aslinda bir tavrin olmadigi icin seciliyo olabilirmsn cnm onaylayici tavr demek kisinin kendi fikir dusuncesi olmadigni hersye evet tabi diyen kafa yapisi demek... bu tarz insanlarda cok onemsenmz naslsa herseye olur dio bakis acisi olur insanlarda... yaniii insanlarin kafasi seni sarmyo olabilir migiyim tarzımı genelde beğenirler, elimden geldiğince kibar davranmaya çalışıyorum herkese ve bencil olmamaya çalışıyorum, genelde konuşmaları dinliyorum, onaylayıcı tavır içerisindeyim
olur tabi :) ben de bazen yaşadıklarımı anneme bağlıyorum mükemmeliyetçi bir kişiydi. sürekli üstümde baskı hissederdim ve hep başkaları ne der düşüncesi içindeydiCanım ben de üniversiteye kadar söylediklerini yaşıyordum.Kaynağını buldum sonradan,babamın aşağılayıcı sözleri Davranışları..
Ankara'da yaşıyormuşsun,ben de Ankaradayım ve geleli çok olmadı.İstersen bir avm de buluşup ark olabiliriz canım.Seni anlarım
tabiki :)Ankarada oturan bir baska yalniz arkadas daha kabul eder misiniz
umarım, çok teşekkür ederim :)Seni çok iyi anlıyorum.
Arkadaş çevresi değiştir yada kendini!
Bana çok değer veren geç kalırsam bekleyen arayan soran ve senin yokluğunu hissettiğin herşeyi yapan arkadaşlarım da oldu hala da varlar ama 3 kişi sadece ama az olsun öz olsun hepside farklı yerlerden arkadaşım. Çoğu on senesini doldurmuştur.
Onun dışında ben onlara değer verirken beni kullanıp sonra yokmuşum gibi davrananlarda oldu. Bunlar kim mi çıkarcı yapmacık sırf kaybetme korkusuyla insanlara gülücükler saçan kankacılık yapan birbirleriyle cıvık cıvık aşkım bitanem vs saçma sapan sevgi gösterileri yapan karaktersizlerdi. Bende doğruya doğru yanlışa yanlış diyen samimiyetsizliği sevmeyen biriyim işte bu iki karakter çatısınca ben kendimi ne kadar dürüst saf temiz hissetsem kendim iyi biri gibi görsem de o karakterde insanlar biz gibileri salak olarak algılayıp dışlanmaya çalışıyorlar akıllarınca buna bizzat şahit oldum gruptan dışlanan çok iyi bir kız vardı arkadasından çok saf salak o çekilmiyordu dediler ya doğruların yanlış yanlışların doğru olduğu bir dünyada yaşıyoruz malesef ya kendin gibi biriyleriyle arkadaş olmayı yani dostunu iyi seçmeyi öğreneceksin yada yapabilirsen sende yapmacık davranacaksın o şekilde onlarca arkadaşın olur.
Bak anılarım depresyon ya üniversitesi okurken yurtta benim herşeyim olurdu kimseden birşey istemeyi sevmem muhtaç değilken benden otlanmaya çalışanlardanda nefret ederdim kullandırtmazdım eşyalarımı odaya biri geldimi ilgilenedirdim yardım ederdim gezdirirdim yeni kazandıysa sonra bir bakardım diğer kızlarla kanka olmuşlar birbirlerinin kıyafetlerini giyerek izinsiz dolaplarını karıştırır aşkımlı konuşmalar birlikte uyumalar falan samiyetsizlik abideleri. Ben dışlanırdım bir anda o yüzden herkese iyi davranmamak lazım. Mesafeli ol iyi tanı öyle değer ver insanlara.
İş yerinde ise maalesef biraz alttan alman lazım bence çünkü iş arkadaşlarını sen seçmedin her gün işte mutsuz olacağına işini değiştir imkanın varsa ve yeni yerde daha ılımlı davran kimseye yaranmaya çalışma fikirlerinin çoğunu kendini sakla sıkarsa muhabbet dinliyormuş gibi yap ama zıt gitme daha çok mutlu olursun.
Uzattım biraz kusura bakma son olarak Mümin Sekman'ın herşey seninle başlar kitabını okumanı tavsiye ederim dibe vurmuş hissediyorsun o sana kendini sevdirecek ve istediğin her ne olursa ona ulaşman için yol gösterecektir. Ben defalarca okudum okudukça hayat felsefenin oldu. Öyle boş sadece motive edici geçici gaz veren bir kitap değil.
Umarım yakın zamanda sıkıntından kurtulursun canım
çok yaptım hatta hatalarımı düzeltmeye çalıştım ama her şey aynıBen sahsen isyerinden kanka aramiyorum.Az mic mic ama saygi bekliyorum.Aa yok mic mic olduklarina sonsuz saygi micmic olmadiklarina ise sen kim kopek oluyorlar.Sirf buyuzden daha iyi sohbet edeyim ama yok kafadar degiliz zaten herseyi konusmak bana gereksiz geliyor ben surekli gordugum is arkadasimla hergun hergun konusacak ne bulabilirim onlar ne buluyorlar konusacak surekli sasiyorum.. Bana normal saygi yetecek .Boyle bir aradayim ben de.
Ben olsam oyle yapmam.Herkese saygi duyarim.
Kendimi de sucluyorum bazen ama yok;
Ben normalim ,bu isyerinde muhatap oldugum insanlar bir tuhaf.Farkli bakiyoruz herseye.Yirticilar bir kere..Ama bir saygiyi hakediyoruz.
Ayrica senin o arkadaslarina da diyorum ki:Terbiyesizler!
Peki sen hic ozelestiri yaptin mi .?Neden olabilir.Onlar haksiz da olsa bir nedenleri vardir.
güzel fikir :) benimle aynı ya da benzer durumda olanlar için de güzel olurwhatsapp grubu kuralım isterseniz? var mı grubunuz?
Kk da yalnizlar diye bir baslik acalim ve arkadas olalim artik....
Kuzum gel arkadas olalim diyesim geldi cokta tatlissin niye boyle yapiyorlar ki
inşallah, çok teşekkür ederimMerhaba. İlkokulda bende sizinle aynı sorunları yaşadım. Hep dışlanan, kantinde unutulan, beklenmeyen, doğumgünü unutulan, bir anı veya sır paylaşılmayan kişi hep ben olurdum. Ergenlik ve mayın tarlası gibi olan yüzümün verdiği utanç duygusu ayrıca beni mahvederdi. Sonra taşındık ve liseye başladım. Yine ilk başta çekinik davrandım ve dışlandım. Ama Sonra insanları tanıyıp güzel kalpli arkadaşlar edindim ve hep güzel komik zamanlar geçirdim. Sonra üniye başladım ilk başta yine çekinik kaldım ve yine dışlandım. Sonra güzel kalpli insanları bulup onlarla arkadaş olup güzel ve komik zamanlar geçirdim. Bende sizin gibi sıkıntılı günler geçirdim. Ama sıkıntımı hep şu şekilde atlattım. İnsanları iyice tanıdım, ve o Arada kimseyle sıkı fıkı, samimi olmadım. sadece güzel kalpli insanları bulmaya çalıştım ve sadece onlarla arkadaşlık yaptım. Ve hala arkadaşlık yapıyorum da 20 senelik 12 senelik güzel arkadaşlıklarım sayesinde bu sıkıntıları aştım. Belki etrafınızda hep kötü kalpli insanlar var, belki güzel kalpli insanları göremiyorsunuz. Tüm sorunların sebebini kendinize yüklemeyin lütfen. Herkesten dost olunmaz. Sizin gibi güzel ve ince düşünceli birisinin yine güzel ve ince düşünceli bir arkadaşı olmalı. Allah sizi hayırlı ve güzel kalpli insanlarla karşılaştırsın. Allah'a emanet olun.
wp grubu iyi fikir, sırf şu an yaşadıklarım yüzünden işten ayrılasım geliyor ama kendimi tutuyorum, bakalım nereye kadar dayanacağım, günaydınımı almıyorlar bu kadar terbiyesizleştiler. topluca yemeğe gidiyorlar sen de gelir misin diye sormuyorlar bile.Kimse seni dislayamaz, onlar sana boyle davranak kendi kendilerini disliyorlar. Oyle insanlarin sorunlari kendileriyle aslinda. Iclerindeki mutsuzlugu ve beceriksizlikleri insanlari ezmekle cozmeye calisiyolar. Oyle insanlar yalniz kalamaz ama sen yalniz kalabilirsin. Kendini boyle hissettiren insanlardan uzaklasmak en iyisi. Insanlar internetten de arkadas oluyor. Sonucta insanlar her yerde. Bi seyler vesilesiyle arkadas olabiliyor. Bir kurstan, bir sosyal medyadan, ne bilim. Benim de bulundugum cevrede arkadas yok daha dogrusu var ama kafa dengi yok. Bence sen de secicisin benim gibi. Ama ufaktan ufaktan bi seylere baslamak suan icin iyi bi cozum gibi. Herkesin arkadasa ihtiyaci var. Isterseniz whatsapp kurabiliriz. Suanlik ne desek bos cunku ruh hali degisiyo insanin. Herkesin donem donem yasadigi sikintilar var. Suan burda yaziyoruz sana ama bizim de sikintilarimiz var.
mesela nasıl konuşuyorYa arkadaşım özgüvenli olucam diye kasma kendini. Bu insanı daha aşağıya çeker. Kendine başka meşgaleler bul. Biz seni birebir görmedikçe sorun sundan diyemiyoruz. Çok yakın bir tanıdığim var hayatımda taniyip taniyabilecegim en saf temiz iyi niyetli insan ama o kadar cok gereksiz konusuyor ki bes dakika sonra nasil kacsam diye dusunuyorum. Bu insanin hic bir kotulugu yok. Aksine cokta seviyorum. Sen istenmedigini sevilmedigini saniyorsun ama cok baska bir sebep olabilir arkasinda. Bu kadar kafana takma...
öyle davranmamaya çalışıyorum ama herhalde çok sıkıcı biriyimaslinda bir tavrin olmadigi icin seciliyo olabilirmsn cnm onaylayici tavr demek kisinin kendi fikir dusuncesi olmadigni hersye evet tabi diyen kafa yapisi demek... bu tarz insanlarda cok onemsenmz naslsa herseye olur dio bakis acisi olur insanlarda... yaniii insanlarin kafasi seni sarmyo olabilir mi
istanbul :)Nerdesin ben gelim ben de yalnizim:)
Aşırı dindar biri misin ? Ya mesela bir arkadaştan örnek vericem.Bulunduğu ortamda sürekli dini konulara girerdi,ezan okunduğunda namaz kılalım hadi diye baskı yapardı.sürekli hadislerden ayetlerden laf açardı .böyle biri misin ?öyle davranmamaya çalışıyorum ama herhalde çok sıkıcı biriyim
değilim hatta sabit bir konu konuşmamAşırı dindar biri misin ? Ya mesela bir arkadaştan örnek vericem.Bulunduğu ortamda sürekli dini konulara girerdi,ezan okunduğunda namaz kılalım hadi diye baskı yapardı.sürekli hadislerden ayetlerden laf açardı .böyle biri misin ?
açıkça yazdım. sana göre mantıksız. belki bilinçsizce itici davranışlarda bulunuyorum belki de aklıma gelmeyen başka bir neden var çözemedim.belirli yılları kapsayan belli bir dönem içerisinde gerçekleşen bir şey olsa yorumum daha farklı ve ılımlı olabilirdi.
fakat ilkokuldan ta çalışma hayatına kadar hiç arkadaşının olmaması, olanların hep ama hep uzaklaşması ve bu kadar dışlanıyor olmak hiç de normal değil, tek sebebi sen olmalısın.
Yani muhtemelen insanları rahatsız eden, onları irrite eden davranışlara giriyor, sözler söylüyorsun bilinçli/bilinçsiz.
Peki hiç birilerine konuyu açıp sordun mu neden bana böyle davranıyorsun vs. diye? çünkü genellikle ergenlik döneminde insanlar karşı taraftan ne rahatsızlık duyuyorsa sorulsun ya da sorulmasın mutlaka söylerler patır patır yüzüne.. bazı tipler hiçbir şey söylemeden öylece uzaklaşmayı yenilgi sayar mesela..Sen şöylesin, böyle yapıyorsun, bunu dedin bana ama falan der..
konun abartılı değilse, mutlaka bir şeyler duymuş olmalısın neden yalnız bırakıldığın hakkında. her şeyi açıkça yazdın mı buraya mesela?şu haliyle mantıksız ve kapalı bir konu
Canım ya gel ben senin arkadaşın olayım. Seni anlıyorum bazı insanlar biraz şanssız oluyor.Çoğu kişi fark etmeyecek bu başlığı fark edenler de okumaya üşenecek belki, ama ben gene de yazacağım çünkü içimdekileri bu kadar uzun bir yazıya dökecek kadar doldum. Bu kadar dolmama neden olan yaşadıklarımdan ziyade bu yaşadıklarımın kısır döngü olduğu ve bu döngüden hiç kurtulamayacağım düşüncesi. Yaşadığım her şey ve kendi zayıflığım bu düşünceyi sürekli körüklediğinden ve kuvvetlendirdiğinden artık bu düşüncenin doğruluğuna kendimi inandırdım. Belki bu yazıyı okuyan biri çıkar, belki benle benzer durumları yaşayanlar vardır. Bunlar da dert mi diye düşünecek kişiler de olacak belki ama bizzat yaşayan bilir, bunlar çok ağır geliyor insana ve ben bu döngüden çıkamama gerçeğine daha fazla dayanamayacağım.
Küçüklüğümden beri hep grupların dışında kaldım, girdiğim grupların da zayıf halkası hep ben oldum. Bir kişi oyun grubu oluştururdu, ben oluşturmaya kalksam kimse katılmazdı bile. Sanki yokmuşum gibi. Arkadaş gruplarında bir yere gidileceği zaman unutulan tek kişi ben olurdum. Öğle teneffüsü olurdu, grupça kantine inilirdi, işi uzayan sona kalan kim olursa olsun grup o kişiyi beklerdi, benim dışımda. Eğer sona kalan ben isem grubun çok umrunda olmaz ve sınıfa çıkarlardı. Sona kalan Ayşe, Fatma bilmem kim ise onlar beklenirdi. Bu çocukluk zamanlarımla sınırlı kalmayıp ergenliğime de sıçradı. En iyi arkadaşım dediğim kişilerin en iyi arkadaşları hiçbir zaman ben olmadım. Ergenlik dönemimde beraber sinemaya gidelim diyeceğim ya da beni davet edecek bir arkadaşım hiç olmadı. Elimden geleni de yapıyordum halbuki, sıcakkanlı davranıyordum, fazla yılışmıyordum her şeyi kararında götürüyordum ya da ben öyle sanıyordum. Ne zaman biriyle tanışsam ilk zamanlarda sıcak davranan bu biri, ileriki zamanlarda sanki hakkımda utanç verici bir dedikodu dönmüş gibi benden hızla uzaklaşıyordu. Lisenin bahar şenliklerine " yanımda kimse yok tek başıma nasıl eğleneceğim ki" deyip hiç gitmedim. Yalnızlığımdan utanırdım ama kaçamıyordum da üstümde bir kara büyü varmış gibi. Okulda ya da dershanede sanki vebalıymışım gibi sınıfta yanı boş olan kişi hep ben oldum,istisnasız, inanın.
Üniversitede de bu durumdan kurtulamadım. Bu sefer bir tane arkadaş edinebilmiştim kendime ancak o arkadaşın da bir arkadaşlığını göremedim. Yine de yalnızlıktan iyidir deyip attığı kazıklara rağmen yanında olmaya devam ettim. İlk defa sinemaya gittiğim arkadaşım oydu, cafeye gittiğim de. Asosyal değildim ama bilmediğim bir sebepten insanlar hep benden uzaklaşıp bana karşı tiksinti ya da acıma dolu bakışlar atıyordu. Tanımadığı kişiyle bile notlarını paylaşan öğrenciler nedense bende hep bir bahane buluyordu. Mezuniyet günümde de bu dışlanılmışlığın utancını ve kaygısını yaşadım. Diploma için ismi anons edilen her kişi alkışlanıyordu. Ben ise alkışlanmayacağımı biliyordum ve ailemin bu dışlanmışlığa şahit olmasının vereceği ağır utanç duygusu beni daha da streslendiriyordu. Evet dışlandığımdan utanıyordum ve ailemin de bu dışlanmışlığımı ve ezikliğimi görmesinden çok korkuyordum. Ama ilginçtir orada ismim anons edildiğinde alkış sesleri geldi çok olmasa da. Sanki hiç hazırlanmadığım çok önemli bir sınav birkaç ay sonraya ertelenmiş gibi müthiş bir rahatlık ve mutluluk yaşadım. Bu alkış herkes için olağandı ama benim için imkansız gibi bir şeydi.
Şu an 23 yaşındayım ve çalışmaktayım. Ofiste 6 kişiyiz. Tahmin edeceğiniz gibi tek dışta kalan kişi benim. Günaydınına cevap verilmeyen iyi akşamlarına kem küm ses çıkartılan kişi benim. Yemekhanede genelde yalnız yemek yiyen, ya da ofisteki grubuyla gittiğinde sona kalırsa beklenmeyen tek kişi benim. Hiç sevgilim de olmadı, dostum da. Sadece arada bir iki yazdığım üniversite arkadaşım var yukarıda bahsettiğim.
Bunları hak etmek için ne yaptım bilmiyorum, hayatımın her anında ve her ortamda böyle ezik ve dışlanmış olmak için bilmeden insanlara hakaret falan yağdırıyorum herhalde. Milletin telefonları susmazken bana haftada anca bir iki kere gelen whatsapp mesajı, ona da şükür diyorum aylarca kimsenin mesaj attığı olmadığı zamanları da yaşadım çünkü. Daha fazla böyle devam edebilir miyim bilmiyorum. Birkaç kez intihara kalkışmıştım ergenken, şu an da aklıma gelip gelip gidiyor. Nickimi de bilinçli böyle aldım, prozac kullanıyorum, yaşadıklarımı bir nevi takmamamı sağlıyordu ama artık o da yetmiyor. Hiçbir psikolog psikiyatr da çözüm etmiyor sanki hepsi para tuzağıymış gibi, boş boş dinliyorlar ve seans bitimini bekliyorlar.
tam tersiyim, toplum içinde dinle ilgili de konuşmam sanırım zayıf bir karakterimAşırı dindar biri misin ? Ya mesela bir arkadaştan örnek vericem.Bulunduğu ortamda sürekli dini konulara girerdi,ezan okunduğunda namaz kılalım hadi diye baskı yapardı.sürekli hadislerden ayetlerden laf açardı .böyle biri misin ?
Bende aynı yım seni çok iyi anlıyorum cnm sırf bu ezikligm çekingenligm yüzünden is yerinde mobing e uğradım ve bugün istifa verdim ağlaya ağlaya öyle yalnızım kitam tersiyim, toplum içinde dinle ilgili de konuşmam sanırım zayıf bir karakterim
ben de mobinge uğradım geçen hafta, sesimi çıkarıp kendimi savununca da kavgacı geçimsiz ilan edildim proje müdürü tarafından... hayat bizim gibilere çok zor. insanlardan ciddi ciddi nefret etmeye başladım artık özellikle işe başladıktan sonraBende aynı yım seni çok iyi anlıyorum cnm sırf bu ezikligm çekingenligm yüzünden is yerinde mobing e uğradım ve bugün istifa verdim ağlaya ağlaya öyle yalnızım ki