• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Herkes eski yaşamına döndü. Peki ben?

Farkımdayım.
Bakıcı benim için ihtimal değil.
Hele son duyduklarımdan sonra tamamen bitti.( bıngıldağına iğne batırıp uyuttukları bir bebek engelli kalmış. Bir öğretmen arkadaşımız bunu yaşayan)
Hep dedim 2 sene benimle kalacak.
Ama anlayamıyorum.
Adapte olamadım galiba.
bu vakayı ben de duydum, hangi şehirdensiniz
 
Hamileydim.
Etrafımdaki istisnasız herkes ama herkes bıraktım yatağına döne döne uyudu, mis gibi emdi, oyun halısına bıraktım yemeğimi yaptım suyumu içtim vs dedi.
Hiç birinden kolik, gaz sancısı, uykusuzluk duymadım. Hiç de öyle değilmiş. Yatağında daha bir saat uyumadı. Zaten dedim benle uyuyacak 2 sene. Yanımda yatıyor.. Oyun halısını görmek bile istemiyot çoğu zaman..
Emzirmek için verdiğim çaba için dağ kadar ödül takmaları lazım.
4 ay emdi. O da yarım yamalak.
Elimde biberon görenin gözleri fal taşı olıyor.
Mama mı?
Ne maması olamaz bittin sen. Çocuk keşdn hasta olacak.. Bağışıklık sıfır... Kansere daha kolay yakalanacak diyen oldu bana.
Biliyorum saçma ama çok çok etkiliyor insanı ki normalde bir başkasının fikri umuruö değildir. Niye bu kadar etkiledi beni ben bile çözemiyorum.
Eşim bile ya sen kimseyi takmazdın ne oldu diyor.
Hakkatten ne oldu?

Anneliq 🤣 ama ergen işi, q ile.
Ne oldu, içindeki tereddütler, minicik ihtimaller, emin olamadiklarin, gözünde katlandı, büyüdü, ve sen onlarda kayboldun.
Cunku sen olmadan hayatta kalamayacak, muhtaç, canından çok sevdiğin ama nasıl seveceğini bilemediğin yavrun oldu.
Eskiden kolaydı, sen varsın, iyisi kötüsü, kararların, bütün hepsinin sonuçlarına sen katlanıyordun. Şimdi onu da maruz bırakıyorsun.
Ben hiç öyle anlattığın gibi kitabi bir bebeğe sahip olmadım. Şu an isten geldim, 1 yaşındaki kizimla iktidar mücadelesi veriyorum.
Ve kaybediyorum :)
Simdilik avans veriyorum, Biraz daha büyüsün görür o gününü :)
 
:KK70: :KK70: :KK70:

işte o sırada bir de annenin "üf püff kilo aldım", "herkes buluşuyor ben gidemedim" diye ağlaşıp, gergin enerjisini bebeğe yansıttığını düşünün... çocuk için daha yolun başında tam bir kaos...

Siz taktınız bu gerilime.
Bakın ben daha oğlumun yanımda iki damla ağlamadım.
Çıktım odadan ağladım sildim yüzümü gözümü kırmızı balık söyleyerek tekrar girdim odaya.
Sinirlendim gerildim çıktım dışarı balkona nefes aldım içimden 3 e kadar sayıp ceviz adam şarkısı ile girdim içeri.
Aldığım kiloyu çocuğu uyutup dert ettim.
Babam aradı param yok intihar edicem artık diye eşime verdim yalvar yakar yapma dedim babama. Yine içeri girdim hadi dans edelim dedim.

Yani öyle çocuğu gerilim ateşinde besleyip büyütmüyoruz.

Yaşadığım bunalımı dertleşmek için açtım. Daha da dertlendim.
 
Aslında çok şanslısın bence ne güzel bebeğini kendin büyütüyorsun . O bakıcıları olan kişiler ilerde pişman olacaklar .Keşke çocuğumu emzirip büyüdüğünü görseydim diye .. Biraz da kış geldi tabi dışarı çıkarmıyorsundur onun stresi vardır, biraz sabret canım havalar ısınınca çıkar gezersin çocuğunla ..Birde unutma sen rahat olursan çocukta öyle oluyor ama sen stresliysen çocukta hissediyor

Bir anneyi teselli ederken diğerlerini kırmasanız mi acaba?
Bakıcı ile çocuk buyutmek zorunda kalanlar da anne ya hani :)
 
:KK70: :KK70: :KK70:

işte o sırada bir de annenin "üf püff kilo aldım", "herkes buluşuyor ben gidemedim" diye ağlaşıp, gergin enerjisini bebeğe yansıttığını düşünün... çocuk için daha yolun başında tam bir kaos...

Çocuk için değil sadece; anne-çocuk beraber etkileniyorlar, bir kısır döngü bu ve taze-tecrübesiz annenin bu süreci kendine ve bebeğine zorlaştırmadan geçirebilmesi için, güzel destek lazım, gerektiği yerde fiziksel, gerektiği yerde mental destek.

Annelerin üzerindeki yük "Anasın sen anağğğ, sus gız, biz de doğurduk" diyenlerle beraber daha da artıyor.
Herkesin adaptasyon süreci bir değil, her bebeğin nazı niyazı da bir değil. :)
Kolik bebek annesi olup da "Oyh Rabbım sana geliyorum" demeyen anaya, söz, madalyasını ben takacağım. :D
 
Mükemmel anne olacağım diye paralamayın kendinizi. Sadecr akışına bırakın. Zamanla daha kolay olacak.
İlk 6ay o kadar zordu ki sakin bir bebeğim olmasına rağmen. Zordu yani. Şimdi yine zor ama eskisi kadar değil. Üzülmeyin. İçinizden geldiği gibi yapın ama paralamayın kendinizi
 
Anneliq 🤣 ama ergen işi, q ile.
Ne oldu, içindeki tereddütler, minicik ihtimaller, emin olamadiklarin, gözünde katlandı, büyüdü, ve sen onlarda kayboldun.
Cunku sen olmadan hayatta kalamayacak, muhtaç, canından çok sevdiğin ama nasıl seveceğini bilemediğin yavrun oldu.
Eskiden kolaydı, sen varsın, iyisi kötüsü, kararların, bütün hepsinin sonuçlarına sen katlanıyordun. Şimdi onu da maruz bırakıyorsun.
Ben hiç öyle anlattığın gibi kitabi bir bebeğe sahip olmadım. Şu an isten geldim, 1 yaşındaki kizimla iktidar mücadelesi veriyorum.
Ve kaybediyorum :)
Simdilik avans veriyorum, Biraz daha büyüsün görür o gününü :)
Belki de sorun bu.
Artık o da var.
Eskiden hep derdim ki ölsem tekim zaten.
Artık ölemem bile sanki.
Bensiz yapamaz gibi.
 
Çocuk için değil sadece; anne-çocuk beraber etkileniyorlar, bir kısır döngü bu ve taze-tecrübesiz annenin bu süreci kendine ve bebeğine zorlaştırmadan geçirebilmesi için, güzel destek lazım, gerektiği yerde fiziksel, gerektiği yerde mental destek.

Annelerin üzerindeki yük "Anasın sen anağğğ, sus gız, biz de doğurduk" diyenlerle beraber daha da artıyor.
Herkesin adaptasyon süreci bir değil, her bebeğin nazı niyazı da bir değil. :)
Kolik bebek annesi olup da "Oyh Rabbım sana geliyorum" demeyen anaya, söz, madalyasını ben takacağım. :KK70:

Üslubunuza ve anlatım tarzınıza bayıldım :D

Keşke herkes farklı görüşleri böyle güzel anlatabilse...

Ben de "anasın sen anağğğ"cılardan gibi algılanabilirim belki diye paylaşmak istedim.

Öyle olanları ben de abartı buluyorum,
Ama bu yeni nesil annelerde de sürekli bir "ben, ben de ben ben", "hayatım elden gidiiii" durumu oluyor ya...
Ben öyle durumlarda çocuklara üzülüyorum işte ne yapayım,
Bu da benim arazım :D
 
İlk aylar benim içinde çok zordu emzirmek hep sorun oldu en son geçen hafta meme reddiyle kapanışı yaptık. Hiç geçmeyecek zannediyordum ama geçiyor sekiz aylık oldu oğlum. İş arkadaşlarım gezip tozarken ben uyuyamadığım sütüm az olduğu için ağlıyordum mama verdiğim için suçluyordum kendimi. Ben asla mama vermemciler gözüme gözüme soktu çünkü eksik hissettim benim sebeplerim çevremdi belki sizinde çevrenizde mutsuz insanlar vardır etkileyen? Yaz gelince aldım kahvemi kitabımı bebeğimle park bahçe oturduk arabasında uyurdu. Sabredin herşey çok güzel olacak yaza belki yürüyecek minik adam peşinde koşturacaksınız en güzel ayları şuan tadını çıkarın geçecek diye telkin edin kendinizi. Ben örgüye ve kitaplara vermiştim kendimi terapi gibi oluyordu.
 
3 yaş sonrası malesef rahatlık değil kızım 3 yaşında. Akılalmaz şeylerle oynuyor kafasından aşağı sirke dökmüş dü akşam ve aynı yerdeyiz çamaşır asarken farkettim sürekli peşindeyim gözünü ayıramıyorum. Telefon tablet vermiyorum diye kırsın döksün öğrensin herşeyi ağlayarak gülerek ama zor bi yaş 3 yaş
Her yaş zor elbette ancak en azindan 3 yasta oturup oyun oynanabiliyor, elinden tutup hava soguk olsa da disarida aktivite yapilabiliyor yani buyudukce birlikte yapilabilecekler artiyor yemek de yapilir kek pasta da yapilir cocukla birlikte bir sürü aktivite var.. gibi gibi.. Tablet vs ne kadar geç alirsa o kadar iyi zaten vermeyin bence de. 3 yasa kadar yapilacaklar kısıtlı ve bebek de huysuzsa hepten anne icin acmaza giriyor durumlar. Anne ne kadar huzurlu ise bebek acisindan o kadar iyi. Keyifsiz ve zirvede bir yorgunluktaki anneyle dinlenmis, uykusunu almış, karnini doyurabilmis, bir sicak cayini corbasini icebilmis, disariya cikip biraz hava alabilmis anne arasinda çok ciddi fark var malesef.
 
Aslında çok şanslısın bence ne güzel bebeğini kendin büyütüyorsun . O bakıcıları olan kişiler ilerde pişman olacaklar .Keşke çocuğumu emzirip büyüdüğünü görseydim diye .. Biraz da kış geldi tabi dışarı çıkarmıyorsundur onun stresi vardır, biraz sabret canım havalar ısınınca çıkar gezersin çocuğunla ..Birde unutma sen rahat olursan çocukta öyle oluyor ama sen stresliysen çocukta hissediyor
kimse çocuğunu isteyerek bakıcıya bırakmaz, lütfen biraz empati...
 
İlk aylar benim içinde çok zordu emzirmek hep sorun oldu en son geçen hafta meme reddiyle kapanışı yaptık. Hiç geçmeyecek zannediyordum ama geçiyor sekiz aylık oldu oğlum. İş arkadaşlarım gezip tozarken ben uyuyamadığım sütüm az olduğu için ağlıyordum mama verdiğim için suçluyordum kendimi. Ben asla mama vermemciler gözüme gözüme soktu çünkü eksik hissettim benim sebeplerim çevremdi belki sizinde çevrenizde mutsuz insanlar vardır etkileyen? Yaz gelince aldım kahvemi kitabımı bebeğimle park bahçe oturduk arabasında uyurdu. Sabredin herşey çok güzel olacak yaza belki yürüyecek minik adam peşinde koşturacaksınız en güzel ayları şuan tadını çıkarın geçecek diye telkin edin kendinizi. Ben örgüye ve kitaplara vermiştim kendimi terapi gibi oluyordu.

Akşamları ekmek yapıyorum 2 gündür severim ekmek tarifi denemeyi.
Şimdilik yiyen yok.
Tavulşara yem oluyor.
 
İnan bana benimde bakanım olmadi... Öohusayken çorba getirenim olmadi ama öylede bi eski düzene döndüm ki dönmek zorunda kaldim. 2. Cocugumu dogurdugum zaman bile. Büyük oglumu uyutcak sallicak kimse uoktu dikişlerim olmasina ragmen aglaya aglaya yapıyodum ama cok kolay döndüm eski hayatıma cünkü kimsem yoktu mecburdum.
 
haberde duymadım zaten, arkadaştan dinledim, hastanede ortaya çıkmış. çocuğun gelişimi geri kalınca aile doktora götürmüş, hastanede öğrenmişler
Bu çocuk da uyumuş uyanmamış.
Anne baba eve gelince bakıcı panik olmuş.
Hastaneye götürünce şüphe edilmiş.
Bakıcı sorguya alınmış vs.
Şu an baya engelli bir çocuk.
Yatağa bağlı
 
Ağzım açık okudum yorumlari.yorum yazmayacaktim lakin engel olamadım.Bende öğretmenim ve 2.5 yaşında bir oğlum var.ogretmenlikle anneliğin ne ilgisi var?.ozel okulda o.kadar zor çocuklarla uğraştım ki ama hic biri kendi çocuğum kadar yormadı.bir insani mesleği ile vurmak ,üslubu ile yermek ne kadar saçma ve ukalaca!!! Konu açan kadın belki ağır depresyonda ve gelen yorumlara bak ! Neyiz biz ? Hepimiz psikolog mu olduk ? İyi bir anne mi olduk ? İyi bir es mi olduk ? Hepimiz mükemmel miyiz? Herkesin eksik yanları var .doğum sonrası herkes aynı şekilde geçiremiyor bu süreci .şartlar aynı olmuyor.beyin denilen şey aynı çalışmıyor.yani kendinizden ornek vermeyin.herkesin anneliği kendine.dememiz gereken tek sey konu sahibine ' geçecek,her şey güzel olacak ' ama maşallah tühh kaka demekten ego tatmin etmekten buna sıra gelmemis
 
Back