Hayatın tadını çıkaramıyorum resmen

pumpkiinn

Üye
Kayıtlı Üye
31 Mayıs 2024
360
164
31
Herkese merhaba,
Kendi işinde gücünde biriyim evliyim hamileyim :) yeterince şükredecek sebebim varken mutsuzum. Keyif alamıyorum..
baş belası bir kv var bende mesafe koydum görüşmüyorum..
İşim ile ilgili ne yazıkkı sorunlar var şirket gerçekten çok kötü bir süreçten geçiyor. Her an kötü bir haberle karşılacak endişesi taşıyoruz iş arkadaslarımla.
Hamile olduğum için iş değişikliğine şu an istesemde gidemem..
kiradayım cok aşırı problemli bir ev sahibimiz var neredeyse ayda 2 kez rahatsız ediliyoruz kendi evimde özgürce yasayabilmenin hayalini taşıyorum ama oda mümkün olmuyor.
Evladıma kavuşmama cok az kaldı inanın buna bile aşırı sevinemiyorum en mutlu olduğumu düşündüğüm anda olumsuzluklar hemen gözümün önüne geliyor.. böyle sanki tövbe haşa duaları kabul olmayan bir kulmuşum gibi isyan ediyorum..
Niye diyorum o kadar dua ediyorum niye bütün terslikler olumsuzluklar beni buluyor. Acaba ev sahibi arayacak mı acaba işten kötü bir haber mi gelecek o an sorun olmasa bile sanki problemi söyleye söyleye ben çağırıyorum. Sırf bu durumlardan dolayı kirasını ödediğim evi 5 sene oldu benimseyedim. Cocuğuma oda yapmak istiyorum sanki bugun varım yarın yokmusum gibi bu eve ne odası yapıcam ya diyip vazgeçiyorum. Oysa öyle arkadsslarım var ki zerre umursamıyor anormal olan benim zaten bunu biliyorum. Baska bir yere gidecek maddi gücümde yok malesef.. insanlarla kendimi kıyaslar şekilde buluyorum kendimi onun aile ilişkileri ne güzel kv kızı gibi görüyor birde bana bak,işiinde ne kadar mutlu bana bak yada ne bileyim kendi evinde yaşıyor sorunsuz rahatsız edeni yok yada kirada ama ev sahibi arayıp sormuyor bile bana bak diye diye kendimi yiyorum.
online terapi aldım bu arada etkisini gördüm diyemem.. ne yapmalıyım öneriniz nedir aksam aksam içinizi kararttım özür dilerim.
 
Sağlıklı bir gebelik ve evliliğiniz varsa 100-0 öndesiniz. Diğerleri bir şekilde hallolacak sonra pişman olacaksınız. Alamayacağız halde ev arayın bence gidin görüşün hatta. Yaşam enerji üzerine kurulu. Negatif düşünceler gelince bebeğinizle kendi evinizde oynadığınızı düşünün.
 
Çok şükür yolunda her şey ama düşününce hayalini kurunca dahada depresif oluyorum gerçek dunya böyle değil çünkü neye yeltendiysem hep olumsuz sonuçlandı o kadar mutsuzumki
 
İyi de kimse hayatında çok çok mutlu değil ki . Biz insanları bize gösterdikleri kadar tanıyoruz . İçlerinde ne yaşanıyor bilemiyoruz . Son zamanlarda yapmacık davranan kişi sayısı arttı maalesef . Herkes en güzel benim hayatım diye göstermek çabasında ama gerçek asla öyle değil .
Bende bir dönem sizin gibiydim bu arada
 
Bu doğru biliyorum. Peki siz nasıl atlattınız
 
Niye diyorum o kadar dua ediyorum niye bütün terslikler olumsuzluklar beni buluyor.
Her önüne gelene "şükret" deyip fakir edebiyatı yapanlardan nefret ederim.
Ancak hayatındaki pozitif şeyleri tamamen göz ardı edip kurban psikolojisi kadan kişilerden daha çok nefret ediyormuşum sanırım. (konunuz bunu idrak etmemi sağladı)
Hayat her zaman kolay olmuyor, herkese karşı aynı şekilde davranmıyor ve kesinlikle adil değil.
Ancak şu hayatta sıradan bir insan hayatında karşılaşılan sıradan olumsuzlukları bir bir sayıp "niye bütün terslikler olumsuzluklar beni buluyor" demek şükürsüzlüğün ta kendisi değil de nedir?
Böyle olmaya devam ederseniz isterseniz 7/24 dua edin bir işe yaramaz.
Çünkü dua sadece ağızla yapılan bir şey değil yaşam şeklimizdir. Hayatımızdaki olumlu şeyleri de görüp değerini bilmektir. Umarım gerçekten büyük acı ve sorunlarla sınanmadan önce bunu fark edebilirsiniz.
 
Son düzenleme:
Sürekli başkalarıyla hayatımızı kıyaslarsak hiç birimiz mutlu olamayız.
Kim bilir uzaktan başkalarıda sizin hayatınıza özeniyordur ?
Umursamayın kimseyi anın tadını çıkartın.
 
Bu hayatta ama küçük ama büyük herkesin bir sıkıntısı var. Zamanla en önemli şeyin huzur ve sağlık olduğunu anlıyor insan. Mesela ben kamuda memurum, okulum ve çalışma koşullarım çok iyi. Maddi sıkıntımız yok. Ancak küçük kızımın özel gereksinimleri var ve son 3,5 senedir vaktimizin çoğunu onun terapileri ve eğitimlerine ayırıyoruz. Başlarda ufaklıktan önceki hayatımızı özlediğim oluyordu ama zamanla onun herşeyini sevmeye, her hareketine, en ufak bir gelişimine hayran olmaya başladık. Şu an şansım olsa asla geri dönmek istemem ve bu aşamaya gelmem 4-5 senemi aldı. Yaşadığımız herşeyin bir sebebi var, her şey çok güzel olacak diye düşünün. Böyle düşünmeye başladıkça hayatımızda hep güzel kapılar açıldığını, neye elimizi atsak avuçlarımızın dolduğunu söyleyebilirim. Dilerim sizin için de böyle olur
 
Allah bağışlasın kızınızı. Bende aydınlanma yaşamak istiyorum ya önceden neşe ve hayat doluydum sanki bütün enerjim emildi ot gibiyim hayatın hep karanlık tarafı bana bakıyor aydınlık yüzü cok uzakta ve imkansız gibi
 
Ben durumun farkındayım yalnız. Yaptığım şeyin hoş ve güzel bir şey olmadığınında bilincindeyim şükürsüzlük yapmayı bile isteye bayıla bayıla şımarıklıktan yapmıyorum. Bu açıdan bakmayı denediniz mi? Yani durumdan rahatsız olmasam gelip buraya konu açmam yada gidip terapi almam. Bir şeylerin normal olmadığını bildiğim için belki bir iki fikir ve yöntem alırım diye konu açtım. Nefretinizi fark etmenizi sağladıysamda ne mutlu bana bakın sevinecek bir şey buldum sizi aydınlattığım için :)
 
Geçen 5 yılda bence instagram etkisiyle her şey çok iyi çok keyifli algısıyla yaşadığımızı düşünüyorum. Üstelik pandemiye rağmen. Kendi hayatımızı pembe gösterdiğimiz yetmiyor sürekli gezen, en iyi cafelere giden, ülkeleri dolaşan, bir giydiğini bir daha giymeyen, sürekli kargo poşeti açan videolar izledik, bir şekilde takip ettik, etmesek de başkaları konuştu dinledik. Yetmedi dizilerde de her şey kusursuz .
Bence bunun gerçek olmadığıyla yüzleşiyoruz ve kendi hayatımızın aslında nasıl olduğunu farkediyoruz. Sanırım bunu kabul de biraz zaman gerektiriyor. Ve boşluk hissi yaratıyor. Mutsuz olunacak bir şey yok diyoruz her şey tam gibi ama eksiklik hissi yaşıyoruz . Ya da bunca yapaylık yordu bizi bence.
 
Hiiiç önemsemeyin ya insanlar kendi aileleri ile görüşmüyor bırakın kv mv nolmuş yani ben de anlaşamıyorum psikolojim için sık sık görüşmemeyi tercih ediyorum hadi onu geçtim çözümü olan dertler için hamile halinizle hiç canınızı sıkmayın, vakti gelince evinizi de değiştirirsiniz belki yeni bir ev alacak durumunuz olur, şu anda hamilesiniz bebeğiniz doğduktan sonra belki işleriniz yoluna girecek herkesin her anlattığına her gördüğünüze de itibar etmeyin her şey mükemmel olamaz ya bazıları da çok sabrediyor sakin kalmaya çalışıyor öyle içine atıyor dışarıya yansıtmıyor vs hep idare etme durumundalar eşinizle ilişkiniz iyiyse maddi durumunuz geçineceğiniz kadar yeterliyse gerisini boşversin gitsin
 
dünyada sizin yerinizde olmak isteyecek kimbilir kaç kadın var… sürekli olumsuz şeylere odaklanırsanız güzellikleri görmez olursunuz. Sizden daha kötü durumdakilere bakın ve sahip olduklarınızın farkına varın.
 
Ben sizi anlıyorum, mutlu bir evliligim var hamileyim ama yer yer bana da oluyor. İş ile ilgili sorunlar ve evin kira olması, ev sahibi ile, ev ile ilgili meseleler, birtakım özel durumlardan ötürü taşıdığım birçok gerginlik, kendini yetersiz hissetme hali vb. bir sürü şey. Sonra şükrediyorum ama ben genel olarak kendimde sorun görüyorum nedense, kendimi yetersiz, başarısız buluyorum. Bunlar zaman zaman herkese uğrayan geçici hisler. Hamilelik de duygusal yoğunluğu yüksek bir süreç, bence geçecektir. Hayat zaten inişli çıkışlı, her zaman iyi olamazsınız. Tüm yaşadığım zorluklara karşılık eşimle mutlu olayim, bebeğim sağlıkla gelsin, tüm sevdiklerim saglikli olsun yeter demek lazım, ben öyle diyorum. Diğer şeyler için de dua etmekte fayda var.
 
Mutluluk içsel bir şey. Kendi içinde huzuru yakalayamayan, ev de alsa araba da alsa, çocuk da doğursa, çok zengin de olsa mutlu olamıyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…