- 22 Ekim 2010
- 1.519
- 1.069
- 333
Eski konularımı bilmeyenler için özet geçeyim. Eşimle sorunlarımız vardı, burada konu açan çoğu hanım gibi eşim beni "küçük" görüyordu genel olarak. Eşime dava açtım, neden dava actigimla ilgili fazla ayrıntıya girmiyorum, isteyenler eski konularimdan bakabilirler.
Ailemin yanına yerleştim,davam devam ediyor. ben ise bayağı bir toparladım moral olarak. davam güzel gidiyor, artık kafamda bitirdim çünkü .ayrıca ehliyet kursuna falan da gittim, ehliyet aldım, araba aldım.biraz arkadaş çevresi de edindim, çıkıp geziyoruz; hem bana moral oluyorlar hem de onların da arabası var, bana yardımcı oluyorlar.
Bir de ayrıca kpss kursuna yazıldim, buraya kadar her şey güzel.
Bu arada bir parantez açayım ben 26 yaşındayım ama yaşımı hiç göstermiyorum.ufak tefek bir yapım var, herkes beni küçük sanıyor. Bu yazıldığım kursta bir hocamız var (Erkek), benden 1 yaş büyük ama aramızda 5-6 yaş var gibi duruyor.malum ben küçük gosteriyorum.
üstelik bu hocayla aynı liseden ve aynı ünv den mezunuz. Bolumlerimiz de birbirine çok yakın olan bölümler.neredeyse ayniyiz. Ama bu hocada deyim yerindeyse hava bir milyon :) ben bildimci, çok entelektüel geçinen biri. Aynı eşim gibi.Dershaneye ilk yazılırken konuşmuştuk, aynı yerlerden mezun olduğumuzu biliyor, beni biliyor, ama geçerken selam vermemeler, başını çevirmeler, ben derste konuşunca sen ne bilirsin tarzı konuşmalar, bir tavırlar...aynı eşim gibi.
Gerçekte 4 kez kpss ye girmesine rağmen atanamamis biri. sabahtan akşama kadar dershanelerde çalışıyor.çok yoğun çalıştırıyorlar, hafta içinde farklı farklı şehirlere dershane şubelerine yolluyorlar. Özelde ben de çalıştım şartları ağırdır, ama bununki daha bir ağır. Çaktırmadan eziliyor. Yani kısacası öyle üstün biri değil.Aynı eşim gibi.
Şimdi asıl sorunum aslında hocanın tavrı değil . Bütün bunlar beni geçmişte (evlilikte) yaşadığım üzüntülere götürdü adeta bir kaç gündür.Sinirlerim bozuk. Geçmiş ruh hali içindeyim, üzüntülüyum.
tam her şey güzeldi derken bunları yaşamak beni yoruyor. flashback etkisi yaşıyorum adeta ve nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum.
Ailemin yanına yerleştim,davam devam ediyor. ben ise bayağı bir toparladım moral olarak. davam güzel gidiyor, artık kafamda bitirdim çünkü .ayrıca ehliyet kursuna falan da gittim, ehliyet aldım, araba aldım.biraz arkadaş çevresi de edindim, çıkıp geziyoruz; hem bana moral oluyorlar hem de onların da arabası var, bana yardımcı oluyorlar.
Bir de ayrıca kpss kursuna yazıldim, buraya kadar her şey güzel.
Bu arada bir parantez açayım ben 26 yaşındayım ama yaşımı hiç göstermiyorum.ufak tefek bir yapım var, herkes beni küçük sanıyor. Bu yazıldığım kursta bir hocamız var (Erkek), benden 1 yaş büyük ama aramızda 5-6 yaş var gibi duruyor.malum ben küçük gosteriyorum.
üstelik bu hocayla aynı liseden ve aynı ünv den mezunuz. Bolumlerimiz de birbirine çok yakın olan bölümler.neredeyse ayniyiz. Ama bu hocada deyim yerindeyse hava bir milyon :) ben bildimci, çok entelektüel geçinen biri. Aynı eşim gibi.Dershaneye ilk yazılırken konuşmuştuk, aynı yerlerden mezun olduğumuzu biliyor, beni biliyor, ama geçerken selam vermemeler, başını çevirmeler, ben derste konuşunca sen ne bilirsin tarzı konuşmalar, bir tavırlar...aynı eşim gibi.
Gerçekte 4 kez kpss ye girmesine rağmen atanamamis biri. sabahtan akşama kadar dershanelerde çalışıyor.çok yoğun çalıştırıyorlar, hafta içinde farklı farklı şehirlere dershane şubelerine yolluyorlar. Özelde ben de çalıştım şartları ağırdır, ama bununki daha bir ağır. Çaktırmadan eziliyor. Yani kısacası öyle üstün biri değil.Aynı eşim gibi.
Şimdi asıl sorunum aslında hocanın tavrı değil . Bütün bunlar beni geçmişte (evlilikte) yaşadığım üzüntülere götürdü adeta bir kaç gündür.Sinirlerim bozuk. Geçmiş ruh hali içindeyim, üzüntülüyum.
tam her şey güzeldi derken bunları yaşamak beni yoruyor. flashback etkisi yaşıyorum adeta ve nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum.