Ben eşinizi anladım, hayatım boyunca bazı jinekolojik problemler yaşadım ve bunu kendi eşimde de gördüm. Son ameliyatımda mesela yanımda kalacak eşimden başka kimse yoktu, bir gece kaldık hastanede ama eşim on gün suratı bembeyaz gezdi, gördükleri onu cidden sarstı. Beni kırmadı ama on gün resmen uzak durdu benden. Ameliyattan sonra beni yürütmeye geldiklerinde yere bastığımda birden bir kan boşaldı eşim panikle beni kucağına alıp yatağa koydu ve ellerine kan bulaştı o an ki halini size anlatamam. Hayatı boyunca çok zor şeyler görmüş bir adamdır, askerde arkadaşı yanında vurulup ölmüş öyle zor travmaları var ama bunu kaldıramadı. Günlerce ellerini kolonyaladı, konuşmadı. İçimden bir an şu geçti sürekli ve ağır bir hastalığım olsa bu adam ne yapacak. Ama sonra yani çok zaman sonra oturup konuştuk iğrendin mi, korktun mu ne hissettin dedim; bana çok bakmıştır eşim kulağımdaki sinir hasarı yüzünden her atak geçirdiğimde beni yıkar, paklar, burnumu bile sildiği olmuştur senden iğrensem bunu yapamazdım dedi. Ama o kan aklımı başımdan aldı bir şeylerin ters gittiğini düşündüm, öleceğini sandım dedi sonra konuşa konuşa aştık. Ama bir hasar kaldı içinde sanki şimdi regly olduğum zaman bile endişeli oluyor, kanamam biraz uzasa panik yapıyor ve üzerimde bomba varmış gibi uzak duruyor. Erkekler bu konularda biraz hassas sanırım anlamaya çalışın. Büyük ihtimalle eşiniz kendini suçlu hissediyor, yaşadığınız korkuya, acıya kendisinin sebep olduğunu düşünüyor ve üzülüyor.