Ediyor elbette.
Sorun çocuk değil inanın.
Sorun neden ben başaramıyorum?
Niye yani?
Emzirmeyi başaramadım olmadı.
Uyut ayı başaramıyorum yok olmuyor.
Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.
Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..
Sizin benle Derdiniz ne
Bazı insanların kavgaları kendileri ile takılmayın bide buradakilere. Normal hayatta ezik belkide kaynana derdi çeken sus pus hatunlar burada klavye delikanlısı oluyorSizin benle Derdiniz ne
Her seçimin bir zorluğu var. Kendileri çocuk sahibi olmak istemiş olmuş şimdi neden ağlanıyor? Ben bunu anlamıyorum. Çok fazla çift var aileye güvenip çocuk yapan.Buradaki bazı kadınlarda öyle sivri dilli ki. İstemiş olmuş rabbim uzun ömürler versin. Kimse kimseye güvenmiyor, ki güvenmesinde ama hiç kimse topraktan bitmedi eş dost aile kardeş var. İyi günde kötü günde destek bekler. Daralmış yardım bekliyor ne var bunda.
Sizi anlıyorum. Bazen her şey üst üste gelir insanın yataktan kalkacak enerjisi bile olmaz. Yalnız değilsiniz. Uzman yardımı alıp biraz harekete geçmeye ve kendinizi zorlamaya çalışın. Kendinize de vakit ayırmak için eşinizle iyi bir ilişki kurmalısınız, bebeği ona bırakın arada bir.Aynen.
O kadar daraldım ki.
Ailem iflas etti. 2 sene önce. Babam defalarca intihar etmek istedi yalvardım telefonda saatlerce.
Babam sürekli ağlıyor annem sürekli mutsuz.
Ben çaresiz.
Zor bi bebek.
Kono açoyorsan elöştörmlere de açok olocaksunnnsizi tanımıyorum ki?
ama hem eksi hem artı yorumlar gelecektir,
konu açıyorsanız buna hazırlıklı olmanız gerekir...
biraz sakin :)
kendine bu tarz bir durumda "aptal" gibi yakıştırmalar yapan biri normal değildir kabul edersiniz ki...
öğretmenlerin zihni de bence hepimizden daha yerinde ve salim bir ruh halinde olmalı...
nesil yetiştiriyorsunuz... kolay değil...
Allah kolaylık versin yine de ne diyeyim...
Hepsi geçecek .Kendini telkin et. Sağlıklı uzun ömrü olsun. Gerisi boş.Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.
Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..
Muhakkak yardım ediyor.birazcık zaman emin olun geçecek, 4 ay nedir ki keşke yükünüzü biraz olsun hafifletebilecek insanlar olsa etrafınız da bu kadar bunalmazdınız, eşiniz yardımcı olmuyor mu? benim eş kazmagiller familyasından, küçüğüm 2 yaşına girdi daha yeni yeni rahatlıyorum
Siz bukadar mutsuzken bebeğiniz nasıl mutlu olsun?? Yoksa AnneÇok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.
Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..
En az 3 yaşına kadar bu cizgide hafif saga hafif sola sapmalarla gidecek. Önce durumu kabul yoluna bir girelim. Az once benzer birbaska konuya da yazdim kesinlikle haftada hic değilse 1-2 eve ucretli yardimci gelsin. Aylik 300 tl atiyorum az harcama yapin bu duruma bütçe ayirin. Bakacak kimsenin olmayisi bastan bellidir az cok zaten o yuzden buna kilitlenip kendinizi bunaltmayin. Arkadaslariniz bu konuda sansli cikmis ne mutlu onlara ama siz de ufak tefek planlarla kendinize nefes alacak ortami olusturabilirsiniz. 9 aylık anneyim benzer süreçler yasaniyor ister istemez ama çözüme odaklanmaya calisin. Yoksa sinir hastasi olursunuz. Birkac denemeden sonra icime sinen kimseyi bulamadigim icin annemi aldik biz yanimiza. Su an esim annem ben beraber buyutuyoruz miniği. Gönülden anliyorum seni. Allah yardimcisi olsun herkesin.Çok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.
Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..
Olabilir ama kadın şuan ruhsal çöküntü de bebeğinin kusmuğu bile batıyor. Bide burada sinirlerini bozup buhran sokarsak Allah korusun ya kendine ya bebeğine zarar verebilir. Biraz yapıcı destekleyici olun lütfen. Farkında olmadan çok büyük günaha girebilirsinizHer seçimin bir zorluğu var. Kendileri çocuk sahibi olmak istemiş olmuş şimdi neden ağlanıyor? Ben bunu anlamıyorum. Çok fazla çift var aileye güvenip çocuk yapan.
Şöyleki ben takıntılıyım.En az 3 yaşına kadar bu cizgide hafif saga hafif sola sapmalarla gidecek. Önce durumu kabul yoluna bir girelim. Az once benzer birbaska konuya da yazdim kesinlikle haftada hic değilse 1-2 eve ucretli yardimci gelsin. Aylik 300 tl atiyorum az harcama yapin bu duruma bütçe ayirin. Bakacak kimsenin olmayisi bastan bellidir az cok zaten o yuzden buna kilitlenip kendinizi bunaltmayin. Arkadaslariniz bu konuda sansli cikmis ne mutlu onlara ama siz de ufak tefek planlarla kendinize nefes alacak ortami olusturabilirsiniz. 9 aylık anneyim benzer süreçler yasaniyor ister istemez ama çözüme odaklanmaya calisin. Yoksa sinir hastasi olursunuz. Birkac denemeden sonra icime sinen kimseyi bulamadigim icin annemi aldik biz yanimiza. Su an esim annem ben beraber buyutuyoruz miniği. Gönülden anliyorum seni. Allah yardimcisi olsun herkesin.
EvetCocuk planlayarak mi oldu?
Farkımdayım da işte.Çok ii anlıyorum seni. Herkesin bakıp'en kolay zamanlar' dediği o ilk dönem benim için de kabus olmuştı. 10 aylık benimki hala işe dönmedim ve kısmen senin gibi hissediyorum. Ama en kolay falan degil zorrr hem de çok. Yardıma ihtiyacın war başka türlü bi tavsiye işe yaramaz.
Bu arada annem de hasta ve 70 ine merdiven dayadı lakin kadın halime daha fazla dayanamadigi için en azindan icine sinen biri denk gelene kadar ne yapabilirsem kardır kizim deyip geldi. En azindan o oyalarken ben yemek ve ev islerine bakiyorum bir markete vs cikiyorum disarida islere kosuyorum. 1-2 arkadasla kisa sureli de olsa bulusup bir kahve icip eve donebiliyorum. Bir yandan da yardimci arastiriyorum.En az 3 yaşına kadar bu cizgide hafif saga hafif sola sapmalarla gidecek. Önce durumu kabul yoluna bir girelim. Az once benzer birbaska konuya da yazdim kesinlikle haftada hic değilse 1-2 eve ucretli yardimci gelsin. Aylik 300 tl atiyorum az harcama yapin bu duruma bütçe ayirin. Bakacak kimsenin olmayisi bastan bellidir az cok zaten o yuzden buna kilitlenip kendinizi bunaltmayin. Arkadaslariniz bu konuda sansli cikmis ne mutlu onlara ama siz de ufak tefek planlarla kendinize nefes alacak ortami olusturabilirsiniz. 9 aylık anneyim benzer süreçler yasaniyor ister istemez ama çözüme odaklanmaya calisin. Yoksa sinir hastasi olursunuz. Birkac denemeden sonra icime sinen kimseyi bulamadigim icin annemi aldik biz yanimiza. Su an esim annem ben beraber buyutuyoruz miniği. Gönülden anliyorum seni. Allah yardimcisi olsun herkesin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?