Merhaba arkadaşlar benim problemim başörtüsü ile ilgili.
19 yaşındayım, 13 yaşında bilinçsiz bir şekilde ailem tarafından başım örtüldü. İlk seneler henüz çocuk olduğum için olayın ciddiyetini kavrayamıyordum çevremdeki kadınlar ve annem ablam da taktığı için takmam gerektiğini düşünüyordum, başörtülü olmanın asıl amacı nedir bu bile öğretilmedi bana doğru dürüst. Hiç sorgulamadım kısacası çocuktum dediğim gibi.
16 yaşım geldiğimde bir anlık gaflete düştüm ve ailemden gizli başımı açarak dışarı çıktım. Sorun burada başladı. Ben artık başı açık genç kız olmanın nasıl bir şey olduğunu tattım daha doğrusu başı kapalı olmamanın. Farkettim ki bu halimle çok daha özgüvenliydim kendimi daha iyi hissediyordum, korkuyordum tabii bir yandan büyük günah işlemiş gibi hissediyordum. Başımı o günden sonra tekrar kapatınca farkettim ki ailedeki ataerkil düzenden kaynaklanan kız olduğum için üstümde sürekli bir yük, sosyal hayattan soyutlanmaya çalışma vardı, ailem özellikle babam sürekli giyimime oturmuşuma kalkışıma karışıyordu. Bu yüzden içine kapanık kendine küs biri olarak büyüdüm ve babamın yaptıklarının normal olmadığını farkettim. Aynı sene 2.bir hata daha yaptım ve başımı tekrar açtım bu sefer örtüden iyice uzaklaşmaya başladım. Doğru olanın bu olduğunu biliyorum bakın sadece baba baskısıyla kapatılmayı ve kendi hayatını yaşayamamayı kendime yediremiyorum..
19 yaşıma geldim üniversiteye başlayacağım çevremdeki kimse istemeyerek taktığımın farkında değil tabii ki. Ama ben 3 senedir başımdakini yük olarak görüyorum ve gönlümden gelmiyor dediğim gibi böyle olunca da bir mükafatı olmadığının farkındayım boşuna takıyorum gibi bir şey yani
Namazlarımi 14 yaşından beri aksatmadan kılıyorum bunu da severek yapıyorum Kendi halinde sessiz sakin bir kızım. Bu derdimi sosyal hayattan kimseyle paylaşamadım çünkü kime söylersem bana ahlaksız yoldan çıkmış gözüyle bakacağını biliyorum, çevremdekilerin neredeyse hepsi bu kafada çünkü
Şimdi uniye başlayacağım inşallah fakat eğer açılma fikrimi aileme açarsam bir daha yüzüme bakmayacaklarindan eminim ailem çok dindar benden çok beklentileri var artı elalem ne der düşüncesi de var onlarda. Babam okula bile göndermez zaten seni okutmak istemiyorum dedi. Okul isini bir şekilde hallederim nasılsa reşitim ama ailemi de kaybedecegim biliyorum
Bu mesele yüzünden 3 senedir kendime küsüm iyice içime kapandım kimseyle konuşamıyorum ikiyüzlü gibi hissediyorum. Başımı her seferinde zorla kapatıyorum,yaşıtım kızları görünce özeniyorum kötü oluyorum. Kendimi de avutamiyorum sevap işliyorsun mükafatını alicaksin diye çünkü isteyerek yapmıyorum. etrafındakileri kandırsan bile Allah'ı kandıramazsın sonuçta diyorum kendime.
Sırf kendimi birilerine açmak için üye oldum buraya. Ne yapacağımı bilmiyorum hayata küstüm kimseyle konuşamıyorum bu konuyu. Ailem dediğim gibi baskıcı ve dindar yüzüme bakmazlar dayak yemeyi geçtim. Bazen kendi hayatımı yaşamıyormus gibi hissediyorum, hayata pozitif de bakamıyorum bu yüzden
Ne yapmalıyım lütfen içinizden ne geçiyorsa yazın . Rica ediyorum yazmak için yazmayın
Okuduğunuz için teşekkür ederim
19 yaşındayım, 13 yaşında bilinçsiz bir şekilde ailem tarafından başım örtüldü. İlk seneler henüz çocuk olduğum için olayın ciddiyetini kavrayamıyordum çevremdeki kadınlar ve annem ablam da taktığı için takmam gerektiğini düşünüyordum, başörtülü olmanın asıl amacı nedir bu bile öğretilmedi bana doğru dürüst. Hiç sorgulamadım kısacası çocuktum dediğim gibi.
16 yaşım geldiğimde bir anlık gaflete düştüm ve ailemden gizli başımı açarak dışarı çıktım. Sorun burada başladı. Ben artık başı açık genç kız olmanın nasıl bir şey olduğunu tattım daha doğrusu başı kapalı olmamanın. Farkettim ki bu halimle çok daha özgüvenliydim kendimi daha iyi hissediyordum, korkuyordum tabii bir yandan büyük günah işlemiş gibi hissediyordum. Başımı o günden sonra tekrar kapatınca farkettim ki ailedeki ataerkil düzenden kaynaklanan kız olduğum için üstümde sürekli bir yük, sosyal hayattan soyutlanmaya çalışma vardı, ailem özellikle babam sürekli giyimime oturmuşuma kalkışıma karışıyordu. Bu yüzden içine kapanık kendine küs biri olarak büyüdüm ve babamın yaptıklarının normal olmadığını farkettim. Aynı sene 2.bir hata daha yaptım ve başımı tekrar açtım bu sefer örtüden iyice uzaklaşmaya başladım. Doğru olanın bu olduğunu biliyorum bakın sadece baba baskısıyla kapatılmayı ve kendi hayatını yaşayamamayı kendime yediremiyorum..
19 yaşıma geldim üniversiteye başlayacağım çevremdeki kimse istemeyerek taktığımın farkında değil tabii ki. Ama ben 3 senedir başımdakini yük olarak görüyorum ve gönlümden gelmiyor dediğim gibi böyle olunca da bir mükafatı olmadığının farkındayım boşuna takıyorum gibi bir şey yani
Namazlarımi 14 yaşından beri aksatmadan kılıyorum bunu da severek yapıyorum Kendi halinde sessiz sakin bir kızım. Bu derdimi sosyal hayattan kimseyle paylaşamadım çünkü kime söylersem bana ahlaksız yoldan çıkmış gözüyle bakacağını biliyorum, çevremdekilerin neredeyse hepsi bu kafada çünkü
Şimdi uniye başlayacağım inşallah fakat eğer açılma fikrimi aileme açarsam bir daha yüzüme bakmayacaklarindan eminim ailem çok dindar benden çok beklentileri var artı elalem ne der düşüncesi de var onlarda. Babam okula bile göndermez zaten seni okutmak istemiyorum dedi. Okul isini bir şekilde hallederim nasılsa reşitim ama ailemi de kaybedecegim biliyorum
Bu mesele yüzünden 3 senedir kendime küsüm iyice içime kapandım kimseyle konuşamıyorum ikiyüzlü gibi hissediyorum. Başımı her seferinde zorla kapatıyorum,yaşıtım kızları görünce özeniyorum kötü oluyorum. Kendimi de avutamiyorum sevap işliyorsun mükafatını alicaksin diye çünkü isteyerek yapmıyorum. etrafındakileri kandırsan bile Allah'ı kandıramazsın sonuçta diyorum kendime.
Sırf kendimi birilerine açmak için üye oldum buraya. Ne yapacağımı bilmiyorum hayata küstüm kimseyle konuşamıyorum bu konuyu. Ailem dediğim gibi baskıcı ve dindar yüzüme bakmazlar dayak yemeyi geçtim. Bazen kendi hayatımı yaşamıyormus gibi hissediyorum, hayata pozitif de bakamıyorum bu yüzden
Ne yapmalıyım lütfen içinizden ne geçiyorsa yazın . Rica ediyorum yazmak için yazmayın
Okuduğunuz için teşekkür ederim