• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hep üvey anne konuşuldu, peki ya öz anne?

annenizin ellerinden öpüyorum saygilar...
öteki kancik öz anneye gelince o olay benim başıma gelse kendimi öldürurdum inanin
bu olaydan çok etkiledim ve şunu anladim anne olmak demek çile cekmek demek

hani diyorya fikirlerimiz uyuşmuyordu ben sizin o uyuşmayan fikrinize scym

ulan kocanın durumu iyiydi alaydin çocuklarini yanina alacagin nafakayla güzel bi bakaydin seveydin noldu bak gördünmu elin oruspusu bağırsaklarini yirtti

ya bide evlenmiş bidaha dogurmus lanet olsun
senin gibi anne bozuntusuna bide diyorki görüntuleri görünve bayildim yavrum iki ay hastanede kalmış hiçmi arayip sormadin
 
aynısını, benzerini yapan öz anneler yok mu?
doğurup tuvalete atıp sifonu çeken, sevgilisiyle gördü diye döverek öldürüp gömen, evde tek başına ölüme terkeden, fuhuşa zorlayan...
bu da onlardan biri benim gözümde, çünkü çocuk anlatmış, çürüklerini de görmüş yine de bişey yapmamış, rahatı bozulmasın aman.

Aynen geçen yine vardı bir haber. Kadın 2 yaşında çocuğu varken evlenmiş, evlendiği adam da kadından çocuk istemiş ama çccuğu sütten kesmek gerekmiş hamile kalması için ve çocuk ammeyi bıraksın diye el kadar çocuğa şiddet uygulayıp öldürmüşler sonra da mahkeme de birbirlerine attılar suçu. Tabi mahkeme ikisine tutukladı işte bu da öz anne sözde..
 
Malumunuz işkenceci üvey anne videolarını hepimiz gördük, lanetledik dayanılacak gibi de değildi zaten görüntüler. O bir üvey anne çocukları yok, çocuk sevgisi zaten yok. Ama bir de bu çocukların öz annesi var onları 9 ay karnında taşıyan, doğuran peki bu zamana kadar bu kadın neredeydi. Herkesin üzerinde durduğunun aksin ben öz anneye takılmış durumdayım.

Bu insan ki, eşinden ayrılıyor ve daha anne sevgisine ilgisine muhtaç çocuklarını babalarında bırakmasını "onun maddi durumu iyiydi, her ay göstereceğine söz verdi bende bıraktım" diye açıklıyor. Bu anne ki yeniden evleniyor, yeni eşinden de bir çocuk yapıyor ve o çocuğa annelik yaparken diğer çocuklarının gördüğü işkencelerden zerre haberi olmadığını söylüyor. Bu çocuklar annelerine gittiğinde morlukları görüyor düşmüşlerdir diye düşündüm diyor, bu çocuklar üzgün, bu çocuklar o evde kalmak istemiyoruz diyorlar anne üzerine gitmiyor, soruşturmuyor, gidip bakmıyor ne haldeler diye. 4 yaşındaki çocuk, tam 5 kez ameliyat oluyor, idrar kesesi patlıyor ama öz annenin haberi yok. Çünkü anne görmek istemiyor, çünkü öylesi işine geliyor belki yeni kocası çocuklarını istemiyor o da biricik kocasını kaybetmek istemiyor. Yok mu bir dizi de hani, üvey baba kıza tacizde bulunuyor, kız annesine söylüyor ama kadın öz kızına inanmıyor, kocasını kaybetmemek için kızını yurda veriyor. Ne farkı var? Bir öz anne çocuğunun gözlerine baktığında bir sorun olduğunu, mutsuz olduğunu anlamaz mı. Maddi durumu iyiyse eski eşinin, zaten devlet bu kadına nafaka bağlamayacak mı niye babasına bırakmak?

Niye bu kadar takılıyorum öz anne mevzusuna çünkü bende boşanmış bir ailenin çocuğuyum. 15 yıl evlilik sonunda anne babam ayrıldığında ben daha ilkokulu bitirmiştim kardeşim 6 yaşındaydı. Babam serbest meslek sahibi olduğundan sosyal güvencesi olmadığından çok cüzi bir nafaka bağlandı annem mahkemede hiç tereddütsüz velayeti kendisi aldı ki ilkokul mezunu, hayatında hiç çalışmamış İstanbul gibi bir yerde dul kalmış bir kadın düşünün. Ev kira, elde avuçta yok. Köye ailesine gitse çocuklarına gelecek yok. İş aramalar, sonuçsuz kalan başvurular ya da ahlaksız teklifler. Korkudan sabaha kadar açık kalan televizyon. Evden çıkarılışımız ev aramamız dul diye ev verilmemesi. Yarı aç yarı tok yatılan geceler. Komşudan köfte yapacak annem diyerek alınan bayat ekmekler. Çaresizlik, yoksunluk, akrabaların sırt dönmesi. Delik ayakkabılar, okuldan verilen yardımları utana sıkıla almak. Devletimizin bizi korumakla yükümlü polisimizin içip içip kapımıza dayanması gece gece korkudan uyuyamamak. Yine de direnmek yine de o kadını bir kere olsun bizi babamıza vermeyi düşünmemesi. Oysa bizi verip çok rahat evlilik yapabilirdi 33 yaşındaydı daha yani benim bir ay sonra olacak yaşım. Daha bunun gibi çekilen nice şeyler. Sonra annem işte buldu, çalıştı. Kimseye muhtaç etmedi. Ben lise bitirdim açıköğretimden üniversiteye yazıldım çalıştım destek oldum artık feraha çıktık. Evimize yeni eşyalarda aldık tatillere de gittik para da biriktirdik evlendim babamın hiçbir desteği olmadan çeyizimi yaptım evlendim. Kardeşim askere gitti geldi çalıştı. Hiçbirinde babam yoktu ve 33 yaşına kadar çalışmamış ilkokul mezunu bir kadındı bunları yapan ve bir kere olsun babanıza gidin bakamıyorum demedi bu kadın işte bu yüzden o üvey anne kadar suçludur öz anne işte bu yüzden o çocuklar bu halde. Herkes doğuruyor ama herkes anne olamıyor ne yazık ki ve bunca olaydan sonra hala babalarında o çocuklar. Peki öz anne?
evet aklım almıyor çocuklarını bırakanlara daha okul hariç kimseye bırakamamış biri olarak söylüyorum.
 
evet bır arkadasım bunu yaptı
aynen dedıgın gıbı cok genctı ısı yoktu cunku 18 yasında evlenmıstı . aılede asırı zengın cocuklarını bıraktı. o arkadasım suanda bır moda evı sahıbı ve cocuklar hala babada
ben senın kadar masum bulmuyorum malesef

sanırım anlatamıyorum.
sizin örneğinizde masum bulamam.

her durumda olan çocuğa oluyor da, sanki aç bırakacaksa çocuğu babaya vermek o kadar da kötü değil demek istedim.
her baba da vicdansız değildir değil mi, anneleri olmayıp çocuklarına gül gibi bakan babalar yok mu.

ama burada işte bir eşik olması gerekiyor.
sizin örneğinizde arkadaşınız resmen çocuklardan tamamen vazgeçmiş.

ya ben de bırakamam oğlumu kimselere, ama bazen bu konu üzerine düşününce, çocuğun iyiliğini düşünerek toplum genelinin reddettiği bir davranış yapılabilir görüşündeyim.

çok da bu konudaki odağı değiştirmek istemiyorum.
konu sahibinin malum olaydaki öz anne ile ilgili hislerini paylaşıyorum.
sadece farklı bir fikir olarak yazmak istedim.

aslında üvey anneleri koruyan düşüncelerim de var ama sanırım ne yeri ne zamanı :(
 
bu tip insanlar helak olsun gitsin cehenneme....

o iki yavrucaktan başka anne baba, üvey anne ve olanları bilen diğer tüm akraba suçlu....

k.validenin tanıdığı varmış, kocasından boşanıp başka biriyle evlenecekmiş. k.validem çocuklarına ne olacak peki demiş. aman onları babalarının yanına postaladık bile demişler... hangi vicdanla... nasıl yani...

yetiştirme yurdundan çocuk almayı da düşündüm bir ara.. tüp bebeğe başlamadan önce... sonra dedim ya ben ona bir konuda kızarsam, dayanamam... hakkına girersem öbür dünyada nasıl hesap veririm o sabinin... dövmek değil sadece kızmak.... vazgeçtim... korktum... beceremem diye korktum... öz çocuktan daha çok veballi bir iş...o nedenle tüp bebek denemek istedim....
 
sanırım anlatamıyorum.
sizin örneğinizde masum bulamam.

her durumda olan çocuğa oluyor da, sanki aç bırakacaksa çocuğu babaya vermek o kadar da kötü değil demek istedim.
her baba da vicdansız değildir değil mi, anneleri olmayıp çocuklarına gül gibi bakan babalar yok mu.

ama burada işte bir eşik olması gerekiyor.
sizin örneğinizde arkadaşınız resmen çocuklardan tamamen vazgeçmiş.

ya ben de bırakamam oğlumu kimselere, ama bazen bu konu üzerine düşününce, çocuğun iyiliğini düşünerek toplum genelinin reddettiği bir davranış yapılabilir görüşündeyim.

çok da bu konudaki odağı değiştirmek istemiyorum.
konu sahibinin malum olaydaki öz anne ile ilgili hislerini paylaşıyorum.
sadece farklı bir fikir olarak yazmak istedim.

aslında üvey anneleri koruyan düşüncelerim de var ama sanırım ne yeri ne zamanı :KK43:
Şöyle aslında cocugu almayan taraf cocuksuz yasadıgı zaman dılımını sevıyor
yoksa hepımız bence aksam 80 karıs sabah 180 karıs 14 saat uyumak ısterız dımı ?
arkadasımda oyle ama ac bırakaılacak kısmına katılmıyorum cunku devlet hem anneye hem cocuklara nafaka verıyor
kadının yapması gereken tek sey cesaret
Ben acaba cocuguma 2 tane kalıtelı tshırtmı gıydırmeyı tercıh ederdım yoksa patates yemegımı yedırmeyı. Patates yemegı tabıkı cunku devlette bu kısılere maddı olarak yardım edıyor hıc kuskusuz.
Neyse konunun seyrını degıstırmeyelım bencede
 
Haklısınız kesinlikle. Benim dayım da kızlar 6 ve 7 yaşındayken boşandı. Anne istemedi çocukları, dayım da ben bakamam dedi köyde yaşayan anneanneme gönderdiler. Kızlar şimdi 15 ve 16 yaşlarında ama hiç bir gelecek göremiyorum onlar için. Aldıkları eğitim kötü, liseyi bitirseler iyidir. Anne baba sevgisi yok yaşlı bi kadın ne kadar yetebilir? Anneleri boşandıktan 6 ay sonra başkasıyla evlendi bi kaç ay sonra yeni doğum yaptı. Hep düşünürüm nasıl sevebildi o çocuğu diğerlerini aramazken?
 
Aynen geçen yine vardı bir haber. Kadın 2 yaşında çocuğu varken evlenmiş, evlendiği adam da kadından çocuk istemiş ama çccuğu sütten kesmek gerekmiş hamile kalması için ve çocuk ammeyi bıraksın diye el kadar çocuğa şiddet uygulayıp öldürmüşler sonra da mahkeme de birbirlerine attılar suçu. Tabi mahkeme ikisine tutukladı işte bu da öz anne sözde..

işte yani, bunun özü üveyi yok, iyi insan/kötü insan var sadece.
2 gün önce de biri doğurup poşete koymuş sonra da öldü diye götürmüş. nerdeyse haftada bir çıkıyor böyle bir haber.
annelik kutsal değildir dediğimde topa tutuluyorum ama yine söyleyeceğim annelik kutsal değil, bazı anneler (seninki gibi) gerçekten insan üstü bir sabırla, çabayla çocuklarına sahip çıkarken kimi de aşk meşk uğruna öldürüyor, satıyor, sokağa atıyor. sapla samanı ayırmak gerek, bir insanın içinde pislik varsa anneliği de pislik oluyor.
 
Bılmem bılıyormusun bende 2. evlılıgımı yaptım bekar bırıyle . 3.5 senedır evlıyız.
banada ılk zamanlar sokakta gorduklerım dıyordukı cocuk annendemı ? nasıl soraıblırler bana bunu ya once uzak oturuyorduk 20 dk yuruyerek oglumu anneme bırakıyordumkı ıse gıdebıleyım fılan falan.
Bence kesınlıkle babaya cocuk bırakılmaz ben bunu tartısmaya acık bıle gormuyorum

Biliyorum canım takdir ediyorum ayrıca seni de ama insanlar da hemen bu algı var yeni eş istemez o da birine bırakır ya çocuğumu istemeyen insan beni de ne kadar sevebilir ki yani seven herşeyiyle kabul eder etmiyorsa da etmez yani.

annenizin ellerinden öpüyorum saygilar...
öteki kancik öz anneye gelince o olay benim başıma gelse kendimi öldürurdum inanin
bu olaydan çok etkiledim ve şunu anladim anne olmak demek çile cekmek demek

hani diyorya fikirlerimiz uyuşmuyordu ben sizin o uyuşmayan fikrinize scym

ulan kocanın durumu iyiydi alaydin çocuklarini yanina alacagin nafakayla güzel bi bakaydin seveydin noldu bak gördünmu elin oruspusu bağırsaklarini yirtti

ya bide evlenmiş bidaha dogurmus lanet olsun
senin gibi anne bozuntusuna bide diyorki görüntuleri görünve bayildim yavrum iki ay hastanede kalmış hiçmi arayip sormadin

Bende ona kızıyorum ya görüntüleri görmüş bayılmış şimdi mi farkına varıyorsun görüntülere mi gerek vardı farkına varması için açıklamaları bile samimiyetsizlik barındırıyor. Hala gram sevgisi acıması yok ya inanamıyorum Allah vicdan merhamet versin. Almasın da zaten aman bir de üvey baba şiddeti görmesinler.

Çok kötü ağlattın beni var ya yazacak birşey bulamıyorum :KK61:

Yazmak durumunda kaldım yaşadıklarımı ki niye böyle düşündüğüm bilinsin diye. Tabi çok az bir kısmı insan sadece yaşadığını bilir. Allah kimseleri anasız bırakması anaları merhametsiz yapmasın.

Şöyle aslında cocugu almayan taraf cocuksuz yasadıgı zaman dılımını sevıyor
yoksa hepımız bence aksam 80 karıs sabah 180 karıs 14 saat uyumak ısterız dımı ?
arkadasımda oyle ama ac bırakaılacak kısmına katılmıyorum cunku devlet hem anneye hem cocuklara nafaka verıyor
kadının yapması gereken tek sey cesaret
Ben acaba cocuguma 2 tane kalıtelı tshırtmı gıydırmeyı tercıh ederdım yoksa patates yemegımı yedırmeyı. Patates yemegı tabıkı cunku devlette bu kısılere maddı olarak yardım edıyor hıc kuskusuz.
Neyse konunun seyrını degıstırmeyelım bencede

Aynen işte bende buna katılıyorum o çocuklar en iyi yemeği yese en iyi şeyleri giyse ne olur ya ki hiç öyle iyi bakılıyor görüntüsü de yoktu üstlerinde başlarında ama çocuğa lazım olan bunlar değil ki sevgi aile. Anlattı işte durumumuzu yaşadıklarımızı ama bizim en büyük korkumuz annemizden ayrı kalmaktı bir akşam da bu akşam ne yiyeceğiz, ne giyeceğiz diye düşünmedik ki. İsteyince herşey olur anlattım velayet olayını da işin bahanesi, kılıfı yani.
 
Ben de başından beri anneyi suçlayanlardanım. İnsan çocuğunun duruşundan anlar be utanmaz kadın. Benim hamsterim vardı yavruladı da elimizi kafesine uzatınca o küçücük hayvan bize karşı dururdu saldırmaya hazırlanırdı yavrularına birşey yapmayalım diye. Hani ıyy fare diye küçümsenen bir hayvan. Resmen annelik dersi verirdi bize. İnsansın sen yahu. Koca manyağı, kaçıyordu koca tabi. Gitmiş bi daha doğurmuş sanki ilk ikisiyle ilgilenebilmiş gibi.
 
Malumunuz işkenceci üvey anne videolarını hepimiz gördük, lanetledik dayanılacak gibi de değildi zaten görüntüler. O bir üvey anne çocukları yok, çocuk sevgisi zaten yok. Ama bir de bu çocukların öz annesi var onları 9 ay karnında taşıyan, doğuran peki bu zamana kadar bu kadın neredeydi. Herkesin üzerinde durduğunun aksin ben öz anneye takılmış durumdayım.

Bu insan ki, eşinden ayrılıyor ve daha anne sevgisine ilgisine muhtaç çocuklarını babalarında bırakmasını "onun maddi durumu iyiydi, her ay göstereceğine söz verdi bende bıraktım" diye açıklıyor. Bu anne ki yeniden evleniyor, yeni eşinden de bir çocuk yapıyor ve o çocuğa annelik yaparken diğer çocuklarının gördüğü işkencelerden zerre haberi olmadığını söylüyor. Bu çocuklar annelerine gittiğinde morlukları görüyor düşmüşlerdir diye düşündüm diyor, bu çocuklar üzgün, bu çocuklar o evde kalmak istemiyoruz diyorlar anne üzerine gitmiyor, soruşturmuyor, gidip bakmıyor ne haldeler diye. 4 yaşındaki çocuk, tam 5 kez ameliyat oluyor, idrar kesesi patlıyor ama öz annenin haberi yok. Çünkü anne görmek istemiyor, çünkü öylesi işine geliyor belki yeni kocası çocuklarını istemiyor o da biricik kocasını kaybetmek istemiyor. Yok mu bir dizi de hani, üvey baba kıza tacizde bulunuyor, kız annesine söylüyor ama kadın öz kızına inanmıyor, kocasını kaybetmemek için kızını yurda veriyor. Ne farkı var? Bir öz anne çocuğunun gözlerine baktığında bir sorun olduğunu, mutsuz olduğunu anlamaz mı. Maddi durumu iyiyse eski eşinin, zaten devlet bu kadına nafaka bağlamayacak mı niye babasına bırakmak?

Niye bu kadar takılıyorum öz anne mevzusuna çünkü bende boşanmış bir ailenin çocuğuyum. 15 yıl evlilik sonunda anne babam ayrıldığında ben daha ilkokulu bitirmiştim kardeşim 6 yaşındaydı. Babam serbest meslek sahibi olduğundan sosyal güvencesi olmadığından çok cüzi bir nafaka bağlandı annem mahkemede hiç tereddütsüz velayeti kendisi aldı ki ilkokul mezunu, hayatında hiç çalışmamış İstanbul gibi bir yerde dul kalmış bir kadın düşünün. Ev kira, elde avuçta yok. Köye ailesine gitse çocuklarına gelecek yok. İş aramalar, sonuçsuz kalan başvurular ya da ahlaksız teklifler. Korkudan sabaha kadar açık kalan televizyon. Evden çıkarılışımız ev aramamız dul diye ev verilmemesi. Yarı aç yarı tok yatılan geceler. Komşudan köfte yapacak annem diyerek alınan bayat ekmekler. Çaresizlik, yoksunluk, akrabaların sırt dönmesi. Delik ayakkabılar, okuldan verilen yardımları utana sıkıla almak. Devletimizin bizi korumakla yükümlü polisimizin içip içip kapımıza dayanması gece gece korkudan uyuyamamak. Yine de direnmek yine de o kadını bir kere olsun bizi babamıza vermeyi düşünmemesi. Oysa bizi verip çok rahat evlilik yapabilirdi 33 yaşındaydı daha yani benim bir ay sonra olacak yaşım. Daha bunun gibi çekilen nice şeyler. Sonra annem işte buldu, çalıştı. Kimseye muhtaç etmedi. Ben lise bitirdim açıköğretimden üniversiteye yazıldım çalıştım destek oldum artık feraha çıktık. Evimize yeni eşyalarda aldık tatillere de gittik para da biriktirdik evlendim babamın hiçbir desteği olmadan çeyizimi yaptım evlendim. Kardeşim askere gitti geldi çalıştı. Hiçbirinde babam yoktu ve 33 yaşına kadar çalışmamış ilkokul mezunu bir kadındı bunları yapan ve bir kere olsun babanıza gidin bakamıyorum demedi bu kadın işte bu yüzden o üvey anne kadar suçludur öz anne işte bu yüzden o çocuklar bu halde. Herkes doğuruyor ama herkes anne olamıyor ne yazık ki ve bunca olaydan sonra hala babalarında o çocuklar. Peki öz anne?
ben senin annenin ayakların
Malumunuz işkenceci üvey anne videolarını hepimiz gördük, lanetledik dayanılacak gibi de değildi zaten görüntüler. O bir üvey anne çocukları yok, çocuk sevgisi zaten yok. Ama bir de bu çocukların öz annesi var onları 9 ay karnında taşıyan, doğuran peki bu zamana kadar bu kadın neredeydi. Herkesin üzerinde durduğunun aksin ben öz anneye takılmış durumdayım.

Bu insan ki, eşinden ayrılıyor ve daha anne sevgisine ilgisine muhtaç çocuklarını babalarında bırakmasını "onun maddi durumu iyiydi, her ay göstereceğine söz verdi bende bıraktım" diye açıklıyor. Bu anne ki yeniden evleniyor, yeni eşinden de bir çocuk yapıyor ve o çocuğa annelik yaparken diğer çocuklarının gördüğü işkencelerden zerre haberi olmadığını söylüyor. Bu çocuklar annelerine gittiğinde morlukları görüyor düşmüşlerdir diye düşündüm diyor, bu çocuklar üzgün, bu çocuklar o evde kalmak istemiyoruz diyorlar anne üzerine gitmiyor, soruşturmuyor, gidip bakmıyor ne haldeler diye. 4 yaşındaki çocuk, tam 5 kez ameliyat oluyor, idrar kesesi patlıyor ama öz annenin haberi yok. Çünkü anne görmek istemiyor, çünkü öylesi işine geliyor belki yeni kocası çocuklarını istemiyor o da biricik kocasını kaybetmek istemiyor. Yok mu bir dizi de hani, üvey baba kıza tacizde bulunuyor, kız annesine söylüyor ama kadın öz kızına inanmıyor, kocasını kaybetmemek için kızını yurda veriyor. Ne farkı var? Bir öz anne çocuğunun gözlerine baktığında bir sorun olduğunu, mutsuz olduğunu anlamaz mı. Maddi durumu iyiyse eski eşinin, zaten devlet bu kadına nafaka bağlamayacak mı niye babasına bırakmak?

Niye bu kadar takılıyorum öz anne mevzusuna çünkü bende boşanmış bir ailenin çocuğuyum. 15 yıl evlilik sonunda anne babam ayrıldığında ben daha ilkokulu bitirmiştim kardeşim 6 yaşındaydı. Babam serbest meslek sahibi olduğundan sosyal güvencesi olmadığından çok cüzi bir nafaka bağlandı annem mahkemede hiç tereddütsüz velayeti kendisi aldı ki ilkokul mezunu, hayatında hiç çalışmamış İstanbul gibi bir yerde dul kalmış bir kadın düşünün. Ev kira, elde avuçta yok. Köye ailesine gitse çocuklarına gelecek yok. İş aramalar, sonuçsuz kalan başvurular ya da ahlaksız teklifler. Korkudan sabaha kadar açık kalan televizyon. Evden çıkarılışımız ev aramamız dul diye ev verilmemesi. Yarı aç yarı tok yatılan geceler. Komşudan köfte yapacak annem diyerek alınan bayat ekmekler. Çaresizlik, yoksunluk, akrabaların sırt dönmesi. Delik ayakkabılar, okuldan verilen yardımları utana sıkıla almak. Devletimizin bizi korumakla yükümlü polisimizin içip içip kapımıza dayanması gece gece korkudan uyuyamamak. Yine de direnmek yine de o kadını bir kere olsun bizi babamıza vermeyi düşünmemesi. Oysa bizi verip çok rahat evlilik yapabilirdi 33 yaşındaydı daha yani benim bir ay sonra olacak yaşım. Daha bunun gibi çekilen nice şeyler. Sonra annem işte buldu, çalıştı. Kimseye muhtaç etmedi. Ben lise bitirdim açıköğretimden üniversiteye yazıldım çalıştım destek oldum artık feraha çıktık. Evimize yeni eşyalarda aldık tatillere de gittik para da biriktirdik evlendim babamın hiçbir desteği olmadan çeyizimi yaptım evlendim. Kardeşim askere gitti geldi çalıştı. Hiçbirinde babam yoktu ve 33 yaşına kadar çalışmamış ilkokul mezunu bir kadındı bunları yapan ve bir kere olsun babanıza gidin bakamıyorum demedi bu kadın işte bu yüzden o üvey anne kadar suçludur öz anne işte bu yüzden o çocuklar bu halde. Herkes doğuruyor ama herkes anne olamıyor ne yazık ki ve bunca olaydan sonra hala babalarında o çocuklar. Peki öz anne?
evlendiğinde falan anneni asla yalnız bırakma okurken ağladım. o anneye gelecek olursak zaten tipinde hayır yok yemiş yemiş şişmiş. s.k delisi işte. o kadından daha çok nefret ediyorum. bizim komşumuz vardı boşandı iki kızı vardı. tekrar evlendi ama iki kızınıda yanına aldı. ikiside üniversite okuyo şu an. anne var annecik var işte.
 
Annemle babam evlendiğinde babam normal maaşla çalışan bir elemanmış. Daha sonra Allah yürü ya kulum demiş ve hatırı sayılır bir varlık edinmiş. Boşanırlarken evlendikten sonra edinilen mallar yarı yarıya Kanunu daha çıkmamıştı ve bizler reşit değildik.

Annem sırf bize o mahkeme ortamını yaşatmamak için ne var ne yok babama bıraktı ve bizi aldı. Yoksa babam velayet davası açacaktı falan filan.

Velhasıl bizler için sıfırdan başlamayı seçen annemin Hakkını asla ödeyemem.

9 ay karnında taşıyıp doğurmak en kolay kısmı. Ben de anneyim ve bu olanları aklım almıyor. Anneme babama emanet etsem aklım kalıyor kaldı ki üvey anneye bırakacağım.
 
hayattaki belkide tek vasiyetimdir bu benim..sadece bi defa dile getirip dedim eşime oda yutkunarak..
eger bana bişi olursa, sen hayatını yaşayabilirsin ama çocuklarımı ya anneannesıne yada babaanesıne emanet edıyorum... baska x bır kadının onları sevmeyecegı ıhtımalı düşüncesi beni parçalıyor....

allah bızlerı evlatlarımızın başından eksık etmesın... o anne sonuna kadar haksız ve de uvey anne kadar hatalıdır..
 
hayattaki belkide tek vasiyetimdir bu benim..sadece bi defa dile getirip dedim eşime oda yutkunarak..
eger bana bişi olursa, sen hayatını yaşayabilirsin ama çocuklarımı ya anneannesıne yada babaanesıne emanet edıyorum... baska x bır kadının onları sevmeyecegı ıhtımalı düşüncesi beni parçalıyor....

allah bızlerı evlatlarımızın başından eksık etmesın... o anne sonuna kadar haksız ve de uvey anne kadar hatalıdır..

haksızlık ediliyor bu konularda üvey annelere bence.
ananem üvey, çok severim kendisini.
annem 7 yaşında annesini kaybetmiş.
dedem yeniden evlenmiş ancak annemin ananesi annemi vermemiş, ben bakacağım demiş.
annem evlenene kadar ananesi ile yaşamış.
ancak köyde yaşlı kadıncağız, annemle hiç ilgilenmeiş.
düşünün ki regl bile bilmiyormuş annem, 2.-3. reglinde halasından mı ne öğrenmiş, o zamana kadar kim bilir kafasında neler kurdu.
bir kadın olarak, bir çok konuyu evlendikten sonra eşinden öğrenmiş.
ama ananem melek gibi kadın, ona verseydiler annemi, bence çok güzel yetiştirirdi.
 
istisnalar tabiki var hatta iyi ki var...
bu konudan çok etkilendik anneler olarak aslında.. hep buyuklerımızın dedıgı gıbı allah ıyılerle karsılastırsın...



haksızlık ediliyor bu konularda üvey annelere bence.
ananem üvey, çok severim kendisini.
annem 7 yaşında annesini kaybetmiş.
dedem yeniden evlenmiş ancak annemin ananesi annemi vermemiş, ben bakacağım demiş.
annem evlenene kadar ananesi ile yaşamış.
ancak köyde yaşlı kadıncağız, annemle hiç ilgilenmeiş.
düşünün ki regl bile bilmiyormuş annem, 2.-3. reglinde halasından mı ne öğrenmiş, o zamana kadar kim bilir kafasında neler kurdu.
bir kadın olarak, bir çok konuyu evlendikten sonra eşinden öğrenmiş.
ama ananem melek gibi kadın, ona verseydiler annemi, bence çok güzel yetiştirirdi.
 
Çok teşekkürler arkadaşlar düşünceleriniz için. Bunları kolay kolay anlatmam ama neden öz anneyi de suçladığımı hatta belki asıl suçlunun o olduğunu düşündüğümü anlatabilmek için yazdım. Maalesef doğurmakla anne olunmuyor af edersiniz hayvanlarda doğuruyor diyoruz ama onlar sahip de çıkıyorlar. Anne nasıl dayanabilir çocuklarını yokluğuna nasıl uyku uyuyabilir rahatça. Nasıl haberi olmaz aklım almıyor. Biz yaz tatillerinde köye anneanneme giderdik de annem her gün arardı. Evlendim başka şehire geldim günde kaç kez arar sesim ona değişik gelse bin tane şey sorardı. Yazık bu çocuklara bunlar sadece haberimiz ola daha niceleri var böyle.

gerçekten anne o çocuklarını önemsese bi şekilde yanına alırdı, ama o yeni bir evlilik yapıp yeni bir çocuk doğurmayı seçmiş, bunu hor görmüyorum onun tercihi, kocamı da sevmiyorum onun çocuğunu da (babası kocası olsada kendi doğurduğu öz çocuğu ) diyen insanlar gördüm birebir.
çocuk doğurmayı kolay çocuk büyütmeyi daha kolay sanan insanlar haliyle başına böyle şeyler gelince de önce evlattan vazgeçerler.
 
bu olayla ilgili her konuda yüreğim dağlanıyo tekrar tekrar içim parça parça oluyo.. sinirleniyorum küfretmek dövmek parçalamak istiyorum... bi yandan ağlarken bi yandan ellerimi avuçlarıma geçiriyorum... duygu karmaşası yaşıyorum.. ne desem ne düşünsem bilemiyorum...

bunun annelikle babalıkla ninelikle ilgisi yok..
müslüman hristiyan ateist ya da deist olmakla da alakası yok..
bunların hepsinin "iyi" olmakla alakası var..

yani insanlara hayvanlara kısacası tüm canlılara olan tavrımızın ödül ya da ceza hasebiyle değil iyi olduğumuz için şekillenmesi gerek... misal; ben bi hayvanı öldürürsem ceza alırım mantığı olmamalı bizi durduran. içimizdeki iyilik olmalı..

Allahım her okuduğumda, gün içinde bu olay her aklıma geldiğinde ; oğlum geliyo gözümün önüne yaşlara hakim olamıyorum...

Rabbim o yavruların acısını hafiflet..
uyusunlar uyansınlar geçmişe dair hiçbir şey hatırlamasınlar..
her gece, her aklıma geldiklerinde böyle dua ediyorum...

ne anne ne baba ne nine ne dede kimse umrumda değil...
hiçbirinin bahaneleriyle ilgilenmiyorum...
bırak öz annenin yerinde olsam neler yapabileceğimi, ben o eve komşu olsam bile bişey yapardım...
lime lime ederdim o kadını ya..
çünkü bu pislik herşeyi hak ediyo...
burda benim iyiliğim insanlığım devreden çıkıyo...
vallahi ilk kez bi şiddetin yanlısı oldum... tebrik edeni oldum...
ellerine sağlık cezaevindeki diğer mahkumların..
inşallah yeni gittiği cezaevinde de aynılarını yaparlar..
ama..
o kadının babanın, suçlu olan herkesin.. rabbim cezalarını yarına bıraktıysa bile yanlarına bırakmayacak biliyorum ama...
ama ya o minikler? o suçsuz günahsız iki sabi?

Allahım o çocuklara çektikleri eziyetleri unuttur...
yalvarıyorum...
başka da bişey söyleyemiyorum...

not: konu sahibesi arkadaşım; anneciğine hürmetler selamlar...
annen gibi annelerin ellerinden öpmek lazım...
 
Back