Bi an ben yazdım sandım. Yapı olarak, çocukluktan beri zaten endişeli ve evhamlı bir insandım. Ne olduysa covid döneminden sonra arttı. O dönem doğum yaptım birde. Hamileliğimde hiç bir şey yoktu. Doğum yaptım sonrasında zor toparladım derken covid başladı ondan kork, endişe derken aşılardan mı bilmiyorum kalbimde çarpıntı başladı. O dönem panik atakla tanıştım. Arkadaşlarımın yanında oldu neye uğradığımı şaşırdım, o dönem hiç bir şey yiyemedim ani kilo verdim doktora gittim hiç bir şeyim yok sonra psikoloğa gittim emdr terapisi falan iyi geldi. Kalbime de bu arada ektrasistol teşhisi konuldu. Sonra sürpriz 2. Bebeğime hamile kaldım. Bu hamileliğimde iyi geçti çarpıntılara rağmen ve doktorlar hamilelik önermiyordu bana ona rağmen. Doğuma yüksek tansiyonla girdim bi anda. Birde tansiyon problemim çıktı. 2-3 haftadır anksiyete pik yapmış durumda. Önceden bir şey olmayacak diye telkin ediyordum kendimi ama şimdi tansiyonum mu fırladı acaba, kalbim çok çarpmaya başladı gibi gibi kafayı yiyecek gibi oluyorum. Dün gece çok kötüydüm 2,5 aylık ve 4 yaşında oğullarım var. Artık eşim falan beni böyle görsün istemiyorum kendi kendime yaşıyorum daha 33 yaşımdayım. Kalpten ablasyon olacağım çekilecek yanı kalmadı artık. Bir yere bile gitmek istemiyorum bir şey olacak diye yanımda tansiyon çarpıntı hapı gezdiriyorum. Kendimden o kadar sıkıldım ki çalışmıyorum en büyük etken bu sanki çalışsam kafamı dağıtsam kendimi fazla düşünmesem daha iyi olacak.