- Konu Sahibi missplayful
-
- #41
Beni buradan bilenler bilir.Bazi konular acmistim oncede. Guclu oldugum donemler bazende olup kurtulmak istedigim donemler olmustu.
Bu durum icinde erkek arkadasimla ayrildim. 3 hafta oluyor. Ustune Turkiye ye geri dondum cunku anneannem cok rahatsiz ve olmek uzere. Yani iki sevdigim insani ayni anda kaybediyorum birini istemsiz olarak cunku anneannem hasta digerini ise cok cabaladigim halde olmadigi icin. Detaylara girmeyeyim bugun psikiyatriden geldim. En sonunda teshis koyuldu tum bu zorluklar oyle bindiki ustume maalesef iki uclu duygudurum bozuklugu, manik depresifim. Bipolarim yani. Bende bende bir sorun oldugunu biliyordum hep hissediyordum hic anlam veremzdim zaten bir mutluyken sonra en ufak biseyde nasil zayif duser insan? Veya cok zor bir sorunu atlatip yasarken degmeyecek kucuk bir sorunda nasil yikilir? Nasil cok sever ve sevdiginden sonra o derece nefret eder adeta olsun ister. Nasil anneannesinin yaninda olmak ister fakat sonra kalbi dayanamaz yanina gittiginde o da oluyormus gibi olur. Anilar hic pesiniz birakmaz ertesi gun capacanli biridir. Dusunceler duygular beynini yer bitirir.Bir gun cok yerken sonra gunlerce ac kalir. Ya cok uyur ya uyumaz. Ya herseyi basarir ya dibe batar. Yada bunlarin hepsi sirayla olur...
Simdi onumde uzun bir surec var tedavi sureci uzun surecek bir suru ilacim var su an kullanacagim ilac sayisi 4 .Panik ataklarim var.Cok bunaldim bir yanim diyor sen savasci ruhlusun ayakta durmalisin. Diger yarim diyorki kimse guclu olmak zorunda degil mecbur degilsin agla istedigin kadar kendini guclu olmaya mecbur kilma diyor.
Hasta oldugum icin uzgunum bu hastalik beynimi adeta yiyor hissediyorum ama ne yapabilirim bilmiyorum.Tedavim 5 yila kadar bile surebilirmis kontrol edilmeliymis yoksa dahada kotu olurmusum.
Ne yapalim hayat herkese guzel degil kimseyede esit degil...Sadece paylasmak istedim cunku yanlizim ve hastayim. Keske baska bir rahatsizligim olsaydi insanin kafasinin icinde birey olusu o seyin seni kontrol etmesi ruhunda firtinalar cikarmasi oyle zor ki. Bununla bas edip etmek istemedigimi bile bilmiyorum. Hic birsey bilmiyorum.
canım dah önceki mesajlarından tanıyorum seni ..sen değil bir insana bir köpeği bile incitmezsin biliyorum .sadece ona çok kızgınsın o yüzden böyle düşünüyosun lütfen ben iyi olacağım kötü bir dönemden geçiyorum ama düzelecek diye telkin ver ...Tsk ederim erkek arkadasimla cok kavga ettik oyle durumlara geldik ki. Su an o kadar sevmis baglanmis oldugum insanin olmesini istiyorum. Benim hayatimi duzenimi bozdu 1 yilimi benden aldi bende almaliyim. Geri donunce onun hayatini karartmaliyim gibi dusunceler olusuyor. Intikam arzusuyla yanip tutusuyorum. Sanki olanlari hesabini vermeliymis geliyor. Normalde temiz kalpli bir insanim ama su an ona o kadar cok zarar vermek istiyorum ki zarar gordugunde de zevk alacagimi hic uzulmeyecegimi biliyorum. Cok yazik bir durum ben bu kadar kotu bir insan olamam olmamaliyim ama su an uzulse hosuma giderdi bunuda biliyorum.Keske uzulse keske basian birsey gelse su an icimden ve disimdan seytan gibi gulesim var sanki kotuluk ruhumu ele gecirmis gibi.Deliriyorum ben galiba.
Anneannem konusunda da kendime zarar veriyorum yemeden icmeden kesildim
doktorun nerede, merak ettim. anlatımlarından iyi bir doktor olduğunu düşünüyorum..
Cok gecmis olsun..ben de 6 senedir amerikadayim.. Tek basina bir bayan olarak ayakta durmak,herseyle tek basina mucadele etmek cok zor. Turkiyede olsak bi telefonla aile,arkadaslar yardima kosar..burada oyle degil iste. Butun bunlar haliyle birikiyor,patlak veriyor.
Turkiyeki yasam kosullarinizi bilmiyorum tabi, ama tedaviniz bitene kadar amerikaya donmeseniz,bu sureci yakinlarinizla atlatmaniz daha kolay olur gibi geldi bana. Oraya donup benzer seylerle ugrasmak iyilesmenizi zorlastirir sanki. Zamanla daha iyi olacaginizi dusunuyorum,sadece sabir..neler gecti,bu da gecicek diye dusunun. Hobileriniz varsa onlara yogunlasmaya calisin,en azindan akliniz baska birseyle mesgul olur daha az dusunursunuz bunlari belki..
öncelikle çok geçmiş olsun,
büyük sorunlarımı kolay atlattım ama ufak nedenlerden depresif oluyorum demişsin...ipucu bu cümle işte,sen atlattığını sanıyosun güçlü görünmek, hayal kırıklığını bastırmak için kendini zorluyosun ama sonra en ufak fırsatta patlak vericek yer arıyo insan psikolojisi..hepimizin başına geliyo benzer şeyler..
öncelikle hayal kırıklıklarınla barış imzalarsan ve kendini affedersen bu hastalığı da bütün sıkıntılarını da yeniceksin...sen zaten becerikli ve güçlü bi kadınsın bence sende bunun farkındasın.... tek sorun yenilgiyi, bazen yaptığın hataları, eksik yönlerini kabul edemiyosun reddediyosun ama hayatta elinden olmadan senden bağımsız karşılaştığın olumsuzluklarda da aslında bilinç altın seni suçluyo ama farkında bile diilsin belki çünkü egonda aynı oranda yüksek...
sen doktor mu sanıyosun kendini hakkımda analiz yapıyosun diyebilirsin haklı olarak...sadece konularını takip eden bir insan olarak yazdım gözlemlerimi...yaşında çok genç...hayata çok geç kalmış gibi apar topar kararlar almazsan daha sağlıklı bi hayatın mutlaka olucaktır...objektif gözler olarak senin bunu atlatacak kapasitede olduğunu hissediyoruz....sadece hayata karşı beyaz bi sayfa açıp yeniden en baştan başlaman gerek...acele etmeden,sakin ve huzur içinde alınmış kararlarla...
he benim kendime hayrım yok o ayrı konu ama seninle ilgili aklımdakiler bunlar ve yazmak istedim nedense....
insanlarla derdi olan biri olduğuna kesinlikle inanmıyorum...içinde ki intikam sesi yalnızca seni üzen ve yıpratan sana zarar veren bi ses...sen bu değilsin...
bir de saçma olacak bu konu altında belki ama burcunu çok merak ettim...
bana da bipolar teşhisi kondu
bana da abizol verdi doktor, 1 ay kullandım bıraktım sonra..
bana sanki benim hiç bişeyim yokmuş da hayat bana çok acımasız davranıyormuş gibi geliyor..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?