- 10 Kasım 2009
- 237
- 0
Merhaba arkadaşlar,
Çareyi nerede arayacağımı şaşırmış durumdayım.Kimseden yardım alamayınca en azından dertlerimi anlatarak aynı şeyleri yaşayan kişilerle paylaştığımda daha iyi hissedeceğimi düşündüm.
Henüz 3 aylık evliyim.Ama yaşadığım şu 3 ay benim için 30 ay gibi oldu.Derdim herkesin çoğunluk derdi olan kayınvalide.Nişanlılık dönemimizde eşimle birlikte eşimin mahallesinden ayrılmak istemediği için yine o mahalleden ev tuttarız diye karar vermiştik. Daha ev bakmaya fırsat kalmadan eşim ailesinin alt katında oturacağımızı söyledi.Bende bir sorun olmayacağını düşünerek neden olmasın dedim.Tabi evlenmeden önce bunun problem olacağını hiç düşünmemiştim.Neyse oturacağımız ev eşimin akrabasına aitti ve oraya kira ödeyeceğimizi bilmiyordum. Oturacağımız ev biraz viranlık durumdaymış.Benden önce ellerinden geldiği kadarıyla evde tadilat yapmışlar.fakat yaptıkları tadilat sadece yüzelsel görünen yerler.Bana yapılan şeyler yeterli gelmeyip olması gereken, evde gereksinim olan şeyleri eşime söyleyerek onlarıda yaptırdım. Bu aşamada eşime eğer bebek düşünürsek bu evde olamayacağını da söyledim.Ortam bizim için elverişsizken bir bebek için hiçte uygun değildi. Evde yaptırmaya başladığım tadilatlar sırasında ve sonrasında (eşyalar geldiğinde) kayınvalidemin oturacağım ev ile ilgili yapmamı istediği şeyler canımı sıkıyordu.Herşeyi kendi evinde nasılsa o şekil dizayn etmeye kalkıyor sürekli eşime kendi isteklerini yaptırmak için baskı uygulayıp evde gerilimli saatlere neden oluyormuş bunu tabi ben sonradan anladım.Kayınvalidem nişanlılık devremizde yavaş yavaş kendini göstermeye başlamıştı .Bende onun bu durmunu çözdükten sonra onunla hiç birşey yapmamaya karar verdim. eee kayınvalide ile çıkılmayacakta annemle mi çıkacaktım? Hayır kurunun yanında yaşta yanar hesabı annemde devre dışı kaldı.eşimede yanlış anlamaması için büyüklerin yanında kendimi rahat hissedemediğimi onların beğendikleri şeyi almak zorunda hissettiğimi söyleyerek eşimin aklına kötü birşey gelmesini engellemeye çalıştım.:Ama kayınvalidem hergün oğluna ağlayarak bende gelmek istiyorum sizinle gezmek istiyorum diyerek yine eşime baskı yapmaya başlamış.Eşim bunu söylediğinde bende kendi çapımda bir çözüm bularak eve alıncak birşey yada kendimize ilk önce eşimle biz bakıyor beğeniyor sadece kayınvalidemin gönlü olsun diye annemide alıp götürüyorduk.Bu olayı bir kaç sefer yaptım.Neyse artık kayınvalideyi çözmeye başlamıştım.ılk başları bu şekil gelişiyor ve devam ediyorr.Ben altlı üstlü oturma olayına karşı çıkmamamın sebebi kendimi bildiğim için kim olursa olsun herzaman seviyeyi koruduğumdan bana ne rahatsızlık verebilir ki diye düşünmüştüm.Haftada 1-2 defa çıkar onlarla vakit geçirir evimize ineriz diyordum.Ama yanılmışım.Benim kendimi bilmem yetmiyormuş...
Son aylarda diyeceğim ama zaten 3 aylık evliğim o zaman ilk aydan sonra diyerek cümleye başlamam daha doğru olurdu .Kayınvalidem karşıma geçip ne zaman kapanacağımı sormaya başladı.Bende öyle bir düşüncemin olmadığını söylediğimde laf lafı açıyor ve eşimin beni ailesine kabullendirmek için benim evlendikten sonra kapanacağımı söylemesi ve kayınvalideme benim öyle bir düşüncem yok dediğimde bilseydim olmazdı der konuşmaları beni derinden yaraladı ve nasıl bir zihniyetse eşimle beni karşıya karşıya getirecekmiş eline ne geçecekse.Yani Koşullu kabul edilmiş biriydim.Artık biliyordum.Onlara gittiğimizde sürekli kayınpederim ve kayınvalidem ayrı zamanlarda ne zaman kapanacan kapanmalısın bu dünyanın diğer tarafıda var namaz kılmıyormusun,tırnaklarını uzatma wb. cümleler kurarak bana da baskı yapmaya başladılar.Bende o an onlara güzel bir dille kendimi izah etmeye çalışıyor hayat benim hayatım her koyun kendi bacağından asılır.Siz büyük olarak uyarabilirsiniz ama baskı hayırr.Bende Allah'a şükür dinimi bilen bir kişiyim.Elimden geldiği kadar ibadetlerimi yapıyorum.Ama başım kapalı değil diye onlar için müthiş problem oluyor..Sonuçta her gittiğimde diken üstündeydim.Nezaman kim laf söyleyecek diye bekliyordum.Velasıl ben bu gidip gelmeleri azaltmaya başladım.Artık eşimin zoruyla çıkıyor ve biran önce eve dönmek istiyordum.Çalışan bir bayanım ama kayınvalidem için önemli değil o beni alsın yanına o gün senin, bu sohbet benim gezelim.Akşam olsun onlara çıkalım yemeğimizi yiyelim ve sadece yatmaya inelim. Ki bana o kadar uzak şeyler kii ben eşime daha nişanlılık döneminde söylemiştim bu tür şeylerden hoşlanmıyorum diye ama sonradan öğrendiğim,eşim benim dediklerimin hiç birini annesi ile paylaşmıyor ama annesinin yapmamı istediği tüm şeyleri gelip bana söylüyormuş.Bu 3 ay bu şekil geldi geçti.
10-15 gün önce eşime ev meselesini açtım burdan taşınmayalım kayınvalidemlerle yer değiştirelim dedim.Bu arada kayınvalidemin oturduğu ev benim evimden çok çok iyi ve oda büyüklüğünde balkonu var.Benimde düşüncem balkonu kapatıp bebek odası yapmak.Eşim de olmaz diye bakmadı ve zamanı gelince söyleriz dedi. Veee dün konuyu eşim kayınvalideme bir cesaretle açmış.Ve kabul edilmemiş.Önerileri 3.katta oturup salonu çoçuk odası için bölmemiz olmuş.Ayrıca oturduğumuz ev kira.kayınvalidem oğlu onun uzağına giderse ölceğini söylüyor.2. oğlu şimdilik bekar yanında olduğu için sorun yok.Kızınıda almış karşı sokağına deymeyin keyfine.Kayınvalidemin dediği yaşlandığımda kim bakar bana? Ben yalnız kalamam. Biz onun yakınında olursak bakacakmışız.Bende anne dedim sen geleceğe yatırım yapmayı düşüneceğine bizim mutlu ve huzurlu olmamız için çaba sarfetmen lazım dedim.Ki bu şekil devam ederse ben biraz gaddar biriyim altında da üstünde de otursam elimi sürmem.kayınvalidem bizi huzursuz ve mutsuz ederek geleceğe yatırım yapıyormuş...
Neyse eşime döneyim bi cesaretle anlatmış diyorum çünkü eşimin dün akşam ailesinde çekindiğini onlar ne derse yapmak zorundaymış gibi hissettiğini ve yaptığı herşeyi onlarında bilme gereği varmış gibi haber vermeleri .....Yani eşim annesinden aldığı direktiflerle yaşıyormuş.Eşimin kendi ailesinde hiç bir şekile söz hakkı yokmuş.Ve eşim ailesine karşı ne kendini nede beni savunamadığı ve birşey söyleyemediği,ailesinin dediklerini bana yaptırmak için gelip bana bağırıp çağırıp beni hırpalaması bende egolarını tatmin ettiğini gösteriyor.Bunu söylemenin ne kadar zor olduğunu tahmin edemezsiniz.Eşim,evimin erkeği ,beni kollayan,sahiplenen, gözümde şuanki durumundan çok farklı bir yerde olan adam...Ailesi söylüyor o yapıyor ve bana yaptırmaya çalışıyor.
Arkadaşlar eşimin kendine güvenmesini, ailesinin baskısından kurtulmasını ,kendi ailesi olduğunun farkında olmasını, benim için o nasıl ilk sırada ise bende onun için ilk sırasında olmak istiyorum...
Çareyi nerede arayacağımı şaşırmış durumdayım.Kimseden yardım alamayınca en azından dertlerimi anlatarak aynı şeyleri yaşayan kişilerle paylaştığımda daha iyi hissedeceğimi düşündüm.
Henüz 3 aylık evliyim.Ama yaşadığım şu 3 ay benim için 30 ay gibi oldu.Derdim herkesin çoğunluk derdi olan kayınvalide.Nişanlılık dönemimizde eşimle birlikte eşimin mahallesinden ayrılmak istemediği için yine o mahalleden ev tuttarız diye karar vermiştik. Daha ev bakmaya fırsat kalmadan eşim ailesinin alt katında oturacağımızı söyledi.Bende bir sorun olmayacağını düşünerek neden olmasın dedim.Tabi evlenmeden önce bunun problem olacağını hiç düşünmemiştim.Neyse oturacağımız ev eşimin akrabasına aitti ve oraya kira ödeyeceğimizi bilmiyordum. Oturacağımız ev biraz viranlık durumdaymış.Benden önce ellerinden geldiği kadarıyla evde tadilat yapmışlar.fakat yaptıkları tadilat sadece yüzelsel görünen yerler.Bana yapılan şeyler yeterli gelmeyip olması gereken, evde gereksinim olan şeyleri eşime söyleyerek onlarıda yaptırdım. Bu aşamada eşime eğer bebek düşünürsek bu evde olamayacağını da söyledim.Ortam bizim için elverişsizken bir bebek için hiçte uygun değildi. Evde yaptırmaya başladığım tadilatlar sırasında ve sonrasında (eşyalar geldiğinde) kayınvalidemin oturacağım ev ile ilgili yapmamı istediği şeyler canımı sıkıyordu.Herşeyi kendi evinde nasılsa o şekil dizayn etmeye kalkıyor sürekli eşime kendi isteklerini yaptırmak için baskı uygulayıp evde gerilimli saatlere neden oluyormuş bunu tabi ben sonradan anladım.Kayınvalidem nişanlılık devremizde yavaş yavaş kendini göstermeye başlamıştı .Bende onun bu durmunu çözdükten sonra onunla hiç birşey yapmamaya karar verdim. eee kayınvalide ile çıkılmayacakta annemle mi çıkacaktım? Hayır kurunun yanında yaşta yanar hesabı annemde devre dışı kaldı.eşimede yanlış anlamaması için büyüklerin yanında kendimi rahat hissedemediğimi onların beğendikleri şeyi almak zorunda hissettiğimi söyleyerek eşimin aklına kötü birşey gelmesini engellemeye çalıştım.:Ama kayınvalidem hergün oğluna ağlayarak bende gelmek istiyorum sizinle gezmek istiyorum diyerek yine eşime baskı yapmaya başlamış.Eşim bunu söylediğinde bende kendi çapımda bir çözüm bularak eve alıncak birşey yada kendimize ilk önce eşimle biz bakıyor beğeniyor sadece kayınvalidemin gönlü olsun diye annemide alıp götürüyorduk.Bu olayı bir kaç sefer yaptım.Neyse artık kayınvalideyi çözmeye başlamıştım.ılk başları bu şekil gelişiyor ve devam ediyorr.Ben altlı üstlü oturma olayına karşı çıkmamamın sebebi kendimi bildiğim için kim olursa olsun herzaman seviyeyi koruduğumdan bana ne rahatsızlık verebilir ki diye düşünmüştüm.Haftada 1-2 defa çıkar onlarla vakit geçirir evimize ineriz diyordum.Ama yanılmışım.Benim kendimi bilmem yetmiyormuş...
Son aylarda diyeceğim ama zaten 3 aylık evliğim o zaman ilk aydan sonra diyerek cümleye başlamam daha doğru olurdu .Kayınvalidem karşıma geçip ne zaman kapanacağımı sormaya başladı.Bende öyle bir düşüncemin olmadığını söylediğimde laf lafı açıyor ve eşimin beni ailesine kabullendirmek için benim evlendikten sonra kapanacağımı söylemesi ve kayınvalideme benim öyle bir düşüncem yok dediğimde bilseydim olmazdı der konuşmaları beni derinden yaraladı ve nasıl bir zihniyetse eşimle beni karşıya karşıya getirecekmiş eline ne geçecekse.Yani Koşullu kabul edilmiş biriydim.Artık biliyordum.Onlara gittiğimizde sürekli kayınpederim ve kayınvalidem ayrı zamanlarda ne zaman kapanacan kapanmalısın bu dünyanın diğer tarafıda var namaz kılmıyormusun,tırnaklarını uzatma wb. cümleler kurarak bana da baskı yapmaya başladılar.Bende o an onlara güzel bir dille kendimi izah etmeye çalışıyor hayat benim hayatım her koyun kendi bacağından asılır.Siz büyük olarak uyarabilirsiniz ama baskı hayırr.Bende Allah'a şükür dinimi bilen bir kişiyim.Elimden geldiği kadar ibadetlerimi yapıyorum.Ama başım kapalı değil diye onlar için müthiş problem oluyor..Sonuçta her gittiğimde diken üstündeydim.Nezaman kim laf söyleyecek diye bekliyordum.Velasıl ben bu gidip gelmeleri azaltmaya başladım.Artık eşimin zoruyla çıkıyor ve biran önce eve dönmek istiyordum.Çalışan bir bayanım ama kayınvalidem için önemli değil o beni alsın yanına o gün senin, bu sohbet benim gezelim.Akşam olsun onlara çıkalım yemeğimizi yiyelim ve sadece yatmaya inelim. Ki bana o kadar uzak şeyler kii ben eşime daha nişanlılık döneminde söylemiştim bu tür şeylerden hoşlanmıyorum diye ama sonradan öğrendiğim,eşim benim dediklerimin hiç birini annesi ile paylaşmıyor ama annesinin yapmamı istediği tüm şeyleri gelip bana söylüyormuş.Bu 3 ay bu şekil geldi geçti.
10-15 gün önce eşime ev meselesini açtım burdan taşınmayalım kayınvalidemlerle yer değiştirelim dedim.Bu arada kayınvalidemin oturduğu ev benim evimden çok çok iyi ve oda büyüklüğünde balkonu var.Benimde düşüncem balkonu kapatıp bebek odası yapmak.Eşim de olmaz diye bakmadı ve zamanı gelince söyleriz dedi. Veee dün konuyu eşim kayınvalideme bir cesaretle açmış.Ve kabul edilmemiş.Önerileri 3.katta oturup salonu çoçuk odası için bölmemiz olmuş.Ayrıca oturduğumuz ev kira.kayınvalidem oğlu onun uzağına giderse ölceğini söylüyor.2. oğlu şimdilik bekar yanında olduğu için sorun yok.Kızınıda almış karşı sokağına deymeyin keyfine.Kayınvalidemin dediği yaşlandığımda kim bakar bana? Ben yalnız kalamam. Biz onun yakınında olursak bakacakmışız.Bende anne dedim sen geleceğe yatırım yapmayı düşüneceğine bizim mutlu ve huzurlu olmamız için çaba sarfetmen lazım dedim.Ki bu şekil devam ederse ben biraz gaddar biriyim altında da üstünde de otursam elimi sürmem.kayınvalidem bizi huzursuz ve mutsuz ederek geleceğe yatırım yapıyormuş...
Neyse eşime döneyim bi cesaretle anlatmış diyorum çünkü eşimin dün akşam ailesinde çekindiğini onlar ne derse yapmak zorundaymış gibi hissettiğini ve yaptığı herşeyi onlarında bilme gereği varmış gibi haber vermeleri .....Yani eşim annesinden aldığı direktiflerle yaşıyormuş.Eşimin kendi ailesinde hiç bir şekile söz hakkı yokmuş.Ve eşim ailesine karşı ne kendini nede beni savunamadığı ve birşey söyleyemediği,ailesinin dediklerini bana yaptırmak için gelip bana bağırıp çağırıp beni hırpalaması bende egolarını tatmin ettiğini gösteriyor.Bunu söylemenin ne kadar zor olduğunu tahmin edemezsiniz.Eşim,evimin erkeği ,beni kollayan,sahiplenen, gözümde şuanki durumundan çok farklı bir yerde olan adam...Ailesi söylüyor o yapıyor ve bana yaptırmaya çalışıyor.
Arkadaşlar eşimin kendine güvenmesini, ailesinin baskısından kurtulmasını ,kendi ailesi olduğunun farkında olmasını, benim için o nasıl ilk sırada ise bende onun için ilk sırasında olmak istiyorum...
Son düzenleme: