- 4 Mayıs 2019
- 3.482
- 6.192
- 78
- 31
- Konu Sahibi maydanozsuyu
-
- #201
Aylık düzenli sıkıntı kaynaklı lırdeşen döküyorum.
Fazla inatçıyım.
Benim için annelik bir milattı ve başaramıyor olmak daha da stres yaptırdı.
Umarım geçer.
İlk zamanlar annem yakın olmasına yardımcı olmasına rağmen bende öyle diyordum. Ben bakamıyorum bebeğime evime diye. Annem kızıyordu kendini kasma sıkma. Sıktıkça olmaz diyordu haklıymış. Yeri gelirdi bütün gün bebek kucağımda otururdum öylece. Ev işi şöyle dursun yemek bile yemezdim. Sonra sonra alışıyorsun daha dur 4 ay olmuş çook yeni çokk. Benim kızım 15 aylık oldu evi süpürücem öğlen olmuş ağlıyor çünkü uykusu geldi yatacak yatmıyor beni de bırakmıyor birlikte süpürdük götürdüm yatırdım. Ne yapayım öyle böyle büyüyecek seninki küçük daha çok küçük annesi. Daha dünyaya adapte olma aşamasında inan. Annem hep şey der çocuk doğdu mu o sene ev kadını olacaksın. Ayağı yer tuttu mu sokak kadını. Dışarda peşine gezeceksin oynayacak dolanacak yorulacak. Ben öyle büyüttüm sizi der. Çık sıkma kendini çok sıktın mı hiçbir şey tam olmuyor. Sal kendini sal. Herkes aynı çocuk büyütüyor kimse güllük gülistanlık değil inan bak. Rabbim yardımcımız olsun.
Hayır ya dünyanın en güzel şeyi. Şartlamayın çevreye bakarak :)bebek düşünüyordum bu konudan sonra kararım değişti
Geçiyor inan. Bu kadar rahat bir insan değilim normalde. Bi ara o kadar takıntılı idim ki afedersin eşim wc gitse. Ben orayı yeni yıkadım diye ağlardım çıldırırdım öyle kafayı yemiştim düşün. Elimde toz bezi ile yatar kalkardım. Yani çok rahat biri değildim. Bebekle birlikte saldım gitti olduğu kadar. Ne yapayım. Yeni doğum yapmışım sezaryenle. Eve geldim iki üç gün olmuş annem kv görümceler evde ben yatıp dinleyeceğim eşime laf yapıyorum. Her yeri mahvettiler yemek yapacağız diye. Git topla şurayı sil burayı sil. Deli miyim neyim ki üç gün sonra zaten çıldırdım kalktım buzdolabının baştan aşağı cifledim sildim. Niye herkes elliyor diye. Öyle deliydim yani. Ama şimdi yaptığım kadar diyorum kendimi sıkmıyorum. Olan bize oluyor yapma kendine bu kötülüğü. Boşver bebeğinle vakit geçir. İnan çok çabuk zaman geçiyor.Aylık düzenli sıkıntı kaynaklı lırdeşen döküyorum.
Fazla inatçıyım.
Benim için annelik bir milattı ve başaramıyor olmak daha da stres yaptırdı.
Umarım geçer.
Evet dedim azbilmiş.” dedi bir çokbilmiş...
Haklisiniz aslında onu kasttmemiştim keyfi bırakanları dedim evde canım sıkılıyor diye maddi sorunu olmayıp hemen işe başlayanlar var çevremde .Ben öğretmenim mesela hemen işe başlamayıp ücretsiz izin alıp 23 günlük bebeğim var onu iki yaşına getrimeyi düşünüyorum.kimse çocuğunu isteyerek bakıcıya bırakmaz, lütfen biraz empati...
bakıcı bulup işe başlarsanız iyi gelir ruhunuzaÇok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.
Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..
suçu buna atmayın, kimse sizin çocuğunuza bakmak zorunda değil.başkasına güvenip mi doğurdunuz? madem annelik babalık sorumluluğunu almayı göze alıp doğurdunuz , kendi çocuğunuz bakacaksınız.insan kedisini başkasına bırakamıyorBakacak kimse yok.
Biliyor zaten.Lohusa depresyonuna adım atmışsınız hayırlısı...
Gruptan çıkmanız aşırı saçma olmuş ama sizin sinir atma yönteminiz olabilir...
Bence bu yazdıklarınızı keşke eşinize mesaj olarak atsaydınız....
Size yardım etmiyor doğru mu anladımBiliyor zaten.
Her akşam geçecek temalı harika konuşmalar yapıyor.
Noluyosa gece oluyor.
Desen bebek mi uyumadı yok.
Ama iç sıkıntısı ve ağlama krizleri basıyor.
Bazen hatalı olduğunu kabul etmek kendi doğrularını dayatmamakta iyi bir anne olduğunun göstergesidir. Çocuğunuza kendi doğrularımızı dayatmayalım lütfenEvet dedim azbilmiş
Ben de benzer duyguları yaşadım, hele emmeyice o anne bebek bağıdaha da zor kuruluyor. İşini özlemene gelince, o da eşinin seni yeterince sosyal hayata katmamasından oluyor. Mesela kahvaltılara yemeklere gezmelere gitseniz batmaz. He cocukla yapılır mı? Evet yapılır ben 3,5 aylıkken tatile gittim yakın biyere ama tatildi. Tabii emmediğinden bisürü sey tasımam gerekti. Otelde biberon steril edemeyecegimden sterilizatör bile aldım( bunun bütcesi icin otelde 1 günden vazgctim) ama cok iyi geldi o tatil bana. Ve tatilden sonra kilom da yavas yavas azalmaya basladı cünkü stresten yiyormusum... ben de annelik bana göre değilmiş dedim bu duygularının hepsi normal. Ayağa kalkmak ise senin elinde. Cesur ol eşin cıkarmasa bile sen cık uyksuzluga acık hava iyi gelecekÇok dertlendim dünden beri.
Doğum yapalı 4. 4ay oldu.
Benimle doğum yapan bütün arkadaşlarım (4 kişiydik.) normal hayatlarına işlerine döndü.
Düzenlerini oturttular.
Ben neden oturtamıyorum şu lanet düzeni.
Bütün gün 4 duvar arasında çocuk uyutmaya çalışmaktan nefret geldi.
Bütün gün yapayalnız evde bıktım.
O kadar sinirlendim ki saha demin iş yerinin whatsupp grubundan çıktım. Sürekli etkinlik yapmak için buluşma planları yapılıyor ve resmen sinirlerim bozuldu oturdum ağlıyorum.
Kocaman bir kaosun içindeyim ve çıkamıyorum.
Çok mutsuzum mesela.
Aynaya bakınca kendimden tiksiniyorum.
4 kilo almışım aptal gibi. Ne giysem yakışmıyor.
Saçlarım dökülüyor.
Leş gibi kusmuk kokuyorum.
Baştan aşağı kendimden nefret ediyorum..
Geceleri uyuyamıyorum. Bebek Uyusa bile ben oturuyorum. Yorgunluktan gözlerim yanıyor ama uyuyamıyorum.
Gündüzleri tam bir facia 20 dakika uyuyup uyanan bir bebek. Uykusunu alamamış mutsuz bir bebek. Emmeyen bir bebek.
Yer yerim ağrıyor her yerim sızlıyor.
Sırtım kamburlaştı.
Ve yıllarca bu böyle gidecek gibi geliyor.
Hep mutsuz olucam hiç uyumayacak bu çocuk. Hep huysuz olucak.
Çok tükendim ben ya...
Annelik bana göre değilmiş asla..
Niye bakıcıya bırakanlar tü kaka anne baba mı..suçu buna atmayın, kimse sizin çocuğunuza bakmak zorunda değil.başkasına güvenip mi doğurdunuz? madem annelik babalık sorumluluğunu almayı göze alıp doğurdunuz , kendi çocuğunuz bakacaksınız.insan kedisini başkasına bırakamıyor
Hiç farkında değilim gerçekten kusura bakmayın.Bir anneyi teselli ederken diğerlerini kırmasanız mi acaba?
Bakıcı ile çocuk buyutmek zorunda kalanlar da anne ya hani :)
Hatalı değilim nesinikabul edeyim benim bakış açım buBazen hatalı olduğunu kabul etmek kendi doğrularını dayatmamakta iyi bir anne olduğunun göstergesidir. Çocuğunuza kendi doğrularımızı dayatmayalım lütfen
Aslında işi özlemedim.Ben de benzer duyguları yaşadım, hele emmeyice o anne bebek bağıdaha da zor kuruluyor. İşini özlemene gelince, o da eşinin seni yeterince sosyal hayata katmamasından oluyor. Mesela kahvaltılara yemeklere gezmelere gitseniz batmaz. He cocukla yapılır mı? Evet yapılır ben 3,5 aylıkken tatile gittim yakın biyere ama tatildi. Tabii emmediğinden bisürü sey tasımam gerekti. Otelde biberon steril edemeyecegimden sterilizatör bile aldım( bunun bütcesi icin otelde 1 günden vazgctim) ama cok iyi geldi o tatil bana. Ve tatilden sonra kilom da yavas yavas azalmaya basladı cünkü stresten yiyormusum... ben de annelik bana göre değilmiş dedim bu duygularının hepsi normal. Ayağa kalkmak ise senin elinde. Cesur ol eşin cıkarmasa bile sen cık uyksuzluga acık hava iyi gelecek
Açılın hanımlar, bir damla anne sütü olmadan, 1 yaşından sonra bakıcı ile büyümüş biri geldi..
Başlıyorum
Maşallah kafam zehir gibidir, hiç bir kronik hastalığım yok. Bağışıklığım da çok iyidir. (Ayıptır söylemesi domuz gibiyimdir.) Herkes hastalanır genelde beni teğet geçer.
Kan tahlili sonuçlarımı gören doktorlar şaşkın.. doktorlar meraklı... Maşallah maşallah.
Ayrıca spora yatkın diri bir fücudum var. Kemiklerim, kaslarım falan...vuu beybi. Dipdiriyim çok şükür.
Bir şey olsa bana olurdu herhalde.(Allah'ım sen koru)
Müsterih olunuz bebesi süt içmeyen anneler. Bazen olmaz işte. Yapacak bir şey yok.
Ediyor elinden geldiğince.Size yardım etmiyor doğru mu anladım
O kadar yüzeysel konuşmuşsun ki inanamıyorumBunalıma girmişsin daha doğrusu kendi kendini sokmuşsun siz böyle devam ederseniz o bebek emmez tabii yazıkk bebeğe yaa kendinden geçmişinde bebeğe bari yansıtma arkadaşlarınla buluşamadıgini planlar yapamadığını kendine bakmadığını ... Bebeği isteyerek yaptiniz sanki tüm suç onun muş gibi davranmayın biraz annelik duygunuz depressin beee
ben 21 yaşında anne oldum aile olarak evlenirken her iki tarafta yardım yok kendi başımıza herşey o zaman 25 milyar borç vardı eşim ise gidip gelmesi için motor sa almıştı mecbur ay sonu zor geliyordu benim yaşındaki kızlar süslenip geziyorlardı daha vs hiç bunalıma girmedim evladımi kokladım şükür dedim suçu ona yüklemedim . Ve yıllar sonra iyiki emziriyordm dedim mama alacak para yoktu cunki belki çoğu kişiye uydurma gibi gelir ... gelsin
Hayatta neler neler var kızım sen oturmuşsun kendini tatmin edemediğin için bunalımda sin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?