- 11 Mayıs 2009
- 27.926
- 15.235
- 823
- Konu Sahibi dejavu_one
- #1
Malumunuz işkenceci üvey anne videolarını hepimiz gördük, lanetledik dayanılacak gibi de değildi zaten görüntüler. O bir üvey anne çocukları yok, çocuk sevgisi zaten yok. Ama bir de bu çocukların öz annesi var onları 9 ay karnında taşıyan, doğuran peki bu zamana kadar bu kadın neredeydi. Herkesin üzerinde durduğunun aksin ben öz anneye takılmış durumdayım.
Bu insan ki, eşinden ayrılıyor ve daha anne sevgisine ilgisine muhtaç çocuklarını babalarında bırakmasını "onun maddi durumu iyiydi, her ay göstereceğine söz verdi bende bıraktım" diye açıklıyor. Bu anne ki yeniden evleniyor, yeni eşinden de bir çocuk yapıyor ve o çocuğa annelik yaparken diğer çocuklarının gördüğü işkencelerden zerre haberi olmadığını söylüyor. Bu çocuklar annelerine gittiğinde morlukları görüyor düşmüşlerdir diye düşündüm diyor, bu çocuklar üzgün, bu çocuklar o evde kalmak istemiyoruz diyorlar anne üzerine gitmiyor, soruşturmuyor, gidip bakmıyor ne haldeler diye. 4 yaşındaki çocuk, tam 5 kez ameliyat oluyor, idrar kesesi patlıyor ama öz annenin haberi yok. Çünkü anne görmek istemiyor, çünkü öylesi işine geliyor belki yeni kocası çocuklarını istemiyor o da biricik kocasını kaybetmek istemiyor. Yok mu bir dizi de hani, üvey baba kıza tacizde bulunuyor, kız annesine söylüyor ama kadın öz kızına inanmıyor, kocasını kaybetmemek için kızını yurda veriyor. Ne farkı var? Bir öz anne çocuğunun gözlerine baktığında bir sorun olduğunu, mutsuz olduğunu anlamaz mı. Maddi durumu iyiyse eski eşinin, zaten devlet bu kadına nafaka bağlamayacak mı niye babasına bırakmak?
Niye bu kadar takılıyorum öz anne mevzusuna çünkü bende boşanmış bir ailenin çocuğuyum. 15 yıl evlilik sonunda anne babam ayrıldığında ben daha ilkokulu bitirmiştim kardeşim 6 yaşındaydı. Babam serbest meslek sahibi olduğundan sosyal güvencesi olmadığından çok cüzi bir nafaka bağlandı annem mahkemede hiç tereddütsüz velayeti kendisi aldı ki ilkokul mezunu, hayatında hiç çalışmamış İstanbul gibi bir yerde dul kalmış bir kadın düşünün. Ev kira, elde avuçta yok. Köye ailesine gitse çocuklarına gelecek yok. İş aramalar, sonuçsuz kalan başvurular ya da ahlaksız teklifler. Korkudan sabaha kadar açık kalan televizyon. Evden çıkarılışımız ev aramamız dul diye ev verilmemesi. Yarı aç yarı tok yatılan geceler. Komşudan köfte yapacak annem diyerek alınan bayat ekmekler. Çaresizlik, yoksunluk, akrabaların sırt dönmesi. Delik ayakkabılar, okuldan verilen yardımları utana sıkıla almak. Devletimizin bizi korumakla yükümlü polisimizin içip içip kapımıza dayanması gece gece korkudan uyuyamamak. Yine de direnmek yine de o kadını bir kere olsun bizi babamıza vermeyi düşünmemesi. Oysa bizi verip çok rahat evlilik yapabilirdi 33 yaşındaydı daha yani benim bir ay sonra olacak yaşım. Daha bunun gibi çekilen nice şeyler. Sonra annem işte buldu, çalıştı. Kimseye muhtaç etmedi. Ben lise bitirdim açıköğretimden üniversiteye yazıldım çalıştım destek oldum artık feraha çıktık. Evimize yeni eşyalarda aldık tatillere de gittik para da biriktirdik evlendim babamın hiçbir desteği olmadan çeyizimi yaptım evlendim. Kardeşim askere gitti geldi çalıştı. Hiçbirinde babam yoktu ve 33 yaşına kadar çalışmamış ilkokul mezunu bir kadındı bunları yapan ve bir kere olsun babanıza gidin bakamıyorum demedi bu kadın işte bu yüzden o üvey anne kadar suçludur öz anne işte bu yüzden o çocuklar bu halde. Herkes doğuruyor ama herkes anne olamıyor ne yazık ki ve bunca olaydan sonra hala babalarında o çocuklar. Peki öz anne?
Bu insan ki, eşinden ayrılıyor ve daha anne sevgisine ilgisine muhtaç çocuklarını babalarında bırakmasını "onun maddi durumu iyiydi, her ay göstereceğine söz verdi bende bıraktım" diye açıklıyor. Bu anne ki yeniden evleniyor, yeni eşinden de bir çocuk yapıyor ve o çocuğa annelik yaparken diğer çocuklarının gördüğü işkencelerden zerre haberi olmadığını söylüyor. Bu çocuklar annelerine gittiğinde morlukları görüyor düşmüşlerdir diye düşündüm diyor, bu çocuklar üzgün, bu çocuklar o evde kalmak istemiyoruz diyorlar anne üzerine gitmiyor, soruşturmuyor, gidip bakmıyor ne haldeler diye. 4 yaşındaki çocuk, tam 5 kez ameliyat oluyor, idrar kesesi patlıyor ama öz annenin haberi yok. Çünkü anne görmek istemiyor, çünkü öylesi işine geliyor belki yeni kocası çocuklarını istemiyor o da biricik kocasını kaybetmek istemiyor. Yok mu bir dizi de hani, üvey baba kıza tacizde bulunuyor, kız annesine söylüyor ama kadın öz kızına inanmıyor, kocasını kaybetmemek için kızını yurda veriyor. Ne farkı var? Bir öz anne çocuğunun gözlerine baktığında bir sorun olduğunu, mutsuz olduğunu anlamaz mı. Maddi durumu iyiyse eski eşinin, zaten devlet bu kadına nafaka bağlamayacak mı niye babasına bırakmak?
Niye bu kadar takılıyorum öz anne mevzusuna çünkü bende boşanmış bir ailenin çocuğuyum. 15 yıl evlilik sonunda anne babam ayrıldığında ben daha ilkokulu bitirmiştim kardeşim 6 yaşındaydı. Babam serbest meslek sahibi olduğundan sosyal güvencesi olmadığından çok cüzi bir nafaka bağlandı annem mahkemede hiç tereddütsüz velayeti kendisi aldı ki ilkokul mezunu, hayatında hiç çalışmamış İstanbul gibi bir yerde dul kalmış bir kadın düşünün. Ev kira, elde avuçta yok. Köye ailesine gitse çocuklarına gelecek yok. İş aramalar, sonuçsuz kalan başvurular ya da ahlaksız teklifler. Korkudan sabaha kadar açık kalan televizyon. Evden çıkarılışımız ev aramamız dul diye ev verilmemesi. Yarı aç yarı tok yatılan geceler. Komşudan köfte yapacak annem diyerek alınan bayat ekmekler. Çaresizlik, yoksunluk, akrabaların sırt dönmesi. Delik ayakkabılar, okuldan verilen yardımları utana sıkıla almak. Devletimizin bizi korumakla yükümlü polisimizin içip içip kapımıza dayanması gece gece korkudan uyuyamamak. Yine de direnmek yine de o kadını bir kere olsun bizi babamıza vermeyi düşünmemesi. Oysa bizi verip çok rahat evlilik yapabilirdi 33 yaşındaydı daha yani benim bir ay sonra olacak yaşım. Daha bunun gibi çekilen nice şeyler. Sonra annem işte buldu, çalıştı. Kimseye muhtaç etmedi. Ben lise bitirdim açıköğretimden üniversiteye yazıldım çalıştım destek oldum artık feraha çıktık. Evimize yeni eşyalarda aldık tatillere de gittik para da biriktirdik evlendim babamın hiçbir desteği olmadan çeyizimi yaptım evlendim. Kardeşim askere gitti geldi çalıştı. Hiçbirinde babam yoktu ve 33 yaşına kadar çalışmamış ilkokul mezunu bir kadındı bunları yapan ve bir kere olsun babanıza gidin bakamıyorum demedi bu kadın işte bu yüzden o üvey anne kadar suçludur öz anne işte bu yüzden o çocuklar bu halde. Herkes doğuruyor ama herkes anne olamıyor ne yazık ki ve bunca olaydan sonra hala babalarında o çocuklar. Peki öz anne?
