- 16 Eylül 2017
- 7.421
- 13.759
Arkadaşlar yaşım 28 birkaç aya 29 olacağım. Son ilişkimde buraya konu açmıştım. Evliliğe gitmezmiş diye. O zamandan beri bu evlilik olayına çok taktım. Kimseyle o zamandan beri görüşmedim. Fakat son zamanlarda düşünüyorum da ilişkilerim hep fiyasko çıkıyor. Halbuki birini seçerken hep flört dönemini uzun tutarım tanımaya bakarım. Önyargısız yaklaşırım. Belli başlı kriterlerim vardır. Çevreme bakıyorum belli bir yaşa ve konuma gelmiş ilişkisi olanlar hep birkaç ay içinde evliliğe dair yol alıyor hepsi de mutlu. Çok imreniyorum,önceden böyle bir düşüncem yoktu ama son ilişkimden sonra istenmemek beni çok üzdü. Kendi başıma da çok güzel mutlu olduğum bir hayatım var. Ama ben hep yalnızım. Öyle çok büyük kriterlerim çok keskin çizgilerim yok. Her zaman kendimin içsel ve dışsal olarak en iyi versiyonu olmaya çalışırım. Kendimde olmayan hiçbir şeyi karşıdan istemem. Fakat çok uzun zamandır karşıma çıkan insanlar ya asker ya polis ya da doğulu oluyor (elbetteki iyileri vardır genelleme yapmıyorum) 2 tane polis erkek arkadaştan ve çevremde gördüğüm bahsettiğim öbür gruplardan sonra bunları istemediğime eminim. Hiçbir zamanda anaç ,çocuk isteyen, pembe panjurlu ev hayalleri kuran biri olmadım halada kurmuyorum. Ama hayatımda güvenebileceğim, iyi anlaşabileceğim ,hayat arkadaşım olmasını çok istiyorum. Üstüste başarısız ilişkilerden sonra artık yalnızlığımı kabullenmem gerek diye düşünmeye başladım, sanki ben her şeye geç kaldım.
aslında seçiciyim yılda 1 ya da 2 kişi oluyor. Ama başta tam istediğim gibi olanlar zaman geçince deccale dönüyorlar
