her aile evi dışarıdan daha mı iyidir gerçekten?

snowyy3 .!.:

çok teşekkür ederim hemen yemeksepetinin iş alımlarına bakıyorum. sağ ol var ol. ara sıra size özelden yazabilir miyim?

Genişletmek için tıkla...

Essilaam .!.:

Üzüldüm cahil bir aile belli ki. Mesele benim de babamdan hiç beklentim yoktur hayatta maddi manevi. Sen de beklentini sıfırla ve hedeflerine odaklan.

Genişletmek için tıkla...

hizuran .!.:

Yurtlardan korkmayın. Üniversite hayatım boyunca hep yurtta kaldım. Kimseyle en ufak sorun yaşamadım. Türlü türlü insan var tabii ki de inşallah iyilere denk gelirsiniz. Aileniz yurt fikrine karşı çıkıp sizi engellemez umarım. Bu şartlarda çok seçeneğiniz yok maalesef.

Genişletmek için tıkla...

snowyy3 .!.:

cahil değil de babam... pasif. eve sadece uyumaya gelen bir baba düşün. yaşadığın zorlukları anlatınca da biz bir odada 6 kardeş yattık diyor. annem cahil. ablam pasif+deneyimsiz+saygısız

Genişletmek için tıkla...

snowyy3 .!.:

düzen yok saygı da yok. saygılı, doğru insanların yanında gecekondu da bile düzen olur. Herkesin saygılı olması lazım. Ben mutfak masasında bile ders çalıştım sabahları herkes uyuyorken online eğitim zamanında. Ama saygılı değil kimse işte, illa şarkı dinlenecek illa yüksek sesle konuşulacak illa kapıları açık olacak...

Genişletmek için tıkla...

wuthering heights .!.:

Ben sizin ortamınızı çok iyi anladım.Benimde hiç ders çalışacak ortamım olmadı.Hiç çalışma masam olmadı.Yatak odası karanlıktı. Ev 1 art 1 di. Tvli odada çalıştım hep.
Bence çalışmaya başlayıp yurtda çıkın.Okumanız ailenizin umrunda olsa dikkat ederlerdi

Genişletmek için tıkla...

snowyy3 .!.:

Allah size de sabır vermiş. Nasılsınız şimdi? İstediğiniz yerde misiniz? Okumam babamın umrunda, gerçekten Allah var adam diyor hep benim için çalıştığını... Gerçi böyle de suçluluk hissediyorum...

Genişletmek için tıkla...

wuthering heights .!.:

Evet üniversite bitti meslegimi yapıyorum. Şükür daha rahatım.
Peki evden taşınma şansınız yok mu? Babanla bu durumu konuşsan.

Genişletmek için tıkla...

snowyy3 .!.:

çok şükür adınıza sevindim. konuştum... kiraya çıksak annem istemiyor rezil olacağız(!) diye, ben de ev değişse bile içindekiler aynı diyorum. çıksalar iyi olur, en azından onlar da rahat eder ama çile çekmeyi daha çok seviyorlar sanırım

Genişletmek için tıkla...

wuthering heights .!.:

Bence yurda çıkın, okul bitince de mutlaka ayrı eve çıkın. Bu şekilde ömür geçmez

Genişletmek için tıkla...

Patidostu .!.:

Bu seneyi geçir bence bir şekilde seneye kyk yurtlarına başvur

Genişletmek için tıkla...

snowyy3 .!.:

kyk çıkmıyor evde 4 maaş+araba.

Genişletmek için tıkla...

snowyy3 .!.:

Arkadaşlar merhaba,

Sorun şu ki ben aileme katlanamıyorum. Annem, ablam özellikle... Babama da bir yandan kızıyorum yine de en iyi anlaştığım kişi aileden.

Biz varlık içinde yokluk çekiyoruz. 20 yaşındayım diyelim benim 20 senedir bir tane yatağım, bazam bile yok hep çekyatlarda sürünüyorum, üç kardeş aynı odada kalıyorduk. Üç insanın tabii ki her şeyi tutmaz ama insan saygılı olur değil mi? Ben uyuyorum üzerime sürekli lamba açılıyor, lambanın ışığı da tam gözüme giriyor uyanıyorum, zaten rahat bir yerde yatmıyorum. 13-14 yaşına kadar da annemle babamın yatak odasına yattım ayrı bir çekyatta. Özel bir masam hiç olmadı, odada bir tane masa vardı. Ben üzerine kitaplarımı, kalemleri koyardım. Her zaman eve geldiğimde okuldan, o masanın üzerinde kirli peçeteler, makyaj artıkları, takılar, hatta iç çamaşırları olurdu -ablamın eşyaları- ben hep onları temizlemek zorunda kalırdım. Yani ders çalışmaya başlamam için en az bir yarım saatim gidiyordu. Ev halkı desen en ufak şeyde bile ses yükseltiyor. Onun stresi var hep, acaba bir şey mi oldu, kavga mı edecekler gibi hep aklımdan sorular geçiyordu ki halen geçiyor. Babamın sürekli işte olup evde olmaması da bunda büyük bir etken. Uzun uzun anlatmayacağım ama şunu söyleyeyim bizi tanıyan herkes yazık onlara o kadar da eve para gidiyor neden orada yaşıyorlar diyor. Çok haklı bir soru, 90m2 evde yaşam mücadelesi veriyorum ben resmen. 3 çocuk ve ebeveynler... Olmuyor işte her yer rutubet olmuş sürekli bir arıza çıkıyor evden, geçen su bastı tüm evi vesaire... Hep çile yani. Neyse daha uzun anlatmadan kopuş noktalarımı anlatacağım.

Üniversite hazırlık yılım online oldu o bir şekilde gitti asıl mesele normalleşmeye gidilince patlak verdi. 1. Sınıftaydım üniversite ve ders çalışmam gerekiyor haliyle bakıyorum çalışma masası gitmiş, üzerinde ablamın kremleri, her şeyi var bulamayınca kavga çıkartıyor ben de kullanmıyorum o, onun oldu. Gardırobum zaten yok, elbiselerimi o eskiden soğanlık denilirmiş onun içine sığdırmaya çalışıyorum, sığmayanları da katlayıp çekyatın üzerine koyuyorum. Salondaki koltukta yatmaya başlamıştım. Evde çalışmaya çalıştım, kürsü ve zigon sehpayı aldım annemle babamın odasında dizlerimin üzerine çöke çöke ayaklarım uyuşa uyuşa çalışmaya başladım. Kitap düşüyor sonra laptop sığmıyor baktım ayaklarım her seferinde acıyor kalkınca. Bunu gören babam “ne güzel kızım imkan yaratmış kendine” diyor ben de “bu doğru bir şey değil” diyorum sinir oluyorum. Gece 11 gibi yatmak istiyordum dersimi bitirip, salonda yattığım için onların çıkmasını bekliyorum sonuçta lamba, televizyon her şey açık, salondaki masada da Ablam işlerini hallediyor ayrı bir dağınık orası. Bakıyorum gece 2 gibi herkes dağılıyor ben de öyle yatırıyorum hâl böyle olunca uykusuz kalıyorum uyanamıyorum. Bir de bana gelip “neden sabahki dersine gitmedin” demezler mi ben gıcık kapıyorum. 1-2 ay böyle geçti tam kış ayları geldi. Dedim bu böyle olmayacak ev zaten eski tam ısınmıyor ev. Bizim apartmanın en üst katı boş, ama nasıl eski nasıl her yeri bitmiş mecbur ders çalışmaya oraya gittim. 1 aya yakın orada çalıştım ama ev ısınmıyor tam eski olduğu için, kimse de yok. Battaniyelere sarıla sarıla çalıştım. Baktım ben hasta oldum. Hemen Ablam “gelme bizim bulunduğumuz ortama, maskeni tak, git oturma burda” falan demeye başladı. Ben dedim ki içimden ya ben hastayım bana moral vereceğine yaptığı şu tavırlara bak. Ben o üst katta çalıştım diye ciğerlerim soğuk almış bir de boğazım acayip mikrop kapmış. Doktora gittim ilacımı aldım, hasta halimle bana “gel sen salonda az da olsa rahat et” diyeceklerine bana hiçbir şey yapmıyorlar ben orda Boğaz ağrısından uyuyamıyorum. Annemle babamın odasında yere yorgan serdim, bazı derslere online katıldım öyle sırtım koptu. 2-3 haftada iyileştim ama bana bu yaptıkları çok dokundu. Demiyorlar ki bu kız bizim yüzümüzden gitti oralarda çalıştı hasta oldu tam tersine “niye hasta oldun şimdi sen, korona mısın” diyerek moralimi bozdular. Sonra zaten vizeler geldi, vizeleri bir şekilde verdim... Sonra baktım bu böyle olmayacak çözüm yolu aramaya başladım, sabah 8-9 gibi otobüse biniyordum okula gidiyordum akşam 10 gibi eve geliyordum artık. Sürekli kütüphanede kalıyordum. Ama her gün git gel, yemek parası, yol parası derken benim enerjim bitiyordu. Saat gece 1 babam geldi eve herkes salonda, ben Çekyatı açtım artık, uyumak istiyorum diye mesaj verdim yani. Babam diyor ki “hemen uyuyacak mısın kızım” o kadar sinirlendim ki içimden. Bunlar beni yavaş yavaş sinir hastası ediyor zaten. Ya ben ne ev yemeği yiyorum ne evin içindeyim doğru dürüst sadece uyumaya geliyorum onu da tam yapamıyorum bu evde. Finallere 1,5 ay kalmıştı. Ben artık yorgun düştüm vücudum bu tempoyu kaldıramadı derslerde baktım uyumaya başladım farkında olmadan. Amcama gittim, onların bir odası boştu yatak da vardı. Orada kaldım vizeler bitene kadar.vizeleri de bir şekil verdim. Sonra zaten tatil... Bu sefer o evde tıkılıp kaldım, ne bir saygı var ne bir düzen var ne başka bir şey. Arkadaşımla buluşacağım değil mi? Annem hemen, sen nereye gidiyorsun, kiminle gidiyorsun, onu nereden tanıyorsun sorgu da sorgu. Sinirlenip çıkıyorum evden. Neyse,
bahar dönemi geldi ben dedim yukarıdaki üst kat şimdi iyidir orada da yatarım koltukta dedim. Öyle de yaptım. Yine sabah 9 akşam 10 gelip orada yatmaya çalışıyordum. Şimdi tatildeyiz, artık her haraketleri bana daha çok batmaya başladı. Zaten evdeki kavgaları üst katta olsam bile duyuyordum, moralim bozuluyordu. Bütün mahalleye rezil olduk zaten. Evde baktım herkes birbirine karışıyor, ben evde bile giyinik, bakımlı dururum. Annem diyor ki sen nereye gideceksin hele onu bi söyle bana. ya da atıyorum markete gideceğim söylemeye gerek duymuyorum, gidip geleceğim yani. Annem hemen diyor ki sinirli sinirli sen nereye gideceksin bu saatte. Bana insan gibi söylese ben zaten derim ama böyle olunca sinirleniyorum söylemiyorum gidiyorum, işimi halledip geliyorum. hepimiz illa aynı anda hareket etmeliyiz aynı anda aynı yerlere gitmeliyiz. Ben başka zaman gideceğim dediğimde “neden başka ne işin var ki senin” hemen sorgu hemen yargılama. Bütün planlarını öğrenmek istiyorlar öyle düşün. Nerede nasıl kiminle saat kaçta neden... daha anlatamayacağım çünkü bu kadar negatiflik yeter. Ablamların kavgaları, babamın pasifliği, annemin cahilliği... ben dayanamıyorum.

Çözümü evden ayrılmakta buldum. Kiracılarla konuştum birçoğuna gücüm yetmiyor yani part-time çalışsam bile yetmiyor. Oda-apart- kiralayanlarla konuştum işte 5 oda var diyor. Odanın kirası 2.500. Arkadaş buldum 2-3 tane okuldan onlar da yabancı olduğu için kiracılar kefil istiyor vesaire. Olmadı yani. Yurtları araştırdım 4 kişilik odalar 40bin lira falan. En son cemaat yurtlarını bile aradım. Maalesef birçoğunda yer kalmamış olanlar da okuluma çok uzak. Bir tane yurt var okuluma yakın o da yıllık 30m civarı. Taksit yapıyorlar, en son onu düşündüm büyük ihtimalle o olacak. 4 kişilik odalar, yemek falan dahil değil okuluma çok yakın. Sadece yurt ortamından biraz korkuyorum bana bir şey yaparlar diye. Belki kıskanç biri gelecek gece ben uyurken kremlerime tutkal, çamaşır suyu falan koyacak bilmiyorum. Ama en azından aileden uzak, güvenlikli bir yerde olacağım bu kesin. Yurt ortamında olan var mı? Nasıl oluyor o işler, içerdekilere anlaşabiliyor musunuz? Yılda 1 kere oda değiştirme hakkımız varmış.

Ve en önemlisi bunlar sadece buz dağının görünen kısmı. Siz benim yerimde olsanız be yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Patidostu .!.:

Siz genede başvurun yedeklerden girersiniz belki. Bizim evde de 2 maaş+ev+araba vardı ama çıktı. Bir süre özel yurtta kaldım o arada. Yeni bir kyk yapıldı bir sürü kişi alındı. Evdekiler kamu çalışanı değilse asgari ücret bile gösterebilirsiniz geliri arastirmiyorlar. Veya sigortasız çalışıyorlarsa/ekstra iş varsa bildirmek zorunda değilsiniz

Genişletmek için tıkla...

bebeklinick .!.:

Çocuksun anlarigim kadarıyla
Taktigin şeylere bakacak olursak
Okumaya devam edemedim başları yetti.
Çoluk çocuğun derdini okuyup napcam amaaan

Genişletmek için tıkla...

ucgunlukdunya .!.:

Sanki bana biraz evdeki sıkıntılardan kurtulmak, kafanı dağıtmak için üniversite okuyormuşsun gibi geldi. Bilmiyorum hangi bölümü okuyorsun ama umarım mezun olduğunda bu sıkıntılara değecek, hemen işe başlayabileceğin bir bölüm okuyorsundur. Aileni biraz küçümsüyorsun gibi geldi. Sonuçta hala ailene muhtaçsın, olduğun yere de olumsuzluklara rağmen ailenle geldin. Kyk bursu çıkmamış muhtemelen, kredi al faiz de yok rahatlatır seni. 30 bin yurt ücreti, 10 ayda ödenir ayda 3 bin eder, part time işte sana kimse bu kadar para vermez haberin olsun.

Genişletmek için tıkla...

Lale223 .!.:

Bende bu sebeplerden dolayı erken evlendim diyebilirim. Bu kadar olmasa da bende benzer şeyler yaşadım. 3 çocuklu evde salonu misafir için ayırdılar odanın biri oturma odası oldu biri yatak odası. Ben ve erkek kardeşlerime de küçücük bir oda kaldı. Eşyalar tıklım tıklım. Küçük kardeşim yaramazdi. Ders çalışmama izin vermezdi. Böyle böyle 4 yılı bitirdim. Kpss ye çalışacak ortamim yok diye okul bitince 3 ay sonra evlendim. Eşim çok iyi ama erken yaşta evlenmesem daha iyi olurdu. Genç yaşta böyle ani kararlar alınabiliyor.

O sıra imkanım olsa ya da akıl edip yurda falan geçebilirdim aslında.
Sende part time çalışıp yurda ya da apart gibi evlere geçebilirsin. Seni çok iyi anliyorum

Genişletmek için tıkla...