kadar çok üstüme gelmeye başladı ki overthinking yapmaktan kafayı yiyeceğim. Hatta bazen yolda giden evli çiftleri görünce gülümsemek ya da maşallah dedikten sonra içimden bir ses asla evlenemeyecekmisin, senin çocukların olmayacak, senin gibi beceriksizi herif ne yapsın, sen daha kendine bakamıyorsun vs diye beni iyice çukura basıyor. Artık çok yoruldum. Bazen diyorum ki hayırlı bir kısmen çıkarsa gidip bu olumsuzluklardan kurtulayım ama kismet de yok, olumsuzluklar karabasan gibi. Nereden başlayacagimi bilmiyorum, ne yapacağım bilmiyorum. Tek niyetim evlenip ailemi kurmak ama şu evlenemeyecegim hissi beni çok yordu.


Lütfen hakaret edecekler, kınayacaklar yazmasın zaten yeteri kadar kınaniyorum yukarıdakiler gibi. Ben hayatı çok seviyorum bir yerden tutunmak istiyorum. Ne bu olumsuzluklarin ne de başkalarının aşağıya çekip beni yok etmesini istemiyorum. Daha hayatının baharında toprağında köklenip umutla çiceklenecek bitkiyken başkalarının beni öldürmesini istemiyorum. Başına benzer şeyler gelenler düşüncelerini paylaşırlarsa belki birilerine umut olur.

Genişletmek için tıkla...

Masmavi85 .!.:

27 olucam her kelimesini yaşıyorum…. Annem bile bak kardeşine yapıştı işsiz güçsüz kız biz ona eşek gibi bakıyoruz bi vasfı yok bize para için yapıştı dediğini yaptırıyor sende hala çalışıyon paran araban var noldu kimseyi bulamadın lafları yiyorum

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

Ayrıca şunu da söyleyeyim benim ailem hiç evlilik baskısı yapmadı bana. Hatta çocuk istemeyen doğurmasın amaaan kafasında insanlar.
Ona rağmen annem şu an evime geldiğinde dağınık görünce başlar yok böyle ev mi olur kocan sana iyi dayanıyor cart curt der. Eski nesil nedense kadını tamamen hizmetçi olarak kodlamış. Bunlar eski kafalı insanların boş lafları. Hıı evet de geç.

Genişletmek için tıkla...

Yagmurzamani_ .!.:

Uyarın annenizi eve gelip negatiflik saçmasın olmayacağı varsa bile kötüyü çağırdığı için bir şeyler olur kocan sana iyi dayanıyor ne ya

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

Ben inanmıyorum öyle şeylere ya
Yani kocam gider diye negatif saçması olarak değil de dırdır olarak görüyorum. Yeter anne diye dırdırına derim yani.
Öyle söylemeyle olacak olsaydı senelerdir bizim kuzeni boşarlardı. Bu huyla bu tembellikle kaç sene gider diye diye 20. Evlilik yıldönümlerini kutlattılar. Çünkü bizimkiler ev işi temizlik yemek diye yıpranırken kuzenim işve cilve sempatiyle her işi kocasına yaptırır boşasa o boşanırdı öyle sözle

Genişletmek için tıkla...

Kelebekhayati .!.:

Ben 30 yaşındayım. Elimde mesleğim kendimi geliştirmeye çalışan biriyim. Bircok kişi benim bu yazdıklarımı kınayacak ama artık her kesin bisey söylemesi, baskı vs. Derken boğazıma kadar geldi. Beni yakından tanıyan kimse anlamadı. Başına gelenler varsa belki yalnız olmadığımı hissederim diye ayiplanmak uğruna bunları yazıyorum.
Çevremdeki herkesten artık evlen baskısı var. Baskılardan ziyade artık yurdumu bulmak yuvamı kurmak için bende bunu istiyorum. Aslında hala istiyorum. En yakın arkadaşım zannettiğim ama aslinda öyle olmadığını, arkamdan türlü türlü sallayan insanın kanka sana birini bulalim evlen demesiyle başladı olay. Bir arkadaşıyla tanıştırdi beni. Çocuk tam istediğim gibi boyu boyuma, Allah korkusu olan, merhametli biriydi. Kendisi aşıri düşünmekten iki ayın sonunda bana karşı bisey hissetmediğini ve geçmiş kötü ilişkilerinden ötürü güven sorunu yaşadığını söyledi. Arkadaş kalalım dedi klasik olarak. Tamam deyip helallik istedik bir daha görüşmemek üzere ayrıldık. Arkadaşıma bak bununla olmadı başka birini bul dediğimde elindekine sahip çıkamıyorsun, sana kimi bulsak onu mahvedeceksin dedi. Haliyle biraz kırıldim ama bunu iyiliğim için söylediğini sandım. Sonra bir arkadaşımız ile birlikte bir WhatsApp grubunda üç kişi onların sevgili, seks ve evlilik hazırlıkları muhabbetlerinin ortasında buldum kendimi. Arkadaşlarim için elbette mutluyum ama kendileri ne yazık ki aynı hassasiyeti bana karşı göstermeden zorla buldukları heriflerini gözüme sokmaya devam ettiler. Kimsenin huzuru kaçmasın ve mental olarak iyi hissetmek adına uzaklaşınca arkamdan salladiklari, beceriksiz bir herifi elinde tutamadı ve kıskançlık etiketlerine maruz kaldım. Haliyle arkadaşlığımı kesmeye karar verdim. İki hafta sonra bir kısmet çıktı, dediler seninle yaşıt tanıştıralım. Tamam dedim. Sosyal medya hesaplarından eklesme yapıldı ama maalesef bir hafta bile dolmadan ne mesaj atıldı ne de tepki verilerek takipten çıkarıldım. Bu sırada annemin birini bul baskısı başladı. Sabah gidip akşam geliyorum nasıl olacak, sen bil çok istiyorsan değerlendireyim dedim. Sen bulacaksın dedi. Sosyalleşmek için kursa yazıldım, belki karşıma düzgün biri çıkar diye ama ne yazık ki derdi yatağa atmak ya da tek gecelik ilişkiler olduğu için bundan da uzak durdum. Nasibin zamanı vardır dedim, bu defa sosyal medyada sanki tüm evrenin sana karşı gelmesi gibi herkesin evlenip dogurmasina denk gelince haliyle ben de heves edince kendime yüklenmeye ve kusur aramaya başladım. Kendimi yıprattım. Bu defa da annem başladı, o kadar beceriksizsin ki seni aldıkları gün getirir kapıya koyarlar, kim seni ne yapsın, daha yemek bile yapamıyorsun herife mi yemek yapacaksın vs. Evet çok yetenekli değilim ama tüm bu yaşananlarin bıraktığı hasar iyice kendimi kötü hissetmeme sebep oldu. Hayır ben çirkin ya da kötü huylu biri de değilim. Artık her şey o kadar çok üstüme gelmeye başladı ki overthinking yapmaktan kafayı yiyeceğim. Hatta bazen yolda giden evli çiftleri görünce gülümsemek ya da maşallah dedikten sonra içimden bir ses asla evlenemeyecekmisin, senin çocukların olmayacak, senin gibi beceriksizi herif ne yapsın, sen daha kendine bakamıyorsun vs diye beni iyice çukura basıyor. Artık çok yoruldum. Bazen diyorum ki hayırlı bir kısmen çıkarsa gidip bu olumsuzluklardan kurtulayım ama kismet de yok, olumsuzluklar karabasan gibi. Nereden başlayacagimi bilmiyorum, ne yapacağım bilmiyorum. Tek niyetim evlenip ailemi kurmak ama şu evlenemeyecegim hissi beni çok yordu.


Lütfen hakaret edecekler, kınayacaklar yazmasın zaten yeteri kadar kınaniyorum yukarıdakiler gibi. Ben hayatı çok seviyorum bir yerden tutunmak istiyorum. Ne bu olumsuzluklarin ne de başkalarının aşağıya çekip beni yok etmesini istemiyorum. Daha hayatının baharında toprağında köklenip umutla çiceklenecek bitkiyken başkalarının beni öldürmesini istemiyorum. Başına benzer şeyler gelenler düşüncelerini paylaşırlarsa belki birilerine umut olur.

Genişletmek için tıkla...

Kelebekhayati .!.:

Abla maşallah yanlış anlama ama her olaya çok güzel anın var gülümsettin valla :)

Genişletmek için tıkla...

Kelebekhayati .!.:

Ben 30 yaşındayım. Elimde mesleğim kendimi geliştirmeye çalışan biriyim. Bircok kişi benim bu yazdıklarımı kınayacak ama artık her kesin bisey söylemesi, baskı vs. Derken boğazıma kadar geldi. Beni yakından tanıyan kimse anlamadı. Başına gelenler varsa belki yalnız olmadığımı hissederim diye ayiplanmak uğruna bunları yazıyorum.
Çevremdeki herkesten artık evlen baskısı var. Baskılardan ziyade artık yurdumu bulmak yuvamı kurmak için bende bunu istiyorum. Aslında hala istiyorum. En yakın arkadaşım zannettiğim ama aslinda öyle olmadığını, arkamdan türlü türlü sallayan insanın kanka sana birini bulalim evlen demesiyle başladı olay. Bir arkadaşıyla tanıştırdi beni. Çocuk tam istediğim gibi boyu boyuma, Allah korkusu olan, merhametli biriydi. Kendisi aşıri düşünmekten iki ayın sonunda bana karşı bisey hissetmediğini ve geçmiş kötü ilişkilerinden ötürü güven sorunu yaşadığını söyledi. Arkadaş kalalım dedi klasik olarak. Tamam deyip helallik istedik bir daha görüşmemek üzere ayrıldık. Arkadaşıma bak bununla olmadı başka birini bul dediğimde elindekine sahip çıkamıyorsun, sana kimi bulsak onu mahvedeceksin dedi. Haliyle biraz kırıldim ama bunu iyiliğim için söylediğini sandım. Sonra bir arkadaşımız ile birlikte bir WhatsApp grubunda üç kişi onların sevgili, seks ve evlilik hazırlıkları muhabbetlerinin ortasında buldum kendimi. Arkadaşlarim için elbette mutluyum ama kendileri ne yazık ki aynı hassasiyeti bana karşı göstermeden zorla buldukları heriflerini gözüme sokmaya devam ettiler. Kimsenin huzuru kaçmasın ve mental olarak iyi hissetmek adına uzaklaşınca arkamdan salladiklari, beceriksiz bir herifi elinde tutamadı ve kıskançlık etiketlerine maruz kaldım. Haliyle arkadaşlığımı kesmeye karar verdim. İki hafta sonra bir kısmet çıktı, dediler seninle yaşıt tanıştıralım. Tamam dedim. Sosyal medya hesaplarından eklesme yapıldı ama maalesef bir hafta bile dolmadan ne mesaj atıldı ne de tepki verilerek takipten çıkarıldım. Bu sırada annemin birini bul baskısı başladı. Sabah gidip akşam geliyorum nasıl olacak, sen bil çok istiyorsan değerlendireyim dedim. Sen bulacaksın dedi. Sosyalleşmek için kursa yazıldım, belki karşıma düzgün biri çıkar diye ama ne yazık ki derdi yatağa atmak ya da tek gecelik ilişkiler olduğu için bundan da uzak durdum. Nasibin zamanı vardır dedim, bu defa sosyal medyada sanki tüm evrenin sana karşı gelmesi gibi herkesin evlenip dogurmasina denk gelince haliyle ben de heves edince kendime yüklenmeye ve kusur aramaya başladım. Kendimi yıprattım. Bu defa da annem başladı, o kadar beceriksizsin ki seni aldıkları gün getirir kapıya koyarlar, kim seni ne yapsın, daha yemek bile yapamıyorsun herife mi yemek yapacaksın vs. Evet çok yetenekli değilim ama tüm bu yaşananlarin bıraktığı hasar iyice kendimi kötü hissetmeme sebep oldu. Hayır ben çirkin ya da kötü huylu biri de değilim. Artık her şey o kadar çok üstüme gelmeye başladı ki overthinking yapmaktan kafayı yiyeceğim. Hatta bazen yolda giden evli çiftleri görünce gülümsemek ya da maşallah dedikten sonra içimden bir ses asla evlenemeyecekmisin, senin çocukların olmayacak, senin gibi beceriksizi herif ne yapsın, sen daha kendine bakamıyorsun vs diye beni iyice çukura basıyor. Artık çok yoruldum. Bazen diyorum ki hayırlı bir kısmen çıkarsa gidip bu olumsuzluklardan kurtulayım ama kismet de yok, olumsuzluklar karabasan gibi. Nereden başlayacagimi bilmiyorum, ne yapacağım bilmiyorum. Tek niyetim evlenip ailemi kurmak ama şu evlenemeyecegim hissi beni çok yordu.


Lütfen hakaret edecekler, kınayacaklar yazmasın zaten yeteri kadar kınaniyorum yukarıdakiler gibi. Ben hayatı çok seviyorum bir yerden tutunmak istiyorum. Ne bu olumsuzluklarin ne de başkalarının aşağıya çekip beni yok etmesini istemiyorum. Daha hayatının baharında toprağında költinklenip umutla çiceklenecek bitkiyken başkalarının beni öldürmesini istemiyorum. Başına benzer şeyler gelenler düşüncelerini paylaşırlarsa belki birilerine umut olur.

Genişletmek için tıkla...

Khomyuk .!.:

Geniş bir ailede büyüdüm diyelim. 7 kardeş anne tarafı 3 kardeş baba tarafı. Anne tarafından 12 kuzen. Baba tarafından 3. E hepsiyle de kardeş gibi birlikte büyüdük. Daha arkadaş ortamına girmiyorum tabii kalabalık da bir arkadaş çevrem vardır. Haliyle çok insanla muhattabım diyelim

Genişletmek için tıkla...

Cereser .!.:

Kafaya takılıyor biliyorum. Çünkü herkesin çok basitçe ulaştığı en normal şeylere bazıları çok büyük çabalarla bile ulaşamıyor. İşte bu arzu bazen gözünüzü kör edebiliyor. O yüzden hatırlatayım, yalnızlık kötü bir evlilikten bin kat iyidir.

Genişletmek için tıkla...