Hiç Aile Dostumuz Yok

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bizim hiç dostumuz yok…

4 Yıldır evliyiz şuan 9 aylık bir oğlumuz var şükürler olsun. (Biraz zor yollardan geldi 😍)

Eşim başka şehirde üniversite okumuş daha sonra İzmire taşınmış farklı firmalarda çalışmış maalesef çok yakın arkadaşı yok. Bunu da çok kafaya takıyor. Hani arkadaşı var ama bir halısaha bir oyun arkadaşı yok.

Ben doğma büyüme İzmirliyim ama benim de kız gruplarımla aram ne bileyim ayda yılda bir görüşme üzerine kurulu. Kız kardeşim ve bir yakın arkadaşım dışında benim de öyle bir çevrem yok.

Ve maalesef çift olarak görüşen insanları kıskanıyoruz. Hani hiç görüşmüyor değiliz ama o beraber tarile gitmeli bir cuma akşamından oturmalı plan yapmalı çok az buluşmalarımız oluyor.

Sosyal statüye bakarsanız ben büyük bir kurumda müdürüm eşim de öyle. Ancak iş arkadaşlıklarız zayıf. İkimizde rekabetin çok olduğu sektörlerde çalışıyoruz bu nedenle gitmeli gelmeli samimiyet oluşmadı.

İnsan bazen şeyi düşünüyor acaba fakir miyim diye ama Allah herkese bizden çok versin ama 550K dan fazla maaş giriyor. Kirada 4 Evimiz 2 Arabamız var. Dünyanın öbür ucuna da gitik istediğimizi ölçüler dahilinde yaşayabiliyoruz Allaha şükür.

Ancak bugün Cuma günü insanlar birlikte oturma görüşme planı yaparken biz ya annemlerdeyiz ya beraber dışardayız. Bugün sorduğumuz birkaç çift oldu onlarında başkalarıyla planları var çıktı.

Benden çok eşim bu duruma takıyor. Kendini işe ve çocuğa vermiş durumda. Sıkıldığını görebiliyorum. Yani bunun burda bir çözümü olduğunu da zannetmiyorum. Ancak ilerde oğlumuz “bunlarda ne ezikmiş” der diye endişe ediyorum.

Belli bir yaştan sonra arkadaşlık ve ilişki kurmak çok zormuş onu gördüm. İçimi dökmek istedim.
Ben de tam tersiyim resmen ya. Komşularım ilişki kurmak istiyor gidelim gelelim istiyorlar çağırmadın etmedin diye tavır bile yapıyorlar ama istemiyorum. Sevmiyorum çok insan. Birkaç arkadaşım var onlarla bile çıkmak pek istemiyorum. Evimde eşimle vakit geçirmeyi seviyorum en çok sarmıyo kimse
 
İnsan bazen şeyi düşünüyor acaba fakir miyim diye ama Allah herkese bizden çok versin ama 550K dan fazla maaş giriyor. Kirada 4 Evimiz 2 Arabamız var. Dünyanın öbür ucuna da gitik istediğimizi ölçüler dahilinde yaşayabiliyoruz Allaha şükür.
🤔
 
Ben de tam tersiyim resmen ya. Komşularım ilişki kurmak istiyor gidelim gelelim istiyorlar çağırmadın etmedin diye tavır bile yapıyorlar ama istemiyorum. Sevmiyorum çok insan. Birkaç arkadaşım var onlarla bile çıkmak pek istemiyorum. Evimde eşimle vakit geçirmeyi seviyorum en çok sarmıyo kimse
Kocam da kocam insanı 😑 yeni mi evlendiniz ?
 
Gecenlerde konuya yorum yapilmis ordan gordum de bilgi olarak ekledim diyorsunuz da her gordugumuzden etkilenmiyoruz demekki sizin bu konuyla baglantili durumunuz. Malesef para = dostluk cevre degildir. Bu bilgileride arkadas ortaminizda dile getiriyorsaniz rahatsiz olmus olabilirler sapkayi cikarip dusunmek gerek
 
Arkadaş sahibi olamamak psikolojik bir sorun olarak görülüyor artık. İş görüşmeleri yaparken sosyal çevreyi de soruyoruz,gelecek kişi şirket çehresine uyumlu mu ,sosyalleşelir mi diye. Müdür olabilmenin temel şartlarından birisi de herhangi bir spor dalıyla ilgilenmek/bir spor kulübüne üye olmak/bir sanat dalı ile aktif şekilde ilgilenmek mesela. Bunları yapan kişi sosyalleşebilir,ortamlara girebilir uyum sağlayabilir. Her haftasonu anasına ya da avmlere giden ailelerle kimse görüşmek istemez ki,vizyonsuz gelir yani. Bence ilgi alanlarınızı değiştirmelisiniz. O zaman sizler gibi ailelerle görüşebilirsiniz. Mesela binicilik kulüpleri,dağcılık kulüpleri var,ailelerin katılımıyla etkinlikler oluyor insanlat küçücük bebeklerini alıp gidiyorlar. Olay maddiyat değil,sizin o aylık kazancınız sosyalleşmenize yaramaz üzgünüm ama.
 
Bizim hiç dostumuz yok…

4 Yıldır evliyiz bir oğlumuz var şükürler olsun.

Eşim başka şehirde üniversite okumuş daha sonra İzmire taşınmış farklı firmalarda çalışmış maalesef çok yakın arkadaşı yok. Bunu da çok kafaya takıyor. Hani arkadaşı var ama bir halısaha bir oyun arkadaşı yok.

Ben doğma büyüme İzmirliyim ama benim de kız gruplarımla aram ne bileyim ayda yılda bir görüşme üzerine kurulu. Kız kardeşim ve bir yakın arkadaşım dışında benim de öyle bir çevrem yok.

Ve maalesef çift olarak görüşen insanları kıskanıyoruz. Hani hiç görüşmüyor değiliz ama o beraber tarile gitmeli bir cuma akşamından oturmalı plan yapmalı çok az buluşmalarımız oluyor.

İnsan bazen şeyi düşünüyor acaba fakir miyim diye ama Allah herkese bizden çok versin istediğimiz ölçüler dahilinde yaşayabiliyoruz.

Ancak bugün Cuma günü insanlar birlikte oturma görüşme planı yaparken biz ya annemlerdeyiz ya beraber dışardayız. Bugün sorduğumuz birkaç çift oldu onlarında başkalarıyla planları var çıktı.

Benden çok eşim bu duruma takıyor. Kendini işe ve çocuğa vermiş durumda. Sıkıldığını görebiliyorum. Yani bunun burda bir çözümü olduğunu da zannetmiyorum. Ancak ilerde oğlumuz “bunlarda ne ezikmiş” der diye endişe ediyorum.

Belli bir yaştan sonra arkadaşlık ve ilişki kurmak çok zormuş onu gördüm. İçimi dökmek istedim.
Fakirler arkadaşlık kuramıyor mu ben anlamadım ahahahaj şaka gibisiniz ya gerçekten.
 
Arkadaş sahibi olamamak psikolojik bir sorun olarak görülüyor artık. İş görüşmeleri yaparken sosyal çevreyi de soruyoruz,gelecek kişi şirket çehresine uyumlu mu ,sosyalleşelir mi diye. Müdür olabilmenin temel şartlarından birisi de herhangi bir spor dalıyla ilgilenmek/bir spor kulübüne üye olmak/bir sanat dalı ile aktif şekilde ilgilenmek mesela. Bunları yapan kişi sosyalleşebilir,ortamlara girebilir uyum sağlayabilir. Her haftasonu anasına ya da avmlere giden ailelerle kimse görüşmek istemez ki,vizyonsuz gelir yani. Bence ilgi alanlarınızı değiştirmelisiniz. O zaman sizler gibi ailelerle görüşebilirsiniz. Mesela binicilik kulüpleri,dağcılık kulüpleri var,ailelerin katılımıyla etkinlikler oluyor insanlat küçücük bebeklerini alıp gidiyorlar. Olay maddiyat değil,sizin o aylık kazancınız sosyalleşmenize yaramaz üzgünüm ama.
Yorumunuz çok kıymetli oldu 🙏 Bir beyaz yakalı olarak her cümle çok ama çok önemli.
 
Bacım bu yaklaşımla arkadaş olayı zor gibi. 😑
Neden? Kadın belli ki bizim sektörü tanıyor olaylarda aynı dediği gibi zaten. Şuan çevresiz insan vizyonsuz görünüyor. Ben oraya aylık gelirimi yazmasaydım ilk düşüneceğiniz şey de fakir sünepe olduğumuz olacaktı. Bu insanın doğasında var.
 
Ben insan ilişkilerinde samimiyete önem veririm. Konuşmasına, mimiğine yansır zaten o içtenlik varsa. Tepeden bakan, kendini bi halt sanan ya da iş dışında bile kurumsal ofis ağzıyla konuşan insanlar benlik değil. Milyoner de olsa fasfakir de olsa herkeste aradığım aşağı yukarı bu.
 
Neden? Kadın belli ki bizim sektörü tanıyor olaylarda aynı dediği gibi zaten. Şuan çevresiz insan vizyonsuz görünüyor. Ben oraya aylık gelirimi yazmasaydım ilk düşüneceğiniz şey de fakir sünepe olduğumuz olacaktı. Bu insanın doğasında var.
Normal bi bakış açısı değil bu. Niye fakir falan olduğunuzu düşünelim bdbdbd ya sapır, siz nası müdür oldunuz merak ettim. Senelerce çalıştım. Müdürlük de yaptım. Aylık gelirim diye girmedim hiç bi konuya
 
Neden? Kadın belli ki bizim sektörü tanıyor olaylarda aynı dediği gibi zaten. Şuan çevresiz insan vizyonsuz görünüyor. Ben oraya aylık gelirimi yazmasaydım ilk düşüneceğiniz şey de fakir sünepe olduğumuz olacaktı. Bu insanın doğasında var.
Anlam karmaşası yaşadığınızı düşünüyorum. Maddi durum iyi olmayınca sünepe olmuyorsunuz. Gerçek arkadaşlık dediğimizde zenginlik ya da fakirlikle alakalı değildir. Yanlış yönden baktığınız için eşinizde siz de sosyal çevre edinmekte problem yaşıyorsunuz bence.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X