- 4 Ağustos 2018
- 406
- 290
- Konu Sahibi Bir iki Dort
- #1
Bir annem var ki artik icimde takinti oldu..
İcimi dokmek istiyorum arkadaslar..Yazdiklarm bu sebeple uzun.. Cozumu olmayan birsey..Sadece dertlesmek istedim sizlerle..Zira artik sikildim duvarlarla konusmaktan..Artik uykusuz geceler o kadar cogaldi ki..Annemden nefret eder oldum.Bir an onun öldugunu dusunuyorum.Uzulmezdim gibi geliyor..beni sevdigi anlari aklima getirmeye calisiyorum yapamiyorum.Sanki beni sevdigi hic icten bir ani yok..
Onceden en azindan yasi ilerledikce bana iyi olacagini,herseyin kolaylasacagini sanirdim..
Tam tersi..Hersey daha kotu oluyor..
20 yasinda evlendi o.Babami seviyordu ama okumak avukat ,ogretmen olmak gibi hayalleri vardi,ailesi okutmadi .Ona buyuk acimasizlik ve ayrimcilik yapmislar Annem anneannemin her hatirini sormak icin gittiginde hissediyorum bunu ..Ama hasta oldugunda ,bayramda vs.hep biraradalar.Abartacak dramatiklestirecek bir durum yok burda ne hayatlar okudum..Sonucta hemsire oldu,bir sekilde kurtardi kendini..Boyle dusunuyor kendisi de..
Kucuklugumden beri bildigim sey ondan dayak yedigim..Beni annem hep dovuyordu. Nedenini dahi hatitlamadigim seyler icin..cok hasta oluyordum belki genc anne oldugu icin dayanamiyordu ..
Babam ise beni hep cok sevdi ..onu o kadar seviyorum ki babam bir seue cok kizsa bile ben babamin yaptigini unuturum hemen..
İlkokul yillari dayakla gecti,az yemem,derslerimin kotu olmasi,parami caldirmam,hatirlamadigim nice sey..Annem beni sevmezdi.Beni hep azarlar doverdi ozellikle kendi ailesinin yaninda..
Sonra liseye geldim..bakimsiz oldugum icin beni dovuyordu bu sefer..kendimo cirkin bulmaya baslamistim.."dunyanin en sanssiz annesiyim bu kiz bana verilmis+ derdi,benim yaptigim tek sey aglamakti.Saatlerce odama kapanir cirkin oldugum icin aglardim.Tek hunerim de ders calismakti.Kucuk oykuler yazmayi severdim,annem bunlari okur ,ders calismadigim icin kizar cope atardi..
Beni babamin ailesi ise cok sevdi.Kardesim var bir de ,onu cok seviyorum.Annem onu hep farkli sevdi.bunu hep hissettim ama bundan hep de memnuniyet duydum..
Meshur olduk annemle sonra..Herkes annemi cok sever.Anlattiklarim sadece banadir..Yaptigi sayisiz iyilik,fedakarlik ve temiz kalp..Kimse annemin kotu oldugunu soyleyemez.Ama beni ezdigini herkrs bilir..Annemin beni cekistirdigini duydugimda aglamamak icin kendimi tutar ,misafirlikte oldugumuz evin cocuklariyla oynardim.."Ben sevmiyorum...Bana cok bos kafa geliyor" dedigini bile hatirliyorum.
Hic nefret etmedim ama.İcimdr hic kismeue karsi bir nefret olusmadi.
Buyuk cocuklqrin tacizine ugradigimi dahi anneme anlatamamistim..Cocuk kalbimle beni doveceguni saniyordum cunku ..bu unuttugum birsey olarak kaldi artik ..
Sonra lise bitti.Ben cok basarili oldum.
Ama kendimi hep cirkin ve akilsiz beceriksiz aptal sanarak yetismistim.
Okul hayatim guzel gecti, problemler silindi hayatimdan..
Dayakci annem artik sadece bagirarak hayatimi yonlendirerek baskin bir rol burundu bana karsi..
Ama ben artik takmiyordum.Daha digrusu dusunmuyordum..
Erkek arkadasima karsi ciktigi gibi farjli bir sehirde calistigim icin hayati dar etmeye calisti bana ama olmadi..
Ben dusunmuyordum..
Herkese beni kotu anlatiyor..ben bes kurussuzum.ben onu istemiyorum..ben aileme asiyim..Onu cok aglatiyorum..Herkese boyle anlatiyor..Herkes de beni goruyor..Biri bana birsey sorsa annem griiyor araya once o konusuyor ..Ben ona kimsenin inandigini da dusunmuyorum..zaten umrumda da degil..
Annem beni sevmiyor biliyorum..kimse inanmiyor buna.."diplomam olsa ben cok iyi avukat olurdum sana is getirirdim diyor bana., "Seni kimse sormuyor sakin evlilik hayal etme" "bos isler muhendisi" "culsuz" en cok duydugum kelimeler...
Benim adim "Bu".. bana boyle hitap ediyor insanlarin icinde..kusurum varsa anlatiyor..
Babam ise hep benim yanimdayken artik o da annem gibi..ama o seviyor beni ve bana guveniyor,ders calismami hakim olmami istiyor..
Annem isr ders calismamdan dahi rahatsiz..
Denize gitmem suc,keman kursuna gitmem suc,hersey suc..Ben bu sehirde isten cikinca tek basima evde yemek yapsam tek basima tikilsam o bundan mutlu oluyor..
Biluyorum psikolojik oldugunu..
Kendi dedigimi yapmaya calisiyorum herseye ragmen..
İnsanalra karsi ozguvensiz durusumu gizliyorum..
annem bende hep bir sorun oldugunu dusunuyor .Ben cirkinim,benim durusum kotu ona gore..Beni kimsenin begenecegine dahi ihtimal vermiyor..İsyerinde bana haksizlik yapildi hic anlatmamistim.olayi bilmeden "sana dayanamamistir kadin seni gondermistir tabi"diyor bana..
Toplum icinde yapiyor bunu..
Ben arrik kendimi icten ice hep kusurlu goruyorum..
Ben cirkinim diyorum..
Ben mutlu olamiycam diyorum..
Onla konustugumuzda konu buyyuyor,onla konusmak imkansiz..bur yere kadar saglam duruvetiyorum nsonra aglamaya basluyorum..Kendumi ufade ettigimde odasina kapanip kusuyor dar ediyor hayati bize.
Cok denedim gorusmemeyi,babamla birlikte ofise gelip beni alacaklarini,bir guzel dovup herkese rezil edeceklerini soylediler..
Geri adim attim,ozur diledim..
En sonunda bir evlilik karari aldugimda yahut onla tartismak zorunda kaldigimda odasina kapanip bizle kavga etmesinden,babamla bosanma asamaisna gelmesinden,aglayarak insanlara beni kotu gostermesinden biktim..
Hersey belki ben nasil istersem oyle olacak...Kendi bildigini yap tavrini goster diyeceksiniz..
Ama bunun icin benim ve annemin onlarca tartismasi,onlarca gozyasi olacak..
Ben nasil affederim onu..
Bana hayati zindan edip "evlilik kararima karsi ciktiginda ,evlendikten sonra evimde onu hzurla nasil agirlarim? Bana onca hakareti eden bu kadina cocuklarimi nasil sevdiririm?
Esim dayanabilri mi sizce,ben kimseyle evlenebilecegimi sanmiyorum.Eminim ki annem yzunden terk edilecegim bir sey varsa da bozulacak..
Hep kavga edecegiz,hep ben kotu olacagim,yanima ev basmaya gelecekler,sornna belki geri adim atacak benim dedigime gelecek ama hep yorgunluk..
Ben annemin beni sevmemeisnden biktim..uzak yerlerse gitsem de birakmayacak peismi..
Gorusmeyi azaltinca duygu somurusu yapiyor..
O zaman sen de boyle yapma "dedigimde herkesle kusuyor..Babamla on yil onceki meseleleri tartisiyor..
Muzik dinlememden rahatsiz,keman calmamla dalga gecen,bir erkek arkadasim oldugunda engel olmaya calisan,meslegimi ona buna kotuleyen,ondan hala destek aldigimi soyleyip beni kucuk dusuren ,sadcee yasadigim eve gelip temizlik ve yemek yapip annelik gorevini yaptigini sanan bir annem var..
Ve ben ondan kurtulamiyorum
Cunku vicdanluyim.
Ben mutlu olamiycam..
Ve yasadigim mutsuzluklarla bir omur beni suclamaya devam edecek..
Yada sizin de onereceginiz gini tartismaya girecegim annemin de benim de saglimgimiz iyice bozulacak..
Hic hata kabul etmiyor..hatasi soylendiginde herkese sirtini donuyor..
Ben ondan nasil kurtulacagim..
Anne nefretimi nasil dindirecegim..
Uykusuz gecelerimin hesabini kim verecek?
Benim hayattaki imtihanim annem galiba .ondan o kadar nefret ediyorum ki rehberimde ismiyle kayitli .Sarilmak dahi grlmiyor..
Babama birsey olmasin annem olsun diyorum..
Kizacaksiniz belki bazen ya babama birsey olursa diye korktugumda "hayir anneme olsun "diyorum.
Ben cumle aleme rezil olsam,ac kalsam , evlenemesem cocuksuz kalsam sanki o mutlu olacak..kim inanir ki benim bu dusuncrme..
Velev ki ben yanlis dusunceler icindeyim..
Artik sagligim bozuldu..insanlara annemi gizluyorum,sirf ozguvenli gorunmek icin boya kupune ceviriyorum kendimi..uykusuz gecelerden dolayi ertesi gun erken kalkip verim de alamiyorum..
Bazen cok mutlu oluyorum..pozitif oluyorum..
Bir telefon gorusmesiyle bozuyor annem herseyi..
Hasta olan oyken,beni hasta etti.
İcimi dokmek istiyorum arkadaslar..Yazdiklarm bu sebeple uzun.. Cozumu olmayan birsey..Sadece dertlesmek istedim sizlerle..Zira artik sikildim duvarlarla konusmaktan..Artik uykusuz geceler o kadar cogaldi ki..Annemden nefret eder oldum.Bir an onun öldugunu dusunuyorum.Uzulmezdim gibi geliyor..beni sevdigi anlari aklima getirmeye calisiyorum yapamiyorum.Sanki beni sevdigi hic icten bir ani yok..
Onceden en azindan yasi ilerledikce bana iyi olacagini,herseyin kolaylasacagini sanirdim..
Tam tersi..Hersey daha kotu oluyor..
20 yasinda evlendi o.Babami seviyordu ama okumak avukat ,ogretmen olmak gibi hayalleri vardi,ailesi okutmadi .Ona buyuk acimasizlik ve ayrimcilik yapmislar Annem anneannemin her hatirini sormak icin gittiginde hissediyorum bunu ..Ama hasta oldugunda ,bayramda vs.hep biraradalar.Abartacak dramatiklestirecek bir durum yok burda ne hayatlar okudum..Sonucta hemsire oldu,bir sekilde kurtardi kendini..Boyle dusunuyor kendisi de..
Kucuklugumden beri bildigim sey ondan dayak yedigim..Beni annem hep dovuyordu. Nedenini dahi hatitlamadigim seyler icin..cok hasta oluyordum belki genc anne oldugu icin dayanamiyordu ..
Babam ise beni hep cok sevdi ..onu o kadar seviyorum ki babam bir seue cok kizsa bile ben babamin yaptigini unuturum hemen..
İlkokul yillari dayakla gecti,az yemem,derslerimin kotu olmasi,parami caldirmam,hatirlamadigim nice sey..Annem beni sevmezdi.Beni hep azarlar doverdi ozellikle kendi ailesinin yaninda..
Sonra liseye geldim..bakimsiz oldugum icin beni dovuyordu bu sefer..kendimo cirkin bulmaya baslamistim.."dunyanin en sanssiz annesiyim bu kiz bana verilmis+ derdi,benim yaptigim tek sey aglamakti.Saatlerce odama kapanir cirkin oldugum icin aglardim.Tek hunerim de ders calismakti.Kucuk oykuler yazmayi severdim,annem bunlari okur ,ders calismadigim icin kizar cope atardi..
Beni babamin ailesi ise cok sevdi.Kardesim var bir de ,onu cok seviyorum.Annem onu hep farkli sevdi.bunu hep hissettim ama bundan hep de memnuniyet duydum..
Meshur olduk annemle sonra..Herkes annemi cok sever.Anlattiklarim sadece banadir..Yaptigi sayisiz iyilik,fedakarlik ve temiz kalp..Kimse annemin kotu oldugunu soyleyemez.Ama beni ezdigini herkrs bilir..Annemin beni cekistirdigini duydugimda aglamamak icin kendimi tutar ,misafirlikte oldugumuz evin cocuklariyla oynardim.."Ben sevmiyorum...Bana cok bos kafa geliyor" dedigini bile hatirliyorum.
Hic nefret etmedim ama.İcimdr hic kismeue karsi bir nefret olusmadi.
Buyuk cocuklqrin tacizine ugradigimi dahi anneme anlatamamistim..Cocuk kalbimle beni doveceguni saniyordum cunku ..bu unuttugum birsey olarak kaldi artik ..
Sonra lise bitti.Ben cok basarili oldum.
Ama kendimi hep cirkin ve akilsiz beceriksiz aptal sanarak yetismistim.
Okul hayatim guzel gecti, problemler silindi hayatimdan..
Dayakci annem artik sadece bagirarak hayatimi yonlendirerek baskin bir rol burundu bana karsi..
Ama ben artik takmiyordum.Daha digrusu dusunmuyordum..
Erkek arkadasima karsi ciktigi gibi farjli bir sehirde calistigim icin hayati dar etmeye calisti bana ama olmadi..
Ben dusunmuyordum..
Herkese beni kotu anlatiyor..ben bes kurussuzum.ben onu istemiyorum..ben aileme asiyim..Onu cok aglatiyorum..Herkese boyle anlatiyor..Herkes de beni goruyor..Biri bana birsey sorsa annem griiyor araya once o konusuyor ..Ben ona kimsenin inandigini da dusunmuyorum..zaten umrumda da degil..
Annem beni sevmiyor biliyorum..kimse inanmiyor buna.."diplomam olsa ben cok iyi avukat olurdum sana is getirirdim diyor bana., "Seni kimse sormuyor sakin evlilik hayal etme" "bos isler muhendisi" "culsuz" en cok duydugum kelimeler...
Benim adim "Bu".. bana boyle hitap ediyor insanlarin icinde..kusurum varsa anlatiyor..
Babam ise hep benim yanimdayken artik o da annem gibi..ama o seviyor beni ve bana guveniyor,ders calismami hakim olmami istiyor..
Annem isr ders calismamdan dahi rahatsiz..
Denize gitmem suc,keman kursuna gitmem suc,hersey suc..Ben bu sehirde isten cikinca tek basima evde yemek yapsam tek basima tikilsam o bundan mutlu oluyor..
Biluyorum psikolojik oldugunu..
Kendi dedigimi yapmaya calisiyorum herseye ragmen..
İnsanalra karsi ozguvensiz durusumu gizliyorum..
annem bende hep bir sorun oldugunu dusunuyor .Ben cirkinim,benim durusum kotu ona gore..Beni kimsenin begenecegine dahi ihtimal vermiyor..İsyerinde bana haksizlik yapildi hic anlatmamistim.olayi bilmeden "sana dayanamamistir kadin seni gondermistir tabi"diyor bana..
Toplum icinde yapiyor bunu..
Ben arrik kendimi icten ice hep kusurlu goruyorum..
Ben cirkinim diyorum..
Ben mutlu olamiycam diyorum..
Onla konustugumuzda konu buyyuyor,onla konusmak imkansiz..bur yere kadar saglam duruvetiyorum nsonra aglamaya basluyorum..Kendumi ufade ettigimde odasina kapanip kusuyor dar ediyor hayati bize.
Cok denedim gorusmemeyi,babamla birlikte ofise gelip beni alacaklarini,bir guzel dovup herkese rezil edeceklerini soylediler..
Geri adim attim,ozur diledim..
En sonunda bir evlilik karari aldugimda yahut onla tartismak zorunda kaldigimda odasina kapanip bizle kavga etmesinden,babamla bosanma asamaisna gelmesinden,aglayarak insanlara beni kotu gostermesinden biktim..
Hersey belki ben nasil istersem oyle olacak...Kendi bildigini yap tavrini goster diyeceksiniz..
Ama bunun icin benim ve annemin onlarca tartismasi,onlarca gozyasi olacak..
Ben nasil affederim onu..
Bana hayati zindan edip "evlilik kararima karsi ciktiginda ,evlendikten sonra evimde onu hzurla nasil agirlarim? Bana onca hakareti eden bu kadina cocuklarimi nasil sevdiririm?
Esim dayanabilri mi sizce,ben kimseyle evlenebilecegimi sanmiyorum.Eminim ki annem yzunden terk edilecegim bir sey varsa da bozulacak..
Hep kavga edecegiz,hep ben kotu olacagim,yanima ev basmaya gelecekler,sornna belki geri adim atacak benim dedigime gelecek ama hep yorgunluk..
Ben annemin beni sevmemeisnden biktim..uzak yerlerse gitsem de birakmayacak peismi..
Gorusmeyi azaltinca duygu somurusu yapiyor..
O zaman sen de boyle yapma "dedigimde herkesle kusuyor..Babamla on yil onceki meseleleri tartisiyor..
Muzik dinlememden rahatsiz,keman calmamla dalga gecen,bir erkek arkadasim oldugunda engel olmaya calisan,meslegimi ona buna kotuleyen,ondan hala destek aldigimi soyleyip beni kucuk dusuren ,sadcee yasadigim eve gelip temizlik ve yemek yapip annelik gorevini yaptigini sanan bir annem var..
Ve ben ondan kurtulamiyorum
Cunku vicdanluyim.
Ben mutlu olamiycam..
Ve yasadigim mutsuzluklarla bir omur beni suclamaya devam edecek..
Yada sizin de onereceginiz gini tartismaya girecegim annemin de benim de saglimgimiz iyice bozulacak..
Hic hata kabul etmiyor..hatasi soylendiginde herkese sirtini donuyor..
Ben ondan nasil kurtulacagim..
Anne nefretimi nasil dindirecegim..
Uykusuz gecelerimin hesabini kim verecek?
Benim hayattaki imtihanim annem galiba .ondan o kadar nefret ediyorum ki rehberimde ismiyle kayitli .Sarilmak dahi grlmiyor..
Babama birsey olmasin annem olsun diyorum..
Kizacaksiniz belki bazen ya babama birsey olursa diye korktugumda "hayir anneme olsun "diyorum.
Ben cumle aleme rezil olsam,ac kalsam , evlenemesem cocuksuz kalsam sanki o mutlu olacak..kim inanir ki benim bu dusuncrme..
Velev ki ben yanlis dusunceler icindeyim..
Artik sagligim bozuldu..insanlara annemi gizluyorum,sirf ozguvenli gorunmek icin boya kupune ceviriyorum kendimi..uykusuz gecelerden dolayi ertesi gun erken kalkip verim de alamiyorum..
Bazen cok mutlu oluyorum..pozitif oluyorum..
Bir telefon gorusmesiyle bozuyor annem herseyi..
Hasta olan oyken,beni hasta etti.
Son düzenleme:
