- 18 Kasım 2014
- 4.321
- 5.482
-
- Konu Sahibi kararsizbirisi
- #21
Benim üniversiteden mezun olacağım yıl 1. sınıfa başlayan 36 yaşında bir abla vardı.
Aşırı mutluydu.
Diyeceklerim bu kadar...
Benim üniversiteden mezun olacağım yıl 1. sınıfa başlayan 36 yaşında bir abla vardı.Daha önce çok kez konu açtım ama kısa özet geçeyim
Ailemin tanımadan yöre farkı nedeniyle reddetiği bir sevgilim vardı.
Bizim ilişkmiz de her ne kadar seviyor da olsak sorunluydu.
Baskıcı biriydi kısıtlıyordu. Bir iki kez ayrıldık ama sonra her şeye rağmen geri barışıp bir kaç yıl bekleyelim ailem belki kabul eder diye devam etmiştik.
Aslında mantıklı bakınca ikimiz de ayrılacağımızın farkındaydık. Her neyse
Ben 22 yaşındayım lise mezunuyum dinlenmek ve kendimi geliştirmek istediğim için zaten çok da iyi olmayan işimi bırakıcam ve madem ufukta evlilik hazırlığı falan da yok üniye hazırlanayım dedim.
Karşı taraf açıktan oku dedi ben örgün istedim derken ayrılık kararı aldık. Bu okuma olayı da biraz bahane oldu.
Şuan çok kötü değilim sadece nedense içimde bi korku var.
bu kişi ve çevremdeki diğer kişiler bana örgün üniversite için geç kaldığımı, en erken 28 yaşımda mezun olacağımı, sonra hemen iş bulamayacağımı, evlilik için de geç olacağını vs savunuyor.
Açıktan oku hem de İmam hatip çıkışlı olduğum için sen KPSS ile bi şekilde diyanette iş bulmaya bak diyorlar. Ki bu çok çok zor.
Halbuki ben zaten hem örgün üniye gidip hem de bir yandan KPSS ile alanıma göre bir iş bakacağım.
bilmiyorum geç mi kaldım içimde hep bi korku var. Yıllar sonra da keşke açıktan okusaydım hayata geç kaldım demekten korkuyorum.
Çünkü benim üniye başladığım yaşta insanlar mezun olup işe başlamış oluyor.
Bir de dersanede bir yıl boyunca tamamen buna odaklanıp çalışacağım haliyle ailemin de beklentisi olacak.
Kazanamazsam “biz sana demiştik” denmesi vs cabası.
Üniversite de sınıfımızda yaşları bizden büyük 3 arkadaşımız vardı. Biri 36-38 küsur yaşındaydı zamanın da üniversite okurken başörtüsü olaylarından dolayı okulunu bırakmak zorunda kalmış ve içinde bi ukte kalmışti ama o pes etmemişti ve sınavlara girerek kazandı ve bizimle beraber mezun oldu. İki tane çocuğa rağmen bunu başardı. En büyük destekçisi esiydi. Bazı günler çocuklara eşi bakıyordu öyle derslere geliyordu. Yani sana diyeceğim şu ki yaşı asla bahane etme daha çok gençsin 22 yaş geç bir yaş değil. Yaşı bahane etmeye basladiysan okumaya karşı isteğini sorgula. Ayrıca örgün oku açıktan okursan o üniversite hayatının tadını cikaramazsin ve ilerde evlatlarına anlatacağın üniversite anıların olmaz ayrıca artık açıktan her bölümü okuyamazsin ve ilerde pişman olma. Şunu da söylemek isterim eğer mezun olduğunda sana bir şey katmayacak, iş bulma konusunda zorlanacağın bir bölüm okuma kararın varsa da hiç okuma boşuna zaman kaybı olur.Daha önce çok kez konu açtım ama kısa özet geçeyim
Ailemin tanımadan yöre farkı nedeniyle reddetiği bir sevgilim vardı.
Bizim ilişkmiz de her ne kadar seviyor da olsak sorunluydu.
Baskıcı biriydi kısıtlıyordu. Bir iki kez ayrıldık ama sonra her şeye rağmen geri barışıp bir kaç yıl bekleyelim ailem belki kabul eder diye devam etmiştik.
Aslında mantıklı bakınca ikimiz de ayrılacağımızın farkındaydık. Her neyse
Ben 22 yaşındayım lise mezunuyum dinlenmek ve kendimi geliştirmek istediğim için zaten çok da iyi olmayan işimi bırakıcam ve madem ufukta evlilik hazırlığı falan da yok üniye hazırlanayım dedim.
Karşı taraf açıktan oku dedi ben örgün istedim derken ayrılık kararı aldık. Bu okuma olayı da biraz bahane oldu.
Şuan çok kötü değilim sadece nedense içimde bi korku var.
bu kişi ve çevremdeki diğer kişiler bana örgün üniversite için geç kaldığımı, en erken 28 yaşımda mezun olacağımı, sonra hemen iş bulamayacağımı, evlilik için de geç olacağını vs savunuyor.
Açıktan oku hem de İmam hatip çıkışlı olduğum için sen KPSS ile bi şekilde diyanette iş bulmaya bak diyorlar. Ki bu çok çok zor.
Halbuki ben zaten hem örgün üniye gidip hem de bir yandan KPSS ile alanıma göre bir iş bakacağım.
bilmiyorum geç mi kaldım içimde hep bi korku var. Yıllar sonra da keşke açıktan okusaydım hayata geç kaldım demekten korkuyorum.
Çünkü benim üniye başladığım yaşta insanlar mezun olup işe başlamış oluyor.
Bir de dersanede bir yıl boyunca tamamen buna odaklanıp çalışacağım haliyle ailemin de beklentisi olacak.
Kazanamazsam “biz sana demiştik” denmesi vs cabası.
Hafız ve imam hatip mezunuyum.Üniversite de sınıfımızda yaşları bizden büyük 3 arkadaşımız vardı. Biri 36-38 küsur yaşındaydı zamanın da üniversite okurken başörtüsü olaylarından dolayı okulunu bırakmak zorunda kalmış ve içinde bi ukte kalmışti ama o pes etmemişti ve sınavlara girerek kazandı ve bizimle beraber mezun oldu. İki tane çocuğa rağmen bunu başardı. En büyük destekçisi esiydi. Bazı günler çocuklara eşi bakıyordu öyle derslere geliyordu. Yani sana diyeceğim şu ki yaşı asla bahane etme daha çok gençsin 22 yaş geç bir yaş değil. Yaşı bahane etmeye basladiysan okumaya karşı isteğini sorgula. Ayrıca örgün oku açıktan okursan o üniversite hayatının tadını cikaramazsin ve ilerde evlatlarına anlatacağın üniversite anıların olmaz ayrıca artık açıktan her bölümü okuyamazsin ve ilerde pişman olma. Şunu da söylemek isterim eğer mezun olduğunda sana bir şey katmayacak, iş bulma konusunda zorlanacağın bir bölüm okuma kararın varsa da hiç okuma boşuna zaman kaybı olur.
Tabiki de olur hatta üniversitede çoğu dersten çok kolay bir şekilde geçebilirsin. Bence hiç zaman kaybetme üniversite içinHafız ve imam hatip mezunuyum.
İlahiyat okursam gelecekte faydası olur diye düşünüyorum
hayır geç kalmadın 40ından sonra bile okuyan var.Daha önce çok kez konu açtım ama kısa özet geçeyim
Ailemin tanımadan yöre farkı nedeniyle reddetiği bir sevgilim vardı.
Bizim ilişkmiz de her ne kadar seviyor da olsak sorunluydu.
Baskıcı biriydi kısıtlıyordu. Bir iki kez ayrıldık ama sonra her şeye rağmen geri barışıp bir kaç yıl bekleyelim ailem belki kabul eder diye devam etmiştik.
Aslında mantıklı bakınca ikimiz de ayrılacağımızın farkındaydık. Her neyse
Ben 22 yaşındayım lise mezunuyum dinlenmek ve kendimi geliştirmek istediğim için zaten çok da iyi olmayan işimi bırakıcam ve madem ufukta evlilik hazırlığı falan da yok üniye hazırlanayım dedim.
Karşı taraf açıktan oku dedi ben örgün istedim derken ayrılık kararı aldık. Bu okuma olayı da biraz bahane oldu.
Şuan çok kötü değilim sadece nedense içimde bi korku var.
bu kişi ve çevremdeki diğer kişiler bana örgün üniversite için geç kaldığımı, en erken 28 yaşımda mezun olacağımı, sonra hemen iş bulamayacağımı, evlilik için de geç olacağını vs savunuyor.
Açıktan oku hem de İmam hatip çıkışlı olduğum için sen KPSS ile bi şekilde diyanette iş bulmaya bak diyorlar. Ki bu çok çok zor.
Halbuki ben zaten hem örgün üniye gidip hem de bir yandan KPSS ile alanıma göre bir iş bakacağım.
bilmiyorum geç mi kaldım içimde hep bi korku var. Yıllar sonra da keşke açıktan okusaydım hayata geç kaldım demekten korkuyorum.
Çünkü benim üniye başladığım yaşta insanlar mezun olup işe başlamış oluyor.
Bir de dersanede bir yıl boyunca tamamen buna odaklanıp çalışacağım haliyle ailemin de beklentisi olacak.
Kazanamazsam “biz sana demiştik” denmesi vs cabası.
Tebrik ederim ilham oldunuz banaBen 18 yaşında dışardan ortaokula başladım. Şimdi 38 yaşındayım. Ortaokul+Lise(açık öğretim), Önlisans+Lisans+Yüksek Lisans(örgün eğitim) bitirdim. 29 yaşında asla hayal edemeyeceğim bir işte, üniversite öğrencisi iken part-time işe başladım ve mezun olmadan, aynı yerde tam zamanlı çalışmaya döndüm. 9 yıldır aynı sektördeyim. Bir kere bile hayata geç kaldım diye pişman olmadım. Ama ben en başında da geç kalacağım diye kaygılanmamış, aksine çok hevesle okumuştum. Aynı şekilde benim de etrafımda başaramazsın, yapamazsın diyen bir sürü insan vardı. Şimdi herkes gıpta ediyor. Eğer gerçekten istiyorsan kulağını tıka ve hedefine odaklan. Kendi kafanda soru işareti olursa başarman daha da zorlaşır. Bence çok gençsin ve istediğin herşeyi başabilecek kadar da güçlüsün. Sadece kendine inan.
18 yaşında mı evlendinizBen 18 yaşında dışardan ortaokula başladım. Şimdi 38 yaşındayım. Ortaokul+Lise(açık öğretim), Önlisans+Lisans+Yüksek Lisans(örgün eğitim) bitirdim. 29 yaşında asla hayal edemeyeceğim bir işte, üniversite öğrencisi iken part-time işe başladım ve mezun olmadan, aynı yerde tam zamanlı çalışmaya döndüm. 9 yıldır aynı sektördeyim. Bir kere bile hayata geç kaldım diye pişman olmadım. Ama ben en başında da geç kalacağım diye kaygılanmamış, aksine çok hevesle okumuştum. Aynı şekilde benim de etrafımda başaramazsın, yapamazsın diyen bir sürü insan vardı. Şimdi herkes gıpta ediyor. Eğer gerçekten istiyorsan kulağını tıka ve hedefine odaklan. Kendi kafanda soru işareti olursa başarman daha da zorlaşır. Bence çok gençsin ve istediğin herşeyi başabilecek kadar da güçlüsün. Sadece kendine inan.
Hayır 18 yaşında evlenmedim. 18 yaşında ortaokula başladım açıköğretimden. 38 yaşındayım ve hala bekarım. Bak bu konuda geç kalmışsın diyebilirsin :) Ama ben üstüme alınmam, halimden memnunum çünkü :)18 yaşında mı evlendiniz