Günlük hayatımda çok samimi olduğum bir arkadaşım vardı ve eşlerimiz sayesinde tanışmıştık.Kendisi çok yoğun bir yerde çalışıyordu ve ben çok üzülüyordum.Çünkü yoğun iş temposu aile hayatını da etkiliyordu.Her görüşmemizde işini nasıl değiştirebiliriz diye sürekli çözüm arıyorduk.En sonunda benimde yönendirmemle iş yerini değiştirdi ve benim yanıma geldi.Hem iş hemde normal arkadaşım oldu.ılk zamanlar aramız çok iyiydi sonra işteki yerini sağlamlaştırınca benim eksikliklerimi bulup herkesin içinde ortaya çıkarmaya başladı ve kılı kırk yararak ortalığı karıştırdı.Sürekli huzursuzluk çıkarıp işyerindeki herkesi huzursuz etti.Asla eleştiri kabul etmeyen birkez uyardığında uyarıyı faklı yorumlayıp sakız gibi sündüren ve ortamı her hareketiyle geren hep, benim dediğim olsun diyen, biri oldu.Hergün tartışmalar ve kişiliğe yönelik psikolojik saldırılar...
Şimdi ise işe gitmek istemiyorum ve benim huzurum yok.Eminim ki iş yerindeki diğer çoğunlukta öyle.
Bu yazıyı eleştirin diye yazmıyorum.Bu konuda uzun süredir ortamı yatıştıran benim ve kendimi onun gelmesinde sorumlu tuttuğum için sürekli arada kaldım.ışyerinde herkes farkında.Sadece size ders olmasını istiyorum.Özel hayatınızdaki kişiler iş hayatınızda samimi olmayabilir rol yapabilir.Ne yazıkki gerçek yüzünü göstermeyebilir. siz benim yaptığım hatayı asla yapmayın iş ile özel hayatınızı birbirinize karıştırmayın.:çok üzgünüm: