Her evli kadın anne olmak zorunda mı?

Benim hamileliğe adapte olmam çok zor oldu istenen bir bebek olmasına rağmen kendimi anne olacakmış fikrine alıştıramadım sonra kanamam oldu aşırı onu kaybedeceğimi hissettiğimde anladım onun varlığının ne kadar doğru olduğunu. Kısaca o hissi beklerseniz söyleyeyim gelmiyor. Eşinize bebek sahibi olmak istemediğinizi söyleyin çünkü baba olmak onun en doğal hakkı. Ertelemekten faydalanarak zamanı çalmaktan başka birşey yapmıyorsunuz. Anne olmak istememenizde doğal iş hayatında olan kadınlar olarak daha geç düşünüyoruz bebek fikrini. Birde sağlık sektörüde ciddi manada etkiliyor bu fikri emin olun.

Yaş ilerledikce fikirleriniz degısır bence ınsan biyolojık olarak da duygusal olarak da anne olma özlemi duyar bir gün. Sizinle aynı düşüncede olan bir yakınım vardı cocuk yapmadı gençliğinde su an 40 yasında ve tup bebek merkezlerini dolaşıyor.

Kova hatunu .!.:

Cocuğum olduktan sonra,hayretle bakar oldum boyle kolaycana cocuk yap diyenlere...
Sanki hamileligi dogurması buyutmesi cok basitmiş de,aman yapiver bitane diyenlere aklim almıyor...
Isin kötüsü bu sanirim dünyanın var olusundan beri boyle ...
Resmen kadın kadını cukura sokuyor
Bu kadar kolayca cikmamali bu laf ya

Genişletmek için tıkla...

Sanki saksıda çiçek yetiştirmek kadar kolay bir iş çocuk büyütmek.hoş o bile çok basit değil ki

Spizella .!.:

Şimdi benim böyle demem garip olacak çünkü 8 gün önce doğum yaptım :)
Kesinlikle her kadın anne olmak zorunda değil
Çocuksuz evlilik de çok güzel.
Ben 1 sene öncesine kadar (7 yıllık evliyim) çocuk sahibi olmayı düşünmüyordum. Daha doğrusu olmasa bir eksiklik olmazdı hayatımda.
Sonra bir insan yetiştirmeye yardımcı olmak istediğimi fark ettim ve tabi biyolojik süreç falan.. kararım değişti ve bu kararımdan da mutluyum
Ama şunu demedim mesela "keşke daha önce yapsaydım"
Demedim çünkü öyle de mutluydum
böyle de mutluyum.
6 sene boyunca çevreye hiç kulak asmadım
Kısacası bence çocuk şart değil

Genişletmek için tıkla...

Ben katılmıyorum son söylediğiniz cümleye çocuk olmayınca olur mu ya çocuksuz ev bomboş,sessiz,harabe gibi bana göre çocuk evin neşesi, mutluluğu en önemlisi sana anne diyen bir ses bir nefes olması bambaşka bir duygu olsa gerek

Kedi annesi .!.:

Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

İki ameliyat geçirdim birinde ölümden döndüm. Tüp bebek denedim iki kere.
İstanbul'da gitmediğim jinekolog kalmadı. Doğal yolla 36 yaşında gebe kaldım.
Hamileliğimi öğrendim. İki hafta sonra kan pıhtı sorunu, damar tıkanıklığı hastaliklarimi öğrendim.
Neyse ilacımı, iğnelerimi kullanıyorum.
Her yerim mosmor.
Rabbime bir kere isyan etmedim.
Bugünde doktora gittim tavsiye üzerine, bebek 2 hafta önde çok iri doktor bebeği ölçmeden bu bebek gününden çok önce iri dedi.
İnanılmaz kasılmaların vardı.
Doktor kasılma muayenesi ederken sağa sola hafif vuruyor bas bas bağırdım.
Rahim boyu kısa, 40mm olması gereken uzunluk 27 mm.
Hemen acile çıkarıp iğnemi vurdurdu.
İlaçlar verdi.
Neden bunları anlattım biliyormusun, bağıra bağıra ağlamak istedim. Onu hissediyorum, görüyorum. Yaşadıklarım vs vs.
Bu çocuk işi Allah'ın emri inanın çok güzel bı düşünce içindesiniz.
Ben uğraştım ama hiç bir zaman hırs yapmadım bugünde bunları yaşayınca aklım durdu artık. Sadece Allah'ım sen emredersen olacak biliyorum dedim.
O kadar kasılmalarım vardı ki, iğneyi oldum rahmim gevşerken tuhaf ağrı gibi şeylerden bağırmak istedim. Her yerime ağrı girdi.
Sizin düşünceniz çok çok sağlıklı. Etrafı boşverin.
İnşallah hayırlısı ne zaman ise sürprizle gelsin mucizeniz.

Annelik bu devirde cok zor hele ki calisiyormussun. O cocuk yap diyen esinin ailesi dogumdan sonra cocukla seni bas basa birakir gider. Arada bir gorunup anneligini elestirir seni yetersiz hissettirip giderler. O yuzden hazir degilsen deneme bile

Ask933 .!.:

Fikrine tabiki saygi duyuyorum ama bundan 15 yada 20 yil sonra ayni fikirde olucakmisin. Birde bunu dusun derim . Belki o zaman keske diyeceksin ama is isten gecmis olacak.

Genişletmek için tıkla...

Ya tam emin olmadan çocuk yapıp da bundan dolayı pişmanlık yaşarsa? O daha kötü değil mi? Zira açıkça dile getirilmese de çocuk yaptığı için pişman olan çok kadın var.Kadın çocuk doğurur doğurmaz çocuk sevgisi ve annelik içgüdüsü gökten zembille inmiyor

Kedi annesi .!.:

Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ben de yıllardır tüp bebek tedavileri ile boğuşanlardanım. İlk zamanlar deli gibi istiyordum ama olmadıkça vazgeçtim, hevesim kaçtı, çocuk isteğin azaldı gibi bişey oldu. Olsa çok güzel olur ama çocuk olmazsa dünyanın sonu değil.

Kedi annesi .!.:

Kısa ve güzel yorum

Genişletmek için tıkla...

bak su saat oldu biri uyudu biri uyumamakta direniyor. saglik problrmleri duygusal inis cikislari hepsi cok zor. ama bir annem diyorlar boynumdan bir opuyorlar kimse onlar gibi opemez kimse onlar gibi sevemez.
ay ben bir aglayim musadenizle...

Yakın arkadaslarim bu sebeple bosandi orta yolu bulamadilar
Adam baba olmak istiyordu
Kadin yani arkadasim tedaviye gitmeliydi tupler kapali ama gitmedi
Severek ayrildilar ..

Kedi annesi .!.:

Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sen bensin galiba. Tek fark ben 1 senelik evliyim ve çocuklardan hiç hoşlanmıyorum .
Herkes pek bir dertli. Illaki doğurmak zorundaymışımcasına

Konu sahibi ben de kesinlikle senin gibi düşünüyorum. Ancak ilerleyen yıllarda bebek sahibi olmazsam pişman olur muyum diye endişe ediyorum.

Bu konuyu 3 sene önce ben açmış olabilirdim.
Ne mi değişti hayatımda, 2 süpriz bebeğim oldu.
Asla ama asla planlı bir şekilde anne olacağım demedim, hiçbir zaman öyle bir istek de duymadım.
Aksine başıma dert alamam derdim, tahtalara vururdum istemem diye.
Şimdi ise üçüncüyü istiyorum.
Zaten yandı başım psikolojisi benimkisi.
Ama tek diyeceğim, anne olmak doğurmakla olmuyor.
Zaten çoğu vicdanlı kadın, annedir.
Sokaktaki kediyi düşünen, düşen bir bebeği kaldıran, kanadı kırık kuşa yardım eden herkes koruma güdüsü ve karşılıksız sevgiyi tadıyor.
Dünyanın en güzel şeyi gibi büyük laflarım yok evet ama tek vazgeçilmezlerim oldukları gerçek.

Ayni bende böyleydim.hic icimden gelmiyordu 12 yillk evliyim bu aradaa.hic cocuk isteğim yoktu olursa olur olmazsa olmaz mantigiydi taki gecen seneye kadar.7 senedir korunmuyirim olmuyordu ve isime geliyodu bu benim sanki.simdi deli gibi istiyorum ve o kadar pismanimki neden uğraşmadım caba gostermedim diye.ve 38 yasindayim.drlar yumurta rezervlerimim azalmaya bsladigini söylüyor.tup bebek yaptırcaz kismetse ama simdide esim pek istemiyor.o zmanlar o istiyordu bem iseksizdim.simdi hevesim kalmadi hic diyor.cok uzgun ve cok pismanim...

Anne olmak bir mesleğe indirsek en zor meslektir ( gerçek anneler için yazıyorum)24 saat aktif olmak uyurken bile bilinç altın çalıştığı için dinlenememek demektir uyuyorsun uyandığında hiç bakmadan onun hangi odada hangi oyuncağıyla oynadığını uyanık bilinç altın sayesinde bilmek demektir dışarıdayken eve gelene kadar yüreğinin ağzında nefesiz kalmak demektir özetle bir kadının kendine yüklediği en büyük sorumluluktur bunu neden kendimize yüklüyoruz bilmiyorum ama taşıyamayacaksan kimin ne dediğinin hiç bir önemi yok alma bu sorumluluğu.

Alevv8142 .!.:

Sizin gibi dusunen bir arkadasim vardi 36 yasinda hamile kalip dogum yapinca, ne kadar yanlis dusunmustum mutlaka Anne olmak lazimmis, demisti. Ben de sizin gibi dusunuyorum. Fakat arkadasımın bu sozu de canimi acitmiyor degil

Genişletmek için tıkla...

Bakalım zaman ne gösterecek. Hayırlısı olsun inşallah. Şu an evliliğimin tadını çıkarıyorum. Bakalım kısmet...

maveraben .!.:

2.5 aylık evliyim kaynanası ayrı görümcesi ayrı gözümün içine bakıyorlar hani çocuk diye ,sinir olmaya başlıyorum artık. Bir sorunum mu var diye düşünüyorum bunlar yüzünden. İstemeyebilirsiniz bunda yadırganacak bir şey yok bence.

Genişletmek için tıkla...

Evet. Bence çok istenmesi de beni itmiş olabilir

Elbette herkes cocuk yapacak diye 1 durum yok.
Tabi evlenmeden karsi tarafinda ayni görüşte olup olmadigini bilmek lazim.
Taraflardan biri bebek istiyorum derse diger taraf istemiyorum derse evlilikte saglikli ilerlemez.

Ecem41 .!.:

Ayni bende böyleydim.hic icimden gelmiyordu 12 yillk evliyim bu aradaa.hic cocuk isteğim yoktu olursa olur olmazsa olmaz mantigiydi taki gecen seneye kadar.7 senedir korunmuyirim olmuyordu ve isime geliyodu bu benim sanki.simdi deli gibi istiyorum ve o kadar pismanimki neden uğraşmadım caba gostermedim diye.ve 38 yasindayim.drlar yumurta rezervlerimim azalmaya bsladigini söylüyor.tup bebek yaptırcaz kismetse ama simdide esim pek istemiyor.o zmanlar o istiyordu bem iseksizdim.simdi hevesim kalmadi hic diyor.cok uzgun ve cok pismanim...

Genişletmek için tıkla...

Hay allah yaa... üzüldüm duruma inşallah olur hayırlısıyla. Zaten olursa eşiniz soğuk bakmaz sıkmayın canınızı. Tedavi olumlu olur inşallah .

Kedi annesi .!.:

Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Çocukları her zaman çok sevmişimdir evliliğimin ilk anından itibaren istedim ama olmadı tüp bebekle 3. Senemde kavuştum her ne kadar çok istemiş olsamda ilk aylar çok zorlandım şimdi çok daha kolay geliyor bakımı , evlat dünyada sana hiçbir duyguyla tarif edemeyeceğim bir lutuf bunu ancak anne olduğunda anlayabilirsin ama sana bunları söylememin sebebi şu gerçekten hazır hissettiğinde ve istediğinde anne olmanı öneririm oldukça zorlayıcı bir durum ,başkaları için olmaz , kendin istemelisin çünkü hayatın artık o oluyor ...