bu kaçıncı konum bilmiyorum. dert adamı söyletirmiş. dışarı çıktığım zaman beni hiç tanımayan insanlara derdimi anlatmak istiyorum bazen. belki birşey vardır yapabileceğim bir yol bir çare vardır onlar biliyordur ben bilmiyorumdur diye.....
nasılda severek evlenmiştik... evliliğimin ilk 3.5 yılı peşpeşe doğan yavrularım. hayalini bile kuramadığım mutluluklarım oldu. şimdi de varlığını bile bilmediğim acılarım var...böyle de acı varmıymış diyorum. içim yanıyor ağlayamıyorum bile...ağlamak acılarımın yanında hafif kalıyor...
evliliğimin 3.5 yılı dolduğunda sadece 2 yıllık diye gitti kazakistana merak edenler diğer konularıma bakabilir takrar yazmayacağım. 6 yıl oldu gelmedi. izinlere geldi her defasında daha da değişerek... o bana aşık adam gitti bana düşman adam geldi...dış görünüşümle alaylar etti laflar soktu. her izin dönemini kan kusturarak burnumdan getirdi...bekarken çalışıyordum ben iyi bir işim maaşım vardı kendime güvenim tamdı ben adım atınca yer sallanıyor derdi arkadaşlarım. hiç unutmuyorum birgün patronum demişti ki "senamm hanım çok korkuyorum birgün beni işten atacaksınız diye" o kadar otoriterdim o kadar işime sahip çıkardım o kadar kalifiye bir personeldim bunları neden mi yazıyorum? beni o kadar ezdi o kadar sindirdi o kadar hiçleştirdi ki şimdi ben biriyle konuşurken korkudan titriyorum. içimde hep hiç olduğum değersiz aşağılık olduğum yalancı akılsız olduğum duygularıyla envai çeşit takıntılarla evhamlarla yaşamaya çalışıyorum yaşamak dedim de bana kalsa heveslisi değilim ama iki yavrum iki dünya güzeli kızım var yaşam sebebim hamdolsun sabahları uyanmak bana acı veriyor terapi aldım ilaç kullandım yarım bıraktım kilo aldım bir kısırdöngü içinde bocalayıp duruyorum kızlarımın beni örnek almasını istemiyorum iki tane daha benden olsun istemiyorum ben böyle değildim nişanlandık beni işten çıkardı çok sevdim güvendim hesabını yapmadım hiçbirşeyin. şimdi küçük dağları ben yarattım diye geziyor...en son kurban bayramında izne geldi mübarek bayramı burnumdan getirdi. canı istediğinde sıkıp morarttığı yerlerim iyileşeli ancak bir ay olmuştur. bayram sabahı namaza gitsin istedim diye bana şiddet uyguladı. biliyor ki ben boşanamam sahip çıkacak ailem gidecek yerim yapacak birşeyim yok. evet boşanamam. o kadar hiçim o kadar kendime güvensizim o kadar yapamam ki...yapamam...dün akşam bir akranımın iyi haberlerini aldım gene işle ilgili. rabbim biliyor ya çok sevindim onun için ve çok üzüldüm kendim içinoturdum öyle ağladım ki ne zamana kadar ömrüm başkalarının iyi haberlerini almakla geçecek? benim hayatımda hiç iyi birşey olmayacak mı? ya kızlarım? onlarda o akranımın çocuklarının iyi haberlerini duyarak mı yaşayacaklar? beni yanlış anlamayın allah rızası için kıskanmıyorum özeniyorum fesatlanmıyorum imreniyorum...ben o kişiden daha başarılı daha hırslıydım bir yanlış evlilikle bu hale geldim....
çok uzun oldu biliyorum ne olur dayanın okuyun... karar almıştım kpss için dersaneye yazıldım eylüldeki sınava hazırlanacaktım fakat dün gece umutsuzluğum depreşti vazgeçtim insan doğuştan gülmezse sonradan gülmüyor...daha iki aylıkken annem babam ayrılmış babaannem tarafından büyütülmüştüm ezilip kakılarak horlanarak...hiç gülmedim ben...evliliğimle yendim sandım makus kaderimi ne çare.......
şimdi ben ne yapacağım? yalvardım olmadı ağladım olmadı sinir krizleri geçirdim hastanelik oldum sövdüm saydım küfrettim dua ettim beddua ettim beni aşağılamaktan bana hakaret etmekten hiçbir zaman vazgecmedi beni nasıl bu hale getirdi ben nasıl toparlanacağım özgüvenim nasıl gelecek kızlarımı nasıl yetiştireceğim allahım ben ne yapacağım okuyan herkesten allah razı olsun. rabbimin rızası için bana yapıcı onarıcı bir akıl verin lütfen lütfen lütfen
bu kaçıncı konum bilmiyorum. dert adamı söyletirmiş. dışarı çıktığım zaman beni hiç tanımayan insanlara derdimi anlatmak istiyorum bazen. belki birşey vardır yapabileceğim bir yol bir çare vardır onlar biliyordur ben bilmiyorumdur diye.....
nasılda severek evlenmiştik... evliliğimin ilk 3.5 yılı peşpeşe doğan yavrularım. hayalini bile kuramadığım mutluluklarım oldu. şimdi de varlığını bile bilmediğim acılarım var...böyle de acı varmıymış diyorum. içim yanıyor ağlayamıyorum bile...ağlamak acılarımın yanında hafif kalıyor...
evliliğimin 3.5 yılı dolduğunda sadece 2 yıllık diye gitti kazakistana merak edenler diğer konularıma bakabilir takrar yazmayacağım. 6 yıl oldu gelmedi. izinlere geldi her defasında daha da değişerek... o bana aşık adam gitti bana düşman adam geldi...dış görünüşümle alaylar etti laflar soktu. her izin dönemini kan kusturarak burnumdan getirdi...bekarken çalışıyordum ben iyi bir işim maaşım vardı kendime güvenim tamdı ben adım atınca yer sallanıyor derdi arkadaşlarım. hiç unutmuyorum birgün patronum demişti ki "senamm hanım çok korkuyorum birgün beni işten atacaksınız diye" o kadar otoriterdim o kadar işime sahip çıkardım o kadar kalifiye bir personeldim bunları neden mi yazıyorum? beni o kadar ezdi o kadar sindirdi o kadar hiçleştirdi ki şimdi ben biriyle konuşurken korkudan titriyorum. içimde hep hiç olduğum değersiz aşağılık olduğum yalancı akılsız olduğum duygularıyla envai çeşit takıntılarla evhamlarla yaşamaya çalışıyorum yaşamak dedim de bana kalsa heveslisi değilim ama iki yavrum iki dünya güzeli kızım var yaşam sebebim hamdolsun sabahları uyanmak bana acı veriyor terapi aldım ilaç kullandım yarım bıraktım kilo aldım bir kısırdöngü içinde bocalayıp duruyorum kızlarımın beni örnek almasını istemiyorum iki tane daha benden olsun istemiyorum ben böyle değildim nişanlandık beni işten çıkardı çok sevdim güvendim hesabını yapmadım hiçbirşeyin. şimdi küçük dağları ben yarattım diye geziyor...en son kurban bayramında izne geldi mübarek bayramı burnumdan getirdi. canı istediğinde sıkıp morarttığı yerlerim iyileşeli ancak bir ay olmuştur. bayram sabahı namaza gitsin istedim diye bana şiddet uyguladı. biliyor ki ben boşanamam sahip çıkacak ailem gidecek yerim yapacak birşeyim yok. evet boşanamam. o kadar hiçim o kadar kendime güvensizim o kadar yapamam ki...yapamam...dün akşam bir akranımın iyi haberlerini aldım gene işle ilgili. rabbim biliyor ya çok sevindim onun için ve çok üzüldüm kendim içinoturdum öyle ağladım ki ne zamana kadar ömrüm başkalarının iyi haberlerini almakla geçecek? benim hayatımda hiç iyi birşey olmayacak mı? ya kızlarım? onlarda o akranımın çocuklarının iyi haberlerini duyarak mı yaşayacaklar? beni yanlış anlamayın allah rızası için kıskanmıyorum özeniyorum fesatlanmıyorum imreniyorum...ben o kişiden daha başarılı daha hırslıydım bir yanlış evlilikle bu hale geldim....
çok uzun oldu biliyorum ne olur dayanın okuyun... karar almıştım kpss için dersaneye yazıldım eylüldeki sınava hazırlanacaktım fakat dün gece umutsuzluğum depreşti vazgeçtim insan doğuştan gülmezse sonradan gülmüyor...daha iki aylıkken annem babam ayrılmış babaannem tarafından büyütülmüştüm ezilip kakılarak horlanarak...hiç gülmedim ben...evliliğimle yendim sandım makus kaderimi ne çare.......
şimdi ben ne yapacağım? yalvardım olmadı ağladım olmadı sinir krizleri geçirdim hastanelik oldum sövdüm saydım küfrettim dua ettim beddua ettim beni aşağılamaktan bana hakaret etmekten hiçbir zaman vazgecmedi beni nasıl bu hale getirdi ben nasıl toparlanacağım özgüvenim nasıl gelecek kızlarımı nasıl yetiştireceğim allahım ben ne yapacağım okuyan herkesten allah razı olsun. rabbimin rızası için bana yapıcı onarıcı bir akıl verin lütfen lütfen lütfen
ohooo konunuzu çok iyi hatırlıyorum. kocanız değişmeyeceğine göre yapılacak şey belli. neden hala buradan medet umuyorsunz, burdaki insanlar konuşurlar konuşurlar siz hala eski tas eski hamam devam edersiniz. ee nasıl yardım edelim?
merhaba sağolun yazdıklarınız için. evlatlarım tek yaşam kaynağım her zaman şükür sebebim onlar beni hayata bağlayan can damarlarım rabbim isteyen herkese nasip etsin ve bizlere acılarını göstermesin inşallah sağolun allah razı olsunne kadar çaresiz hissettiğini anlayabiliyorum. keşke sana çareler sıralayabilseydim şu anda. ama söyleyecek birşeyim varki o da benim sahip olabilmek için çok şeyi göze alabileceğim 2 tane evlat. ne olur toparlan. sakın onları da kendinide küçük görme. çok şey var yaşayacağınız daha güzel şeyler. ne yaparsan onlar için yapacaksın. o yüzdeen bir an önce ayağa kalkıp kendine güvenini tekrar kazanmalısın. öğrenmenin okumanın yaşı yok. ben 30 yaşındayım hala okuyorum. çok kolay değil ama olmayacak hiçbirşey yok hayatta. isstediğim herşeye geç sahip oldum. tıpkı senin sahip olduğun ama benim gibi birçok insana henüz nasip olmayan evlat sevigsi gibi. asla pes etme. kocan aslında asla şaşırmadım. çok duydum böyle hikayeler. birgün deileler gibi severek evlendiğim eşim aynı şeyi yapsa onada şaşırmam. insanlar tamahkar ve bencil çünkü. önce kendin sonra çocukların seni ayakta tutmaya yeter. gerisi hikaye
okurken çok üzüldüm.Allah yardımcın olsun. Ama unutma herşey senin elinde. mutsuzsan ve artık eşini sevmiyorsan ayrıl. nereye kadr.. olan sana oluyor. çocuklarında bundan kat ve kat etkileniyor. ne güzel dha önce çalışmışsın. şimdi de yapabilirsin.
merhaba çok teşekkür ederim yazdıkların için bunları okumak içimi aydınlattı kıpırtılar hissettim içimde yapabilirsinleri başarabilirsinleri duymayalı hissetmeyeli çok zaman olmuşöncelikle Allah yardımcın olsun...dünyalar güzeli iki tane yavrun varmış..Allah sana bağışlasın onları..Ve senin kaderini kızlarına yazmasın inşallah..kızların için dimdik ayaklarının üstünde olmalısın..Kpss sınavı için hazırlanmaya devam et..Hiçbişey senden daha kıymetli deil..hiçbişeyin senin ve kızlarının geleceğini etkilemesine izin verme..Eşine gelince de duyma,görme...senin özgüvenini bu şekilde sıfıra indirmeye çalışmış ,başarılı da olmuş..onu mutlu etme...yine kendinden emin yürü..yine yolunda devam et...çocukların en önemlisi kendin için yap bunu..
ayrılamam diye düşünme..Benim annem 40 yaşından sonra elinde hiçbir mesleği olmadığı halde babamı terketti...hiçbi güvencesi yoktu ama çok şükür ne aç kaldık ne de açık...keşke diyorum mutsuz bir yuvada ( yuva demeye bin şahit ister gerçi ) yaşamaktansa seneler önce ayrlsalarmış..emin ol çocukların da sana bunu söyleyecekler...oyle bir evde yaşamaktansa huzurlu bir yuva paradan ,puldan kısacası herşeyden daha önemli...
tekrar Allah yardımcın olsun..
kınamayarak fikir vererek empati kurarak yardım etseniz:) olmaz mı:)ohooo konunuzu çok iyi hatırlıyorum. kocanız değişmeyeceğine göre yapılacak şey belli. neden hala buradan medet umuyorsunz, burdaki insanlar konuşurlar konuşurlar siz hala eski tas eski hamam devam edersiniz. ee nasıl yardım edelim?
doğru hatırlıyorsun canımben senin konunu hatırladım
sanki bi ara kazakistana gidecektin hatta eşinle konuşmuştun aldıracaktı sizi oraya
yoksa ben mi yanlış hatırlıyorum?
haklısınız bir anlık gafletle derdimin dünyanın en büyük ve çaresiz derdi olduğu duygusuna kapıldım...deme öyle ne olur deme derdinin dermanı var ama zor durumda olduğun için bu dönemde güç şeyler yaşayıp özgüvenini kaybettiğiniçin çıkamıyosun işin içinden.
Allah muhafaza ya çocuklarından biri amansız bir hastalığa yakalansa tekrar ediyorum Allahım korusun ama işte o zaman dersin ki Rabbim ne büyük konuşmuşum.
bak bi zamanlar çok iyi bir işin varmış yani donanımlı bir insansın tekrar iş bulabilirsin gerekirse çocuklarını etüte yada kreşe verirsin o adamı çekmek zorunda değilsin inan,gerekirse yer silersin, bulaşık yıkarsın, belediyeden yardım istersin.ben olsam yapardım inan yapardım. biliyorum dışarıdan söylemesi çok kolay ama sende yapmalısın. yeter ki kim olduğunu hatırla yeter ki kuvvetinin farkına var. iki çocuk büyütmüşsün tek başına bunu güçsüz hiç bir kadın yapamaz lütfen bunu unutma içindeki gücün farkına var. yazık değil mi kızlarına onlar için güçlü olmalısın lütfen topla kendini lütfen Rabbim yardımcın olsun...
Senacım konularını hatırlıyorum. Canım düzelen hiçbir şey yok mu??
Erkeklerin arıza oldukları şey bu işte: kadın ne kadar susarsa o kadar tepesine çıkıyorlar. Benim eşim de böyleydi, ben sustukça o coştu. Sonra bana bir şey oldu. Bu sefer ben coşmaya başladım. Ben coştukça adam bana bağlandı. Hatta o ali kıran baş kesen adama kızıp valizini toplayıp kapıya bile koydum. Hiçbir şey yapmadı... Barışmak için uğraştı durdu.
Hayat maalesef herkese güzellikleri gümüş tepsiler içinde sunmuyor. Bazılarının tırnaklarıyla hayata tutunması lazım. Senin de mabadı kalkmış kocana haddini bildirmen için bir an önce toparlanman gerek. Bu adamda narsistlik varsa kötü bir şey derken bile iki iyinin arasına 1 kötü sıkıştır. Anlamasın.
Toparlan canım, muhakkak toparlan. Git saçlarını yaptır, az bak kendine. içinden gelmiyor anlıyorum ama, kendindeki değişikliği gördükçe daha iyi hissedeceksin...
Bir de Carrie'nin dediğini ben de hatırlıyorum. Ne oldu o mesele??
haklısınız çok haklısınız haklı olduğunuzu biliyorum yazdıklarınızın doğru olduğunu da ama sorun şu ki bir hamle yapamıyorum...ya yanlış anlamayın ama biz kadınlar biraz korkakmıyız??
ne demek kimsem yok ne demek çaresizim.en dipte olsan bile çocukların için savaşmak zorundasın.
farzet kocan kazakistanda birini buldu bıraktı seni ozaman ne olacak
ne olursa olsun kocam basımda olsun demeyin artık lütfen
bu kadar acı çekerek yaşamanın kimseye faydası yok.
siz çalışma hayatı görmüş birisiniz hani hiç evden çıkmamış olsanız gene hak verirdim .
lütfen silkelenin kendinize gelin. iş bulun bişeyler yapın böyle ağlamakla bir çözüm bulunmaz.
haklısınız çok haklısınız haklı olduğunuzu biliyorum yazdıklarınızın doğru olduğunu da ama sorun şu ki bir hamle yapamıyorum...
Bence bu medet ummak değildir. Belki adım atmaya cesareti yok belki aynı şeyleri yaşayan birinden ne yaptığını öğrenmek istiyor bu süreci paylaşmak istiyor elbetteki yorumlarımızla onun düşünmesini sağlayarak yardım edebiliriz diye düşünüyorum. Zira bu site bunun için var.
bu kaçıncı konum bilmiyorum. dert adamı söyletirmiş. dışarı çıktığım zaman beni hiç tanımayan insanlara derdimi anlatmak istiyorum bazen. belki birşey vardır yapabileceğim bir yol bir çare vardır onlar biliyordur ben bilmiyorumdur diye.....
nasılda severek evlenmiştik... evliliğimin ilk 3.5 yılı peşpeşe doğan yavrularım. hayalini bile kuramadığım mutluluklarım oldu. şimdi de varlığını bile bilmediğim acılarım var...böyle de acı varmıymış diyorum. içim yanıyor ağlayamıyorum bile...ağlamak acılarımın yanında hafif kalıyor...
evliliğimin 3.5 yılı dolduğunda sadece 2 yıllık diye gitti kazakistana merak edenler diğer konularıma bakabilir takrar yazmayacağım. 6 yıl oldu gelmedi. izinlere geldi her defasında daha da değişerek... o bana aşık adam gitti bana düşman adam geldi...dış görünüşümle alaylar etti laflar soktu. her izin dönemini kan kusturarak burnumdan getirdi...bekarken çalışıyordum ben iyi bir işim maaşım vardı kendime güvenim tamdı ben adım atınca yer sallanıyor derdi arkadaşlarım. hiç unutmuyorum birgün patronum demişti ki "senamm hanım çok korkuyorum birgün beni işten atacaksınız diye" o kadar otoriterdim o kadar işime sahip çıkardım o kadar kalifiye bir personeldim bunları neden mi yazıyorum? beni o kadar ezdi o kadar sindirdi o kadar hiçleştirdi ki şimdi ben biriyle konuşurken korkudan titriyorum. içimde hep hiç olduğum değersiz aşağılık olduğum yalancı akılsız olduğum duygularıyla envai çeşit takıntılarla evhamlarla yaşamaya çalışıyorum yaşamak dedim de bana kalsa heveslisi değilim ama iki yavrum iki dünya güzeli kızım var yaşam sebebim hamdolsun sabahları uyanmak bana acı veriyor terapi aldım ilaç kullandım yarım bıraktım kilo aldım bir kısırdöngü içinde bocalayıp duruyorum kızlarımın beni örnek almasını istemiyorum iki tane daha benden olsun istemiyorum ben böyle değildim nişanlandık beni işten çıkardı çok sevdim güvendim hesabını yapmadım hiçbirşeyin. şimdi küçük dağları ben yarattım diye geziyor...en son kurban bayramında izne geldi mübarek bayramı burnumdan getirdi. canı istediğinde sıkıp morarttığı yerlerim iyileşeli ancak bir ay olmuştur. bayram sabahı namaza gitsin istedim diye bana şiddet uyguladı. biliyor ki ben boşanamam sahip çıkacak ailem gidecek yerim yapacak birşeyim yok. evet boşanamam. o kadar hiçim o kadar kendime güvensizim o kadar yapamam ki...yapamam...dün akşam bir akranımın iyi haberlerini aldım gene işle ilgili. rabbim biliyor ya çok sevindim onun için ve çok üzüldüm kendim içinoturdum öyle ağladım ki ne zamana kadar ömrüm başkalarının iyi haberlerini almakla geçecek? benim hayatımda hiç iyi birşey olmayacak mı? ya kızlarım? onlarda o akranımın çocuklarının iyi haberlerini duyarak mı yaşayacaklar? beni yanlış anlamayın allah rızası için kıskanmıyorum özeniyorum fesatlanmıyorum imreniyorum...ben o kişiden daha başarılı daha hırslıydım bir yanlış evlilikle bu hale geldim....
çok uzun oldu biliyorum ne olur dayanın okuyun... karar almıştım kpss için dersaneye yazıldım eylüldeki sınava hazırlanacaktım fakat dün gece umutsuzluğum depreşti vazgeçtim insan doğuştan gülmezse sonradan gülmüyor...daha iki aylıkken annem babam ayrılmış babaannem tarafından büyütülmüştüm ezilip kakılarak horlanarak...hiç gülmedim ben...evliliğimle yendim sandım makus kaderimi ne çare.......
şimdi ben ne yapacağım? yalvardım olmadı ağladım olmadı sinir krizleri geçirdim hastanelik oldum sövdüm saydım küfrettim dua ettim beddua ettim beni aşağılamaktan bana hakaret etmekten hiçbir zaman vazgecmedi beni nasıl bu hale getirdi ben nasıl toparlanacağım özgüvenim nasıl gelecek kızlarımı nasıl yetiştireceğim allahım ben ne yapacağım okuyan herkesten allah razı olsun. rabbimin rızası için bana yapıcı onarıcı bir akıl verin lütfen lütfen lütfen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?