Merhaba arkadaşlar. Halk arasında tavuk karası diye geçiyor. Retinistis pigmentosa hastasıyım. Karanlıkta ve loş ışıkta çok az görüyorum. Gündüz görüşümde de yıllar geçtikçe daralma oluyor. Mesela yolda yürürken dükkanlara falan balıyorsam taşlara takılabiliyorum ya da basamakları göremiyorum. Ya da bir yere bakarken normal görüşlü insanlar yanları da görebilirken ben ortayı görüyorum baktığım yeri sadece. Şu an için bi tedavisi yok. Deneme aşamasında kök hücre falan deniyo. Körlüğe kadar gidebiliyor. Hastalığım doğuştan vardı. Bunlara rağmen okudum PDR mezunuyum. Aslında eczacılık hemşirelik çok isterdim. Ama gözlerimden dolayı pdrye yöneldim. Mesleğimi seviyorum. Hiç görmesem bile atanırsam çalışabilirim. Mzellerr almayabilir tabi bilmiyorum. Şu an 24 yaşındayım evliyim. Ve hamileyim. Bebeğime geçme olasılığı baya düşük bir ihtimal ama tabi çok korkuyorum. Her gece dua ediyorum. Ona küçücük bir sıkıntı bile olmasını istemem. Eşim hastalığımı bilerek evlendi. Ama kp ve kv bilmiyormuş. Nedense baya bir dert oldu onlara. Sözde hamileyim diye bana yardım etmeye geliyorlar. Dün markete çıktım. Evde yine bişey kalmamıştı. Baya bişey aldım. 3 kutu süt birer kgluk iki peynir. İki kg şeker toplamda on lgyu rahat geçiyordu. Babanla git falan dedi kv. Kp mıy mıy bir saat gitsem kalksam mı ben giderim dedim çıktım zaten pek hoşlanmıyorum yanımda olmalarından. Gittim ağır olmasına rağmen kendim nefes nefese dinlene dinlene taşıdım. Gelince birkaç yere daha gidilcekti. Bu sefer kp de geldi. Markete girdim yine arabayla beni bekliyor. Arabanın yerini değiştirmiş marketten çıkana kadar ben de obür tarafa doğru ilerledim sonra seslenince geri döndüm marketten çıkarken sola baktığım için diğer yanı görmemişim. Sonra süt indirimde olduğu için on iki tane aldık koliyle ben de onlara yük olmak istemiyorum tabi hızlı hızlı herşeyi kendim yapmak istiyorum. Koliye hemen eğilip kaldırmaya çalıştım koli parçalandı. Süt kutuları yere düştü. Sonra tek tek araba bagajına doldurduk. Orda kp bana sinirlendi muhtemelen yapma kızım dedi. Sonra eve geldik. Böyle gözü üstümde. Beni inceliyo görüyor muyum görmüyor muyum bazı şeyleri onu anlamaya çalışıyor. Sessiz sessiz duruyo. Sonra ben bu durumu sezince eşime söyledim ne konuştular bilmiyorum hafif atıştılar. Kp sonra ben sana bişey mi demişim dedi. Annemin gpnde üç kere araması onu rahatsız etmiş annen çok seviyorsa seni hastaneye götürsün bir düzeltilsin hastalığın böyle olmaz dün olanları gördün dedi. Ya kendi başını yiceksin ya da çocuğun başını dedi. Bebeğime bakamazmışım yani. Zannediyor ki sokağa atıcam da öyle büyüyecwk herhalde. İnsanlar anlamıyor beni adam 53 yaşında ben ondan 40 yaş küçüğüm ama onun kadar bile görmüyorum şu an. Bu çok kötü bir durum evet. Ama bunu kabullenmek zorundayım çünkü tedavisi yok. Ama insanlar beni böyle kabul etmiyor. Hiçbir şey beceremiycem diye düşünüyorlar. İyi göremediğim için bazı durumlarda komik duruma düşüyorum ama saf salak değilim. Git düzelt git tedavi ol. Bozuk mal mıyım ben iade edin olmazsa bari. İnsanların bu tavrı çok üzüyor beni. Ne yapabilirim ki. Kimseyle muhatap olmayıp boşanıp bitkisel hayata mı geçeyim ölene kadar. Benden çok onlara dert. Garipseyşp beni inceleyip duruyorlar bıktım artık
