• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Her evli kadın anne olmak zorunda mı?

Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Herkes anne olmak zorunda değil ki.
Kişisel bir durum,sorsanız herkes hatvansever ama evcil hayvan edinmez değil mi siz de çocukları sevseniz de annelik sorumluluğunu istemeyebilirsiniz.

Zamana bırakın zamanla fikriniz aynı da kalabilir değişebilir de. Önemli olan sizin kararınız tabi eşinizle.
 
Bende anneyim ve nasipse 2.yi de düşünüyorum. Kendimi bildim bileli çocukları severim iyi de anlaşırım. Anne olamasam baya üzülürdüm eminim ki.

Ama herkesin düşüncesi, isteği farklıdır. Sırf evlendim çocuğum olmalı diye düşünüp çocuk sahibi olan, ilgisiz, sorumsuz ebeveynleri gördükçe, okudukça sizin gibi düşünenlerin fikrine saygı duymaya başladım. Çok isteyerek anne olduğum halde bazen omuzlarımda çok büyük bir yük varmış gibi hissediyorum. İlerisi için endişe ediyorum acaba iyi yetiştirebilecek miyim diye. Bu devirde çocuk sahibi olmak çok zor.

Eğer eşinizde sizinle aynı fikirdeyse hayatınızı istediğiniz gibi yaşayın, illaki çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz.
 
O zaman yumurtalarniza baktrn dondurun istdgnzde yumurtanz kalmazsa diye
 
Valla çok güzel... Mükemmel. Allah bozmasın. Pişman olacak olsanız bunu içinizde bi yerlerde emin olun hissederdiniz. Çok haklısınız.

Aynen öyle. Bir "acaba" olurdu belki. Ama yok. Bu kadar netim.

Çok teşekkür ederim. Size de hayatınızda mutluluklar
 
Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Sizin ne istediğiniz ne hissettiğiniz çok önemli o çocuğu büyütecek olan sizsiniz. Kuralmış gibi bebek yapılmaz bencede. Ama şu detayıda vermek isterim eğer ufacık bir isteğiniz olursa şüphe etmeyin yapın çok güzel bir duygu :) sevgiler
 
Hiç çocuk istemedim, eşim de istemedi. Çok mutlu bir hayatımız vardı. Sonra doğum kontrol hapı kullanırken hamile kaldım. Bebenin 5. Hafta kalp atışı vardı, kesesio mükemmel bir elips şeklinde oluşmuştu. Doktorum genç olsanız bile bu kadar sağlıklı bir fetüs nadirdir deyince, yaş 33olunca yapalım bari dedik.
Şimdi oğlumun yokluğunu düşünmek bile istemem, ama olmasa da güzel güzel yaşarmışız.
Çocuk bir pranga. Kürk de kaplasan, altın da olsa pranga prangadır. Çok zor, çok yorucu. Bir lokmacık bile olsa istemiyorsanız, yirmi kere düşünün bence.
 
Bence çok mantiklisiniz elbette bu kadar kötü bir dünyaya bir çocuk getirmek çok büyük sorumluluk. ..ben de cesaret edemiyorum. ..gerek de yok ...kızım var 13 yaşında onu deli gibi istemiştim ...iki yıldır korunmadim her ay çok korktum ya kalırsam diye ...sonra dedim ki yazık bana Korun geç. ..Hamilelik ayrı dert bebek ayrı dert ..o çok isteyerek olacak birsey ..inanin kızım da kusunca bile aglardim mutluluktan. ..ne güzel normal bir hamilelik diye...şimdi göze alamıyorum. .haklısınız yani...sevgiler
 
Başkası için sakın çocuk edinme. Ben ne kadar çok istediğim halde hamilelik bulantı kusma işe gitme üçgeninde sıkıştım çok zor. Hele istemeden olsa şimdiye rahatlıkla depresyona girerdim eminim. İstedim diye sabredebiliyorum
 
Eşimi severek evlendim. Çok da mutluyum allaha çok şükür. Ama ikisi ayrı konu bence. Eşimle evlilik dışında nasıl birlikte olabilirdim ki?
Basindan evlenmeden once konussaydiniz ya adamla fikrin sorsaydiniz.. sizin gibi cocuk istemehen biriyle evlenmeniz gerekirdi.. esin istiyor cunku gun gelip bu yuzden buyuk kavgalar edebilirsinz.. yoksa cocuk istememen anormal degil olabilir yani
 
Eşimi severek evlendim. Çok da mutluyum allaha çok şükür. Ama ikisi ayrı konu bence. Eşimle evlilik dışında nasıl birlikte olabilirdim ki?
Basindan evlenmeden once konussaydiniz ya adamla fikrin sorsaydiniz.. sizin gibi cocuk istemehen biriyle evlenmeniz gerekirdi.. esin istiyor cunku gun gelip bu yuzden buyuk kavgalar edebilirsinz.. yoksa cocuk istememen anormal degil olabilir yani
 
Merhaba arkadaşlarım. 30 yaşındayım ve 3 yıllık evliyim. Gel gelelim ki başta eşimin ailesi sürekli bebek beklentisi içindeler(olağan olarak).

Ben eşimle çok şükür çok mutluyum. Hiçbir sıkıntımız yok.

Şunu düşünüyorum ki her kadın anaç ve anne olmak için yaratılmamış zannımca. Çocukları severim onla ilgili bir sıkıntım yok. Ama evliliğim süresi boyunca hiçbir zaman bir çocuğa "benim de olsa" diyerek, içimden geçirerek bakmadım. Etrafımdaki insanlar çocuğum olmayacak diye benden çok korkuyorlar. Ki ben tüp bebek merkezinde çalışıyorum. Her gün gözümün önünden onlarca kadın geçip gidiyor. Onların acı ve meşakkat dolu tüp bebek serüvenlerine şahit oluyorum. Ama bana sorduklarında "ya senin de olmazsa 30 yaşındasın" diye. "Olursa olur. Olmazsa eyvallah" deyip geçiyorum . O zaman da garipseniyorum diğerleri tarafından.

İşin özü, eşim de kabul etse kimseyi takmayıp hiçbir zaman çocuk sahibi olmasam ah demem gibi geliyor bana.

3 yıldır çeşitli sebeplerle bebek işini erteliyoruz ve bu benim işime geliyor.

Siz be dersiniz hanımlar? Bu konudaki fikirlerinizi merak ediyorum.
Çocuk istemeyen taa en baştan söylemeli bence, konuşulmalı yani bu durum aksi taktirde karşı tarafında günahına girilmiş olur ki, bunun vebali çok ağırdır...
 
Ben de çocuk sahibi olmak istemiyorum ve bu konuda eşimle hemfikiriz.

Bana da çok söyleyip duruyorlar, işte ilerde pişman olursun, çocuk evin neşesi vs vs. Ama her evli çift çocuk sahibi olmak zorunda değil. Ki ben, oldum olası istemedim ve çocuk da sevmem. Eşimle en başından bunları konuşarak yola çıktık.

İşin özü, çocuksuz bir hayat tercih ettik ve çok şükür mutluyuz. Minik bir köpeğimiz var, benim için evlâttan öte.

İnsanlar hep konuşur. Ben artık zerre umursamıyorum ve bizim hayatımız deyip geçiyorum.

Hayat sizin.
Onemli olan istemek degil zaten hakkiyla buyutmek
 
35-37 yasinda cocuk doguracagim deyin esinize, daha oncesinde baski yapmasinlar. Hic cocuk istemediginizi soylerseniz de o daha cok ister, ters psikolojiden dolayi. Zaten o yasa gelip hala esinizden cocuk yapmak istemiyorsaniz esinize asik degilsinizdir, temiz bir sekilde ayrilirsiniz. Ben de 31 yasindayim, cocuk dusunmuyorum, ama menopozdan kisa sure once (o da 50 yasinda falan oluyor, bir terslik gitmezse) belki yaparim belli olmaz. Zaten herseyin caresini buluyorlar, yumurtan olmasa bile cocugun olabiliyor, yeni haberlere bak istersen.

Yumurtan yoksa çocuk olur evet ama başkasının yumurtasıyla ve eşinizin spermi varsa ikisi döllendirilir. O şekilde olur. İnşallah siz de istediğiniz zaman sahip olursunuz.
 
Herkes anne olmak zorunda değil ki.
Kişisel bir durum,sorsanız herkes hatvansever ama evcil hayvan edinmez değil mi siz de çocukları sevseniz de annelik sorumluluğunu istemeyebilirsiniz.

Zamana bırakın zamanla fikriniz aynı da kalabilir değişebilir de. Önemli olan sizin kararınız tabi eşinizle.

Çok teşekkür ederim cevabınız için . Ben de zamana bıraktım :KK200:
 
Bende anneyim ve nasipse 2.yi de düşünüyorum. Kendimi bildim bileli çocukları severim iyi de anlaşırım. Anne olamasam baya üzülürdüm eminim ki.

Ama herkesin düşüncesi, isteği farklıdır. Sırf evlendim çocuğum olmalı diye düşünüp çocuk sahibi olan, ilgisiz, sorumsuz ebeveynleri gördükçe, okudukça sizin gibi düşünenlerin fikrine saygı duymaya başladım. Çok isteyerek anne olduğum halde bazen omuzlarımda çok büyük bir yük varmış gibi hissediyorum. İlerisi için endişe ediyorum acaba iyi yetiştirebilecek miyim diye. Bu devirde çocuk sahibi olmak çok zor.

Eğer eşinizde sizinle aynı fikirdeyse hayatınızı istediğiniz gibi yaşayın, illaki çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz.

Kesinlikle öyle. Zaten sevgili Mune çok güzel bi yorum yazmış buraya. Harfiyen katılıyorum.
 
Başkası için sakın çocuk edinme. Ben ne kadar çok istediğim halde hamilelik bulantı kusma işe gitme üçgeninde sıkıştım çok zor. Hele istemeden olsa şimdiye rahatlıkla depresyona girerdim eminim. İstedim diye sabredebiliyorum

Allah sabır versin. İnşallah sağlıkla kucağınıza alırsınız.
 
Back