Simdi okudum tüm yazdıklarınızı
Size sunu söylemek istiyorum, o iğrenc hissi biliyorum hepimiz biliyoruz. Kendinizi tüm yetişkinlik hayatınızda ilmek ilmek işlemiş, bin türlü zorlukla baş etmiş, binbir projede liderlik yapmış, feminist lugatı hatim etmiş olabilirsiniz. Ama o iğrenç köhne düsünceler bi anda sizi vurur. Ergenliginde bi altın gününde hayatından tiksinen sırf bu yüzden herkesin hayatı bok gibi olsun isteyen teyzenin birinden duydugunuz salak bi düsünce bi gece öylece yatağınızda yatarken aklınıza geliverir. Üniversiteye 21 yaşımda girdim cok mu yaslıyım, 40ıma girdim napıcam, boşandım acaba bundan sonra hayatım hep tek tabanca mı olacak, kocam bana vurdu ama ben bağımsız bi kadınım nasıl olacak vs vs. Utanır sıkılır kimselere de söylemezsiniz bu bunaltıcı salak fikirleri. (Aslında bi anlatabilseniz sorunun %65 çözülecek belki) Bu sefer dert büyüdükçe siz karşısında kücülürsünüz.
Bana göre sizin karsınıza cıkan tarzda adamlar sırtlan gibi bu zayıf noktanın kokusunu beş km öteden alıp allah ne verdiyse koşuyoar. Cünkü bu heriflerin mayasında bi şeyler eksik, onlar da farkında bunun. Nasıl ki ellerini kaybedenler ayaklarıyla yazı yazmayı öğreniyolar. Bu narsisist pustlar da fıs karakterlerini, empatiden yoksunluklarını gizlemek için yalancı bi cennet tasviri oluştuyolar kafanızda. Öyle bi hale getiriyolar ki "Bak senin endiselerinin anahtarı bende, kendinde kusur olarak gördüğün her seyi sadece ben kabul edebilirim. O yüzden dizimin dibinden ayrılma" oluyor. En büyük korkularıysa şüphesiz sizin kendi kıymetinizin farkına varmanız, o zaman bu denyoya ihtiyaç kalmıyor
Korkularınızın üstüne gidin, kabus gibi bi hayata muhtaç olmayın. Siz milletin kabusu olun