Seni çok iyi anlıyorum. Genç kızken ben de aynı durumlara maruz kaldım. Hem dedem ,hem de babam tarafımdan. Hatta 1 sene okula bile gönderilmedim. Dayak yemedim ama söylenen laflar halen kalp yaram. Üniversiteyi kazandım göndermediler. Çalıştım ama hergün işe gidip gelirken kavga zor günlerdi hem de çok zor.
Bizim ki hep dedemin egosu yüzünden di.Hacı torunu kapanırmış. Birgün hacıysan hacılığın kendine diyerek saygısızlığın en büyüğünü yaptım kavga çıkardım.
Sonuç ezik davrandığın sürece hep ezerler .Kendini ifade etmediğin sürece ailen anlamaz.Bu konuyu konuştun mu hiç ailenle.
Ve bekarken hiç pantolon giymedim ben biliyor musun ? Bunu kabul ettirmeyi becerememiştim. Evlendiğim günün ilk haftası kendime gri bir kot pantolon aldım. Ve ogun bugun dur yaklaşık 22 senedir giydiğim etek sayısı elimin parmaklarını geçmez.
Neyin kafası çözemedim. Çocuklara özgüven asılamak,meslek sahibi yapıp ayakları üstüne durmak yerine nelerle uğraşıyor bu aileler.
Dik dur ,annenle paylaşabilirsin belki. Ama bu tarz ailelerde üzgünüm kafalar kolay kolay değişmez.
Allah yardımcın olsun