Herkesin sureci baska. Bende hep sogukkanliydim ama onu icinde hissetmeye baslayinca daha cok isinacaksin emin ol. Sen baskalarina bakma agzi olan konuşur. Alisverise de daha cook zaman var nasipse. Son aylarda aldim bende hep eşyalarınıÖncelikle merhaba,
32 yaşımdayım. Hamileyim 14 haftalık, doktora göre her şey yolunda; testlerim vs her şey çok güzel gidiyor.
Ama ben anne olacakmış gibi hissetmiyorum. 3 arkadaşım da hamile şu an. Onlar öğrenir öğrenmez bir sürü alışveriş yaptılar gebe okuluna gidiyorlar çok mutlular her hallerinden belli. Ben öyle değilim, gidip mağaza bile bakmadım. İlk üç ay geçti cinsiyeti de öğrendik ama benim kafamda en ufak bir şey değişmedi. İki sene önce sorsalar ölürdüm bu günler için ama şu an gerçekten tükendim, yoruldum. İştahım yok sürekli yemek yapıp hiçbir şey yiyemiyorum bulantım da yok. 3 kilodan fazla verdim.
Tepemde birileri sürekli ne yapmam gerektiğini söylüyor, saçlarını kesme onu yeme bunu giyme bilmem ne diye uzuyor liste. Henüz bir kişi bile nasıl olduğumu sormadı.
Önceden 3-5 sigara yetiyordu günlük şimdi paket yetmiyor. Bugün ölsem kurtulur muyum diye sorgularken buldum kendimi. Hani herkes her şeyi merak ediyor araştırıyor ya, ben bir şekilde bu durumun bitip hayatımın normale döneceğini düşünerek sakinleştiriyorum kendimi.
Sigarayı bırak bebeğe zararlı diyecekler yazmasın nolur farkındayım zaten her gün türlü azar yiyorum azar yedikçe artıyor. Yaşama sevincimi geri kazanmak istiyorum sadece.
Benim gibi hissedenler varsa bunun nasıl geçeceğini söylesin lütfen
24 yasimda hamile kaldm iki yillik evliydim hamile kaldigimi ogrendigimde tekstilde calisiyordum yeni girmistm ise ay simdi nolcak isten cikmam gerekicek nasil bakicam filan derken sevinemedim 3 aylik hamileyken atandigimi ogrendim ama esimin calistigi sehire degil malesef neyse kalcak yer buldm ettm derken dogum iznime kadar 3 ay calistm bu esnada yine esimden ve evimden ayri olmanin stresi var yine hissedemedim tam anlamiyla sonra 32. Hastada iznimi aldm geldm evime sonra ben bu bebege nasil bakcam anne olmaya hazir miyim stresi basladi ama hareketlerini hissettikce bi seviniyodum duygulaniyodum kucagima alinca hissettigim sevgiyi tarif edemem bir canlıyı bu kadar sevebilcegimi tahmin etmezdm anneligi de ogreniyosun zamanla gebe okulunda yenidogan bakimini da ogretiyolar yardimi olur benceÖncelikle merhaba,
32 yaşımdayım. Hamileyim 14 haftalık, doktora göre her şey yolunda; testlerim vs her şey çok güzel gidiyor.
Ama ben anne olacakmış gibi hissetmiyorum. 3 arkadaşım da hamile şu an. Onlar öğrenir öğrenmez bir sürü alışveriş yaptılar gebe okuluna gidiyorlar çok mutlular her hallerinden belli. Ben öyle değilim, gidip mağaza bile bakmadım. İlk üç ay geçti cinsiyeti de öğrendik ama benim kafamda en ufak bir şey değişmedi. İki sene önce sorsalar ölürdüm bu günler için ama şu an gerçekten tükendim, yoruldum. İştahım yok sürekli yemek yapıp hiçbir şey yiyemiyorum bulantım da yok. 3 kilodan fazla verdim.
Tepemde birileri sürekli ne yapmam gerektiğini söylüyor, saçlarını kesme onu yeme bunu giyme bilmem ne diye uzuyor liste. Henüz bir kişi bile nasıl olduğumu sormadı.
Önceden 3-5 sigara yetiyordu günlük şimdi paket yetmiyor. Bugün ölsem kurtulur muyum diye sorgularken buldum kendimi. Hani herkes her şeyi merak ediyor araştırıyor ya, ben bir şekilde bu durumun bitip hayatımın normale döneceğini düşünerek sakinleştiriyorum kendimi.
Sigarayı bırak bebeğe zararlı diyecekler yazmasın nolur farkındayım zaten her gün türlü azar yiyorum azar yedikçe artıyor. Yaşama sevincimi geri kazanmak istiyorum sadece.
Benim gibi hissedenler varsa bunun nasıl geçeceğini söylesin lütfen
Bu haftada halsizlik ve uyku hali oluyo kendinde güc bulamiyosun psikolojini etkileyen bu da olabilir 18-20. Hafta itibariyle hareketlerini hissetmeye baslarsn o zaman icinde bi can tasidigini idrak ediyosun ve onu koruma icgudusu geliyorÖncelikle merhaba,
32 yaşımdayım. Hamileyim 14 haftalık, doktora göre her şey yolunda; testlerim vs her şey çok güzel gidiyor.
Ama ben anne olacakmış gibi hissetmiyorum. 3 arkadaşım da hamile şu an. Onlar öğrenir öğrenmez bir sürü alışveriş yaptılar gebe okuluna gidiyorlar çok mutlular her hallerinden belli. Ben öyle değilim, gidip mağaza bile bakmadım. İlk üç ay geçti cinsiyeti de öğrendik ama benim kafamda en ufak bir şey değişmedi. İki sene önce sorsalar ölürdüm bu günler için ama şu an gerçekten tükendim, yoruldum. İştahım yok sürekli yemek yapıp hiçbir şey yiyemiyorum bulantım da yok. 3 kilodan fazla verdim.
Tepemde birileri sürekli ne yapmam gerektiğini söylüyor, saçlarını kesme onu yeme bunu giyme bilmem ne diye uzuyor liste. Henüz bir kişi bile nasıl olduğumu sormadı.
Önceden 3-5 sigara yetiyordu günlük şimdi paket yetmiyor. Bugün ölsem kurtulur muyum diye sorgularken buldum kendimi. Hani herkes her şeyi merak ediyor araştırıyor ya, ben bir şekilde bu durumun bitip hayatımın normale döneceğini düşünerek sakinleştiriyorum kendimi.
Sigarayı bırak bebeğe zararlı diyecekler yazmasın nolur farkındayım zaten her gün türlü azar yiyorum azar yedikçe artıyor. Yaşama sevincimi geri kazanmak istiyorum sadece.
Benim gibi hissedenler varsa bunun nasıl geçeceğini söylesin lütfen
Yok değil. Doğum kontrol hapını yeni bırakmıştımPlanlı bir gebelik değil mi ?
Bu durumu sevebilecek miyim peki?Bu haftada halsizlik ve uyku hali oluyo kendinde güc bulamiyosun psikolojini etkileyen bu da olabilir 18-20. Hafta itibariyle hareketlerini hissetmeye baslarsn o zaman icinde bi can tasidigini idrak ediyosun ve onu koruma icgudusu geliyor
Bunu da denerim tek hissettiğim şey korku ve çaresizlik bunun üstesinden gelebilecek miyim24 yasimda hamile kaldm iki yillik evliydim hamile kaldigimi ogrendigimde tekstilde calisiyordum yeni girmistm ise ay simdi nolcak isten cikmam gerekicek nasil bakicam filan derken sevinemedim 3 aylik hamileyken atandigimi ogrendim ama esimin calistigi sehire degil malesef neyse kalcak yer buldm ettm derken dogum iznime kadar 3 ay calistm bu esnada yine esimden ve evimden ayri olmanin stresi var yine hissedemedim tam anlamiyla sonra 32. Hastada iznimi aldm geldm evime sonra ben bu bebege nasil bakcam anne olmaya hazir miyim stresi basladi ama hareketlerini hissettikce bi seviniyodum duygulaniyodum kucagima alinca hissettigim sevgiyi tarif edemem bir canlıyı bu kadar sevebilcegimi tahmin etmezdm anneligi de ogreniyosun zamanla gebe okulunda yenidogan bakimini da ogretiyolar yardimi olur bence
PSikolojin yavas yavas seni hazirlicak merak etme ilk baska kaygilanman cok normal nasil bakicagini bilmiyosun hastalandiginda napicagini bilmiyorsun zamanla ogreniyosunBunu da denerim tek hissettiğim şey korku ve çaresizlik bunun üstesinden gelebilecek miyim
Öncelikle merhaba,
32 yaşımdayım. Hamileyim 14 haftalık, doktora göre her şey yolunda; testlerim vs her şey çok güzel gidiyor.
Ama ben anne olacakmış gibi hissetmiyorum. 3 arkadaşım da hamile şu an. Onlar öğrenir öğrenmez bir sürü alışveriş yaptılar gebe okuluna gidiyorlar çok mutlular her hallerinden belli. Ben öyle değilim, gidip mağaza bile bakmadım. İlk üç ay geçti cinsiyeti de öğrendik ama benim kafamda en ufak bir şey değişmedi. İki sene önce sorsalar ölürdüm bu günler için ama şu an gerçekten tükendim, yoruldum. İştahım yok sürekli yemek yapıp hiçbir şey yiyemiyorum bulantım da yok. 3 kilodan fazla verdim.
Tepemde birileri sürekli ne yapmam gerektiğini söylüyor, saçlarını kesme onu yeme bunu giyme bilmem ne diye uzuyor liste. Henüz bir kişi bile nasıl olduğumu sormadı.
Önceden 3-5 sigara yetiyordu günlük şimdi paket yetmiyor. Bugün ölsem kurtulur muyum diye sorgularken buldum kendimi. Hani herkes her şeyi merak ediyor araştırıyor ya, ben bir şekilde bu durumun bitip hayatımın normale döneceğini düşünerek sakinleştiriyorum kendimi.
Sigarayı bırak bebeğe zararlı diyecekler yazmasın nolur farkındayım zaten her gün türlü azar yiyorum azar yedikçe artıyor. Yaşama sevincimi geri kazanmak istiyorum sadece.
Benim gibi hissedenler varsa bunun nasıl geçeceğini söylesin lütfen
Ağlayarak okudum, çok teşekkür ederim. Gerçekten bütün desteğini hissettim.Merhaba,
Yazdıklarını okurken kalbime dokunan çok şey hissettim. Hamilelik her zaman beklediğimiz gibi hissettirmeyebilir. Herkesin yolu ve duyguları farklı. O yoğun mutluluğu hissetmiyor olman, ya da "anne gibi" hissetmemen seni kötü bir anne yapmaz. Belki şu anda sadece kendine nazik olman gerekiyor.
Üzerindeki baskıyı hissettim, herkes bir şeyler söylüyor, yapılması gerekenlerin listesi bitmiyor, ama kimse senin nasıl hissettiğini sormuyor. Bu çok yorucu olabilir, hatta bir noktada insanı tüketebilir. Şunu bilmeni isterim ki, sen çok değerlisin ve nasıl hissettiğin geçerli. Şu anda yorgun olman, tükenmiş hissetmen, hatta hayattan keyif alamıyor olman senin yanlış ya da eksik bir şey yaptığın anlamına gelmez.
Sadece bir an, sessiz bir yerde, derin bir nefes almayı dene. Kimsenin ne dediği önemli değil, sadece kendi sesini duyabilmek için. Şunu hatırla: Bu süreçte duygularını hissetmek ve onları olduğu gibi kabul etmek de bir güç. Kendine nazik olmayı, şu anki haline sevgiyle yaklaşmayı dene.
Bazen bir adım atmak için en büyük cesaret sadece durup nefes alabilmektir. Bu bir süreç ve bu süreçte yalnız olmadığını bil. Eminim bu duygular zamanla dönüşecek, ama şimdilik sadece varlığını kabul etmek bile büyük bir adım. Seni anlıyorum, buradayım ve bu hislerin geçici olduğunu birlikte hatırlayabiliriz.
Sen değerlisin.
Öyle olmasını umuyorum. Ve çok teşekkür ederim, iki saate önceye göre çok daha iyiyim.PSikolojin yavas yavas seni hazirlicak merak etme ilk baska kaygilanman cok normal nasil bakicagini bilmiyosun hastalandiginda napicagini bilmiyorsun zamanla ogreniyosun
Öncelikle tebrik ediyorum. Bu duyguları herkes demesemde bazı kadınlar yaşıyor mesela ben. Aynı şeyleri düşündüm ilk zamanlar sonra dedim ki kendime kimse anasının karnındada öğrenmedi yaşamadık mı herşeyin acemiligini hayatımızda. Evliligi size ne kadar atlatsalarda alısma adaptasyon olmadı mı oldu Allah imtihan etmedi bu mucizeyi sana nasip etme ve şükür ediyorum buralarda senelerce hamile kalamayan artık hayat sevinci gitmiş çok kadın var ama ben kendimce dedim ki mutlu ol .benim de 3-4 sene ev hayatım olacak kolay mı ben 15 yasındanberi çalışıyorum:)inanın herkesin kendine göre imtihanı o yüzden akışına bırakın ilk dogum yapan kadın ile 2.dgum yapan kadın asla aynı olamaz tecrübe var cunki. Sigara konusuna gelince kırmak dökmek en kolayı size destek olmak bunu atlatabilmeniz önemli alışveriş hallolur bende de onun heyecanı yok aman onu alayım bunu alaym bence en iyisini biz yapıyoruz yoksa gereksiz cok şey alınabilir bu evrede zamanla okudukça baktıkca mantıklı olan ihtiyaçları alırsınız. saglık huzur diliyorum bolcaÖncelikle merhaba,
32 yaşımdayım. Hamileyim 14 haftalık, doktora göre her şey yolunda; testlerim vs her şey çok güzel gidiyor.
Ama ben anne olacakmış gibi hissetmiyorum. 3 arkadaşım da hamile şu an. Onlar öğrenir öğrenmez bir sürü alışveriş yaptılar gebe okuluna gidiyorlar çok mutlular her hallerinden belli. Ben öyle değilim, gidip mağaza bile bakmadım. İlk üç ay geçti cinsiyeti de öğrendik ama benim kafamda en ufak bir şey değişmedi. İki sene önce sorsalar ölürdüm bu günler için ama şu an gerçekten tükendim, yoruldum. İştahım yok sürekli yemek yapıp hiçbir şey yiyemiyorum bulantım da yok. 3 kilodan fazla verdim.
Tepemde birileri sürekli ne yapmam gerektiğini söylüyor, saçlarını kesme onu yeme bunu giyme bilmem ne diye uzuyor liste. Henüz bir kişi bile nasıl olduğumu sormadı.
Önceden 3-5 sigara yetiyordu günlük şimdi paket yetmiyor. Bugün ölsem kurtulur muyum diye sorgularken buldum kendimi. Hani herkes her şeyi merak ediyor araştırıyor ya, ben bir şekilde bu durumun bitip hayatımın normale döneceğini düşünerek sakinleştiriyorum kendimi.
Sigarayı bırak bebeğe zararlı diyecekler yazmasın nolur farkındayım zaten her gün türlü azar yiyorum azar yedikçe artıyor. Yaşama sevincimi geri kazanmak istiyorum sadece.
Benim gibi hissedenler varsa bunun nasıl geçeceğini söylesin lütfen
Kiyamam yaÖncelikle merhaba,
32 yaşımdayım. Hamileyim 14 haftalık, doktora göre her şey yolunda; testlerim vs her şey çok güzel gidiyor.
Ama ben anne olacakmış gibi hissetmiyorum. 3 arkadaşım da hamile şu an. Onlar öğrenir öğrenmez bir sürü alışveriş yaptılar gebe okuluna gidiyorlar çok mutlular her hallerinden belli. Ben öyle değilim, gidip mağaza bile bakmadım. İlk üç ay geçti cinsiyeti de öğrendik ama benim kafamda en ufak bir şey değişmedi. İki sene önce sorsalar ölürdüm bu günler için ama şu an gerçekten tükendim, yoruldum. İştahım yok sürekli yemek yapıp hiçbir şey yiyemiyorum bulantım da yok. 3 kilodan fazla verdim.
Tepemde birileri sürekli ne yapmam gerektiğini söylüyor, saçlarını kesme onu yeme bunu giyme bilmem ne diye uzuyor liste. Henüz bir kişi bile nasıl olduğumu sormadı.
Önceden 3-5 sigara yetiyordu günlük şimdi paket yetmiyor. Bugün ölsem kurtulur muyum diye sorgularken buldum kendimi. Hani herkes her şeyi merak ediyor araştırıyor ya, ben bir şekilde bu durumun bitip hayatımın normale döneceğini düşünerek sakinleştiriyorum kendimi.
Sigarayı bırak bebeğe zararlı diyecekler yazmasın nolur farkındayım zaten her gün türlü azar yiyorum azar yedikçe artıyor. Yaşama sevincimi geri kazanmak istiyorum sadece.
Benim gibi hissedenler varsa bunun nasıl geçeceğini söylesin lütfen
Seni anlıyorum demeye geldim .Lütfen kendine yüklenme olur muDestek olan herkese çok teşekkür ederim. İnanın çok ağladım, ağlarken uyuyalmışım sabaha karşı. Belli de edemedim evde misafirler de vardı. Malum ağlayınca da azar işitiyor düşüncesiz diye etiketleniyoruz.
Herkes o kadar güzel şeyler söyledi ki, benim çevremde insan yokmuş bunu gördüm ben. Üstelik buraya yazdıktan sonra elime sigara almadım sabaha kadar.
Şu an düne ve öncesine göre çok daha iyiyim. Terapist bakıyorum haftaiçi görüşebilmek için. Umarım daha da iyi olacağım.
Hepinize minnettarım. Kadın kadının yurdudur gerçekten. Ayağınıza taş değmesin. Hakkınızı helal edin
Ne güzel, ne mutlu size. Bana vitaminlerini içtin mi midem bulanıyor mu demiyorlar işte. Sorun tam olarak orada. Ben hiçbir zaman kahvaltı yapmazdım şu an zorluyorum kendimi sabahları mutlaka bir şeyler yemeye gayret ediyorum. Daha dün sabah kahvaltıyı 10da yaptığım için azar yedim düşüncesiz sorumsuz anne olamaz bu dendi bana.Bence sürecin geçmesini sakin şekilde bekleyin. 22 haftalik hamileyim hiç anne olacakmışım gibi hissetmiyorum çevrem benden çok heyecanlı şunu alalım bunu alalım bugün bundan yedin mi vitaminlerini içtin mi? Sürekli bu sorular var. Herkes doğduktan sonra annelik içgüdüsü geliyor diyor. Benim sizden farkım o kadar kötü değerlendirmiyorum ilk aylar 6 kilo verdim sürekli kusuyordum hasta gibi hissediyordum şimdi daha iyiyim kendime anın tadını çıkarmam gerektiğini söylüyorum herkes benimle ilgileniyor mutlu olmam için elimden geleni yapıyorlar. Ben şimdiden odayı hazırladım daha dogrusu kardeşlerim gördükçe heyecanlanmaya başlarsın diye yaptılar beşik gece lambası vs aldılar ve çok tatlı oldu güzel şeyler görmek beni mutlu ettiği için iyi kısımlara odaklanıyorum. Evliliğime olacak güzel etkilerine vs. Çevremde de ilk çocuk olacak herkes merakla onu bekliyor bir şeyler ters gitse sevdiklerim destek olur diye kendimi telkin ediyorum. Siz de sevdiklerinize bu durumu anlatın ve bebek için değil kendiniz için destek isteyin. Eğer onlar ise yaramıyorsa kadın doğum doktorunuz psikoloğa yönlendirsin doğum sonrası olduğu gibi öncesi de depresyon olabiliyor bir uzman herkesten çok yardımcı olacaktır. Sigara konusunda yorum yapmayın demişsiniz ama bence en önemli nokta o istemeseniz hatta evlat edindirecek olsanız bile masum bir bebeğin hayat boyu sağlık sorunu yaşamasına sebep olabilirsinizumarım güzel bir şekilde atlatırsınız