Merhaba kızlar. Konum biraz uzun olabilir kusura bakmayın şimdiden.
Babam ve annem yıllardır İstanbul'da yaşıyorlar. Abim doğduktan hemen sonra gelmişler ben İstanbul'da doğmuşum. Yıllar yılı bilirim babam kazandığı tüm parayı ne eve arabaya ne başka birşeye harcadı. Hep bizim eğitimimiz için uğraştı didindi. 25 yıldır İstanbul'da olmalarına rağmen bir dikili ağaçları yok hiç biryerde. Yıllarca uğraştılar sıkıntılar çektiler. Ben akademisyen oldum abim de güzel bir üniversiteden mezun olup bir şirkette müdür yardımcısı oldu.
Ben işe başlayınca hayatlarında ilk defa birşey istediler kendileri için. Biz ev istiyoruz artık dediler. Başımızla beraber dedik. Abimi çektim köşeye ne yapalım diye. Birşey söylemedi. Abi bak dedim yıllardır kız arkadaşın var. Evlenmek istiyorsan önce seni evlendirelim. Yoksa bu borca girersek sen evlenemezsin. Yok acelem yok benim dedi. İstersen İstanbul'dan ev alırız yarın bir gün evlenince sen o eve taşınırsın, annem babam benimle yaşar dedim. Önce olur filan dedi sonra ona da yok dedi. Bu kez bizimkiler de bizim köydeki evimiz eski ahşap evlerden çöktü çökecek onu yenileyelim madem yeni ev yapalım biz köye çekilelim dediler. Onu da dedim abime ben karışmam dedi. Abi dedim bak kararsızsan acele etmeyelim bi sene daha bekleyelim hem para atarız biraz köşeye duruma göre karar veririz ne yapacağımıza. Yok işte ben bilmem ne isterseniz onu yapın filan demeye başladı.
En son artık ben babamlarla konuştum köye ev yapalım dediler. Krediyi çekmeden kırk kere aradım abi bak sen ne dersen onu yapcam. Ne istersen öyle olsun. Büyük borca gircez bak yapmayın dersen kımıldamam dediysem de yok dinletemedim. Biz de babamla yarı yarıya borcu bölüştük. Babamın emekli maaşının tamamı benim de maaşımın yarısı kredi borçlarına gitmeye başladı. Elhamdülillah evimiz geçen ay bitti. Çok güzel bir ev oldu. Borcumuzun da 8-9 ayı ödendi önümüzde 4 sene filan kaldı borçların bitmesi için.
Geçen ay abim bizimkilerden habersiz biriktirdiği parayla gidip kız arkadaşına tek taş yüzük alıp evlenme teklif etmiş. Etsin o kızcağız herşeyin en güzelini hakediyor tabi ki asla onda değiliz. Ama sonra kıza biz seni istemeye gelcez filan demiş. Eve gelip bunu bizimkilere anlatınca ortalık karışmış haliyle. Biz borçlardan faturaları bile öderken zorlanıyoruz şu an. Ben Ankara'da ayrı onlar İstanbul'da ayrı..Kız da yüzüğü takınca haliyle aileyle konuşmak zorunda klamış durumu. Normalde kızın ailesi de kız da abime hep b,z bekleriz yeter ki sen kendini toparla daha zaten küçüksünüz derken yaptığı o saçma hareketten sonra sürekli sıkıştırmaya başladılar. Hadi gelin artık diye. Bizimkiler değil kız istemeye gitmek yanıma gelirken yol parasını çıkaramıyorlar ama...
Sonra abim başladı sürekli köye ölü yatırım yaptınız bilmem ne diye annemin canını sıkmaya. Babam emekli olup ev borcuna girince yeniden çalışmaya başladı, 900 tl daha kazanıyor fazladan. Sonra daha yeni öğrendim ki, abim başlamış o işten kzandığı para az daha iyi bir iş bulsun diye annemi sıkıştırmaya. Bunları öğrenince deliye döndüm. Üniversite mezunu gencecik adam kendine bakmıyorda, o yaşta adama gitsin daha iyi iş busun diyor oturduğu yerden. Madem o kadar kolay kendi değiştirsin işini. Borca giren ben ve babam. MAddi sıkıntıyı çeken biz. Paşam sadece evin kirasını ödüyor ortalığı birbirine katmış.
Tamam hiç birşey yapmadı değil. Ben öğrenciyken babam iflas etti. O dükkanın borçlarının yarısını abim ödedi ama toplamda zaten 8bin gibi bir borç vardı. Diğer yarısını babam kendi kapattı. O arada işte benim harç paralarmı vesaire hep o ödedi. Allah razı olsun yine. Ama şimdi tutup yıllardır evin kahrını ben çekiyorum bilmem ne die konuşmaya başlamış. Babamın karşısına geçip senin yüzünden onca parayı köye gömdük filan demiş. Adam ağlaya ağlaya annemi aradı. Koca 55 yaşında adam ağlamış ya. Ben bunca sene hep yettim hereşeye artık yetemiyorum diye.
Çıkın Ankara'ya yanıma gelin burda yaşayalım o ne hali varsa görsün diyorum. Anne baba yüreği biz olmazsak nasıl altından kalkacak düğünün diyolar. Siz olmadan altından kalkamayacaksa evlenmesin zaten o sorumluluğu kaldırabilmesi lazım diyorum..Ama kıyamıyorlar.. Ayrıca annem babam ona düğün yapmak zorunda değiller bunu bir türlü anlatamıyorum. Madem çok istiyor kendi başına iş yapıyor herşeyi kendi halletsin diyorum yok..
Bizim orada kıza miras verilmez hiç. Yapılan ev babamın adına yapıldı o ev de ona kalacak hala neyin peşinde annemi babamı bu kadar üzüyor hiç birşey anlamadım.
Kızlar çok sinirlendim. Arayıp sayıp sövüp kapatmak istiyorum. Akıl verin ne yapayım, nasıl bir tutum izleyeyim...
canım söylediklerine katılıyorum fakat şu var gelin olacak kişinin karakterini bilmiyoruz yorumu bize düşmez. fakat miras konusunda haklısın kıza miras kalmaması da neyin nesi ? abi konusunda da çok haklısın. nitekim abi diyoruz ben bir şey dediğimde benden çekinecek hali yok ya ben insan gibi sormuşum değil mi ama. burada gelinin nasıl olduğu bilinmez belki çok iyidir belki çok kötü ki anladığım kadarıyla iyi bir kızcağız . harmoni de demiş o kız her şeyin iyisini hak ediyor diye. burada kabahat ne olursa olsun abide
ben uzun olmasın diye herşeyi ayrıntısıyla yazmadım buraya. ev mevzusu olmadan önce çok şükür maddi durumumuz gayet iyiydi. o yükümlülüğün altına girilebilirdi. yani maddi soıkıntıdan evlenmedim deme şansı yoktu kesinlikle. abimle en son konuşan ben oldum birincisi. öyle baba gibi karşısına geöip oturmam haddimi bilirim yani.. ondan önce yaklaşık bir 6 ay abimi bekledik hep. hatta babamlar sürekli tatlıdan tatlıya senin de bir yuvan olsun diye konuştular onunla. o kız da bekliyor en azından yüzük takalım, hemen evlenmeyecekseniz de kızın ailesine karşı zor durumda bırakmayalım ne kızı ne seni denildi. aklınıza gelebilecek herşekilde konuşuldu onunla. her seferinde cevap aynıydı. acelem yok istemiyorum, belki de bu iş ilerlemez, acele etmeyin, aman boşverin. yani öyle sandığınız gibi ben abimi karşıma alıp hadi evlen demiş değilim. oturup tabiki uygun bir dille konuştum. ama takdir edersiniz burda herşeyi kelimesi kelimesine yazmaya ne zaman ne de yer var.
Ev alma mevzusu abim bütün bu istekleri reddettikten sonra ortaya çıktı. Hatta şöyle oldu, ev yok yer yok ben neye güvenip evlencem filan diye konuşmaya başladı en son. Bizimkiler de o zaman ev alalım dediler. İstanbuldan alalım senin olur denildi. Hatta ben de sen borca girme biz yüklenelim evlendiğğinde zaten borcun olur biz evin yükünü kaldırrırız sen geleceğinle ilgilen dedik ona. Yani herşey onunla gerçekten çok ince ince konuşulup yapılmaya çalışıldı her seferinde hayır dedi. Bencillik onun şu an yaptığı şeyin adı. MAdem kendinden emin değildi bu kadar o zaman onu da sorduk acele etmeyelim abi dedim ben ona. Anne babamla değil yalnız konuştuk herşeyi. Eğer o bana deseydi ki bi sene fln beklesek ben abimin tarafındaydım zaten bir şekilde ikna ederdik bizimkileri. para biriktirelim allalım derdik, birşey derdik en azından biraz beklerdik..
hem herşeye hayır deyip bizi o yola iten o, hem bencillik yapan biz miyiz? abimin şu an yaptığı ne tam olarak acaba?
Bana katılın yada katılmayın diye yorum yapmadım ki ,ben harmoni arkadaşımızın konusuna göre yorum yaptım .ancak madem alıntı yaparak bana cevap verdiniz o zaman ben de açıklayayım ; burada sorun sadece anne ve baba değil ,konuda ağbisi ve ağbisinin yıllara dayalı olan ilişkisinden söz edilmiş .o zaman bu durum da o ilişkide sorundur .Ben duruma biraz da empati kurarak kız tarafından baktım . yıllardır evlilik için erkek arkadaşını bekleyen bir kız varken ,banane ağbimin ilişkisinden deyip köşeye çekilmek çok da hoş olmaz .sonuçta o kız da bir annenin evladı değil mi , kızın da bir onuru şerefi var ,kimse yıllardır birisini boş yere beklemez ,bekliyorsa sevdiği adamla evlenmek için bekler .üstelik kız dıyor kı ; " sen durumunu ne zaman toparlarsan o zaman evleniriz ben seni beklerim "diyor .onu her şartta bekleyen bir kız varken ,ailenin manevi olarak destek çıkmaması , biraz düşüncesizlik olur .bekliyor diye de ömür boyu bekletmek ,banane ağbimin ilişkisinden deyip köşeye çekilmeyi ben doğru bulmuyorum .Ne yazık ki günümüzün anne babaları evlatlarına çok destek çıkmıyorlar .Bir anne ve babanın evladına destek çıkması gerektiğini düşünüyorum .destek çıkmak maddi anlamdan bahsetmiyorum ,manevi olarak destek çıkmak çok önemlidirBen size katilamiyorum,
burda derdi sorunu olan anne baba, onlara bir cözüm yardim araniliyor.
Burdaki sorun abinin iliski ve evliligi degil ki, kardes ona psikolojik yaklasip onun paylasmadigi seylere anlamak zorunda degil.
Cünkü adam cocuk degil, adam daha zamanimiz var diyorsa, kardes ne diye üzerine dursun adini koyalim diye, ona ne.
Birakin ona cift karar versin, ne sacma birsey, annem babam zor durumda ama gel önce senin isini bagilayalim....
Kizcagiz zaaten anne-baba gönlünü yapmaya calisiyor , abisinin fikri önemli ondan yardim bekliyor vs.....
Birde onun psikolgunumu oynayacak, adam kalkip kardesine ben evlnecem diyemicekmi sanki.
Diyemiyorsada gittsin bi terapi olsun.
Erkek iste hersey sahip olmak ister ama aile destek olmaya gelince egoist olmaya baslarlar, kiz cocugu faaaarkli 2*2=4.
Bu yüzden her kiz cocugu da miras hakkina sahip olmali, allahdan bizde öyle birsey yok, bu konuda hic mütevazi olamazdim,
elin gelini gelsin ailemin agizina s....., sonra bütün mallara konsun, olduuuuuuu......
senin gibi evladım olsun, 1 milyon dolar borcum olsun güzel kardeşim helal olsun
Allah yardımcın olsun, hayırlı kapılar açsın sana
"Kız evlat mirastan pay alamaz" zihniyetinin cefasını çekiyorsun maalesef. Ne kadar çarpık, ne kadar yanlış bir düşünce tarzı bu. Şu anda yaşadıkların da erkek evlada haddinden fazla değer verilip kız çocuğun ötelenmesinin sonucu. Merak ediyorum acaba abin, "İleride kızımız olursa ona beş kuruş miras bırakmayacağım, hakkı yok" dese, nişanlısının tepkisi ne olurdu? Senin yerinde olsam hakkımdan feragat da etmezdim. Zaten her şeyi yüklenmen bekleniyor ve sen elinden geleni yaptığın halde kimseyi memnun edemiyorsun, öyleyse neden hakkın olan şeyden vazgeçesin?
Allah sana yardım etsin, hayırlı bir çıkış yolu göstersin. Üzülme diyemeyeceğim, faydası olmayacağını tahmin edebiliyorum çünkü. Sonuçta haksız yere kırgınlık yaşadığın kişiler senin ailen. Ama en azından kendi ayaklarının üzerinde duruyorsun ve onlar için de elinden geleni yapmışsın, vicdanını ferah tut.
Kızlar içimi kusmazsam sinir hastası olacağım....
Ve bilin bakalım ne oldu!
Ceplerindeki son parayla ailem İstanbul'dan ben de erkek arkadaşımdan borç alarak Ankara'dan yola çıkıp kızı istemeye diye gittik. Ancak aile son gece isteme hemen olmasın önce bir oturup konuşalım istemeye ayrıdan gelirsiniz diye diretti. Durumumuzun buna müsait olmadığını söylememize rağmen pek anlayış göstermediler.
2 hafta sonra kız istemeye diye tekrar gidildi. Babam içeride birikmiş mesai parasını istediği için patronu onu işten kovdu. O sırada abim de iş değiştirdiği için beş kuruşsuz kaldı ve benim de durumum malumdu. Tekrar borç harç alıp bu kez de kızı istemeye gittik.
Tanışma ve kız istemeye gidileceği zaman ikisinde de bana 2-3 gün önceden haber verdiler sadece. Ve ben hep abime söylüyorum evet memurum ama yoğun bir tempom var bana en az bir hafta önceden haber vermen lazım diye. Nitekim kız istemenin ertesi gün sınavım vardı ve annem yalvar yakar ikna etti beni. Çünkü ilk gittiğimde resmen yabancı gibi hiç birşeyden haberim yoktu. Kim ne yapacak ne konuşuluyor ne zaman dönülecek... Çok sinirlendim o zaman. Resmen olaya sonradan dahil olmuşum gibi oldu ve beni sabaha karşı otobüs terminaline yalnız başıma bırakıp gidebildiler. Ki altlarında arabaları vardı ve gerekçe olarak benim sevgili(!) abim işe gideceğim yarın uykumu almam lazım dedi. Ben de işe gideceğim dedim ama umursamadı babamların yanında problem çıkarmak istemedim o zaman. Kız başıma bilmediğim bir şehirde otobüsün kalkmasına 1 saatten fazla vardı ve gecenin yarısıydı. Bırakıp gidebildiler. Ama çok bekledim babam olsun ne yapıyoruz biz duralım diyemedi. Sonra adam gibi aradım telefonda konuştum bak abi bir daha böyle olursa gerçekten gelemem işimi biliyorsun dedim. Ve o sabah işe de geç kaldım otobüsüm arıza yaptı... Neyse bu tamam kusura bakma bilmem ne dedi olay kapandı. İstemeye giderken yine aynı şey yaptı. Yolda giderken de ben yine çok sinirliydim ama kimse gerilmesin diye ses çıkarmadım ve abim nişan tarihini belirleyeceğiz dedi. 19 Mayıs düşünüyoruz öyle olsun iznimize uygun dedi. Anneme sordu babama sordu yine bana sormak yok. 20'sinde de benim sınavlarım var. Sonra annem sen ne giyersin filan deyince ben gelemiyorum anne kusura bakmayın dedim. Tabi bir kıyamet koptu. Durumu anlattım sınavlarım var, işlerim yoğun bana ikidir yaşattığınız şeye bakın. Şimdi de sormadan tarih belirlemişsiniz bir sorun uyuyor mu diye dedim. Sonra babam bilmiyordu bunları öğrenince abime sadece oğlum niye zor durumda bırakıyosun kızı fln dedi konu kapandı. Bu arada da abim kız arkadaşıyla mesajlaşıyordu ben de sandım ki tarihi konuşuyorlar. Neyse biz kızı istedik nişan tarihi dedik. Kız 19 mayıs dedi. Abim de tamam dedi. Bana yine geldiler haliyle. Sadece şunu söyledim. Benim hemen ertesi gün sınavım var maalesef o tarihte gelemem erteleme şansımız yok mu? Böyle der demez kız bana bir bakış attı sanırsınız ki boğazlayacak beni. Neyse ben bozuntuya vermedim. Sonra işte ya sınavın ertesi günmüş ne olacak filan demeye başladı. Ki benim sınavlarım 6 sayfa soru olur klasik ve süre sınırı yoktur sayfalarca yazarsınız çok iyi çalışmış olunması gerekir. Mümkünatı yok deyince ben kız sinirlendi filan. Böyle gergin gergin konuşmaya başladı. Ben de en sonunda madem uymuyorsa kimseye 19'unda olsun. Ama kimse bana gönül koymasın ben katılamayacağım maalesef tek abimin nişanına dedim. Sessizlik oldu. Bu arada da benim salak abim hala etrafına filan bakıyor hiç araya gireyim bilmem ne demek yok. Hayır anlamıyorum yani 5 sene beklediniz birbirinizi 2 hafta daha bekleyin ne olacak... Kızın izni o günmüş o yüzden öyleymiş. Zaten nişan evde olacak. İznini o güne de kaydırabiliyor anlamadım neyin derdindeler. Zaten hemen düğün filan da olmayacak en az 1 yıl sonra...
Konu öyle kapandı gitti. Sonra 3-4 gün içinde abim geri döndü teefonla bana. sınavların ne zmaan bitiyor bilmem ne diye tarih aldı, erteledik dedi. O zamana kadar her gün mesaj atan kız cevap bile vermiyor mesajlarıma. Abime sordum abi sözlünün kontörü filan mı yok ne durumda diye. Bir problem yok dedi. Hatta sonra sordum bana mı kızgın diye. Birşey demedi konuyu değiştirdi hemen.
Ya sabır demeye devam ettim haliyle...
Ve asıl büyük bomba ki gün önce patladı...
Annem ağlayarak beni aradı. Babam işten atıldığı için üzgün, maddiyatları çok kötü. Abim iş değiştiriyor ve 1 ay sonra nişan, gırtlağa kadar da borç var. Bana bize kredi çeker misin diye sordu. Önce şaka yapıyor sandım gerçekten. Sonra çok fena sinirlendim. Kıyamadım anneme tamam anne ben bi sorayım bankaya dedim kapattım ama sinirden telefonumu paramparça ettim.
Neden sinirlendim hemen anlatayım. Konunun ilk mesajında da yazdım. Ev yaptık, evin yarı parasını ben ödedim. Abimin bu günlerini hesap ederek onu borca sokmadım. Şimdilerde köydeki ev onunmuş gibi konuşuluyor ses çıkarmadım. Evi ben yaptım resmen üstüne kondu. Evlenmiyorum ben ev yapalım dedi ev yaptık tam borçlandık evleneceğim diye tutturdu. Zaten durumlar kötü. Benim maaaşımın yarısı ev borcuna gidiyor burada kıt bela geçiniyorum. Beni arayıp bana kredi çek diyorlar. Abim niye çekmiyor kendi nişanının kredisini.
Sonra annem başladı aramaya gittin mi bankaya, gidiyor musun, çekecek misin bilmem ne. En sonunda sabredemedim. Anne dedim ben sizin oğlunuz değil kızınızım. Başka zaman sen kızsın miraz da neymiş sana deyip beni susturuyosunuz. Kıza miras vermiyorsanız para da istemeyin. Ev helali hoş olsun mutlu mesut oturun ama sizi zor durumda bırakan abim ben değilim niye onun borcunu yine bana yüklüyorsunuz dedim. İşte zor durumdayız bilmem ne dedi. O zaman ondan isteyin dedim. Eee işte o evlencek dedi. Evlenecek te bir zahmet elini taşın altına sokuversin dedim. Sonra işte bi yardım istedik bilmem ne diye annem tırnaklarını çıkardı sustum dinledim bayaaa bağırdı, çağırdı. Ne hayırsızlığım kaldı ne bencilliğim. Dinledim ve sadece sakin bir şekilde şunları söyledim.
Anne ben sizin bir lafınızla kellemi koltuğuma aldım. Bugün acil birşey olsa elimde beş kuruş param yok ve yaşadığım bu şehirde tek başıma bir kızım. Yıllardır beni koynundan çıkarmayan sen şimdi burada yalnız başıma kimsesiz yaşarken çok rahatsın. Amenna, büyüdüm belki ondandır. Her ay biliyorsun ay sonunu zor getiriyorum. Her ay sizden 100 tl 200 tl borç almak zorunda kalıyorum. Bana hep diyorsun ki abinden sonra sıra sende. Anne ben ay sonunu zor getiremezken neyime güvenip evlilik yoluna girceğim? Borcum 4 yıl sonra bitecek olacağım 28 yaşında. Azıcık para biriktireyim desem 30'uma kadar bunları bekleyeceğim zaten. Daha ne bekliyorsunuz benden? Ankara'ya yanıma gelin bana sahip çıkın hem de para biriktirelim diyorum yanaşmıyorsunuz, elinizde birikmişiniz vardı 2 ay önce har vurup harman savurdunuz onun yerine bana verin kredi borcumu azıcık hafifleteyim dedim yanaşmadınız, sizi zor duruma sokan abim azıcık da onun omuzlarına yük verin dedim yanaşmadınız. Ne istiyorsunuz benden annecim daha? Başka zaman sen kızsın karışma demeyi bildiniz ama iş buralara gelince erkek evlat gibi para bul diyebilmeyi bildiniz. Bu güne kadar hiç bir yaptığınıza ses etmedim annem babamsınız diye. Yine ses etmem herşeyim feda. Ama abimin yaptığı sorumsuzlukları görmeyip, sırf onun keyfi olsun diye beni zaten kuş kadar kalan maaşımla tekrar borca sokmanıza izin vermediğim için hayırsız evlat olacaksam olayım annecim. Sen benim annemsin hayırsız diyeceksen bunun için de bakalım. Allah görüyor, yine de Allah razı olsun.
Sonra istediği birşey olup olmadığını sorup kapattım. Haliyle bu kadar şeye dayanamayıp bayıldım. Gözümü açtığımda klinikteydim. Erkek arkadaşımın geç haberi olmuş durumdan uyandığımda yanımdaydı. Problem ne diye sormaya başladı. Anlatmak istemedim. Ama zaten çok kötüydüm ve ısrar edince dayanamadım hem ağladım hem anlattım. Annem iki gündür aramıyordu bugün mesaj atmış. Sen bizim kızımızsın ama zor günümüzde destek olmuyorsun diye.Hala beni suçluyor. Ben de mesaj attım yine. Sen de benim annemsin, ne kadar hayırsız olsam da diye. Yine cevap vermedi. Canım çok yanıyor...
Ne dokundu biliyor musunuz kızlar. Hiç birşey değil. Ne o kadar borç ne okadar sıkıntı ne abim ne birşey. Ben o gün telefonda konuşana kadar birkez bile lafını etmedim yaptığım şeylerin, birkez bile ben şunu yaptım demedim. Demedim ki annem de abim de babam da kız başına bize bunu yaptı deyip kendilerini ezik hissetmesinler. Abimin yaptığı sorumsuzluğun üstünü kapattılar hep. Erkek ya yapar... Hiç biri dokunmadı da, sırf benden artık buraya kadar dedim diye hayırsız oldum. Hayırsız oldum ya ona yanıyorum...
Ben sadece senin yorumu okudum ve acayip sinirlendim.NE DEMEK BİZİM ORALARDA KIZ A MİRAS YOK.SEN BU KADAR HAYIRLI EVLATKEN,BU KADAR AİLENE SAHİP ADİLKEN,ONLARA GÖNÜL BORCUNU EN GÜZEL ŞEKİLDE MADDİ MANEVİ ÜSTLENİP ÖDERKEN NEDEN O EV SADECE ERKEK OLMASI NEDENİYLE ABİCİNE KALIYOR .İTİRAZ EDİYORUM.KANUNLAR ÖNÜNDE EŞİT,SEÇME SEÇİLME HAKKI OLAN BİR BİREYSİN.NE DEMEK BİZİM ORALAR.Bu bir ablası kurban,
İkincisi babanın ağlaması yüreğimi cız ettirdi Allah abini akıl ,fikir,vicdan versin....
Ne yaparsan yap anne babanın abin için bir kez daha borç yükü altına girmesini kabullenme,kabul etmelerine izin verme...
değmeyen bir abin var...Konusmak fayda eder dersen telefonda degil yüz yüze konuş,sakince hatalı buldugun yanları yüzüne vur.Anne babanı naıl üzdügünü anlat ve aklını başına almasını söyle...
Yazık....Verilen emeklere....
Ablam ya döndüm okudum cinlerim daha da toplandı başıma...ÜZÜÜÜÜLMMMEEEE...SENİN GİBİ BİR KIZ YETİŞTİREYİM SIRTIM YERE GELMEZ....Hakkında hayırlısı.Sakın kredi felan çekme.sakın.İnsallah şu köydeki ev anne babanın üstünde kalır.Ben tüm bunlar bir yana gıcık oldum .Allah uzun ömür verisn diyeyim senin gibi hayırlı evlat tersine de üzülür çünkü ama anan baban hak vaki olunca aç mahkemeni çatır çatır al evin yarısını.Aslında hepsini diyecem de kanunu ben yazamıyorum.
Karışma daha da bir şeye erkek arkadasım var diyosun ,adam gibi adamsa evlen geç çalış evini yuvanı bil ...ailen kofff...
Off offf sinir oldum bu ne yaaa...Allah anne babana da akıl fikir VİCDAN versin.Birtanecik oğulları tencere onlar KAPAK mış...
Ne olur üzülme ...
erkek arkadaşım elhamdülillah allahını bilen adam gibi adam. ama onun da durumu belirsiz. seneye ülkesine dönmek zorunda. bizim sonumuz çok karışık. çok isterdim keşke beni de alıp götürebilse buralardan. nasip.. ama resmen düşman oldu aileme. istemezdim hiç böyle olsun. dayanamadı beni o halde görünce saydı sövdü abime babama. ona da canım yandı çok. ne olursa olsun anne baba onlar. laf söylerken bile özür dilerim dedi ama tutamadı kendini. üzülüyorum nolur sus artık deyince susmak zorunda kaldı sıkıntısından o akşam o da rahatsızlandı. bu durumu görünce daha çok üzülüyorum. ailem onun yarısı kadar endişelenmiyor benim için.
gece yarısı hastanelik oluyorum annemi arıyorum gelelim mi diyor. erkek arkadaşımı arıyorum hazırlan ben taksideyim diyor. 1 hafta boyunca o ve annesi baktılar bana... ve hafta sonu ailemin yanına gidecektim anneler günü diye. kesinlikle gitmeyeceksin dedi. annemi haksız buldu, babamı haksız buldu. gitmeyeceksin gidersen devam edecekler dedi.. ben bir daha asla destek olmam sana dedi..
ahh ne çok doldum ne çok taştım bu akşam. dua edin ne olur bana. çok dua edin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?