- 27 Ağustos 2015
- 157
- 81
- 18
- 32
- Konu Sahibi Minikpinar
-
- #1
Merhaba kızlar çok kararsızdım bu konuyu açıp açmama konusunda, yanlış anlaşılmaktan korkuyorum, ama belki yazıp rahatlarım diye düşündüm. Uzun olabilir bilmiyorum, teşekkür ederim şimdiden. Lütfen bana da bir yol önerin.
Kafam beynim çorba gibi çok aptalca şeyler düşünüp duruyorum.
Evliliğimde 4. Seneye giriyoruz, 2 yaşında dünyalar tatlısı bir kızım var. Kızımı çok seviyorum,ve bir anne olarak layıkı ile yetiştirmek için kendi çapımda elimden geleni yapıyorum.
Geçen yıl aşırı titreme ve halsizlik şikayetiyle doktora gittim, hipertiroidi, zehirli guatr ve timus hiperplazisi (göğüs tahtasında bi organmış ve büyüyormuş), üçü aynı anda teşhis edildi, testler tahliller radyasyon tedavisi derken kızımı memeden kesmek zorunda olduğumuz söylendi, 15 gün yaklaşamadım, annem baktı. Rahatsızlığımdan çok kızımı emzirememek beni bunalıma soktu, kendimi suçladım, pişman oldum hastaneye gittiğime falan neyse 2 ay gibi bir sürede atlattık çok şükür. Ama rahatsızlığım devam ediyor.
Geçen ay 2.5 aylık hamile olduğumu öğrendim, korunmama rağmen.
Üstüne regl olma falan durumları , hiç farkedemedik. Kullandığım ilaçlar C kategorisinde olduğu için özürlü olma ihtimali var denildi, kontroller testler takipler derken dün son olarak ayrıntılı ultrason a girdim, çocukta bir problem yokmuş çok şükür zarar vermemiş ilaçlarım. Ama gelin görün ki ben çok soğudum
Oğlum olacağını öğrendim bu arada, bilmiyorum çok fazla yıpratıyorum kendimi. Soğuduğumu düşünmemin BAZI sebepleri şunlar ;
1-) Biz 5 kız kardeşiz bir erkek kardeşimiz var sonuncu, ona çok daha fazla ilgi gösterildi, benim ailem tek oğulları olduğu için erkek çocuklarını farklı bir seviyorlar. Eşimin ailesi de sülalecek düşkün erkek çocuğuna, dün cinsiyetini onlara söylediğimde sevinçlerini görmenizi isterdim keşke videoya çekseymişim, sanki önceki doğurduğum mutant, bu insan gibi bi acayip ayırıma şimdiden girdiler. 2-) Eşim sevinemiyor farkındayım 2 çocuğa, çünkü maddi hesapları daha önemli onun için (bu konuyu ayriyetten açmayı düşünüyorum).
Bu yüzden çok ilgisiz, düşüncesiz davranıyor , çok üzülüyorum.
3-) Kızımda hamileliğim normal seyretti, hiç bir şikayetim olmadı, hamilelik süreci yaşamadım diyebilirim, güzeldi herşey.
4-) Bu hamilelik dolayısıyla ilaçlarım değiştirildi, dozu düştü ve bende fazla etki göstermiyor, öyle aman aman bir şikayetim yok ama önceki ilaçlarımı kullanmaya devam etsem daha iyi olacağım biliyorum,
Gebelikte tiroidler daha dalgalı olduğundan bu çocuğu doğduğunda veya ilerleyen aylarda emzirememe durumum olabilir.
5-) Bu bebekle ilgilenmeye çalışırken kızıma yetememekten , veya kızımı önplanda tutmaya çalışırken oğluma yetişememekten, sevmemekten korkuyorum.
Çok çaresizim, heyet raporu ile bebeği aldırma şansım var, günaha girmekten çok korkuyorum, Allah'tan korkuyorum.
Ben bu kadar korkup herşeyi göze alıp alışma derdindeyim ama eşimin bu umrunda bile değil farkındayım , hevesimi kırıyor sürekli ama isim koyma konusuna gelince aslan kesiliyor. Hakkı olmadığını biliyorum, çünkü bu kadar badire yi tek başıma yüklenip devam ediyorum , ama o yangına körükle gidiyor daha fazla soğuyorum.
Ne yapmalıyım sizce, oğlumu sevmek istiyorum ne olursa olsun, bunca yaşadıklarım bir anda oldu sanki oyüzden çok yorgun hissediyorum kendimi.
Fikirlerinize ihtiyacım var özellikle benim gibi kızı olup tekrar erkek evlat sahibi olan hanımlar içime su serpin ne olur,
Çok karışığım ne düşüneceğimi ne yapacağımı şaşırdım , yoruldum ,sersem tavuk gibiyim.
Kafam beynim çorba gibi çok aptalca şeyler düşünüp duruyorum.
Evliliğimde 4. Seneye giriyoruz, 2 yaşında dünyalar tatlısı bir kızım var. Kızımı çok seviyorum,ve bir anne olarak layıkı ile yetiştirmek için kendi çapımda elimden geleni yapıyorum.
Geçen yıl aşırı titreme ve halsizlik şikayetiyle doktora gittim, hipertiroidi, zehirli guatr ve timus hiperplazisi (göğüs tahtasında bi organmış ve büyüyormuş), üçü aynı anda teşhis edildi, testler tahliller radyasyon tedavisi derken kızımı memeden kesmek zorunda olduğumuz söylendi, 15 gün yaklaşamadım, annem baktı. Rahatsızlığımdan çok kızımı emzirememek beni bunalıma soktu, kendimi suçladım, pişman oldum hastaneye gittiğime falan neyse 2 ay gibi bir sürede atlattık çok şükür. Ama rahatsızlığım devam ediyor.
Geçen ay 2.5 aylık hamile olduğumu öğrendim, korunmama rağmen.
Üstüne regl olma falan durumları , hiç farkedemedik. Kullandığım ilaçlar C kategorisinde olduğu için özürlü olma ihtimali var denildi, kontroller testler takipler derken dün son olarak ayrıntılı ultrason a girdim, çocukta bir problem yokmuş çok şükür zarar vermemiş ilaçlarım. Ama gelin görün ki ben çok soğudum
Oğlum olacağını öğrendim bu arada, bilmiyorum çok fazla yıpratıyorum kendimi. Soğuduğumu düşünmemin BAZI sebepleri şunlar ;
1-) Biz 5 kız kardeşiz bir erkek kardeşimiz var sonuncu, ona çok daha fazla ilgi gösterildi, benim ailem tek oğulları olduğu için erkek çocuklarını farklı bir seviyorlar. Eşimin ailesi de sülalecek düşkün erkek çocuğuna, dün cinsiyetini onlara söylediğimde sevinçlerini görmenizi isterdim keşke videoya çekseymişim, sanki önceki doğurduğum mutant, bu insan gibi bi acayip ayırıma şimdiden girdiler. 2-) Eşim sevinemiyor farkındayım 2 çocuğa, çünkü maddi hesapları daha önemli onun için (bu konuyu ayriyetten açmayı düşünüyorum).
Bu yüzden çok ilgisiz, düşüncesiz davranıyor , çok üzülüyorum.
3-) Kızımda hamileliğim normal seyretti, hiç bir şikayetim olmadı, hamilelik süreci yaşamadım diyebilirim, güzeldi herşey.
4-) Bu hamilelik dolayısıyla ilaçlarım değiştirildi, dozu düştü ve bende fazla etki göstermiyor, öyle aman aman bir şikayetim yok ama önceki ilaçlarımı kullanmaya devam etsem daha iyi olacağım biliyorum,
Gebelikte tiroidler daha dalgalı olduğundan bu çocuğu doğduğunda veya ilerleyen aylarda emzirememe durumum olabilir.
5-) Bu bebekle ilgilenmeye çalışırken kızıma yetememekten , veya kızımı önplanda tutmaya çalışırken oğluma yetişememekten, sevmemekten korkuyorum.
Çok çaresizim, heyet raporu ile bebeği aldırma şansım var, günaha girmekten çok korkuyorum, Allah'tan korkuyorum.
Ben bu kadar korkup herşeyi göze alıp alışma derdindeyim ama eşimin bu umrunda bile değil farkındayım , hevesimi kırıyor sürekli ama isim koyma konusuna gelince aslan kesiliyor. Hakkı olmadığını biliyorum, çünkü bu kadar badire yi tek başıma yüklenip devam ediyorum , ama o yangına körükle gidiyor daha fazla soğuyorum.
Ne yapmalıyım sizce, oğlumu sevmek istiyorum ne olursa olsun, bunca yaşadıklarım bir anda oldu sanki oyüzden çok yorgun hissediyorum kendimi.
Fikirlerinize ihtiyacım var özellikle benim gibi kızı olup tekrar erkek evlat sahibi olan hanımlar içime su serpin ne olur,
Çok karışığım ne düşüneceğimi ne yapacağımı şaşırdım , yoruldum ,sersem tavuk gibiyim.