- 15 Haziran 2016
- 7.701
- 20.397
- 38
-
- Konu Sahibi pembezambaklar
- #81
Ama öyle derse neye trip yapacak?
Ama öyle derse neye trip yapacak?Gun icinde isteyken ozledigim ve surekli kameradan izledigim tek canli kopegimiz. Ben de su an evliligim dusuyor mu diye dusunuyordum
Neden ben de geleyim seninle cok bunaldim demediniz. Kari kocasiniz siz en basit iletisimi bile kurmuyor musunuz?
Hepimizin duygusal ihtiyaçları farklı. Ben dün evde eşim ve çocuklarınlayken kendimi çok yalnız hissettim, hem de hepsi gayey sevgi dolular. O an kendime bunun benim ihtiyac/eksiğim oldugunu, mutsuzluğumla kendi başa çıkmamı salık verdim. Bu bizlerin ruhu, anlattığınız kadarıyla eşinizin çok bir kabahati yok.Herkese merhaba,
Yaklaşık 3 senedir evliyim. Hamileliğimin son aylarındayım kendimi evliliğimde çok yalnız hissediyorum. Eşimle sürekli kavga ediyoruz ve sürekli gerginlik hakim. Artık olaylara objektiv olarak dışardan bakamıyorum bu sebeple terapiye başladım ama daha 1 kez gittiğim için tekrar gidene kadar kafayı yemek üzereyim.
Şöyle ki; eşim çok yumuşak huylu genel anlamda iyi bir eş. Ev işlerini birlikte yapıyoruz, (yardım demiyorum gerçekten çok güzel bir iş dağılımımız var bu konuda.) Ama ben daha çok kendimi duygusal anlamda yalnız hissediyorum. Çok fazla ilgi beklediğimi farkettim. Mesela son birkaç haftadır çok geç geliyor ve ben hamilelikten dolayı ağrılı oluyorum, ve gün içinde onu çok özlüyorum ve beklentilerim üst seviyede oluyor. O da telefona kapılıp gidiyor. Gerçekten bir kapıldı mi ben inlesem duymayacak şekilde kafası gidiyor. Bir yandan hak veriyorum bütün gün dışarıda. Ama bir yandan da eşini o hallerde görmek insanın içini burkmaz mı?
Ayrıca elini bebeği hissetmesi için karnıma koyduğumda çok az tutup hemen çekiyor. Buna da ayrı sinir oluyorum. Bu yoğun geç gelmeler sonrasında 4-5 gün evden çalıştığı bir dönem oldu. Öyle bir disiplinle çalışıyor ki yine bütün gün ayrı kalıyoruz. Arada yanına gidip sohbet açmaya çalışıyorum ama o beni duymuyor baştan savma cevaplar veriyor. Bir günün sonunda artık çıldırıp senden sadece 10 dakika istiyorum dedim bana ayiramayacak kadar yoğun musun? Oyun oynamadığını bizim için çalıştığını, bunlarin benim indimde neden değeri olmadığını sordu. Bense bu cevaplardan bıktım.
Bana 10 dakikasını ayırıp ilgi vermek bu kadar zorsa bütün gün kafa patlatmış ne yazar? Ben ağrıdan acıdan ölsem haberi olmayacak öyle bir çalışma şevki. Tabi ki çalışkan olmasını takdir ediyorum ama bana yaptığı işi aşırı ciddiye alıyor gibi geliyor.
Onun dışında su içmeme, vitaminlerime, eksiğime gediğime dikkat eder, ilgilenir. Benim ihtiyacım sadece duygusal olarak karşılanmıyor. Bir türlü benim bu ihtiyaçlarımı göremiyor. Bense hep karşılanmadıkça sinirlenip ağlamalı krizlere giren biriyim. Normalde sessiz kalır kavgalarda artık o da 3 senenin sonunda bağırmaya başladı, beni kıran bazı söylemleri oldu. Şımarık ve nankör olduğumu söyledi. Bir sorunu halledip yenisini çıkarmak için fırsat aradığımı.. halbuki her sorunun temeli duygusal olarak tatmin olmamam. Kendimi bu evlilikte yalnız hissetmem. Siz sevildiğinizden şüphe ediyor musunuz? Ben kararsızım. Çok ilgili gerçekten 5 litrelik suyu kaldirmayayim diye ise gitmeden tezgaha koymayı akıl eder mesela. Ama binlerce kez söylememe rağmen bana beni sevdiğini hissettirecek şeylerde değişiklik yok. Ben mi nankörüm gerçekten? Ya da sorun bende mi.. gerçekten artık göremiyorum ağlamaktan ve kavga etmekten yoruldum.
Bir türlü sevildiğimi hissedemiyorum. Sanki beni çocuğu gibi seviyor, beni benimsedi ve hayat düzenini kurdu. Bir özelliğim eş olarak bir değerim yok gibi.. tam olarak ne demek istediğimi anlatamıyorum sanırım. Ama fikirlerinize ihtiyacım var
Adı üstünde hamile hormonel bir durum kadın kontrol edebilse zaten buradan yazıp dertleşmez dimi. Allah eşine sabır versin nedir ya kadın düşmanı mısınız nesiniz. Siz nazlı niyazlı değilsiniz diye herkes sizin gibi mi olmak zorunda.lohusalıktan bildiriyorum sizin hamilelik böyle hassassa lohusalıkta eşinizin vay haline ben ki nazlı niyazlı bir insan değilimdir ama lohusa kafası bambaşka allah eşinize kolaylık versin
belki benimki de hormonal olduğu için yazmışımdır lohusa kadınım sizde kadın düşmanı mısınız nedir lohusa kadına yazdıklarınız hoş değilAdı üstünde hamile hormonel bir durum kadın kontrol edebilse zaten buradan yazıp dertleşmez dimi. Allah eşine sabır versin nedir ya kadın düşmanı mısınız nesiniz. Siz nazlı niyazlı değilsiniz diye herkes sizin gibi mi olmak zorunda.
Seviyorum seviyorum demekle değil icraate dökmüş adam. Hormonlar yapıyor hormonlarHerkese merhaba,
Yaklaşık 3 senedir evliyim. Hamileliğimin son aylarındayım kendimi evliliğimde çok yalnız hissediyorum. Eşimle sürekli kavga ediyoruz ve sürekli gerginlik hakim. Artık olaylara objektiv olarak dışardan bakamıyorum bu sebeple terapiye başladım ama daha 1 kez gittiğim için tekrar gidene kadar kafayı yemek üzereyim.
Şöyle ki; eşim çok yumuşak huylu genel anlamda iyi bir eş. Ev işlerini birlikte yapıyoruz, (yardım demiyorum gerçekten çok güzel bir iş dağılımımız var bu konuda.) Ama ben daha çok kendimi duygusal anlamda yalnız hissediyorum. Çok fazla ilgi beklediğimi farkettim. Mesela son birkaç haftadır çok geç geliyor ve ben hamilelikten dolayı ağrılı oluyorum, ve gün içinde onu çok özlüyorum ve beklentilerim üst seviyede oluyor. O da telefona kapılıp gidiyor. Gerçekten bir kapıldı mi ben inlesem duymayacak şekilde kafası gidiyor. Bir yandan hak veriyorum bütün gün dışarıda. Ama bir yandan da eşini o hallerde görmek insanın içini burkmaz mı?
Ayrıca elini bebeği hissetmesi için karnıma koyduğumda çok az tutup hemen çekiyor. Buna da ayrı sinir oluyorum. Bu yoğun geç gelmeler sonrasında 4-5 gün evden çalıştığı bir dönem oldu. Öyle bir disiplinle çalışıyor ki yine bütün gün ayrı kalıyoruz. Arada yanına gidip sohbet açmaya çalışıyorum ama o beni duymuyor baştan savma cevaplar veriyor. Bir günün sonunda artık çıldırıp senden sadece 10 dakika istiyorum dedim bana ayiramayacak kadar yoğun musun? Oyun oynamadığını bizim için çalıştığını, bunlarin benim indimde neden değeri olmadığını sordu. Bense bu cevaplardan bıktım.
Bana 10 dakikasını ayırıp ilgi vermek bu kadar zorsa bütün gün kafa patlatmış ne yazar? Ben ağrıdan acıdan ölsem haberi olmayacak öyle bir çalışma şevki. Tabi ki çalışkan olmasını takdir ediyorum ama bana yaptığı işi aşırı ciddiye alıyor gibi geliyor.
Onun dışında su içmeme, vitaminlerime, eksiğime gediğime dikkat eder, ilgilenir. Benim ihtiyacım sadece duygusal olarak karşılanmıyor. Bir türlü benim bu ihtiyaçlarımı göremiyor. Bense hep karşılanmadıkça sinirlenip ağlamalı krizlere giren biriyim. Normalde sessiz kalır kavgalarda artık o da 3 senenin sonunda bağırmaya başladı, beni kıran bazı söylemleri oldu. Şımarık ve nankör olduğumu söyledi. Bir sorunu halledip yenisini çıkarmak için fırsat aradığımı.. halbuki her sorunun temeli duygusal olarak tatmin olmamam. Kendimi bu evlilikte yalnız hissetmem. Siz sevildiğinizden şüphe ediyor musunuz? Ben kararsızım. Çok ilgili gerçekten 5 litrelik suyu kaldirmayayim diye ise gitmeden tezgaha koymayı akıl eder mesela. Ama binlerce kez söylememe rağmen bana beni sevdiğini hissettirecek şeylerde değişiklik yok. Ben mi nankörüm gerçekten? Ya da sorun bende mi.. gerçekten artık göremiyorum ağlamaktan ve kavga etmekten yoruldum.
Bir türlü sevildiğimi hissedemiyorum. Sanki beni çocuğu gibi seviyor, beni benimsedi ve hayat düzenini kurdu. Bir özelliğim eş olarak bir değerim yok gibi.. tam olarak ne demek istediğimi anlatamıyorum sanırım. Ama fikirlerinize ihtiyacım var
Evliyim 2 cock var :)Merak ettim evli misiniz veya çocuk var mı :) ??
Merhaba, ben 15.hafradayım ilk hamileliğim, bendeki agresiflik değil de daha çok biseyleri kafaya çok takıyorum ama ne olduğunu bende bilmiyorum. Bugün neredeyse tüm gün durup durup ağladım. Kriz gibi de değil sinirli değilim fakat 3-5 dk ağlayınca rahatlıyorum. Bide doğru dürüst yemek yiyemiyorum evde yemek yapmak istemiyorum, zayıfladım 2,5 kilo. Bebeğime bisey olacak diye korkuyorum. Bende de demir eksikliği olabilir mi acaba? Pazartesi doktora sorayım. Psikolojik açıdan en dipteyim, doğumdan korkmuyorum bi sekilde Allahını izniyle zamanı gelince doğacaktır, onu kucağıma alınca acısı geçecektir. Bende ne olduğunu anladınız miBenim ikinci hamileligimde demir eksikligi varmis. Ilac verdiler, ama yan etki yapti. Bende bir sinir bir agresiflik. Adama sariyorum durmazdan, nefes almasi hata nerdeyse. Sonra doktorum damar yoldan demir serumu verilsin diye hastaneye gönderdi. Ondan sonra bir rahatladim, relaks geziyorum ortalikta. Esimde "Bunun böyle olacagini bilseydim hemen hastaneye yatirirdim" dedi. Garibim iyi cekti beni o günlerde
Merhaba, ben 15.hafradayım ilk hamileliğim, bendeki agresiflik değil de daha çok biseyleri kafaya çok takıyorum ama ne olduğunu bende bilmiyorum. Bugün neredeyse tüm gün durup durup ağladım. Kriz gibi de değil sinirli değilim fakat 3-5 dk ağlayınca rahatlıyorum. Bide doğru dürüst yemek yiyemiyorum evde yemek yapmak istemiyorum, zayıfladım 2,5 kilo. Bebeğime bisey olacak diye korkuyorum. Bende de demir eksikliği olabilir mi acaba? Pazartesi doktora sorayım. Psikolojik açıdan en dipteyim, doğumdan korkmuyorum bi sekilde Allahını izniyle zamanı gelince doğacaktır, onu kucağıma alınca acısı geçecektir. Bende ne olduğunu anladınız mi
Yurt dışındayım burda da bakılmıyor galiba, pazartesiye kadar dayanabilirsem randevum vardı o zaman söylerim doktora. Ben mi kafayı yiyorum diye düşünüyorum bazen. Hamileliğin tadını çıkaramadım şimdiye kadar.Olabilir. Demir eksikligi depresyona benzer belirtilere sebep olabiliyor. Bazi hormon degisiklikler de psikolojik olarak yansiyabiliyor. Kan tahlili yaptirin en iyisi. Burda her kan tahlilinde demire bakilmiyor. Hususi isaret edilmesi lazim. Türkiyede nasil bilmiyorum tabi
Herkes kendine göre yorumlamış ama yorumlarda bir öfke var bence. Beklentilerimiz neden şımarıklık olsundu? Ayrıca çalışmanın eşine vakit ayıramamakla ne ilgisi var? Para kazanıyor olmak aileye zaman ayırmaya mı dahil anlamıyorum. Ben de çalışıyorum, hatta eşimden daha uzun saatler. Ama ben eve gidip ütü de yapıyorum, yemek de temizlik de yapıyorum ve 5 aylık hamileyim. O zaman eve gideyim ve açayım en sevdiğim diziyi ve ev işleri ne hali varsa görsün! Ben çalışıyorum ve bu benim hakkım o zaman . Haklısın kardeşim. Ama tek taraflı değil, bi güzel yemek hazırla, yak mumlarını.. onu sevdiğini göstererek görmek istediğini söyle..sonra uzatsın bakalım ayaklarını arşa kadar.Herkese merhaba,
Yaklaşık 3 senedir evliyim. Hamileliğimin son aylarındayım kendimi evliliğimde çok yalnız hissediyorum. Eşimle sürekli kavga ediyoruz ve sürekli gerginlik hakim. Artık olaylara objektiv olarak dışardan bakamıyorum bu sebeple terapiye başladım ama daha 1 kez gittiğim için tekrar gidene kadar kafayı yemek üzereyim.
Şöyle ki; eşim çok yumuşak huylu genel anlamda iyi bir eş. Ev işlerini birlikte yapıyoruz, (yardım demiyorum gerçekten çok güzel bir iş dağılımımız var bu konuda.) Ama ben daha çok kendimi duygusal anlamda yalnız hissediyorum. Çok fazla ilgi beklediğimi farkettim. Mesela son birkaç haftadır çok geç geliyor ve ben hamilelikten dolayı ağrılı oluyorum, ve gün içinde onu çok özlüyorum ve beklentilerim üst seviyede oluyor. O da telefona kapılıp gidiyor. Gerçekten bir kapıldı mi ben inlesem duymayacak şekilde kafası gidiyor. Bir yandan hak veriyorum bütün gün dışarıda. Ama bir yandan da eşini o hallerde görmek insanın içini burkmaz mı?
Ayrıca elini bebeği hissetmesi için karnıma koyduğumda çok az tutup hemen çekiyor. Buna da ayrı sinir oluyorum. Bu yoğun geç gelmeler sonrasında 4-5 gün evden çalıştığı bir dönem oldu. Öyle bir disiplinle çalışıyor ki yine bütün gün ayrı kalıyoruz. Arada yanına gidip sohbet açmaya çalışıyorum ama o beni duymuyor baştan savma cevaplar veriyor. Bir günün sonunda artık çıldırıp senden sadece 10 dakika istiyorum dedim bana ayiramayacak kadar yoğun musun? Oyun oynamadığını bizim için çalıştığını, bunlarin benim indimde neden değeri olmadığını sordu. Bense bu cevaplardan bıktım.
Bana 10 dakikasını ayırıp ilgi vermek bu kadar zorsa bütün gün kafa patlatmış ne yazar? Ben ağrıdan acıdan ölsem haberi olmayacak öyle bir çalışma şevki. Tabi ki çalışkan olmasını takdir ediyorum ama bana yaptığı işi aşırı ciddiye alıyor gibi geliyor.
Onun dışında su içmeme, vitaminlerime, eksiğime gediğime dikkat eder, ilgilenir. Benim ihtiyacım sadece duygusal olarak karşılanmıyor. Bir türlü benim bu ihtiyaçlarımı göremiyor. Bense hep karşılanmadıkça sinirlenip ağlamalı krizlere giren biriyim. Normalde sessiz kalır kavgalarda artık o da 3 senenin sonunda bağırmaya başladı, beni kıran bazı söylemleri oldu. Şımarık ve nankör olduğumu söyledi. Bir sorunu halledip yenisini çıkarmak için fırsat aradığımı.. halbuki her sorunun temeli duygusal olarak tatmin olmamam. Kendimi bu evlilikte yalnız hissetmem. Siz sevildiğinizden şüphe ediyor musunuz? Ben kararsızım. Çok ilgili gerçekten 5 litrelik suyu kaldirmayayim diye ise gitmeden tezgaha koymayı akıl eder mesela. Ama binlerce kez söylememe rağmen bana beni sevdiğini hissettirecek şeylerde değişiklik yok. Ben mi nankörüm gerçekten? Ya da sorun bende mi.. gerçekten artık göremiyorum ağlamaktan ve kavga etmekten yoruldum.
Bir türlü sevildiğimi hissedemiyorum. Sanki beni çocuğu gibi seviyor, beni benimsedi ve hayat düzenini kurdu. Bir özelliğim eş olarak bir değerim yok gibi.. tam olarak ne demek istediğimi anlatamıyorum sanırım. Ama fikirlerinize ihtiyacım