Hep iki arada kaldım Yüreğim Hep ikiye bölündü

Çok zor şartlarde evlendik eşimle ben izmitli o mersinliydi ailem beni vermek istemedi biz geçiçi olarak bu şehirdeydik ayrıca yöresel farklığımızda çoktu yapamazsın dediler eşim seninle mutlu olayım ben her yere gelirim dedi yanlız burda çok güzel bi fabrikada işe başladı şartları iyi olunca artık gidemeyiz böyle bi iş bulun bana geliyim dedi bulamıcamızı biliyo çünkü kabus o zaman çöktü ama artık dönemezdim evlilik hazırlıkları boyunca hep tartıştık ailesi hiç bişey yapmadı herşeyi eşim yaptı hatta zaman zaman eşimin yaptığını bileçok gördüler benim ailem evliliğimi onaylamamalerına ramen yapması gereken herşeyi yaptı evlendim balayı dönüşü başladı çilem eşim aileme gitmemi istemiyo ailem beni vermek istemediği için onun acısını çıkarıyo belkide ama annemi çok özlüyorum haftada bi zorla gidiyoruz işte ozaman anladım annemler gidince burda yanlız kalamıcamı ona hep ters davrandım her tartışmamızda onu sevmediğimi söyledim burda kalamıcağımı söyledim oda bana hakaretler etmeye başladı benim ailemin yaptıklarını hiç görmedi onun ailesi hiçbi konuda destek olmadılar yinede çok değerli oldu kendi ailesine çok isteyerek gidiyo evlendikten sonra ailesine daha fazla düşkün olmaya başladı. evlendik altınlarımız ile kardeşine iş kurmayı planladı izin vermedim kardeşi onu hiçbizaman düşünmedi çünkü 2 ay sonra altınlarımız bozdurduk ev aldık başka çarem yoktu çünkü 10 yıllık borca girdik maddi olrak ailesinden bi destek görmedik hatta ufak tefek şeyler bile olsa bizden beklendi bunlar çok canımı sıktı ve ben hep söylendim ailesinin hiçbişey yapmadığını hep söyledim yinede onlardan iyisi yok ben çalışmaya başladım iş yerimde kıskançlık problemi çıkardı geldi patronlarımı tanıdı artık kıskançlık yok ama hep sorun var 1 yıl oldu bi gün iyisek 4 gün kötüyüz sürekli tartışıyoruz güya bana yardımcı oluyo ev işlerinde ama hep kendisinin daha iyi yaptığını benim bişey beceremeiğimi söylenip duruyo benim üzerimde annemlerin gidicek olması benim yanlız kalıcak olmam bu psikoloji ile eşime yakın olamıyorum boş vaktimi sürekli ailem ile geçirmek istiyorum buda problem oluyo tabi gitmek istemiyo aileme gelsede surat asık put gibi oturuyo yemek yiyoruz evet hemen kalkıyoruz evimize gidiyoruz. doyamıyorum anneme tabiki annem ve babamda bana bu durumdan onlarda şikayetçi bana belli etmeselerde hallerinden anlıyorum artık tartışmalarımız şidede vardı hakaretler küfürlere dönüştü ki benim hayatta en nefret ettiğimşeydir küfür babamın ağzından allaha şükür hiç duymadım onun ailesinde ise annesi dahi küfür ediyor saygı kalmadı ben ona o bana zarar vermeye başladık hep onu sevmediğimi söylüyorum anneme gidiyorum diyorum kapıdan çeviriyo bi kez kaçtım elinden gittim anneme bi hafta kaldım annesi geldi babası geldi bana küfürlü konuşuyo birbirimizi tartaklamaya başladık dedim onlara okadar normal geliyo ki eşler arasında olur hemen gitmemek lazım diolar.söz verdi eşim ve eve geri gittim bi hafta iyiydi sonra yine aynı problemler başladı bu arda tam bi yıl oldu hep dedim yeni ev yeni hayat yeni eve taşınınca herşeye yeniden başlayım eskisi kadar sinirlenmemeye başladım ona sbırlı olmaya çalıştıkça üzerime geldi yeni evimize taşındık ama sinirli sanki o ev sadece onun benim ailem maddi manevi çok ama çok destek oldu onun ailesi bu sürede hiçbişey ama hiçbişey yapmadı ama yinde haklılardı evi temizliyoruz sadece benim annem ve babam yanımızda ama o bana bişey bahane bularak hakaret etmeye başladı evde fazlalık benim ailemin aldığı şeyler dahil ailesine götürmeye çalışıyo hazmedemiyorum çünkü bizim için hiçbişey yapmadılar benim babam bacağından özürlü olduğu halde alışverişe koştu o halde aldı onun babasının umrunda değildi bizim bişeyimiz eksik olsun önemli değildi oda olmasın canım diyodu unutmadım ben bunları tartıştık bana yine hakaretler etti benim gözümde değersizsin dedi ve yine evden gittim ertesi gün eşyalarımı babama getirti eve bile getirmedi annem ve babam zaten sevmiyolar ne ailesini ne kendisini bidaha dönmiceksin demeye başladılar ben çok kötü oldum ailemin yanına gidince herşey biticek tüm sıkıntılar geçicek sandım ama geçmedi onlar bana çok destek oldu ne olursa olsun yanındayız dönme dediler ama ben kendimi ne babamın evine nede eşimin evine ait göremedim annemi babamı hayattaki herşeyden çok seviyorum ama bi yuva kolay kurulmuyo da eşimin evine kalan eşyaları almaya gittim konuşmak için annesi ve babasıda gelmişti eşim anneme benım melek anneme sert konuştu komşularımızın yanında bana seni keşke hiç tanımasaydım dedi eşyalarımı toplamak için odaya gşttiğimde arkamdan geldi yalvardı yakardı beni bırakma dedi ağladı yaniden başlayalım dedi bana yakın ol beni sev sevdiğini hissettir herşey farklı olucak dedi buarada yan odada aileler birbirine girmişti babası eşimin yaptıklarını hiçbir katkıpayı olmadığı halde kendisi yapmış gibi konuşmaya başladı ve birleşmemize taraftar değildi ailesi yine benim babamın sayesinde barıştık babam herzaman arkandayım kızım bi kezdaha dene kolay yıkılmaz yuva dedi giderkende maddi manevi desteğinizim dedi onun babası bize güvenmediğini aynı sorunların olcağını söyledi annemi suçladı bana kucak açtığı için babamı suçladı gittiğim gibi eve geri getirmedikleri için ve söylene söylene evi terketti. Aile yapısı olarak çok farklıyız ben memur okumuş bi babanın küçümsemiyorum ama onun ailesi tarım ve temizlik işi ile uğraşıyor onun babası şalvarla geziyor ve bana dahi giydirdiler ilk zamanlarda ben onların eşim içinde geçerli söylediğini yaptığını yaparsam sorun yok yapmadığımda eşiminde tepkisi farklı oluyo her zaman annesini ve babasını tutuyo onların yanında artık bana kötü davranmaya başladı benim bişeyi beğenmediğimi söylüyo güya kendisi çok temiz bence öyle değil ama o o şekilde görüyo benim bu evlilikte tek hatam vardı ona yakın olamamak ailem gidicek diye hep hata yaptığımı düşündüm ona güzel cümlelerle yaklaşmadım hiç o ilk zamanlar bana çok güzel yaklaştı ama sonra hep acısını çıkardı bi şansdaha dedim kendi kendime bende iyi olayım bakalım ne değişicek ona sevgi dolu yaklaşmaya çalışıyorum güzel sözler sölemek için kendimi zorluyorum şimdi kimseye anlatamadığım çok şey yaşadım eşim değişirmi bilmiyorum ama değişmezse bizim evliliğimiz tamamen biticek gözüm ne evde ne parada ailesi evi aldıkları için rahat hissediyolar ve beni istemiyolar artık ama o ev ne zorlukla benim ve ailemin desteği ile alındı 15 gün oldu içinde daha mutlu günüm olmadı oysa ne heves etmiştim her köşesinde emeğim var ama olmucak galiba eşim değişmicek bende onu sevemiyorum o oşekilde davrandıkça aileler olmadan olmaz diyorum o olur diyo olurmu mutlu olabilirmiyiz onlar olmadan hatımızda ben annemsiz yapamam annemde bensiz aslında benim kadar oda düşkün annesine ne olucak sonumuz bilmiyorumm....