Yilllaaaaaaaaaaaaar yıllar önceydi..biz lisedeyken bu arkadaş internetten bir çocukla tanışmıştı. Baskıcı bir ailesi olduğu için ben onu evden alırdım (kardes gibiyiz,ailelerimiz de birbirini tanır.Komsuyuz da), benim dersanemin tanıtım dersi var diye götürürdüm. Çocukla buluşurduk. Ben oradan dersaneye giderdim, akşam da buluşurduk, kızı alıp eve geçerdim. Sevgilisini de severdim yani, iyi bir çocuktu,dusunceliydi, çiçeğini hediyesini ihmal etmezdi.
Gel zaman git zaman üniversitede benim bir sevgilim oldu, bu kızla hep 'tam pıtırcık oldun' diye dalga geçerdik, sevgi pitircigi yani..o zamanların meşhur bir lafı, bilmiyorum artık kullanan var mı
kıza demişim ki 'senle dalga geçiyordum, şimdi ben pitircik oldum. aynı x ve sen gibiyiz,yolda şarkı söyleyip yürüyoruz'
...
Derken biz bir sebeple kızla konuşmayı kestik..ortak bir arkadaş da bizi barıştırmak istedi..o yüzden benimleyken hoparlörü açtı, kızla konuşuyor. Kız dedi ki 'zaten yengenc her zaman benim sevgilimi kiskanirdi, hatta bir gün telefon açtı aynı senin sevgiline benzeyen birini buldum dedi'
Oysa gerçekten ne kardes kıskançlığı yasamisimdir, ne sevgilimi kıskanırım. Bu duygu bende çok yok yani. Tutup da neden senin sevgilini kiskanayim ki? Tam tersi ben ikinizi de sevdigimden size yardım yataklık yapiyordum, daha da mutlu olun , güzel anılar yaşayın, ailen evden cikmana laf etmesin diye.
Yani arkadaşim evet benim kardeşim gibidir ama eminim benim onu kiskandigimi düşünüyordur zaten :) hiç şüphem yok.
Ama kıskanmiyorum. Dünyaya bin kere gelsem bir kere bile yerinde olmak istemezdim, bence inanılmaz sıkıcı bir hayatı var.
Ama bu özelliklerinin yanında iyi bir arkadaştır
benim laflarima da alışkın. Hiç yalan yalan tepkilerle dostluğumu yürütemem