- 2 Şubat 2015
- 14.625
- 62.312
- 598
- Konu Sahibi selincanoz82
-
- #261
Bunu yazdığım için bile hadsiz hadsiz cevap veren oldu bana. Uygulamaya geçirsen, desen ki böyle böyle birlikte yaşadık anlaşamadığımızı gördük ayrıldık. Ne güzel, iyi ki evlenmeden görmüşsün demezler ne fahişeliğin kalır ne ahlaksızlığın. Üstüne "Oh iyi olmuş sana" çekerler. Bu kadının yaşadıklarındansa evlenmeden birlikte olması daha iyiymiş şahsen. Bildiğin asalağın tekiyle evlenmiş, üstüne bir de çocuk doğuruyor ki hiç ayrılamasın. Artık bebeğin sorumluluğunu da yüklenir üstüne. Ne desem boş.
Aslında birlikte yaşamak kısmını geç, evlilikten önce vakit geçirmek bile sıkıntılı.
Birlikte yaşama fikrine ben kendime göre sebeplerden dolayı sıcak bakmıyorum. Yaşayanın kendi bileceği.
Ama insanların sevgililik/nişanlılık dönemlerinde aileden biri olmadan görüşmeme, telefonda sınırlı konuşma, görüşüyor olsa bile resmî yaklaşım yada açıkça her şeyi konuşamama mevzusunu anlamıyorum.
Daha enteresanı nişanlılık hem son derece tutucu geçiriliyor; aksi durum olunca da nişan evlilikmiş gibi nişan da atılamıyor :) böyle yaman çelişkiler.
S selincanoz82 sizin için gerçekten üzüldüm, çok zor bir durumun icindesiniz daha fazla üzmek istemem ama neden kendinize bunu reva görüyorsunuz ?
Başka bir üyenin konusunu da yazmıştım. Sizinle aynı durumda olan bir akrabam var. Bugün degişti yarın değisecek, bugün çalıştı yarın çalışacak derken kızın ömrü tükendi hastalık sahibi oldu.
Aynı şekilde evin düzeni de bu kadının üzerinde ve eş kişisinin ailesi de oğullarını sırtından attıkları icin gayet mutlu. Sorsan bu kişi de karısını çok seviyor ve onsuz yaşayamaz. Ama gerçek şu ki ne yazık ki bu erkekler sadece, sizin gibi sırtlarını dayayacakları başka birini bulamayacakları için sizi sevdiklerini söylüyorlar.
Bir erkek çalışmak isterse her iş de çalışabilir. Siz de zaten her şeyin farkındasınız. Benim akrabam en son gerçekten cinnet getirdi, eşinin ailesine boşanacağını söyledi. Adam baktı kadın ciddi en sonun da bir işe girdi, ama ne acı ki yine herkes çalışmayacağının farkında. Bu sefer bir ay mı çalışır, 15 gün mü diye iddia konusu oluyor.
Böyle tembel ve sorumsuz erkeklerle, ana kuzusu erkeklerin ben degişecegine inanmıyorum. Çevremde aksini görmedim. Degişseler bile bu çok yıllar sonra oluyor. Artık kadının en güzel, en genç zamanları bittikten sonra... ömrünü tükettikten sonra. Dediğim gibi siz zaten her şeyin farkındasınız. Bütün mesele bunu ne kadar kabul edebileceğiniz, ne kadar süre dayanabileceğiniz, hayatınızı böyle geçirip geçirmek istemediginiz. Umarım kendiniz için en doğru kararı verirsiniz.
Böyle bir insan gercekten degisse bile, yillarca onun "eski" halini cekmis, ona katlanmis kisi onunla mutlu olamaz. Gecmis, yasananlar, kirginliklar, yitirilen saygi vb. engel olur buna. Sizin icin tek care yol yakinken ayrilmak, onun icin de dileyebileceginiz tek sey bir gun "akillanip" kendisine guzel bir hayat kurmasi olur. Ama bunu siz yaptiramazsiniz, o istemedikce kimse yaptiramaz, asalakca yasamanin bir yolunu bulacaktir.
Canımcım bunu işte bir senin yazdığın gibi yazmak var bir de "Düşüncen çok absürt" falan diye sanki fuhuş yapın demişim gibi yazmak var. Kaldı ki birlikte yaşamışlığım hiç olmadı benim istesem olurdu biliyorsun ayrı evim var. Ama cidden bazı durumlarda göremiyorsun, birlikte yaşadığında anlıyorsun. Konu sahibinin birlikte yaşamasına gerek dahi yok gerçi, bu adam sorumsuz olduğunu belli etmiştir muhakkak. İlla çalışıp çalışmamasıyla anlaşılacak bir şey değil.
Bugün başka konuda da yazdım. Ben eşimi çok eskiden tanırdım. Sevgili olduktan sonra fazla üzerine düşündüm, hemen her şeye mantıgımla yaklaşmaya çalıştım. Ona rağmen aynı eve girdiğimizde düşünemedigim çok şey çıktı karşıma. Ama olmazsa olmazım değillerdi ve rahatsız etmedi.
Öte yandan, birlikte olduğum kişinin özgür ruhlu olması benim açımdan önemliydi.
(Ben sıkıya gelemem, kendime ait alanım önemlidir ve gidelim dediğimde benimle gelebilecek biri olmalıydı)
Ama çocuk olunca o özgür ruh o kadar da çekici gelmemeye başladı :))
He şu var makul adam. Ben evde çocuk bakarken o hayatını yaşamıyor. Her şeyde yardımcı ama anladım ki öncelikler hayat ilerledikçe değişiyor.
Şu an benim onun merhametli bir insan ve anlayışlı bir arkadaş olmasına daha çok ihtiyacım var.
Belki 3 yıl sonra başka yönü ağır basacak ihtiyaç duyduğum.
Evriliyoruz yani. Bu evrilme halinin birlikte paralel ilerleyeceği ne kadar birlikte yaşanarak anlaşılabilir bunu bilmiyorum :)
Bu konuda cok haklisiniz, karakteri bir kenara koyalim, hayattan beklentiler, oncelikler yas ilerledikce hayat kosullari vb degistikce mutlaka degisecektir. Onemli olan bu surecte uyum icerisinde olabilmek, ki karakterinize mantiginiza uygun biriyle evlendiyseniz bu ongorulebilir degisiklikleri beraber yasadiginizi da dusunursek, paralel ilerlemesi beklenir.
Tabiki hayat bu kadar basit degil, hic ongoremediginiz seyler yasayip hayatta bambaska noktalara da evrilebilirsiniz. O zaman da dostca ve medenice ayrilinabilir ama bundan evlenmeden once birbirini tanima cabasi yersiz, zaten onceden beraber yasayanlar sonradan evlenice ayriliyor vb. gibi yorumlara varmak bana konuyu carpitmak gibi geliyor.
Parayı da sizden mı istiyorevlendiğimizde çalışıyordu 2 ay sonra bıraktı.
evde yatıyor, cep telefonu , televizyon gün geçiriyor. en az 50 tl harcıyor sigara ve yemek
Her erkeğe Allah senin gibi eş nasip etsin.merhaba,
konuyu çok uzatmak istemiyorum.
hamileyim ve çok yoğun olarak çalışıyorum.
eşim iyi biri ama çok pasif bir yapısı var. muhasebe okumuş ama muhasebe bilmiyorum diyor.
mesleğim yok diyor.
evin her işi, geçimi bende ve hergün işe gidiyorum. o evde. geçen ay işe girdi ben yine çıldırınca ama 1 hafta
sonra işten çıkarıldı , hiç hevesli görmedik seni demişler.
gelecek ile ilgili çok endişeleniyorum ama o benim kadar endişelenmiyor.
benim ondan büyük maddi belentilerim yok, asgari ücret bir işe girsin en azından kirayı ödesin.
sürekli bu konuyu konuşuyoruz , ama ortam kötü, mesleğim yok gibi şeyler söylüyor merak etme
herşey hallolur diyor. ben iş buluyorum ona görüşemeye gidip ben muhasebe programlarını bilmiyorum
demiş.ben olsam bilmiyorum ama öğrenmek için elimden geleni yaparım derdim.
bunları yazarken bile karnıma ağrılar giriyor işyerinde ağlamamak için kendimi zor tutuyorum.
çoğu zaman kasıklarımda ağrı oluyor servise bile zor yürüyorum ama mecburum.
bazen boşanmayı da düşünüyorum ama bebek ne olacak , eşim bensiz ne yapacak bunları düşünüp
suçluluk duyuyorum.
önerilerinizi bekliyorum , teşekkürler,
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?