Konuna her yazdığımda senin içini kararttığımı düşünüyorum ama gene de düşüncemi yazmadam edemedim. Kesinlikle seni kırmak üzmek için yazmıyorum ama dışardan senin anlattıklarını baz alarak konuşmam gerekirse bence sizin ilişkinizin7 temel dinamiklerinde bir yanlış var. Bunun için kesinlikle profesyonel yardım almanız gerekiyor yoksa bu durum sana boşa geçen yıllar ve bozulan ruh sağlığı olarak geri dönecek. Eşinin seninle evliliğe ve ilişkiye bakışında asıl problem aslında. Önceki konunda da bu olayda da bu o kadar belli ki. Sen çok büyük aşktı, böyleydi falan demiştin ama dışardan görünen eşin kendini senin için bir nimet olarak görmesi aslında. Aklınca seni kendi yokluğu ve umursamazlığı ile terbiye etmeye çalışır gibi, önceki olayda da böyleydi şimdi de böyle. Bu çok insanı değersizleştiren bir tavır. Ben burada diğer kadınlarada söylüyorum, eğer şiddet ya da ihanet durumu yoksa ki; onun sonu bana göre zaten boşanma , kadın ya da erkeğin yatak ayırmasının anlamı, sen benim için zerre önemli değilsin, istediğim olmazsa seni arkamda bırakmak umrumda olmaz demek. Tamam yatınca sarılıp uyumak zorunda değilsiniz ama yatak ayırmak bir insanı aşağlamak ve önemsememek. Bunu çift terapistleride söylüyor zaten.
Bence eşinizin sizle evliliğinden beklentileri ve menfaatleri farklıydı. Daha önceki duruşunuzla onun bir kalesini yıktınız ve bu onda size karşı bir tahammülsüzlük yaratmış bana kalırsa. Bu olayın yaşama nedenin altında geçen yaşananlar yatıyor.
Bence ikinizide evlilikten beklediği farklıymış. Siz hayatı ve sorumluluğu paylaşmayı, beraber yürümeyi hayal etmişsiniz, eşiniz ise sizle evlenerek hayatını maddi manevi kolaylaştırmayı ve bekar dönemindeki hayatından kopmamayı. Yani adam istemiş ki çalışan karım olsun ama ev sorumluluğunuda üstlensin, ben haftanın iki üç günü gece yarılarına kadar arkadaşlarla takılayım, sesi çıkmasın ve eve geldiğimde de yüzü gülsün ve gönlümü hoş etsin. Şimdi siz onun beklentilerini karşılamayı hem bıraktınız hemde birşeyler sizde talep etmeye başladınız ve bu onun size karşı tahammülünü zorluyor. Yani aslında kafasının bir yerinde hep şu var ev işlerini bende yapacaksam, rahatık bozulacaksa neden evlendim. Ancak bu düşüncesinin çevresince kabul görmeyeceğini bildiği için emin olun asla gidip dava falan açamaz. Siz ilişkinizde bu güne kadar hep maddi manevi veren taraf olmuşsunuz, adamın yapması gereken en ufak şeyi bile nimet olarak görmüşsünüz. Onca yaşanan olaydan sonra eşinizin size yaptığı ufak bir jesti bile bıraya atıp mutlu olacak kadar verici ve kanaatkar kadınsınız. Bence bu yüzden eşinizin sizi kaybetme korkusu yok, sizin kendisinden vazgeçemeyeceğinizi düşünüyor zira bu güne kadar en ufak jest ve fedakarlıkları içi7n bile mutlu olup, kanaatkar davranmışsınız çünkü. Şu an sizin talepleriniz onu boğmaya başladı, zira onun kafasında istediği siz bu değilsiniz, o yüzden bu halleri. O sizden hep almaya alışmış ve vermek zor geliyor. Bence umursamayın artık sinir krizi geçirecek ne var, yaşayın hayatınızı, umursamayın, siz umursadıkça o doğru yolda olduğunu düşünecek çünkü. Psilolojik destek aldığınınızı söylemiştiniz, bıraktıysanız devam edin, bir uzmanla konuşmalısınız bence. Sizi gerçekte tanımasamda pozitif kanaatkar ve iyi bir insan olduğunuz çok belli yazdıklarınızdan. Bir veli olarak böyle bir insanın bir eğitimci olmasına ayrıca memnun oldum ancak kendinizi değmeyecek şeyler için çok fazla yıpratıyorsunuz. Bu dünyaya bir defa geliyoruz, bırakın artık didiklemeyin, tavrınız net olsun, sizi istemeyen oysa ne yapacağını biliyor. Kendi hayatınıza psikolojinize odaklanın, bundan sonra önceliğiniz kendiniz olsun, sizi arama zahmetinde bile bulunmayan bir adam için aç kalmanız asıl saçma olan. Sizin evlilik anlayışınızı ve hayallerinizi tahmin ediyorum ancak eşinizde o kumaş yok görün bunu. Ya beklentilerinizi düşürüp, öne kendinizi koyacaksınız ya da bu evliliği sonlandıracaksınız. Bence bir süre önce ne istediğinizi anlayana kadar destek alıp, kenara çekilmekte fayda var.
hizuran yüzde yüz güvenme ihtimalim çok uzakta gibi. Yoğun bir stres altındayım her şey yolunda iken bile. Her an ne olacakta başa saracağız demekten. Benim sinir krizi geçirmemin sebebi bu zaten ne kadar çabalarsak( o da son olaydan sonra çabaladı) çabalayalım yine aynı kısır döngüye girmek. Yine başarısızlık hissi yine aynada ağlayan yüzüm. Bunu kendime yapmayacağım diyorum her seferinde aynı son.
