Hep üvey anne konuşuldu, peki ya öz anne?

Tokat masum gelmiş sanırım veya ne dediğini bilmiyor.birde ameliyatlar geçtiğimiz şubatta yaşanmış ee anne dememiş mi ne oldu?bizle beraber haberdar oldu.ne kadar uzaklarmış meğer.anne sıcaklığı alamamış,anne sevgileri ve güveni üvey şeytanın korkusunu bastıramamış.annelerinin zayıflığını bilmişler anlatamamışlar.

anneannesi sorunca zeynep vurdu zeynep itti diyormuş.Allah'ın cezası gitte desene başlarım zeynebine çocuklarımı ezecekse benim kızım koca delisi ama ben bakayım.gerçi nereye elini atsan kalıyor,hepsi beter.

Ben anne kadar komşulara da çok kızgınım.nasıl duyulmaz nasıl farkedilmez.hergün çocukla kursa gidiyormuş hiç mi farketmediler.kendi kızı çok şımarık o ikisi çok sessizdi diyorlar.
Babaları şehir dışına gidiyormuş gece gündüz bu sesi nasıl duymazlar,merak etmezler?

Benim yeni taşındığım evde karşı komşunun 1.5 yaşındaki oğlunun sesini çok duyardım .o kadar ağlardı ki,tanıştım hemen."sesimiz çok geliyor mu" dedi ,gündüz biraz oğlanın sesi geliyor sadece dedim." öyle mi ben çalışıyorum gündüz bakıcı var" deyince şok oldum içim gitti.belki o da şüpheleniyordu da sordu bana.hergün tetikte bekledim resmen ama ağlatmadı zaten çokta durmadı.

İnşallah yapılan olayları yavrular unutur.
 

Çok haklısın belli ki o kadın kolayı seçmiş .Çocuğunun yüzü gözü mor düştü diyene hemen nasıl inanırsın ya da bu çocuk sürekli şiddet görüyor her seferinde mi düşüyor ?Anne denen kadın ya çocuğunu yeterince görmüyordu ya da umursamıyordu, kurulu düzenini bozmak istemiyordu.

Eli ayağı öpülesi anne derler ya işte senin annende öyle kıymetli annelerden. Çok zorluk çekmişsiniz ama öyle bir anneye sahip olduğun içinde çok şanslısın.
 
Bence iş babada bitiyor baba çocuğuna karşı ilgili sevgi dolu ise onu da düşünerek anne olabilecek bir eş seçiyor. Üvey annede olup da özden farksız muamele gören sevilen çocuklar böyle babaların çocukları.
 

Şu cocuğun idrar kesesi,bağırsak patlaması ameliyatlarını her okuduğumda resmen göğsümün ortasına yumruk yiyorum.Allah o babayla ,öz anneyi de ıslah etsin.O üvey anne kadar suçlular..çünkü o çocuklar onların sorumlulukları ve korumak onların görevleri..üvey şeytan zaten hakettiğini buldu şuanda küfür edip banlanmak istemiyorum o yaratık için..

Sizin yaşadıklarınız da çok zor şeyler..inanılmaz kötü hissettim kendimi okurken.Siz bunları yaşadınız..O zamanlar boşanıp,tek başına bir kadın olarak ayakta durabilmek çok zormuş,toplum destek olacağına köstek oluyormuş,şimdi bekar anne olmak çok daha kolay..Buna rağmen işlerine gelmiyor.Hep söylerim her doğuran anne olamaz.Allah o merhameti o duyguyu vermedim mi bahane çok oluyor..bilmemne oldu bakamadım,babası daha zengindi bilmemne..bahane arayan bulur.Benim annemde 47 yaşından sonra bu duruma düştü ama tabi sizinki gibi değil çok şükür..Allah birdaha böyle günler yaşatmasın hiçbirimize..
 
Bir çocuğu anneden daha fazla kimsenin sevemeyeceğine inanırdım eskiden. Bunun doğru olmadığını kendim tecrübe ettim üstelik. Okumaya katlanabilirseniz paylaşmak isterim.

Ben eşimin ikinci eşiyim. İlk evliliğinden bir oğlu var. Boşanmadan seneler sonra tanıştık, evlendik.

Evlendiğimiz yaz, gittik yaşadıkları şehirden aldık. Kilometrelerce yolu biraz heyecan biraz da korkuyla geçirdim. Bana nasıl davranacaktı? Üstelik benden haberi de yoktu. Eşim benimle tanıştırana kadar söylemedi. Bi bildiği varmış demek ki.

İlk tanışma çok güzeldi. Yolculuktan neşe içinde geri döndük. Ondan sonra geçen günler o kadar çok güzeldi ki. Evet biraz hırçın davranıyordu ama şefkat, onu tümüyle değiştirmişti. Herkesin yaka silktiği o çocuk, bir haftada bambaşka biri oluverdi. Her gün farklı yemekler, farklı tatlı ve çorbalar yaptım onun için. Keza çocuk yemek yemeyi gerçekten özlemiş. En sevdiği yemeği sorduğumda "kısır"dan başka aklına bir şey gelmiyordu. Mutfağa hakkıyla ilk kez adam akıllı giren ben onun sebebiyle bir sürü yemek öğrendim. Düzenli duşunu aldırdım, unutmasın diye derslerini tekrar ettirdim, kendi söküğünü dikmekten aciz ben neredeyse tüm yırtık kıyafetlerini onardım, yeni kıyafetler aldım, uyku saatlerini düzenledim ve asla süt içirmeden uyutmadım vs vs aklıma gelmeyen daha bir çok şey. Anne değildim ama elimden geldiğince annelik yapmaya çalıştım. Aramızda uyudu, aile olmuştuk. Kedi gibi yanıma sokulan o çocuğu gerçekten çok sevdim. O yaz yaklaşık bir buçuk ay böyle güzel geçmişti. Bayramı birlikte kutlamaya hazırlanan biz, annesinin ultimatomuyla arefe günü ayrılmak zorunda kaldık. Apar topar eşyaları hazırlayıp bayanın emriyle arefe akşamı anneanneye bıraktık. Neyse dedik, biz onu rahat ettirdik o bize yeter.

Annesinin artık benden haberi olmuştu ve ikinci yazımız çok farklı geçti. Çocuk gelir gelmez soğuk davranmaya başladı bana. Ben güzellikle yaklaşınca arada düzelse de artık eski "kuzucuk" değildi. Sürekli annesiyle telefonda konuşuyordu. Üstelik biz duymayalım diye odasına gizlice geçip, bir de kanepenin arkasına saklanıyordu. Sanırsınız cia görüşmesi yapılıyor. Gecenin 11inde sesi duymayalım diye apartmanın dışına çıkmaya kalktı telefonda konuşmak için. Hayretler içerisinde izliyordum olanları. Bir anne bu saatte çocuğun sırf telefonla konuşması için dışarı çıkmasını nasıl talep ederdi? Artık kabullenmeye başlamıştık, çocuk değişmişti. Bana hakaretler, alaylar, yemeklere kulp kulak takmalar, babaya soğuk davranışlar ve suçlamalar... Daha bir sürü şey. Tabi yavaştan eşimle aramız da açılmaya başlamıştı. İlk bayramı bize yaşatmayan annemiz o seneki bayrama izin verdi hatta daha uzun süre kalmasına da. Ama inanın hiç tadı olmadı. Başkalarının yanında bizi, özellikle beni kötülemeye başladı çocuk. Çok kırıldım, konuştum ama nihayetinde o bir çocuktu.

Üçüncü yaz daha da korkunç geçti. Artık nerdeyse tüm yazı bizimle geçiriyor ama burnumuzdan da getiriyordu. Biliyorum sebebi çocuk değildi ama çok yorulmuştum.

Tüm bunlar olurken bir yandan
da annenin hakaret dolu mesaj ve telefonlarına maruz kaldı eşim. Savcılığa şikayet ettiğimizde ise bir nevi geçmiş hesaplaması kabul edilip dava açılmaya bile gerek görülmedi. Ne olursa olsun ben çocuğu, annesinin işte olduğu saatlerde iki üç güne bir arardım. Bir gün telefonu eline aldı ve bana da bir sürü hakaretler yağdırdı. Bu da yetmedi çocuğa hakaret ettirdi eşime. Ama ne laflar, küfürler... Bu şekilde güzel başlayan bir devir de sona ermiş oldu.

Şimdi soruyorum bir anne çocuğuna bunu nasıl yapar? Ben önemli değilim ama babasından neden soğutur? Sığınacağı bir evi, kapıyı çocuğuna nasıl kapatır? Elinizi uzattığınızda başını korumaya çalışan bir çocuğa, çoğu sıradan basit yemekleri bile tatmamış bir çocuğa, yırtık eski kıyafetler giyen bir çocuğa, sevgiden şefkatten yoksun bir çocuğa bir anne bunları nasıl yapar?

Her doğuran anne olamıyor evet. Ama böyleleri ikinci sınıf gazetelerde yazarlık yapıp annelik martavalları atabiliyor.
 
o işkenceci kadının çocuğu varmış haberlerde komşuları söyledi. misafirlikte kendi çocuğu koşup oynarken diğerleri sus pus oturuyorlarmış.
 
Yaptıklarınızı Allah biliyor ya o yeter.
Sanırım çocuğunu kaybedeceğini, size kaba tabirle kaptıracağını düşünmüş .sizden gelen ilgiyle değerini anlamış .gerçi değer demek olmadı sanki. değer verdiğimiz yavrularımız küfür etse üzülürüz.hele ki babasına etse kahroluruz.yani en azından biz böyleyiz.babayla sizin mutluluğunuz da karnını ağrıtmış olabilir.

Yazar olabilir ,bu vahşi annede Allah korkulu ve çok dindar biriymiş ama herşey göründüğü gibi değil maalesef.
 

Biz hiçbir zaman iki kardeş yoksulluktan içine düştüğümüz durumdan şikayet etmedik çünkü bir annemiz vardı ve biliyorduk ki bizi asla bırakmayacaktı akşam olunca eve gelecekti. Biliyorduk kıyamayacağını br sade ekmekte yesen tatlı oluyor o zaman.


Çok büyük bir sevgi açlığı var çocukta, korku, endişe herkes aynı şeyi yapacakmış gibi hissedecek hep ama zaman lazım zamanla inşallah atlatacak ama yardım alınması şart. Baba desteği de şart hala o babada bu çocuklar ne kadar ilgienecek ki. İnşallah hayata topluma kazandırılır bu çocuklar unutulmaz.


Çok teşekkürler aynen öyle onun varlığını yanımızda bilmek zaten herşeyi unutturuyordu. Biz de aynı şekilde karşılığını veriyoruz ikimizde çok düşkünüz. Eşimde keza öyle çok şükür çok sever annemi. Şimdi ona bakma sırası tabii ki bizde.


Tabii şimdi çok aha kolay alışıldı artık bunlara ama o zamanlar 90 lı yıllardan bahsediyorum, çok zordu çünkü boşanan kadın çok azdı ve illakadın suçlu görülürdü ve ne yazık ki kadının düşmanı kadın derler ya ev sahiplerinin eşleri istemezdi evi tutmamızı. O kadar zor günlerdi okul açılmasına yakın kutu gibi bir eve zor atmıştık kendimizi. Eşyalarımız sığmamıştı hatta. Tabii o yaşta büyüyorsun destek oluyorsun, moral veriyorsun. Çok şeyler alıp götürüyor o yaşananlar. Babamla görüşmüyorum bazı insanlar kınıyorlar ama o durumda olmamıza sebeb olan insan, evi satıp bizden saklayan insan, ben evleneceğim zamana kadar arayıp sormuşken evleneceğim deyince ortadan kaybolan insan. Ama okuduk yetiştik üniversite bitirdim evlendim iyi bir evlilik yaptım işim var. Kardeşim de çalışıyor ama okutamadık okumadı ben örgün kazandığım halde gidemedim. Yani her birimiz açısından hayatı etkileyen şeyler ancak elele verdikten sonra hepsi geçiyor bitiyor bitti de. Yani bakmayı isteyen her türlü bakar.
 
Annenize helal olsun, annelik asıl sizin annenizin yaptığıdır.hiç karamsarlığa düşmeyin benim de çok uzun bir tedavi sonucu bebeğim oldu.o kadar çok poblem vardı ki.Ben Pko sendromluyum. Bir kaç kez ameliyat oldum, tüplerim alındı, lazerle rahimde yara vardı yakıldı.iltihap kurutucu iğne, rahim röntgeni ve daha hatırlayamadığım bir çok tıbbi müdahale.en sonunda tüp bebek sonuç verdi şu an 10 aylık kızım var. Tek artım çok pozitif biri oluşum.inanın hiç karamsarlığa düşmedim yapım gereği çok olumlu düşünen biriyimdir.tez zamanda siz de anne olursunuz inşallah.sadece inanın pes etmeyin.
 

Bahsettigim bayan da öyle. Tesettürlü, dindar ve dindar bir aileden geliyor. Ben hep şuna inanıyorum ki ahlak olmadan din, ibadet olmaz. Dinin kıyafeti de olmaz, ahlakını örtünür insan.
 
bende öz anneye tamış durumdayım aynen aklım hafsalam almıyor Allah ım kötü insanlardan ve kötü olmaktan bizi korusun
 
Eşimle ayrılmanın kıyısından döndüğümüz dönemler oldu bu konuları düşündüğümüz zamanlarda 19 yaşındayım kızımı babasına bırakıp boşanıp evlenmede bilirdim ama ben bu konular konuşulurken kızımdan hiç vazgeçmedim sanki eşimden boşanan ben ve kızımmışız gibi konuştum şu an çok şükür bütün sorunları aştık ve mutluyuz ama tekrar böyle bi duruma gelsek yavrumdan asla vazgecmem üvey anne olmasa bile ortada öz babasına dahi bırakamam bu haberi izlediğimde bende ilk öz anne nerede diye sordum kendi kendime aydınlattığınız için sağolun herkes doğurur ama anne olamaz her kadına verilmiyor bu duygu çok örnekler var etrafımda iyi veya kötü bana görede en büyük suçlu öz annedir açta kalsan sabah akşam çalışmak zorundada olsan çocuklarını kocaya gitmek uğruna bırakamazsın öyle bi lüksü yok bir annenin zorla alsalar bile elinden arkasına düşersin kızımsız bir gece geçirmeyi bile göze alamıyorum çok iyi 4 4 lük bir annede olmaya bilirim ama çocuğum evladım benim yaşama sebebim tek amacım başka bi Ada'mın ağız kokusunu çekmek uğruna vazgecmem evladımdan keşke o annede öyle olsaydıda o güzel masum melekler bunları yaşamasaydı o haberi izlediğim günden beri içim ürperiyor insan sokaktaki köpeğe bile dokunamazken içi acırken sana Allah'ın verdiği çocuktan vazgeçemezsin
 
Yalnız o kadında şiddet gördüğü için ayrılmış eşinden. Ayrıldığında çok kötü bir durumda olduğu için eşine bırakmış. Evlendikten sonra en küçüğünü almak istemiş babaları vermemiş. Ayrıca babaları çocuklara annenize sakın üvey anneleri için bir şey söylemeyin yoksa seni bizden alırlar demiş.
Ortada suçlu varsa neden bu sadece öz anne? Görüntüler 25 güne yayılmış, neden baba hemen vermedi? Çocuk hastaneye kaldırılmış, doktor çocuğa ne olduğunu sormuş ablası için tekme attı demiş Dr bu küçücük çocuğun yapacağı şey değil demiş ve polisi çağırmış babaları ondan sonra vermiş polise o görüntüleri.

Arkadaşım gazeteci benim, babası soruların hiç birine cevap vermemiş, eşi için öldü demiş, ama ölmediği ortaya çıkmış. Baba çok mu masum? Söylediği herşey tutarsız.
 
Kolay bulunca mı böyle yapıyorlar acaba diyorum benimde aklım almıyor... Yaşadığım ilçede terkedilmiş 3 aylık Bebek bulunmuş bugün. insanlar kendi canlarının parçalarına nasıl bu kadar vicdansızca sırt çevirebiliyorlar anlamıyorum..
Ben bu kadar evlat hasreti çekerken .... Allah bu günahsız yavrulara yapılanların hesabını elbette soracak....
 
ne yazıkki çocuklar talihsiz miş
 

Aslında konuşulması gereken kişi baba .
 
Evet ya çok saçma değil mi 25 güne yayıldığını sizden duydum ama benim gördüğüm kadının kıyafetlerinin farklı oluşu idi. Madem baba şüphelendi kamera koydu hemen o günün sonunda bakması gerekmez mi? O o.... Kadının savunulacak hiçbir yanı yok ama öz anne de baba da en az o kadın kadar suçlu
 
ne yazıkki dünya degil ama insanlar kötü malesef bazı insanlar varki şeytana pabucunu ters giydirir seytanı bile arkasında bırakır bence o çocuklar o babadan da anne den de alınmalı ama malesef yurtlarda da kötü ler var dünyada kötü insanlar var oldukça iyiler hep hırpalanmaya ezilmeye mahkumlar O yüzden diyorum ki kötüler için yaşasın CEHENNEMMM !
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Babam beni çok üzüyor kafama takmamayı beceremiyorum
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
700
ellerimlekazidim
S
Eşim ve üvey kızım
7 8 9
Yorumlar
168
Görüntüleme
5K
Katibin Ruhu
A
Annem hayatı babama dar ediyor dayanamıyorum
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
Crescent Blue
C
P
Lütfen fikirlerinize ihtiyacım var. Çok yoruldum.
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
1K
cherry cherry lady
H
Eşimin ailesi ile mesafe durumu
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
2K
handecimm
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…