merhaba arkadaşlar
5 yıl önce aşağıdaki konuyu açmıştım. kadere bak tam 5 yıl sonra yine ağustos ayında ne konumdayım.
https://www.kadinlarkulubu.com/foru...ya-ikna-etmek-konusunda-yardim-ricasi.554278/
sevgilimden ayrılmadım, kayınvalideden ayrı oturma konusunda da ikna edemedim. güzel dubleks bahçeli evimize gelin geldim. çalışıyorum kendi ayaklarım üstünde duruyorum. evde hiçbir iş yapmıyorum (önceleri yapmaya çalıştım kayınvalidem çok dominant bir insan ve herşeye karışmayı sever benim de hevesim kaçtı bıraktım). 2 haftada bir temizlikçi gelir haftaiçi ben yokken evi temizlerler. kayınvalidem yemeklerimizi yapar(dı) artık küsüz onun yemeğini yemiyorum. akşamları en geç 9 dan sonra odasına çekilir bir daha çıkmaz cinsellik vs yaşanırsa diye o konuda düşüncelidir. 1 yaşında bebeğim var bu arada. eşim çok iyi bir insan beni el üstünde tutar hep mutluluğum için çalışır. nereye gezmeye gidelim desem götürür dışarı çıkması vs pek yoktur.
ama... bütün bunlar benim yarı açık hapiste yaşadığım gerçeğini değiştirmiyor. şu anda bunları ağlayarak yazıyorum. bebeğim doğduğundan beri iyice çekilmez oldu bu durum. bir anne çocuğunu doğru ve yanlışları ile büyütmek ister. herşeye karışır herşeye. erken çalışmaya başlamak zorunda kaldım bebeğime bir süre baktı onu da evi sahiplendiği gibi onu da sahiplendi. bir konuda aynı fikirde olmasak illa onun dediği olacak asla dinlemez. dediğini de yapmaz. ilk evlendiğimizde eski eşyalara gelin geldim sadece mutfak eşyaları ve yatak odası getirdim onları paramız oldukça değiştiririz dedik. düzeni olan bir eve yyerleşmek o kadar kötüymüş ki. birşeyin yerini değiştirsem bozulur, mutfakta her yer eski eşya dolu hiçbirini atmaz. örneğin 5 tane kahve fincan takımı var 2 tane ben getirdim 3 de onun eskileri. 4 çaydanlık var. salonda ıvır zıvırlar. her yer plastik çiçek dolu sinir oluyorum. evde 100 tane falan havlu var. kadın biriktirme hastası bir şey atınca kıyamet kopuyor. kilerde 5 tane boş damacana var su kesilirse onları kullanacakmışız 2 senedir öyle bir şey olmadı. çok bunaldım başlarda kavga gürültü gizlice ata ata evi hale yola soktum ama hala tabiki istediğim gibi değil hiçbir zaman da olmıcak. örnek mutfakhalısını beğenmiyorum bunlar taşınırken yeni almışlar onu değiştireym desem yeni işte niye masraf yapıyosun. salon perdeleri çok boğucu ben ferah stor istiyorum ona çok para vermişler çok güzelmiş.. hep böyle şeyler...
böyle böyle bgnlere geldik çocuk doğunca daha da değişti herşey bu sefer çocuk üzerindesorunlar çıktı lohusalığımdan itibaren HERŞEYE karıştı sürekli eşime şikayet ediyo arkamdan çünkü yüzüme söyleyemiyor eşim engelliyor onu sunaya bir şey söyleme diye. eşimi hep doldurmaya çalışıyo eşim de ona karşı beni savunur ama bir tartışmada da söyler yani ama sen de böylesin işte örnek süpürgeyi burda bırakıyosun. işten eve gelirim sürekli tepemde iyi niyetle de olsa karışır. çocuk ek gıdaya geçince pütürlü yedirmeme izin vermedi boğulur diye panik zaten eşim de ona inandı 2 kişi olunca müdahale edemedim çocuk pütüre çok zor alıştı. yeni akım elle yemek olan blw hayal zaten. hep heveslerim kursağımda kaldı. eşime sorsan çocuk öyle de böyle de büyüyo ben olayları büyütüyorum. en son büyük bir tartışma çıktı, daha doğrusu ben tartışmayı beceremem anlaşmazlık olunca susup içime atarım. ve suratımı asar ortamdan çıkarım. o da ona bozuluyor hep beniyalnız bırakıyo fln diye kendince. son tartışmada sabrımı taşıyosunuz yeter filan diye bağırdı ben de cevap vermedim yineama o günden sonra asla konuşmadım. eşime de konuşmıcam onun yemeklerini yemicem hiçbirşeyini istemiyrum dedim. eşim de benden yana çıktı. 1 aydır konuşmuyoruz.
evleri ayıralım desem bin defa dedim. eskiden çok net söyleyemiyodum evlenirken kabul ettin diyecek, artık cesurca söylüyorum. yalnız şöyle bir sorun var bu evebirlikte taşınmışlar benden önce. kadın gitmiyor bu ev benim diyo. eşim de gitmiyor bu ev benim diyo. ona ev alırsak gidecek. eşim ben ona evalmam o parayı veremem ancak kirasınıveririmdiyo. o da kendi üstüne ev olmadan asla gitmiyor. benim ev umrumda değil1+1 evde bile yaşarım bahçesi de dubleksi de umurumda değil. eşim bir kenarda dursun kadın zaten konuşmuyosun onla sana zarar veremez artık diyo. İSTEMİYORUM diyorum. maddi imkanlarım bu şekilde ne yapayım diyo. olayı maddiyata vuruyor ama biz bu evden çıksak evi de satsak mecbur gidecek o da. ikisi de evden vazgeçemiyor. bıktım. evde onu görmemek için odama kapanmaktan bıktım. misafir çağıramamaktan, çağırdığımda o dominant yüksek sesi ile her ortama girmesine, ona sen git biz oturalım diyememekten bıktım. çamaşırları abuk subuk astığımda birinin söyleneceğini hissedip rahatsız olmaktan, evde bir şey atarken acaba kızcak diye düşünmekten. evde mutfağımda kendi hevesime göre yemek yapamamaktan.
kayınvalide ile yaşamak ölümmüş. lütfen genç kızlar kabul etmeyin. kapınız ayrı olsun enkötü.
5 yıl önce aşağıdaki konuyu açmıştım. kadere bak tam 5 yıl sonra yine ağustos ayında ne konumdayım.
https://www.kadinlarkulubu.com/foru...ya-ikna-etmek-konusunda-yardim-ricasi.554278/
sevgilimden ayrılmadım, kayınvalideden ayrı oturma konusunda da ikna edemedim. güzel dubleks bahçeli evimize gelin geldim. çalışıyorum kendi ayaklarım üstünde duruyorum. evde hiçbir iş yapmıyorum (önceleri yapmaya çalıştım kayınvalidem çok dominant bir insan ve herşeye karışmayı sever benim de hevesim kaçtı bıraktım). 2 haftada bir temizlikçi gelir haftaiçi ben yokken evi temizlerler. kayınvalidem yemeklerimizi yapar(dı) artık küsüz onun yemeğini yemiyorum. akşamları en geç 9 dan sonra odasına çekilir bir daha çıkmaz cinsellik vs yaşanırsa diye o konuda düşüncelidir. 1 yaşında bebeğim var bu arada. eşim çok iyi bir insan beni el üstünde tutar hep mutluluğum için çalışır. nereye gezmeye gidelim desem götürür dışarı çıkması vs pek yoktur.
ama... bütün bunlar benim yarı açık hapiste yaşadığım gerçeğini değiştirmiyor. şu anda bunları ağlayarak yazıyorum. bebeğim doğduğundan beri iyice çekilmez oldu bu durum. bir anne çocuğunu doğru ve yanlışları ile büyütmek ister. herşeye karışır herşeye. erken çalışmaya başlamak zorunda kaldım bebeğime bir süre baktı onu da evi sahiplendiği gibi onu da sahiplendi. bir konuda aynı fikirde olmasak illa onun dediği olacak asla dinlemez. dediğini de yapmaz. ilk evlendiğimizde eski eşyalara gelin geldim sadece mutfak eşyaları ve yatak odası getirdim onları paramız oldukça değiştiririz dedik. düzeni olan bir eve yyerleşmek o kadar kötüymüş ki. birşeyin yerini değiştirsem bozulur, mutfakta her yer eski eşya dolu hiçbirini atmaz. örneğin 5 tane kahve fincan takımı var 2 tane ben getirdim 3 de onun eskileri. 4 çaydanlık var. salonda ıvır zıvırlar. her yer plastik çiçek dolu sinir oluyorum. evde 100 tane falan havlu var. kadın biriktirme hastası bir şey atınca kıyamet kopuyor. kilerde 5 tane boş damacana var su kesilirse onları kullanacakmışız 2 senedir öyle bir şey olmadı. çok bunaldım başlarda kavga gürültü gizlice ata ata evi hale yola soktum ama hala tabiki istediğim gibi değil hiçbir zaman da olmıcak. örnek mutfakhalısını beğenmiyorum bunlar taşınırken yeni almışlar onu değiştireym desem yeni işte niye masraf yapıyosun. salon perdeleri çok boğucu ben ferah stor istiyorum ona çok para vermişler çok güzelmiş.. hep böyle şeyler...
böyle böyle bgnlere geldik çocuk doğunca daha da değişti herşey bu sefer çocuk üzerindesorunlar çıktı lohusalığımdan itibaren HERŞEYE karıştı sürekli eşime şikayet ediyo arkamdan çünkü yüzüme söyleyemiyor eşim engelliyor onu sunaya bir şey söyleme diye. eşimi hep doldurmaya çalışıyo eşim de ona karşı beni savunur ama bir tartışmada da söyler yani ama sen de böylesin işte örnek süpürgeyi burda bırakıyosun. işten eve gelirim sürekli tepemde iyi niyetle de olsa karışır. çocuk ek gıdaya geçince pütürlü yedirmeme izin vermedi boğulur diye panik zaten eşim de ona inandı 2 kişi olunca müdahale edemedim çocuk pütüre çok zor alıştı. yeni akım elle yemek olan blw hayal zaten. hep heveslerim kursağımda kaldı. eşime sorsan çocuk öyle de böyle de büyüyo ben olayları büyütüyorum. en son büyük bir tartışma çıktı, daha doğrusu ben tartışmayı beceremem anlaşmazlık olunca susup içime atarım. ve suratımı asar ortamdan çıkarım. o da ona bozuluyor hep beniyalnız bırakıyo fln diye kendince. son tartışmada sabrımı taşıyosunuz yeter filan diye bağırdı ben de cevap vermedim yineama o günden sonra asla konuşmadım. eşime de konuşmıcam onun yemeklerini yemicem hiçbirşeyini istemiyrum dedim. eşim de benden yana çıktı. 1 aydır konuşmuyoruz.
evleri ayıralım desem bin defa dedim. eskiden çok net söyleyemiyodum evlenirken kabul ettin diyecek, artık cesurca söylüyorum. yalnız şöyle bir sorun var bu evebirlikte taşınmışlar benden önce. kadın gitmiyor bu ev benim diyo. eşim de gitmiyor bu ev benim diyo. ona ev alırsak gidecek. eşim ben ona evalmam o parayı veremem ancak kirasınıveririmdiyo. o da kendi üstüne ev olmadan asla gitmiyor. benim ev umrumda değil1+1 evde bile yaşarım bahçesi de dubleksi de umurumda değil. eşim bir kenarda dursun kadın zaten konuşmuyosun onla sana zarar veremez artık diyo. İSTEMİYORUM diyorum. maddi imkanlarım bu şekilde ne yapayım diyo. olayı maddiyata vuruyor ama biz bu evden çıksak evi de satsak mecbur gidecek o da. ikisi de evden vazgeçemiyor. bıktım. evde onu görmemek için odama kapanmaktan bıktım. misafir çağıramamaktan, çağırdığımda o dominant yüksek sesi ile her ortama girmesine, ona sen git biz oturalım diyememekten bıktım. çamaşırları abuk subuk astığımda birinin söyleneceğini hissedip rahatsız olmaktan, evde bir şey atarken acaba kızcak diye düşünmekten. evde mutfağımda kendi hevesime göre yemek yapamamaktan.
kayınvalide ile yaşamak ölümmüş. lütfen genç kızlar kabul etmeyin. kapınız ayrı olsun enkötü.
