Hayatımın en mutsuz dönemi

Yaşınız kac bilmem de. Insanlar 40 yasinda 50 yasinda yeni hayat kuruyor. Siz neden kuramayacaksiniz.
Kararimda ilerliyorum. Ama icimdeki yanlizlik duygusu gecmiyor. Yasayamadiklarim nefesimi kesiyor herkes ama herkes hayatina devam ediyor. Gecen gun 6 ay sonunda beni annesi ve onun teyzeleri aradi ve bana diyolarki gelip seni alalim bende gelmeyin dedim.ama zor bi surec tabi ki 6 ay sonra bunu demeleride enteresan yani.
 
28 yaş cok genç bir yaş. Mutlu olmak hakkın. Hayat senin karar senin ama yaşadıkların bir son degil. Süreci yönetmek senin elinde.
Ama nasil kac aydir bi turlu kendime gelemedim bi turlu sanki hersey bitmis gibi hissetmekten alamadim kendimi.
 
Daha boşanmadan ben bir daha kimi sevebilirim ki ne neyin kafası? Önce kendi hayatını kurmaya çalışmadan yine hayatı bir erkekle evlilik olayına getirmek yüzünden bu haldeyiz. Önce kendine gel hayatını kur ondan sonra seveceğin biri olursa ne ala.
 
Biz turk kadinlari bu bosanma ve evlenme isini abartiyoruz bence.. yani dunyanin sonu mu bu? Hem 10 yil sonra olacagina simdi olsun daha iyi..

emin ol tekrarda seversin evlenirsin annede olursun. Bi daha kimi bulucam gibibi dusunce sacma suan.. 1-2 ay dinle
Kendini zaten olacagi varsa olur.. olmazsada olmaz dunyanin sonu degil
 
Peki size hic sanki bos bos yasiyormus bosuna yasarmis gibi hayatinizda bir anlam yokmus gibi yasiyormussunuz gibi hissettiginiz zaman oluyor mu
Önceden oluyordu lise yıllarında. ama hepimizin bir gelme amacı var. Kendi hayatımıza kendimiz anlam katmalıyız. Anlam dışarda değil İçimizdedir. Çok kitap okurum ben. Çok araştırırım. Bende bir zamanlar çıkmazdaydım. Ama Allah kulunu asla yalnız bırakmaz. Bu bilinç çok önemli.
 
Bu forumda bir Münevvergül isimli bir üye vardı hala var mı, bilmiyorum. 5-6 yıl boyunca boşanma psikolojisinden çıkamamıştı. Konuları hep eski eş, boşanma, depresyon, yeniden mutlu olamama gibi konulardı. Ona hep bu havadan çıkmasını, bu kadar takmamasını söylerdik. İnşallah şimdi daha iyi ve mutludur.
Senin aynı konu için açtığın kaçıncı konu ben sayamadım kıvırcık makarna. Bak çoğumuz senden büyüğüz. Sana diyoruz ki “yaşın gerçekten çok genç, bu günler geçecek, kendini bu kadar depresyona sokma.” Benzer konular açtıkça ve benzer şeyleri konuştukça bu depresyondan çıkamazsın. Senin yaşındaki insanlar daha evlenmemiş oluyor. Gerçekten bir kaybın yok. Hayatını yeniden kurmak için uzun zamanlar var önünde. İnş bundan sonra biraz daha toparlanırsın. Terapi almayı veya antidepresan kullanmayı düşünür müsün, süreci biraz daha kolay atlatmanı sağlar.
 
Etrafima anlatamiyorum hislerimi cunku bir dedikodu malzemesi olmak istemiyorum.

Sanki hayatima tepeden bakiyorum. Herseyin alt ust olmasi ve hayatimda yolunda giden hic bisey olmamasi beni cok uzuyor.Disari mutluymusum gibi yansitiyorum. 10 gun sonra anlasmali olan surec doluyor. Bosanma durumu harici is mevzusunda hala cabalamam yetmezmis gibi stresten yiyip 10 kilo almam. Bu arada esimin bana kac aydir ozur dilemesi ve barismaya calismasi,gelecek kaygisi hepsi beni resmen asiri bunaltti. Bu surecte mecburi gittigim dugun kina vs el ele gezen mutlu ciftler esiyle pazar programlarinda gezinenler icimdeki ukteyle kiskanclik duygusu olmasada resmen kabullenmis bir sekilde ne kadar eksikmisim gibi hissettirdi.

Bosanmis tum guclu kadinlari inanin icten helal olsun diyorum ama ben basarisiz evliligim yuzundende kendimden utaniyorum. 28 yasindayim ama gelecekten hic umidim yok. Tutuncak bisey bulamiyorum hayatimda. Belki istedigim ilgiyi goremedigim icin cok fevriydim ama ben esim tarafindan sadece ozen istedim. Bir film izlemek biraz sohbet etmek biraz yaninda uzanmak biraz sarilmak balkon sohbetleri iki guzel bisey duymak bazen ne bileyim istediklerim bunlardi. Ve esim simdi bana diyor bak hersey degiscek sana bunlari hatta daha guzellerini yasaricam hatalarimin farkina vardim diye. Ama icim buruk cunku ben yeni evliyken 5 aylik evliyken bunlarin aksini gormustum konularimi en iyi bilen sizlersiniz. Simdi ben baba evinde gelmiyorum lafini kullandiktan sonra denilmesinin ne anlami var. Gerci buna bile gec kalinmislik diye uzuluyorum.

Herkes diyor yasin genc. Ben kimi sevebilirimki boyle bir donemde kime guvenebilirim. Evliligin omurluk olcagina inanirdim oldum olasi.

Nasibim buymus diyorum bu kadarmis bi kere hayatimda bir kez olsun gercekten mutlu bi yola girdim sanmistim.Evliligimin bu sekilde ben ve onun tarafindan berbat hale gelmesinden utaniyorum. Nasip.

İyi geceler.
İnan bir yerden başlamak en kritik adım olacak senin için. Limon satın ama başlayın bir yerden. Karanlığa ışık ışık diye bağırarak karanlık aydınlık olmaz. Ayrıca boşanmaktan neden utanıyorsun? Boşanmayı ayıp gören çevreyi de kafana takma Kendi içinde ki kuruntularıda büyütme . İş olur aşk olur hayat olur ama başla . Bir yerdennn
 
hayatın alt üst oldu diye korkma
ne biliyorsun altının ustunden guzel olmadığını cümlesini yasayarak öğreniyorsun canım
dilerim bu söze sahit olursun yasadıgın mutluluklarla
 
Bu forumda bir Münevvergül isimli bir üye vardı hala var mı, bilmiyorum. 5-6 yıl boyunca boşanma psikolojisinden çıkamamıştı. Konuları hep eski eş, boşanma, depresyon, yeniden mutlu olamama gibi konulardı. Ona hep bu havadan çıkmasını, bu kadar takmamasını söylerdik. İnşallah şimdi daha iyi ve mutludur.
Senin aynı konu için açtığın kaçıncı konu ben sayamadım kıvırcık makarna. Bak çoğumuz senden büyüğüz. Sana diyoruz ki “yaşın gerçekten çok genç, bu günler geçecek, kendini bu kadar depresyona sokma.” Benzer konular açtıkça ve benzer şeyleri konuştukça bu depresyondan çıkamazsın. Senin yaşındaki insanlar daha evlenmemiş oluyor. Gerçekten bir kaybın yok. Hayatını yeniden kurmak için uzun zamanlar var önünde. İnş bundan sonra biraz daha toparlanırsın. Terapi almayı veya antidepresan kullanmayı düşünür müsün, süreci biraz daha kolay atlatmanı sağlar.
Antidepresan kullaniyorum.Ama o da dahil hayatina devam ederken benim hala daha kalbimdeki okuzun kalkmamasi beni cok uzuyor. Bu durumda beni caresiz hissettiriyor.Mutlu degilim ciddi anlamda ve bu yuzden de konu aciyorum dertlesebilmek icin.Ben kolay atlatamiyorum. Les bi hayat yasiycaksin demisti bana. Gercektende bos bir hayat yasiyorum gunler birbirinin aynisi ve ben hic keyif almiyorum. Yasla bi ilgisi var ki bilmiyorum. Ama icimdeki boslugu anlamam size.Her anlamda asiri derecede yanliz hissediyorum.
 
İnan bir yerden başlamak en kritik adım olacak senin için. Limon satın ama başlayın bir yerden. Karanlığa ışık ışık diye bağırarak karanlık aydınlık olmaz. Ayrıca boşanmaktan neden utanıyorsun? Boşanmayı ayıp gören çevreyi de kafana takma Kendi içinde ki kuruntularıda büyütme . İş olur aşk olur hayat olur ama başla . Bir yerdennn
Utaniyorum cunku ilk defa bu sefer mutlu olucam sandim olamadim.O su an toparlandi. Ama hayatim mahfoldu.Ve tek istedigim sevilmek destek olunmasi sohbet etmek ve hayati paylasmakti. Simdi kendi bile dul kadin psk sahip kesinlikle eminim ki bi sonraki evliligindeki standartlarinda da evlenmemis biri olacak. Herkes mutluyken benim bi turlu mutlulugu basaramamis olmamdan utaniyorum.
 
X