her iyi olanla evlenmem gerekli miydi ?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Kurtarilabilir bence hersey.Kayinvalidenle yasaman buyuk talihsizlik.Sorun.Sen de cok ilimli degilsin gibi geldi bana.Kadina cok mesafelisin bi kere.O da bocalamistir.Yemek yapilmayan ev tabi ki aile havasi vermez.Kole gibi ol demiyorum ama bi canlan soyle istekli ol.Mutlu olmak bazen caba gerektirir.Bi seyleri degistir.Esini de cok pasifize etmissin hayatinda.
 
hayir tam tersi. ilk ucurumu o koydugu icin ben tavir aldim. nisanlilikta ve dugunde ben onu yormadim bile alisverisle falan yaslidir diye. herseyin en ucuzunu aldim maddi anlamda taleplerim olmadi vs.

o da evlenene kadar gercek yuzunu saklamamis. evlendigimiz gun somurtmaya basladi. ilgi beklemesi vs asiri ucuk derecedeydi. mesela yei evliyiz her aksam o ikisi birinirine sarılırdi ben kayinvalide gibi kenarda otururdum.

esimin kiyafetlerini turlu bahaneyle odasindan cikartip vermedi esim hep gidip onun odasinda giyindi falan. hergece aglardi esim kalkip odasina giderdi. doktora goturduler surekli sirtim agriyor diyordu. doktor anti depresan vermisti psikolojik diye.

ilk bir ay anlamadım. sadece izledim. cunku ben kayimvalidemi annemden daha cok seviyordum. annem biraz daha gecimi zordur. sonra dank etti yani bu kadari normal degil. esim bana yaklaşmiyordu bile. hergun isten gelir onu operdi bana gelince terliyim derdi.

esimle disari cikinca cok mutluyduk cok samimi olurdu benle. eve gelince aninda değiştirdi. annesi surekli doldururdu onu. konusmalarina da denk geldim. o bize bilerek geldi ogul falan diye dolduruyordu.

onlar ayni düzeni devam ettirip benim hzimet etmemi ve calisip maddi anlamda destek olmami bekledi sanirim.kayinvalidem ozellille.

normalde evinde cam silen bana sofra bezi bile silkeletmeyen kadin hazirladigim kahvaltisi sofrasi tepsisini bile kaldirmam icin beni ekledi ornegin.

benim empatim genistir cok şeyi de kabullenebilirim ama kriterim iyi niyettir. onun iyi niyetli olmadigindan emin olduktan sonra da evet iyi olmadim. iliskimi de min. da tuttum.

kiz cocugum olmayacak diye dehsete kapilmiyorum elbetteki. 2. cocugu yapsam bile kiz olmayabilir farkindayim.

ama insan genis bir aileye sahip olmak istiyor. cocugunun kardesi olsun istiyor. simdi bosandigim zaman bunlar olmayacak. 2. kez evlenmeye cok kapali olmamakla birlikte pek de dusunecegimi sanmiyorum. dolayisiyla bosanmak demek cocugun kardessiz kalmasi demek ve bir kizim olmasi ihtimalinin de olmamasi demek. bu da bosanmamin korkutucu taraflarindan biri..
 
ben bu anlamda hassasim bunu degistiremem. oglumu hassas yetistirmek istemiyorum. kil cikarsa cikarsin yemege devam edersin zehir degil.
ben yapamiyorum kendimi bildim bileli boyleyim. 9-10 yaslarinda piknige gittiğimizde insanlar mangal yerken ben yenilen seyin hijyenini kotu buldugum icin 1 kilo salatalik yemistim acligimi bastirmak icin. yani huy aliskanlik adi neyse ben buyum. bu alani değiştiremiyorum.
bosanirsam simdi bosanmam. 2. yi yapayim sonra bosanayim diye planim yok. ama oyle de olabilir yani bana ucuk gelmiyor. ben her anlamda herseyi kendi kendime idare ediyorum zaten. 2 cocukla hayatta tek olmak korkutmuyor beni. ama baba sevgilerinden yoksun yada daha az sevgiyle buyumeleri kismi dusundurur tabi ki.
 
Hepsini okudum ve gercekten bekar evlilige yakın biri olarak iyi ders aldim.Bende sizin gibi iyi biri olsun maddi durumuna Ailesine yaşantısına aldırmazdım Ama artık değişti buradaki paylasimlar hayat hikayeleri sayesinde.


Zor bir evlilik ev ev üstüne kurulmus düzen kuramamis yeni bir sayfa acmakta zorlanmissin evet ama bosanmani gerektirecek bir durum yok gecer elbet.Kayinvalideye yakin ayri eve cikin yada altlı üstlü oturun.Eşiniz iyi biri evliliginizde sorun yok anlattiklariniza gore evde yardimcida oluyor.Oglunuz kac yasinda?Ayri eve çıktıktan sonra ikinci cocuk düşünebilirsiniz.

Hem ayri eve çıkamazsanizda üzülmeyin kendinizi yıpratmayın elinizden geleni yapin ve mutlu olmaya evliliginize renk katmaya calisin.Kayınvalidenizle gecmiste iyi seyler yasamis olabilirsiniz ama bu böyle devam ettirecegi anlamina gelmez aranizdaki buzlari eritin ona anne demekle baslayabilirsiniz.
Siz kendiniz diyorsunuz kocasi terketmis bir basina zorluk cekmis halden anlayan biri oldugunuza inaniyorum.

Kayınvalidenizin sizin bir aile bireyi oldugunuza hazirlayin kendinizi buda iyi bir yöntem eşiniz merhametli biri sizinde öyle oldugunuzu dusunuyorum bunca zaman kayinvalideyle kotu de olsa yasayabilmişsiniz.Kayinvalideyle iyi Anne kız olursaniz bazı problemleri atlatacaginiza inaniyorum.

Bende şu an bekar olmama ragmen öyle bir durumdayim sizin gibi düzen yapmayi seven titiz eli her işi gören ve her işe koşan bir ev kızıyım aile kalabalik Yaşli babaanne ve aile bireyleri ve düzeni oturtmak hepsine yetismek zor.Yaptigim bir isi oldugu gibi bırakmamalarina cok bozuluyorum ama yasadikca ögrendim kafaya takmamayi.
 
evlenmeden once bu kadar net degildi ama. yani aslinda net oluyo da toz pembe gorme egilimi oluyor ya. turk filmlerindeki gibi o yokluktan mutlu bir hayat cikaririm saniyorsun ama olmuyor. gercek oyle degil. romantik geliyor zorluklarla basa cikarak evlenmek. sonra kaldiramiyorsun.

kayinvalidem sandigim kadin olsaymis da bana agir gelirmis birlikte yasamak onu sonra anladim. ustune sandigim kadinin cok otesinde biri cikti. arkadas olarak bile bu karakterde olanlarla samimiyetimi keserken tam icine düştüm. takdiri ilahi mi desem ektigini bicme mi desem :)
 

Kil kisminda haklisin cocugun da yemesin yahu. Benim demek istedigim baskaydi aslinda. Senin kayinvalidenle aran iyi degil, eee esinle de super sayilmazsin bu nedenden dolayi. Bunlara ragmen bu ortamda ikinci cocuk ne kadar mantikli.

Cocuk icin mutlu bir anne her seyden , herkesten onemli ve ben senin yazdiklarini okurken o ortamda mutlu oldugunu dusunmedim. + Icten ice pisman oldugunu bile soyleyebilirim.

Ona gore kararlarini su ortama gore planlama.
 
Kayınvalide ile hoş sohbet olmaya çalış. Eşinle büyük bir problemin yok gibi . Seviyosun yanılmıyorsam. Çorba da olsa kendin yap derim. Hatta kayinvalideyle ortamı yumusatabilirsen "bugün yeni bi tarif öğrendim deneyelim bakalım" şeklinde kayınvalideni yemeklerini yemeye alistirabilirsin
 
iyi de mesleğiniz ne

okul kurs vs vs

demişsiniz de

yani tatil yapacak bile paranız yoksa neden bu kadar kasasınız ki

yıllarca çalış elde bir şey yok huzursuzluk da cabası

evi haftada bir temizlemek yeter bence de

yemek yapmam evde pişmez vs de

çocuk ne yiyor

yani adam çocuğa baktı yemek hazırladı vs banyo yaptırmadı tek eksiği mi

evet herkes evcimen olmak zorunda değil

çözüm yapmadığımız işleri hizmet satın alıyoruz

haftada veriyorum 60 Tl evim temizleniyor

ütü yapmıyorum ya da ütücüye yaptırıyorum

pratik yemek yapıyorum yoksa hazırda dışarıda yiyorum

zira çalışmanın karşılığı parayı harcamak
 
Yazdıklarınızı okudum. Kayinvalidenizi sevmemeniz ve evlilikten soğumanız için haklı sebepleriniz var. Sorunun temizlik, is bölümü ve maddiyat olmadığı çok açık aslinda.

Eşinizle duygularınızı paylaşmayı denediniz mi. Profesyonel yardım almaya çalıştınız mı? Ki dürüst olmak gerekirse bunların çözüm olacağını da düşünmüyorum. Bu saatten sonra eşiniz ve annesinin bakış açısı ve tavirlarinin değişeceğini sanmıyorum.

Üçüncü bir yol görünmüyor. Ya mutsuz bir şekilde devam edeceksiniz. Ya cesaret edip oglunuzla yeni bir "yuva" inşa edeceksiniz.
 


haklısın kayınvalide konusunda bak o konuda iyi dayanmışsın gerçekten, ben olsam çoktan patlamışsım, bence sen oğluna ve kendine yetiyorum dediğin noktada ayrıl. evet kocan açısından elle tutulur bir kötü yan yok ama bu tarz bir evlilikte evlilik değil dediğin gibi küçük küçük şeyler toplanınca çok mide bulandırıyor, yani tek temelli çözüm bu gibi, yoksa hep aynen devam edecek.
 
Çabaladım, ama artık yoruldum, denemeyeceğim artık diyorsun.
Kahır çekmeye gelmedik bu dünyaya valla, yalnız devam etmek seni daha Mutlu edecekse, ışığını arttırıp daha verimli birey yapacaksa..

valla inanır mısın kahır çekmeye bile razıyım da diyorum ya manevi olarak da dibe çekildiğimi hissediyorum. hadi dünyam olmadı ahiretimi bari kaybetmeyeyim diyorum. dindar olan insan her ortamda maneviyatını yaşar bu anlamda bunu evliliğe yıkmamalıyım ama ben o kadar çok koca rolüne de soyundum ki, hem koca hem kadın hemde anne olmak benim tüm enerjimi tüketti. kendimi sadece yarını düşünerek kaygıyla geçirmek, işimdeki tüm zorlukları idare etmeye çalışmak ve evi çekip çevirmeye adamakla geçiriyor muşum gibi. bunlardan fırsat bulup düşünmeye, başka şeylere vaktim kalmıyormuş gibi.

tam olarak anlattım mı bilmiyorum ama ortamım beni depresyona sürüklüyor, bu depresyon sebebiyle yaptığım yanlışlar beni daha çok mutsuz ediyor.

bunun gibi şeyler işte. ayrılsam daha mutlu olacakmışım , daha kendime vakit ayıracak mışım gibi geliyor. ama oğlumun nasıl karşılayacağını bilmiyorum. sonradan hesap etmediğim şeyler yüzünden çok daha fazla mutsuz olabilirim de.
 


ahh keşke evlenmeden öncede kk yı okusaymışım. gene dinlemezdim belki de. evliliği isteyen hiçkimse olmadı mesela. sadece beni çok sevip üzülmemem için sessiz kalanlar oldu. bi Allah ın kulu da demedi ki bence onunla evlenmelisin.

kayınvalideme kabul etme sebebim, yokluklarını kabul etme sebebim eşiydi zaten. ve hep diyodum o çok çekmiş bana çektirmez. bu anlamda aşırı iyi niyetli oldum. tamamen ayrı ev mümkün değildi anlattım ama en azından 2-3 ay o eski evlerinde kalabilirdi mesela. esyaların çoğunu yeni almıştık zaten. bi kaç ay fazladan kira ödemeye değerdi. o anlamda gözümü açsaymışım ilk yaşadığım zamanları iyi hatırlardım belki de. ilişkimiz de daha iyi olabilirdi.

oğlum 3 yaşını biraz geçti.

kayınvalidemle ilişkimi herşeyden önce yaşlı diye ve Allah rızası için iyileştirmek istiyorum. olan oldu ölene kadar eskiyi yaşayamam diyorum. kendi davranışlarımı annemin gelini ona yapsa kızardım örneğin. ne olursa olsun iyi ve saygılı olunmalı derim. böyle empati kurunca ilişkimi daha samimi hale getirmek istiyorum. istiyorum ama nasıl mesela. hem kayınvalidem de çok kincidir. ben adım atsam bile onun bu adıma müsaade edeceğini sanmıyorum.
 

ay 30 günse 10 günü mutlu, 10 günü depresif 10 günü pişman ve boşanma karar vermiş şeklindedir sanırım :)

aman aman mutsuz değilim. ama mutlu ve huzurlu da değilim. ve totalde bu evliliğin bana iyi gelmediğini biliyorum, eminim hatta.

pişmanlığa gelince eşimi seviorum ama geçmişe dönmüş olsam ve değiştirme seçeneğim olsa onunla tanıştığım o ortama hiç gitmeyerek rotamı tamamen değiştirirdim sanırım.
 

kayınvalidem akrep burcu. gerçekten çok kincidir eşimde der hatta. onun kini kimsede yok diye. daha önceleri bi kaç kez denedim. yapıp önüne getirmeyi. çünkü yaşlandı çocuktan dolayı da yıprandı. ama yok tokum aç değilim falan şeklinde reddediyor.
 
Monoton bi hayattan sıkılmış bir şeyleride duzeltemedigin için tükenmişlik sendromuna girmişsin bence bir psikologa git hayata bakış acın değişecek
 
Ben çok problem görmedim eşinizde. Siz aşırı yoğun çalışıyorsunuz iş dışı aktiviteleri bıraksanız bir süre iyi gelir.
 

benim alanımda çok iş imkanı olmadığı için örgün olarak tekrar bi üni ye girdim. hatta orda hala öğrenciyim gidemiyorum çalıştığım için. aynı zamanda açıktan bir bölüme daha yazıldım ataması kolay diye. geçen yıl örneğin hem formasyon aldım, hem kpss ye çalıştım, hem örgün olanın sınavına çalıştım, açıktan olanına çok çalışmasam da sınavları vardı, bi kamu kurumunun yazılı sınavına çalıştım.
bi önceki yıl desen toefl kursu ve sınavı ve üste saydıklarımın bi kısmı daha falan.

eskiden de bi üniyi bitirip tekrar tekrar baska alanları okumak ve hayat boyu öğrenci olmakla ilgili i isteğim vardı amabu keyfi bi istekti. şimdi yaşadıklarımsa asla keyfiyet değil. özel sektördeyim. atanıp daha iyi maaş daha iyi sosyal haklar derdindeyim.

madi anlamda eşim güven vermiyo üstte anlattım. örneğin 1-2 yıl işe ara vermek istiyorum ama mesela ben otururum eşim getirir diyemiyorum. işşizlik maaşı artı başka ekstra çözümlerle 1-2 yı evde kalabilirim diye maddi anlamda plan yapmak zorundayım.

bu yıla kadar benim maaşım olduğu gibi krediye gidiyor. 1 yıldır elime kredi dışında para kalıyor. onlarda eşimin gelir dengesizliğinden eve harcanıyordu. 3-4 aydır kredi dışında eve katkı sağlamamaya çalışıyorum ki ayptığı işin maddi anlamda mantıklı olmadığını görsün diye. tatile işte o artırdığım parayla gittik. biraz daha artırıp çalışmamayı düşündüğüm dönem için birikim yapmaya çalışıyorum.

çocuğa zaten baya bi süre öze yemekler yaptık. püre vs onun ayrı oluyodu. yogurdundan peynirine kadar herşeyini kendim yapıp bırakıyordum. kv yediriyordu. geçen yıl bende biraz kayış koptuğundan çocuğun yemeğini çorba vs gibi yınvalide yapıyo. kendi çorba ağırlıklı besleniyor dişinden dolayı, çocuğa da kendi yaptıklarından yediriyor.

temizlik vs için şu ana kadar destek almak mümkün olmadı. senede bi kez anca. bundan sonrası için ayda 1 kez için düşünüyorum.
 

çocuk olmadan önce bir kez aile terapistine gittik. o bir kez bile iyi geldi. eşim 3. bir kişi yanında yaptığı seylerin uçuk olduğunu fark etti. ben hep diyodum ama anlamıyordu. ben anlatırken psikolog da şaşırdı yüz ifadesinden anlaşılıyordu. ondan sonra baya fark etti davranışları. tamamen çözülmedi tabi.

geçen yıl yine bocaladığım bir dönem randevu aldım. belediyelerin aile t. den randevu alıyorum özele gitme imkanımız yok. belediyelerin ki de hafta içi oluyor.iş falan dedi ki kendi işi ayarlayabilirdi. bende iptal ettim ve tek taraflı çabalayan olmak istemediğim için daha randevu almıyorum.

düşüncelerimi hep dile getiriyorum. hatta diyo nasıl oluyor da her seferinde sen haklı çıkıyorsun diyo. ona göre ben kendimi iyi ifade ediyorum ve sözel olarak onu bastırdığım için haklı çıkıyorum. sosyal yaşamda o benden daha iyi konuşur aslında. klasik erkek işte kendin söyle kendin dinle durumu oluyor.

bu evlilikte eşimin iyi oluşu (beni yormaz, karışmaz, aşırı kıskanmaz, aldığıma vs bişi demez, neden temizlik yapmıyorsun, neden yemek yok vs demez, ) , iyi baba oluşu ve oğlumla ilişkisi ve de benim ona olan sevgim dışında başka bişiyim yok aslında.

insanlar neden evlenir neden evli kalır bilmiyorum ama olumlu somut pek bişi yok bizim evliliğimizde.
 
Bence sen çok derin ve zeki bir kadınsın.
Ta ki ikinci çocuk fikrini görene kadar ilgiyle okudum. İkinci çocuktan sonra boşandığında nasıl bi ayakta kalma planın var? Çocukları ailene mi baktıracaksın?
Evliliğin tam da tarif ettiğin gibi, sanki eşin ve annesinin evine misafir gelmişsin gibi. O evin hanımının sen olduğuna dair hiçbir belirti yok. Anlattıkların hiç tahammül edilir şeyler değil. Eşinin maddi anlamda sorumsuz olması, sana gereken oranda vakit ayırmaması, sana karşı mızmızlanırken annesiyle sarılarak oturması, annesinin odasında giyinmesi vs bunların hiçbiri benim için tahammül edilir şeyler değilken sen nasıl altı yıldır bu şekilde devam edebiliyorsun? Sanki boşansan çok mutlu olacaksın gibi ama boşanmasan da böyle bi yirmi yıl daha gider gibi duruyorsun.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…