Hastayim,henuz yeni doktordan geldim.Paylasmak istiyorum arkadaslar.

geçmiş olsun.anneannenizede Allah acil şifalar versin.tedavi süreci uzun gibi gelebilir ama kısa zaman sonunda etkisini göstermeye başlayacaktır..sabredin..güçlüsünüz,güçlülüğünüzü her daim aklınızdan çıkarmayın..
 
canım öncelikle çok geçmiş olsun.hepimizin hayatında inişli çıkışlı dönemler oluyor.şimdi senin yazdıklarını okuyan birçok kişi ''senin derdin dert mi, benim derdim yanında'' demiştir emin ol.hayatta sağlıktan daha önemli hiçbirşey yok.o yüzden ilaçlarını düzgün kullan kontrollerini aksatma.bunun yanında Allah'a sığın ve duanın gücüne inan derim.maneviyatın ne kadar güçlü olursa o kadar rahat ve mutlu olursun.her şer debir hayır var de geçsin gitsin.herşeye rağmen hayat güzel.
 
ya arkadaşım sen de problem olmasın da kimde olsun allah aşkına ya.başına gelmeyen kalmadı.amerikalı kocanın yaptıkları,boşanma sürecinigece hayatının zorlukları,iş hayatının zorlukları sonra erkek arkdaşın ondan çektiklerin.bence çok güçlü bir hatunsun.ta oralarda tek başına dimdik ayakta kaldın.gece sıcak yatağından kalkıp gittin işe gittin kendi paranı kazandın.e olacak o kadar herşey ruhumuzu tahrip ediyor sonuçta.bence sen bu hastalığı sakız niyetine çiğner sonra tükürüp atarsın.
 

bu cümle bana çok tanıdık geldi.eskiden benimde bir hastalığım vardı çok şükür atlattım hep derdim "keşke başka bir rahatsızlığım olsaydı"diye.o zaman sorsalar bipolarla hemen değişirdim (en yakın arkadaşım bipolar ,biliyorum hastalığı ,bilmediğimden atıyorum sanma).hastalık ismi yazmak istemiyorum (o hastalığa mensup insanlar okuyup üzülebilir)ama daha ne beter hastalıklar var be canım.senin tek yapacağın fazla trajediye bağlamamak.
 
canım dah önceki mesajlarından tanıyorum seni ..sen değil bir insana bir köpeği bile incitmezsin biliyorum .sadece ona çok kızgınsın o yüzden böyle düşünüyosun lütfen ben iyi olacağım kötü bir dönemden geçiyorum ama düzelecek diye telkin ver ...
 
Cok gecmis olsun..ben de 6 senedir amerikadayim.. Tek basina bir bayan olarak ayakta durmak,herseyle tek basina mucadele etmek cok zor. Turkiyede olsak bi telefonla aile,arkadaslar yardima kosar..burada oyle degil iste. Butun bunlar haliyle birikiyor,patlak veriyor.

Turkiyeki yasam kosullarinizi bilmiyorum tabi, ama tedaviniz bitene kadar amerikaya donmeseniz,bu sureci yakinlarinizla atlatmaniz daha kolay olur gibi geldi bana. Oraya donup benzer seylerle ugrasmak iyilesmenizi zorlastirir sanki. Zamanla daha iyi olacaginizi dusunuyorum,sadece sabir..neler gecti,bu da gecicek diye dusunun. Hobileriniz varsa onlara yogunlasmaya calisin,en azindan akliniz baska birseyle mesgul olur daha az dusunursunuz bunlari belki..
 

Su anda 2 ay donmeyi dusunmuyorum haftada 2 saat terapilerim olacak. Iyilesmeye baslamadan donmek istemiyorum orada tedaviye devam etmek zorundayim.Obur boyu olan ilaclarim var. Tsk ederim yorumunuz icin.
 
missplayful utanma ve üzülme.çağ değişti artık psikolojik hastalıklar devrindeyiz.bir çok kişi iç sorunları ile uğraşıyor.bazısı görmezden gelip hayatları normalmiş gibi devam etmeye çalışıyor bazısıda senin gibi tedavi ile normal günlere dönmek istiyor.bence istersen yapabilirsin.her neye ne şekilde inanıyorsan ona daha sıkı sarılmalısın.inanç insana güç verir bunu unutma.
anneannen için üzüldüm.ben de bir kaç yıl önce anneannemi kaybettim ve acısı hala içimde çok tazedir.çok sık rüyamda görürüm onu konuşur güleriz.uyandığımda huzurla uyanırım hasret gidermiş bir şekilde.anneannen hayatta iken bolca konuş onunla ,sevginden bahset güzel vakit geçirmeye çalış.
erkek arkadaş konunda ise bence bir sonra ki ilişki için acele etme zamana bırak.her şey olacağına varır zaten.elbet bir gün doğru erkeği bulup yuvanı kuracaksın.çocuk isteğin hala devam ediyor mu bilmiyorum ama bu isteğinede doğru erkekle kavuşacaksın.şimdi kendini motive edecek bir şeyler bul.İzmir'liydin hatırladığım kadarı ile.İzmir'in tadını çıkar.
bir gün her şey daha güzel olacak.......
 
insallah iyilesirsiniz kendinizi motive edin bu günlerde gececek atlatacaksınız..
 
öncelikle çok geçmiş olsun,

büyük sorunlarımı kolay atlattım ama ufak nedenlerden depresif oluyorum demişsin...ipucu bu cümle işte,sen atlattığını sanıyosun güçlü görünmek, hayal kırıklığını bastırmak için kendini zorluyosun ama sonra en ufak fırsatta patlak vericek yer arıyo insan psikolojisi..hepimizin başına geliyo benzer şeyler..

öncelikle hayal kırıklıklarınla barış imzalarsan ve kendini affedersen bu hastalığı da bütün sıkıntılarını da yeniceksin...sen zaten becerikli ve güçlü bi kadınsın bence sende bunun farkındasın.... tek sorun yenilgiyi, bazen yaptığın hataları, eksik yönlerini kabul edemiyosun reddediyosun ama hayatta elinden olmadan senden bağımsız karşılaştığın olumsuzluklarda da aslında bilinç altın seni suçluyo ama farkında bile diilsin belki çünkü egonda aynı oranda yüksek...

sen doktor mu sanıyosun kendini hakkımda analiz yapıyosun diyebilirsin haklı olarak...sadece konularını takip eden bir insan olarak yazdım gözlemlerimi...yaşında çok genç...hayata çok geç kalmış gibi apar topar kararlar almazsan daha sağlıklı bi hayatın mutlaka olucaktır...objektif gözler olarak senin bunu atlatacak kapasitede olduğunu hissediyoruz....sadece hayata karşı beyaz bi sayfa açıp yeniden en baştan başlaman gerek...acele etmeden,sakin ve huzur içinde alınmış kararlarla...

he benim kendime hayrım yok o ayrı konu ama seninle ilgili aklımdakiler bunlar ve yazmak istedim nedense....

insanlarla derdi olan biri olduğuna kesinlikle inanmıyorum...içinde ki intikam sesi yalnızca seni üzen ve yıpratan sana zarar veren bi ses...sen bu değilsin...


bir de saçma olacak bu konu altında belki ama burcunu çok merak ettim...
 
bana da bipolar teşhisi kondu
bana da abizol verdi doktor, 1 ay kullandım bıraktım sonra..
bana sanki benim hiç bişeyim yokmuş da hayat bana çok acımasız davranıyormuş gibi geliyor..
 

Ben su anda ilaclarin etkisindeyim ve kendimi cok garip hissediyorum. Sacma birsey yazarsam affedin nolur. Kalbim kut kut atiyor, midem bulaniyor ve acayip hissediyorum. Fakat nedense aklimdaki sorunlar geriye itildi ozellikle intikam duygum torpulendi. Cok mutsuz hissetmiyorum artik fakat cok mutlu oldugum anlar olmasada bazi seylerden zevk aldigimi farkettim. Bugun en iyi arkdasimla oturup 6 saat en sevdigimiz tv sovunu izledik.Cok guldugumuz eglendigimiz oldu. Aklima erkek arkdasimda geldi arada, intikam duygusuda ama sanki beynime saldiriyormus gibi degildi. Hani su an ciksa karsima oyle hic bir duygu beslemiyormusum notr musum gibi hissettim. Kafam daha rahatti. Fakat midem bulandi boynum gerildi sanki damarlarimi hissediyordum boynumdaki. Biraz garip korktum diyebilirim hatta bir ara cok kotu oldum ilk gunuydu ilaclarin arkadasim sakinlestirdi neyseki gecti.

Analiz yapman hosuma gitti zaten gittigim bir doktorum var doktoruma acildigim kadar burada sizede acilmisligim var o yuzden analizlerinizi dikkate aliyorum. Ve buraya yazildikca seviniyorum.Parmak bastiginiz nokta cok dogru 27 yasina girecegim eylulde ve hayatta gec kalmis yaslaniyormusum gibi bir hisse kapiliyorum. Sanirim universite terk oldugum okulumu bitiremedigim icin olabilir Okula tekrar basliyorum bu yil oysaki benim yasimdakiler coktan kariyer yapmaya basladi ben gec kaldim. Surekli bir seylere yetisme cabam bundan olsa gerek. Yardimlariniz icin tesekkurler. Konuyu toparlayamadim kafam cok gidip geliyor ozur dilerim.
 
bana da bipolar teşhisi kondu
bana da abizol verdi doktor, 1 ay kullandım bıraktım sonra..
bana sanki benim hiç bişeyim yokmuş da hayat bana çok acımasız davranıyormuş gibi geliyor..

Ben su anda prozac, tranko buscas ve depakin kullaniyorum. Ilaclarina devam etmelisin ise yaramiyorsa degistirmelisin. Ben su an ilk gunlerim kotu geciriyorum duzelmezsem yan etkilerden dolayi degistirecegim ilaclarimi.Tedaviye devam etmelisin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…