2 yıllık ilişkim vardı.
Ara ara kavgalarımız olurdu , bir iki kere engelledim.(Bu kısma çok kızmayın,evet biliyorum doğru değil ama)
O da ulasirdi,bırakmazdı.Barisirdik.Hatali olan kendisiydi çünkü.
En son 1 ay önce buluştuk.O geliyordu yanıma.
Güzeldik,yan yanayken aşırı mutluyduk.
Ciddi bi iliskiydi ayrica aileler falan biliyor o da bende ailelerle konuşuyorduk.
Hatta yazın düğün hayalleri kuruyorduk.
Aynı sekilde o da benimleyken çok mutluydu gözlerinden anlıyordum bakışından konuşmasından falan.
Bana ilgiliydi bi istediğimi iki etmezdi.
Neyse bu son kavgamizda,beni aşırı kırdı.
Arkadaş cevresiyle çok takılır oyunlar oynarlar bilgisayar oyunları sanal oyunlar değil yüz yüze erkek erkeğe işte.
İş sonrası hemen arkadaş cevresine koşar.
Bi sorunum vardı onu konuşmak istedim,ama oyunda olduğunu söyledi.
Aşırı üzgündüm.
Benim üzgün oluşumu resmen umursmadi o an.
Bende yeter diyip her yerden engelledim.
Çünkü kendimi o an değersiz önemsiz hissettim.
Oyuna ara verip benimle konuşabilirdi.
Onun bi sorunu olsa ben ara verir dinler sonra devam ederdim.
Bana ulasmasin bitirdigimi anlasın diye her yerden engelledim.
Ulaşır hatasını telafi etmeye çalışır diye düşündüm.
Ama olmadı.1 hafta oldu sayilir kararimdan dönmüyorum ben ulaşmıyorum.
Ama çok üzülüyorum.
Bundan sonra konuşmayacağız bir daha birbirimizi goremeyecegiz diye düşünüp kendimi aglarken buluyorum.
Kaybetme korkusunu yaşasın istedim.Bu kız beni bırakmaz kafasindaydi.
Ne olursa olsun bırakmaz beni kafasında,çünkü küstügümüz zaman genelde arayan taraf ben olurdum.
En fazla 4 gün ayrı kalmıştık.
Böyle işte anlatmak istedim biseyler duymak konuşmak istiyorum sizlerle.
Böyle ayrı kalıpta ulaşan barisan oldu mu umudumu kesmeli miyim
Sadece çok onemsiz hissettiriyordu bu son zamanlarda o yüzden aklı başına gelir belki dedim ama sanırım tamamen bitti..
Ara ara kavgalarımız olurdu , bir iki kere engelledim.(Bu kısma çok kızmayın,evet biliyorum doğru değil ama)
O da ulasirdi,bırakmazdı.Barisirdik.Hatali olan kendisiydi çünkü.
En son 1 ay önce buluştuk.O geliyordu yanıma.
Güzeldik,yan yanayken aşırı mutluyduk.
Ciddi bi iliskiydi ayrica aileler falan biliyor o da bende ailelerle konuşuyorduk.
Hatta yazın düğün hayalleri kuruyorduk.
Aynı sekilde o da benimleyken çok mutluydu gözlerinden anlıyordum bakışından konuşmasından falan.
Bana ilgiliydi bi istediğimi iki etmezdi.
Neyse bu son kavgamizda,beni aşırı kırdı.
Arkadaş cevresiyle çok takılır oyunlar oynarlar bilgisayar oyunları sanal oyunlar değil yüz yüze erkek erkeğe işte.
İş sonrası hemen arkadaş cevresine koşar.
Bi sorunum vardı onu konuşmak istedim,ama oyunda olduğunu söyledi.
Aşırı üzgündüm.
Benim üzgün oluşumu resmen umursmadi o an.
Bende yeter diyip her yerden engelledim.
Çünkü kendimi o an değersiz önemsiz hissettim.
Oyuna ara verip benimle konuşabilirdi.
Onun bi sorunu olsa ben ara verir dinler sonra devam ederdim.
Bana ulasmasin bitirdigimi anlasın diye her yerden engelledim.
Ulaşır hatasını telafi etmeye çalışır diye düşündüm.
Ama olmadı.1 hafta oldu sayilir kararimdan dönmüyorum ben ulaşmıyorum.
Ama çok üzülüyorum.
Bundan sonra konuşmayacağız bir daha birbirimizi goremeyecegiz diye düşünüp kendimi aglarken buluyorum.
Kaybetme korkusunu yaşasın istedim.Bu kız beni bırakmaz kafasindaydi.
Ne olursa olsun bırakmaz beni kafasında,çünkü küstügümüz zaman genelde arayan taraf ben olurdum.
En fazla 4 gün ayrı kalmıştık.
Böyle işte anlatmak istedim biseyler duymak konuşmak istiyorum sizlerle.
Böyle ayrı kalıpta ulaşan barisan oldu mu umudumu kesmeli miyim
Sadece çok onemsiz hissettiriyordu bu son zamanlarda o yüzden aklı başına gelir belki dedim ama sanırım tamamen bitti..